15 – 23 oktober 2023 .Op pad voor een nieuw avontuur in Luxemburg. De Mullerthal trail.
Mullerthal Trail De Mullerthal Trail leidt wandelaars op ongeveer 112 km door het gevarieerde landschap van de Regio Mullerthal – Luxemburgs Klein Zwitserland. Op zijn drie routes komen alle natuurlijke bezienswaardigheden van de regio naar voren: bizarre rotsen, bemoste bossen, schilderachtige beekdalen en open weilanden. Steeds weer brengt u de Mullerthal Trail naar prachtige uitzichtpunten en culturele kenmerken.
De drie lussen van de Mullerthal Trail hebben elk hun eigen karakter. Op route 1 ontmoet u de veranderingen tussen de landschapselementen rotsen, bossen en weiden die typisch zijn voor de streek. Route 2 loopt door het hart van Klein Zwitserland en brengt de wandelaars naar spectaculaire rotsformaties. Route 3 biedt vooral prachtige beekdalen en romantische burchten.
Wie wil in 2023 met ons mee? Je bent van harte welkom
Er zijn plaatsen vrijgekomen bij de Rota Vicentina van 15-30 november. In 12 dagen wandelen vanaf Santiago do Cacem in Zuid Portugal naar Cabo de San Vicente in het uiterste zuiden van Portugal. Kijk voor meer informatie op de site bij: https://reizen.inbalansopweg.nl/reizen/rota-vicentina-zuid-west-portugal/
NIEUW voor 2023
4 dagen wandelen in Zuid Limburg van 10-13 december. We gaan van Epen naar Gulpen, van Gulpen naar Holset en van Holset naar Epen terug. De bagage wordt vervoerd. Voel je welkom om mee te gaan. Ieder jaar in december heb ik deze fantastisch wandeling gemaakt. Onderweg zijn er kroegjes open, zodat we warm kunnen pauzeren. Het is licht tot ongeveer 17 uur, dan zijn we altijd terug. Erg leuk in december zijn ook de vele mooie grote kerststallen. Kijk voor meer informatie op de site bij: https://reizen.inbalansopweg.nl/reizen/trainingswandeling-limburg/
Voor aanmelding of vragen, neem contact op via de mail info@inbalansopweg.nl
11 juli, 15 km van Ewijk naar Nijmegen, 20-30 graden
Yes, we did it! We hebben de Walk of Wisdom gerealiseerd. Van harte gefeliciteerd Josephine, Silvia, Lida, Annemie, Suzanne, Marianne, Constance en Marian
Onze Walk of Wisdom zit erop. De cirkel is rond. Begonnen in Nijmegen op 5 juli en nu na 7 dagen en 130 km verder zijn we weer bij de Stevenskerk aangekomen. Voor vandaag op onderstaande kaart het groene deel van Ewijk naar Nijmegen.
Wat is het heerlijk om zo vroeg te starten. Om 7.45 uur waren we de deur uit na een voortreffelijk ontbijt bij Annelies Cobussen, een adres dichtbij de route bij Ewijk. Speciaal ook omdat ze voor ons allemaal ruimte met bedden had in haar grote woning midden in de natuur.
Direct vanaf het vertrek gaan we door een bospad, een stukje van het Klompenpad en Boerenlandpad. Als we bij de dijk aankomen gaan we weer de uiterwaarden in. Een bijna onnederlands landschap, de nog lage zon maakt het water zilverkleurig.
Bijzonder is ook het Weurtsche straatje. Het Weurtsche Straatje wordt al eeuwen- lang belopen. De afgelopen decennia was het onbegaanbaar maar dankzij de inzet van het Historisch Besef Beuningen, Vrijwillig Landschapsbeheer Beuningen en Provincie Gelderland is het pad weer toegankelijk en ook in de route van de Walk of Wisdom opgenomen.Oorspronkelijk was het Weurtsche straatje een dijkje dat stamt uit de late Middeleeuwen. Het vermoeden is dat dit één van de eerste pogingen van de mens is geweest om de Waal te beteugelen. Omdat er een omgevallen boom over het pad lag, moesten we er overheen klauteren of onderdoor tijgeren.
Niet ver daarna komen we Nijmegen binnen. Over een dijkje langs een industrie gebied en dan gaan we over de prachtige brug, de Oversteek. Halverwege gaan we over een nieuw natuurgebied naar de Stevenskerk.
Blij en trots dat we er zijn. We hebben weer extremen getrotseerd. Kode oranje de eerste dag, helaas kon Silvia niet reizen. We zagen de extreme regen aan de andere kant van de Waal. Een dag met 33 graden en zeer warm. Een andere dag kode geel met grote kans op onweer. En wij? Wij hebben alle stappen gezet. Hebben ons aangepast aan de omstandigheden door heel vroeg te starten. Ook dat is Walk of Wisdom. Voelen…..”wat kan wel”? Daar zijn we uit gekomen en hebben oplossingen gevonden.
Onze harten gevuld, nieuwe vriendschappen opgebouwd,wijsheid meegenomen, heerlijk in de ontspanning gekomen, het mag zoals het kan. Nog nagenieten van de mooie en afwisselende natuur. Met bergen, bossen en rivierenlandschap met ontelbare bloemen. Zo nemen we afscheid van elkaar en van de prachtige Walk of Wisdom.
10 juli, 25 graden, 23 km met omweg, licht bewolkt van Bergharen naar Ewijk
Wat een verrassend afwisselende dag! Met speciale kapel, bezoek aan de “berghut” en struinen langs de Waal.
Na 3 dagen verblijf in hotel de Keurvorst in Ravenstein gaan we weer verder. Een prima verzorging met uitgebreide ontbijt en lunchpakketten, een heerlijk menu en erg vriendelijk personeel. We hebben ervan genoten. 1 auto stond al in Ewijk, met 2 auto’s gingen we naar Bergharen.
We krijgen vanaf Bergharen meteen prachtige paden door het bos en over de landerijen. Het is nog heerlijk koel. Algauw komen we bij de boskapel, een mooi moment van bezinning. We lopen ook nog even langs de staties, weergegeven met beelden.
De paden zijn veelal onverhard. Het voelt als rijkdom. Paden speciaal voor de wandelaars van de Walk of Wisdom uitgezocht. Koren dat in volle groei het meest tot zijn recht komt. Een vistrap en zomaar in het veld een distelvink.
De verrassing van de dag is de uitnodiging om zomaar binnen te komen in de berghut. Koffie en thee staan klaar. We zitten op de grond, op een trapje, samen hebben we genoeg plek om even te rusten en van het uitzicht te genieten.
Dan gaan we verder naar het noorden, richting de Waal en komen langs Afferden. Bij een cafe (gesloten op maandag) halen we ook weer een ringetje. We vinden die in een vogelhuisje tegenover de ingang op het terras.
Over de Waalbandijk lopen we naar het oosten. De velden vol met oranje/bruine zuring, het gele Jacobskruiskruid, de bloeiende kaardebol en dan de wolken die het landschap zo Nederlands maken. In een meertje zien we honderden lepelaars. Erg mooi om te zien. Wel zijn we blij dat het maandag morgen is. Het is nu heel rustig.
Niet lang daarna gaan we via een klompenpad naar de Waal. We gaan “struinen”. Niet aangegeven met de engelvan de Walk of Wisdom. We houden de Waal aan de linkerhand en kijken op GPX waar we zijn. Dat gaat ons lukken. Zomaar een pad kiezen en kijken of je erdoor kunt. Avontuur. Misschien uit je comfort zone, met zijn allen helpen we elkaar. Mooi om te merken dat we als groep zo goed samenwerken en ook die richting uit durven gaan.
Bij de brug van Ewijk gaan we terug naar de weg. Precies daar aangekomen zien we weer een aanwijzing. Om de route te vervolgen kunnen we op de uiterwaarden blijven. We zien wel dat we dan iets terug moeten naar onze bestemming. Het adres van “vrienden van de fiets” van mevrouw Cobussen ligt ongeveer op 121,5 km. Aan de Waal komen we op 123 km uit en we kunnen niet eerder terug. Tja, ook dat hoort bij ” nieuwe wegen” vinden. Net als bij een heuvel, je weet nooit wat er achter ligt.Gewoon gaan kijken . ……
Morgen is de laatste dag. We zien er naar uit om in Nijmegen aan te komen.
9 juli, 19 km van Keent naar Bergharen, 33 graden en erg benauwd
Goedemorgen mooie morgen
Zo zag het er om 6.45 uur uit na ons vertrek vanaf Keent. Daar wil je wel even stil staan, om dit goed in je op te nemen. Vroeg omdat ook vandaag de verwachting is dat de temperatuur boven 30 graden komt en dan is het wijsheid zo vroeg mogelijk te vertrekken.
Tot aan de brug voor Ravenstein lopen we langs de Maas. Windstil en ook bijna helemaal stil. Op dit vroege uur op zondag is er ook nog geen verkeer.
We gaan de brug over en gaan aan de andere kant van de Maas naar het oosten langs Niftrik in de richting van Wijchen. Om 8 uur in de ochtend komen we langs hotel/restaurant Hoogeerd, het is al open als we daar zijn. Hier hebben we ook een ringetje gehaald, net als aan de Maasdijk bij Neerloon. Leuk om die met elkaar te delen.
Ook al zou het saai lijken om door Wijchen te lopen, dat is niet zo. We lopen vooral door groen en gaan onder A326 door naar Leur. Als we na bijna 2 uur lopen een bankje zien langs de kant van de weg, gaan we er even pauzeren.
We hebben vandaag gelukkig veel schaduw en ook onverharde paden. Door het Leursche Bos en het Hernensche bosch met de mooie molen.
Een mooi deel van vandaag is ook het kasteel van Hernen, waar we achterlangs door het kasteelpark gaan. Zo komen we bij Bergharen aan, het eindpunt van vandaag.
De afgelopen dagen hebben we steeds 2 auto’s bij het beginpunt gezet en 1 bij het eindpunt. Vandaag leek het mogelijk te zijn om met de bus en trein terug te gaan. Dat lukte helaas niet. Op zondag gaat er geen bus van Bergharen naar Wijchen. We gaan bij het cafe van de Forellenvisserij wat drinken en proberen daar een taxi te krijgen. Ook dat lukt niet. We bellen met Han de eigenaar van de Keurvorst en die helpt ons door de 3 chauffeurs op te halen. Daarna rijden Josephine en Suzanne om de anderen op te halen. Zo fijn om hulp te krijgen en dat we elkaar ook helpen als het nodig is.
Ook dat is voor mij Walk of Wisdom. Hulp vragen en blij zijn te ontvangen. Bij heet weer, kijken wat wel kan, door samen te beslissen om zo vroeg mogelijk te starten.
8 juli, 20 km van restaurant Walrick naar Keent, zeer heet, 20-33 graden
Zeer heet en 33 graden is echt te warm om 20 km te lopen. Dat betekent ook hier de “zomerdienst regeling”. Om 6 uur ontbijten en zo vroeg mogelijk starten. 1 auto bij het eindpunt zetten en 2 bij het beginpunt. Zo waren we om 7 uur gestart met de wandeling.
Direct achter restaurant Walrick vinden we de lapjes boom bij de ruïne van de Walrickskapel. Kapelruïne staat op de plek waar wellicht al vanaf de 9e eeuw koorts werd en wordt ‘afgebonden’ aan een zogenaamde koortsboom.
We vinden het prachtig in het vroege ochtendlicht. Het zonlicht is nog warm van kleur. Onze schaduwen lopen voor ons uit. We lopen langs de Overasseltsche vennen en de bijbehorende heidevelden. Op dit vroege tijdstip is er verder nog niemand onderweg
De wegen van Walk of Wisdom zijn zeer gevarieerd. Na de zandpaden komen we over boerenwegen met bij Boskant een mooie Mariakapel. Daar zijn we precies op de helft van de Walk of Wisdom. Plotseling worden we langs een pad geleid, die we bijna over het hoofd zagen. Dat is bij Molenhoek, met een molen aan de waterkant.
In de verte doemt de brug over de Maas op bij Ravenstein. Aan de overkant van de brug is een gedenkteken geplaatst bij De John F Tompson brug. Grave, 17 september 1944
De E-compagnie, verdeeld over elf C 47 Skytrains, had de opdracht gekregen om bij Grave de zuidzijde van de Maasbrug te veroveren.
Door een te vroege sprong kwam het grootste gedeelte van de E-compagnie terecht in het dorp Velp en omgeving.
In het leidende toestel zag Luitenant Thompson, staande in de deuropening van zijn C 47, dat ze boven de bebouwde kom van Velp vlogen en besloot te wachten. Boven open terrein gekomen werd er vervolgens gesprongen en men landde in de Marspolder dichtbij hun doel:de Maasbrug van Grave. Volledig afgesloten van hun eenheid werd besloten aan de opdracht te beginnen.
Na felle gevechten en zonder eigen verliezen lukte het om de opdracht uit te voeren en de zuidzijde van de brug te veroveren.
Het zijn allemaal van die mooie kunstwerken in Grave. Zo ook die van de engel vlak voor het Catharina hof gelegen aan de haven van Grave.
Grave zelf is een mooie vestingstad. De moeite waard om er even rond te kijken.
Door de velden gaan we naar het klooster van Velp. De aardappel velden staan in volle bloei. Mooi! De kerk bij het klooster van Velp is open en we ervaren daar een “verstillingsmoment”. Op de stoep hebben we onze lunch.
Het laatste deel van deze bijzondere dag gaan we door Keent. Helemaal open vlakte met veel wandelpaden, zelfs door de koeien weiden. Prachtig , en op het moment we daar lopen inmiddels heel heet. We sluiten er af bij de theetuin in de schaduw. Een echte aanrader.
7 juli, 26,5 km 28 graden zon, van Milsbeek naar Hatersche vennen, het blauwe deel van onderstaande foto.
Flink wat hoogteverschillen door Sint Jansberg, Mookerheide, Mookerschans, Heumense Schans. Een zeer mooie etappe en dat bij een temperatuur van 28 graden. We hebben genoten.
Gisteren waren we teruggelopen naar restaurant de Diepen. Toch nog weer 3 km erbij, totaal. Bij zo een fijne zomeravond konden we goed buiten zitten. Gelukkig nu met Silvia, zij was door de enorme storm niet eerder kunnen komen.
Vanmorgen gingen we al om 8.15 uur op pad. In de koelte waren we zo bij de Sint Jans berg. De Sint Jansberg staat bekend om prachtige bronbeekjes en fraaie oude bomen op heuvels die in de ijstijd gevormd zijn.
Het is vandaag een aaneengesloten natuurgebied. Na de Sint Jansberg komt de Mookerheide. Een uitgestrekt heidegebied met uitzicht over Cuijk. De heide is nog niet in bloei, we kunnen ons voorstellen dat met heide in bloei nog mooier zal zijn.
Daarna is het de beurt voor de Mookerschans met de uitkijktoren en de Heumense Schans. Op het moment dat we door een smal poortje gaan, is er een schaapherder met zijn hond aan het werk. Keurig wacht de hond tot alle schapen erdoor zijn, wij doen dat ook.
De Mookerschans is een van de twee aarden verdedigingswerken op de stuwwal tussen Nijmegen en Mook. Vermoedelijk zijn de schansen in de tweede helft van de 17de eeuw aangelegd, toen ons land onder stadhouder Willem 111 een turbulente tijd doormaakte. Of ze werkelijk zijn gebruikt, is niet bekend.
De Mookerschans en de noordelijker gelegen Heumense Schans hebben niet te maken met de beroemde Slag op de Mookerheide die in 1574 plaatsvond Mogelijk hoorden de schansen bij een of meer verdedigingslinies, die ter beveiliging van militaire kampementen waren opgeworpen in het open veld. Vanaf de schansen op de hooggelegen Mookerheide had men destijds een vrij uitzicht op het Mansdal. De Mookerschans heeft een beschermde status als rijksmonument en is in 1990 in opdracht van de gemeente Mook en Middelaar gerestaureerd. Hoe de schans er precies heeft uitgezien, weten we niet. Delen van de wallen en droge grachten zijn nog wel herkenbaar in het terrein.
Bij het restaurant van het zweefvliegveld terrein hebben we uitgebreid pauze. We hebben dan al 14 km gelopen en dat is de eerste horeca die open is. 4 km door bossen van Heumensoord. Heerlijk koel nog. Na Malden lopen we erg lang langs de weg. Het is dan heet en we puffen uit bij een huis in de schaduw, waar 3 stoelen staan. Dan verschijnt er een mevrouw en vraagt of we thee of koffie willen….daar hoeven we niet over na te denken. Graag!
De laatste km’s gaan langs de Hatersche vennen. Marian en Constance klimmen noget mij naar een mooi uitzicht. Dat willen we nog wel zien.
Daar kwamen we bij 2 auto’s aan die we er voor de wandeling hebben neergezet. We logeren in Ravenstein bij de Keurvorst. Daar op de markt hebben we ons etappe drankje.
Morgen gaan we weer terug naar de Hatersche vennen voor de 4e wandeldag. Het wordt tropisch weer, meer dan 30 graden. We gaan om 6 uur ontbijten……
6 juli 20 km, 23 graden veel zon van Groesbeek naar Milsbeek
Vandaag was het de dag dat we door Kranenburg en het Reichswald in Duitsland liepen.
Na een km of 8 beginnen met het Reichswald ook de heuvels, zoals Brandenberg, Freilenberg, Hertenkop, en Hunskubel. Zoals je ziet op onderstaand hoogteprofiel steeds omhoog en omlaag.
Vanmorgen werden we weer teruggebracht waar we gisteren waren geëindigd. Aan de overkant van de Wylerbaan gaan we meteen het veld in. De korenvelden zijn in volle gloed, de klaprozen aan de kant geven echt een zomergevoel. Waar zie je ze nog, en dat in combinatie met de korenbloemen?
Na een km of 6 komen we in Kranenburg. Vandaag de enige plaats met horeca onderweg. Kranenburg is al sinds begin 14e eeuw een bedevaartsplaats. Het verhaal gaat dat er een wonder plaatsvond aan de rand van het bos op de plaats waar de hostie was uitgespuugd. In Kranenburg vind je ook het monument ter gedachtenis aan de vele parachutisten die in 1945 om het leven kwamen. Wij gaan bij de bakker een kopje koffie halen en na afloop gaan we de kerk in. Hier kunnen we een echt kaarsje voor onze dierbaren aansteken.
Het Reichswald is dan niet ver meer. In de Middeleeuwen was het een enorm oerbos tussen Nijmegen en Xanten. Nu is het niet meer zo groot. Voor ons ongeveer 9 km door het bos. We ervaren er stilte en het is prachtig. Kleine paadjes tussen enorme varens, dan weer loofbos, afgewisseld met naaldbos. Hier lopen we op GPX, omdat de route hier niet is gemarkeerd.
Wat is heerlijker dan in deze stilte van het enorme bos, zomaar op de grond te zitten en ons lunchpakketje te gebruiken?
Als we uit het bos komen kijken we uit op natuurgebied het Koningsven. Vroeger een moerasgebied, helaas verloren gegaan door ontginning. Natuurmonumenten werkt aan herstel.
Ons etappe drankje hebben we in restaurant de Diepen. Hier in Milsbeek zijn we op 2 adressen van Vrienden van de Fiets. Bij mw Emons en bij mw Steinmetz. Bij mw. Steinmetz is het net een museum met heel veel kunst. Ze praat, en praat en praat😉 Wel heeft ze overheerlijke citroen cake voor ons gemaakt.
5 juli, storm en droog weer, van Nijmegen naar Groesbeek, 20 graden
De Walk of Wisdom is een 136 km lange route rondom Nijmegen met vooral de eerste dagen zeer veel hoogteverschillen. De vorm is van een vogel. Zie onderstaande foto.
De start is bij de Stevenskerk in Nijmegen. We gaan op pad met: Marianne, Suzanne, Lida, Annemie, Constance, Mieke en Marian. Sylvia hoopt morgen aan te sluiten. Door hevig noodweer in Noord Nederland reden er geen treinen vanaf Amsterdam. Constante en Marianne waren net op tijd. Later reden ook daar geen treinen.
Er was in Gelderland kode geel voorspeld en we hielden het goed in de gaten. De krul van de enorme storm en de vele regen lag net boven Nijmegen. Ongelooflijk dat we zoveel geluk hadden.
Wij gingen op pad voor de eerste etappe. Een zeer afwisselende route dour de Ooijpolder, door de heuvels bij Berg en Dal en tot slot over een pad van de boer.
Het eerste deel door de Ooijpolder is heel vlak. Na Persingen gaan we de heuvels in. Het blijft stijgen en dalen, de ene heuvels zit erop en de volgende ligt alweer voor je. Als het te stijl is, zijn er traptreden aangelegd
Vanaf de Stevenskerk ben je zo de stad uit. Door het hoog gelegen Valkhofpark dalen we af naar de Waal. Tot onze grote verrassing is het droog en we zien zelfs de zon. Over een hoge brug gaan we zo de Ooijpolder in.
De paden zijn smal, we moeten ons tussen de hoge distels heen wurmen. Op dat moment hebben we de regenkleding nog aan. De enorm donkere wolken hangen precies aan de overkant van de Waal. Zo passeren we ook de Bisonbaai voor bij restaurant Oortjeshekken uitkomen.
Na de Poort van Persingen lopen we door weilanden, op weg naar het pontje bij Ubbergen. Een pontje die we zelf in beweging moeten zien te krijgen met een stuur. Dat valt niet mee met de harde tegenwind.
Vele bergen later komen we bij de Duivelsberg. We passeren Boterberg, Ravenberg, Vossenberg en Wylerberg. Op de kaart te zien in de haarspeldbochten. Bij pannenkoeken restaurant de Duivelsberg is het goed vertoeven. We zitten zelfs in de zon.
Daarna is het nog 4 km naar de Wylerbaan. Het blijft glooiend, we zien prachtige wolken met daaruit toch een bui, die ver genoeg weg is om niet nat te worden.
Onze eerste onstuimige dag zit erop. We worden gastvrij ontvangen door Tony en Andre. We werden zelfs opgehaald, omdat Groesbeek toch nog 3 km van de Walk of Wisdom af ligt
24 mei, 16 km, zonnig 17 graden van Eijsden naar Maastricht
De allerlaatste beklimming is de berg D’n Observant, de meest westelijke top van de Dutch Mountain Trail.
En wat voor een berg……voor mij de eerste keer dat ik op d’n Observant kom. Met 157 meter hoog, lijkt dat niet zoveel. Uit onderstaand overzicht blijkt die zeer steil. En moeilijk was die ook. D’n Observant is geen natuurlijke berg, maar een afvalberg van de deklagen van de Sint Pietersberg, die voor mergel winning werd afgegraven. De naam komt van het Franciscaanse klooster dat vroeger op de Sint Pietersberg lag.
Deze keer konden we met de Pont over, die vanaf 10 uur vaart en vanaf Eijsden vertrekt. Op deze zonnige frisse morgen is het niet erg om daar even te wachten. Aan de andere kant van de Maas zien we een bord dat uit het Frans vertaald lijkt….😉
We lopen langs Lanaye een Franstalig, Belgisch dorp. Algauw klimmen we hoger en hebben uitzicht over de Maas en de Sint Pietersplas. Het klimt al gestaag, we denken nog is dit d’n Observant al?
De echte klim begint later. Over hele smalle paden, hier en daar moeten we ons aan de wortels van bomen omhoog trekken en houvast zoeken aan de bomen. We helpen elkaar met het aangeven van een stok, of zelfs een “kontje” geven was echt nodig. Sommige paden zijn hindernispaden omdat er ook nog eens boomstammen liggen. Let goed op: de route is gewijzigd, het aller gevaarlijkste deel is eruit gehaald. Je kunt ook kiezen om over een breed pad te gaan dat is de rode route naar de top.
Je kunt natuurlijk wel snappen dat we na dit avontuur zeer trots waren dat het ons is gelukt. We wisten ook: terug gaan is geen optie, we moesten door. Naar beneden gaan is waarschijnlijk nog veel gevaarlijker…..
Van harte gefeliciteerd! Deze toppers hebben alle 7 de summits van de Dutch Mountain Trail gehaald. Niet weten, kan ik het wel? Kan ik het nog? Hoe zal het gaan met mijn nieuwe knie? Heb ik voldoende stabiliteit om het te doen en ben ik goed genoeg getraind? Yes! Allemaal jezelf overtroffen met moed, en doorzettingsvermogen, elkaar helpen en als groep staan voor elkaar. We konden letterlijk op elkaar bouwen. Boven op die berg zingen Jan en ik nog voor onze medewandelaars “Pilgrim” van Enya. Een mooi moment.
Helaas was uitgerekend vandaag de trap bij de ENCI groeve in onderhoud en konden we er niet overheen. Vanaf het restaurant hadden we een prachtig uitzicht over de Groeve. Daarna gaan we langs de Maas naar het eindpunt van de Dutch Mountain Trail Maastricht.
Na een laatste etappe drankje gaan we weer naar huis. Ieder zijn eigen weg, verder met waar je was. Met de mooie herinneringen aan de Dutch Mountain Trail in je broekzak om altijd op terug te kunnen kijken.
22 mei, 23 km, bijna hele dag droog, 13-20 graden van Slenaken naar Eysden
Ook van Slenaken naar Eysden is het eerste deel tot aan Mheer zeer heuvelachtig met een echte top: Kattenroth op 209 meter, ten zuiden van Noorbeek, net in België, 7 km na het vertrek in Slenaken.
We vertrokken met de bus van Gulpen naar Slenaken voor de Dutch Mountain Trail van vandaag. De laatste overnachting in Gulpen en dat betekent dat we de bagage meenemen naar Eysden. We waren nu 2 dagen verwend en hadden alleen in de rugzakken, regenkleding en wat te eten en drinken voor onderweg. Met dank aan Ans, zij kent iemand die onze bagage wel wil vervoeren. Vanaf de bus in Slenaken zoeken we de route weer op. Door de velden en regelmatig passeren we de grens met België. Bij vertrek regende het licht, motregen🤔er was ook 0,1 mm voorspeld. Toch ging het heel even iets harder regenen. Niet lang genoeg om de regenkleding te testen wel om even te showen…
We kwamen langs het Broekbos. Dat is waar je bij het hoogteprofiel rond ongeveer 5 km een daling en direct daarna een stijging ziet. De blauwe lijn op de overzichtskaart. Je ziet ook dat we het pad rechtdoor hadden gekund. Maar ja, we lopen de route en nemen hoogteverschillen voor lief. Je weet vantevoren ook nooit hoe zwaar het is.
Daarna gaan we door open velden naar het hoogtepunt Kattenroth. Gelegen op 209 meter, direct omhoog van het dorp Sint Martens Voeren. Waarschijnlijk omdat we ons erop instellen, nu komt een zware berg. Eigenlijk vinden we het allemaal meevallen.
Vlak voor Mheer gaan we door een weiland vol met bloemen. We vinden onze weg door stegelkes, dat zijn kleine draaihekken, soms zo klein dat je er met rugzak niet door kunt. Het is wel even om, maar we gaan in Mheer toch even een kopje koffie halen, natuurlijk eten we een Limburgse vlaai😉
Na Mheer is het alleen nog dalen. We lopen door een zeer smal dal en komen in het stukje Heuvelland waar nog hoogstam fruitbomen staan. Voor we afdalen naar Eysden hebben we een weidse blik over het Maasdal, van Vise naar Maastricht.
We overnachten vandaag in Hotel le Bonheur vlak bij het Station van Eysden. Daar voor de deur is het goed vertoeven. Uitrusten onder het genot van het etappe drankje.
Nog 1 dag te gaan. Morgen komen we in Maastricht aan.
22 mei, 18 km, mistig 15 graden, later zon, van Gulpen naar Slenaken
Hemelsbreed 8 km, volgens het pad van de Dutch Mountain Trail wordt het bijna 18 km. Vandaag was het de beurt aan de Gulpenerberg op 157 meter en de Hakkenberg op 252 meter. De 5e van in totaal 7 bergen.
Zoals je ziet op onderstaand hoogteprofiel zijn het echt niet alleen de genoemde bergen, die ervoor zorgen dat het zoveel hoogtemeters zijn. Vandaag blijft de Dutch Mountain Trail met alle paden flink stijgen en dalen.
Volgens de route ga je met haarspeldbochten omhoog naar de Gulpenerberg. Wij nemen de trappen, tja hoeveel treden zou het zijn? Ook al is het mistig, we worden er zeer warm van en boven aangekomen, gaan we ontdekken dat we niets van Gulpen zien. Door de mist is het zicht beperkt en zien we het hoog boven Gulpen uittorende Mariabeeld.
We volgen de paden aan de oostzijde van het Schweiberger bosch en de Eyserheuvelrug. De grasvelden vol met gele bloemetjes. Het Dunnenbosch, gelegen in het grote gebied Geul- en Gulpdal, vormt samen met het Schweibergerbosch en het Wagelerbosch een aaneengesloten bosgebied. Karakteristiek van het Dunnenbosch zijn de steile kalkhellingen aan de westkant van het gebied. Deze kalkhellingen zorgen voor bijzonder flora.
Op de vele bospaden van vandaag komen we een schaapsherder tegen, die met 500 schapen de heuvel afrent. Zelfs de kleinste schapen draven dapper mee.
De enige horeca die we vandaag zouden kunnen treffen is de Gerardus hoeve bij Eperheide. Voor een kopje koffie en wat lekkers maken we graag een ommetje. Daarna gaan we vrijwel ongemerkt naar de 2e officiële hoogtepunt, de Hakkenberg. Dit ligt ten westen van Teuven, in het Teuvenerbosch. De Hakkenberg is 252 meter en dankt zijn naam aan het feit dat het Bovenste Bos gebruikt werd voor hakhout. Af en toe heb je aan de randen prachtige vergezichten, een beetje meer dan in de vroege ochtend.
Het Teuvenerbosch vormt slechts een deel van een veel groter boscomplex tussen de vallei van de Gulp en het plateau. Het merendeel van het complex bestaat uit privébos en strekt zich uit over de taal- en landsgrens heen. Het bosreservaat zelf omvat historische, inheem- se loofhoutbestanden. Behalve in enkele specifieke zones mag de natuur hier haar gang gaan. We zijn hier op de heuvelrug in dit grote boscomplex. Als je het bospad naar beneden volgt, ga je door een zogenaamde holle weg. Dat is een weg die is uitgesleten door eeuwenlang gebruik te voet of met paard en kar. Hierdoor ligt het wegdek nu lager dan het omliggende land. Je treft ze niet alleen in bossen aan, maar ook in het cultuurlandschap. Naast een cultuurhistorische waarde hebben holle wegen ook een belangrijke natuurwaarde. Door de verzonken ligging heerst er in holle wegen een microklimaat. Daar hebben specifieke dier- en plantensoorten het juist extra naar hun zin. Zo vinden schaduwplanten als varens beschutting in de holle weg. Varens produceren geen echte zaden, maar planten zich voort door middel van ‘sporen’.
Als we bij het plaatsje Nurop zijn kiezen we de weg naar Slenaken om daar de bus te nemen terug naar Gulpen. De hoge top ten zuiden van Noorbeek bewaren we voor morgen. Genoeg hoogtemeters voor vandaag…… De 4e dag zit er op. Terug in Gulpen gaan we voor het etappe drankje.
21 mei, 25 (!) km, sluierbewolking 24 graden, van Vaals naar Gulpen
Met 2 heuse toppen, het Drielandenpunt op 322meter en het Eyserbos op 197 meter een zware dag, ook door het totaal aantal km van 25.
Toch handig die directe busverbinding van Gulpen naar Vaals en dat voor minder dan €3. Dat maakt voor Gulpen een ideale plaats om te overnachten tijdens de Dutch Mountain Trail. In Vaals nog even 1 km lopen om de route op te pakken en hup….de eerste klim kondigt zich gelijk al aan. De Vaalserberg met het Drielandenpunt. Met een hoogte van 322 meter is de Vaalserberg de hoogste berg van Europees Nederland. Hier bevindt zich het drielandenpunt tussen Nederland, België en Duitsland. Gelegen in het prachtige Limburgse heuvellandschap is de Vaalserberg zowel een baken van rust en natuurschoon als een symbool van eenheid en verbinding.
Het 3 landenpunt is ook nog een 4 landenpunt geweest. Het landje neutraal Moresnet, 344 ha, lag als een taartpunt ten zuiden van de Vaalserberg. Toen België zich in 1830 losmaakte van Nederland was het een 4 landenpunt.
Vele km blijven we in de heuvelachtige bossen, Schimperbosch, Holsetterbosch, Kelperbosch en Vijlenerbosch. Het mooie van de Dutch Mountain Trail is dat je vaak langs de randen loopt en daarvoor vergezichten hebt over Zuid Limburg. Een lust voor het oog zijn ook de velden met boterbloemen en de meidoorn.
We kwamen dichtbij het restaurant “Het hijgend hert”. Dat is zo mooi gelegen en zeker de moeite waard. We waren na 10 km wel toe aan koffie met Limburgse vlaai. Omdat het zondag is en er veel mensen worden verwacht, worden we “geplaceerd” (we krijgen een plaats toegewezen)
Na het plaatsje Roth stijgen en dalen we naar Wahlwiller. In de verte zien we het hoogst gelegen bergdorp Vijlen. De paden ernaar toe zijn wederom zeer mooi. Onverhard en met dit zomerweer goed te doen. De modder van de regen van afgelopen maanden is alweer verdwenen. Wahlwiller is bekend om de mooie kerk met muurschilderingen van Aad de Haas.
We besluiten voor de laatste klim nog even in Wahlwiller te pauzeren. Dat hebben we wel verdiend op zo een zware dag.
Dan zijn het nog 7 zware km’s naar de top van het Eyserbos op 197 meter. Op het hoogteprofiel zie je dat we eerst stijgen, dan nog weer dalen en dan pas de felle stijging naar het Eyserbos.
Die laatste stijgkm’s vallen niet mee. De daling naar Gulpen is verrassend mooi. Ook over onverharde paden zakken we af naar de Geul en vinden zo de kortste weg naar herberg “De Zwarte Ruiter”. Als we er bijna zijn valt mijn oog op dit gedicht, die ik graag met de lezers deel.
20 mei, 20 km, licht bewolkt 20 graden, van Kerkrade naar Vaals
Na de overnachting in abdij Rolduc is het 2 km om weer op de route te komen. In Kerkrade gaan we eerst boodschappen voor de lunch doen en gaan dan op pad. De route is vooral door Duitsland.
Op onderstaand overzicht zie je dat we 10 km geleidelijk stijgen. Zeg maar voortdurend vals plat. De piek van vandaag is de 2e berg. De Schneeberg.
In de abdij van Rolduc was een hele grote groep zangers en die hadden allemaal tijd voor het ontbijt gereserveerd en wel om 8 uur. Zo kwam het uit dat we pas om 9 uur zouden kunnen ontbijten, en dat vinden we toch erg laat. Na overleg kregen we een ontbijtpakket, die we dan wel in de tuin op konden eten🤔 Met de koffie was het een prima (en nog koud) ontbijt.
Het uitzicht is meteen al prachtig. Glooiend met aan de ene kant de heuvels en de andere kant het dal. Daarna volgen we een tijdje de Anstelerbeek mer de hellingbossen. Je ziet hier goed hoe het water de zijkanten vormt. Soms zijn de boomwortels het enige houvast. Er zitten diepe treden bij en dan is er altijd een helpende hand.
Op verschillende plekken op de route zien we delen van de Westwall. Het ziet eruit als Toblerone blokken. Ze maakten deel uit van de in de jaren 30 gebouwde Siegfried linie . 600 km lange grensversterking, bestaande uit bunkers, muren en deze drakentanden. Duitsland was vanuit het westen ondoordringbaar.
We volgen onze route door de velden van de boeren. Langs Forsterheide, Horbach, Bocholtz en later Orsbach. Een mooie route met veel afwisseling. De horizon vaak gevuld met windmolens. Hier op deze hoogte vangen ze veel wind. Tja…. horizonvervuiling of noodzaak? We zien de noodzaak er wel dan in en ik kan het ook wel als onderdeel van de natuur zien. We maken zelfs gebruik van de trappen om even te pauzeren.
Bij Orsbach vind je het schitterend gelegen terras “Bellevue”. Zeker, het is een prachtig uitzicht en daar genieten we dan ook van.
Om naar de Schneeberg te gaan blijven we daar op hoogte. Het dal naar Vaals toe rechts onder ons, met uitzicht over het hoogst gelegen dorp Vijlen en het 3-landenpunt met de Juliana toren. De velden hier en daar gekleurd met mosterdzaad. Je ruikt het al van verre. Het pad zelf is omrand met bloeiende meidoorn. Het steile pad door de bossen naar de Schneeberg valt ons erg mee. De Schneeberg ligt in Duitsland en dankt zijn naam aan de kalkgrond, die in de zomer opvallend licht van kleur is. Daar zien we niet zoveel van. Het is vooral bos en groen wat er zien.
We dalen af naar Vaals om daar aan de doorgaande weg de bus naar Gulpen te nemen.
In Gulpen overnachten we 3 nachten in herberg De Zwarte Ruiter. Morgen gaan we terug naar Vaals voor het vervolg van de route.
Een pittige dag vandaag. Het etappe drankje is zeker verdiend. Met het zonnige zomerweer is het goed vertoeven op het terras.
19 mei, 13,2 km, prachtig weer, zonnig 18 graden, dag 1 van station Eygelshoven naar station Kerkrade, met overnachting in abdij Rolduc.
Een echte uitdaging in ons mooie Limburg. We vertrekken in Eygelshoven en gaan via de hoogste punten van Zuid Limburg naar Maastricht. We komen ook net over de grens met Duitsland en België. Een lange afstand wandelpad, gemarkeerd met Blauw Wit. Let op GPX track en/of boekje van de route is wel nodig.
Deze morgen begon met “2 Mieke stunts”. Ik kwam bij de bushalte, blijkt mijn bus net vertrokken. Ik loop terug naar mijn appartement en vraag aan iemand of hij de gelegenheid heeft me naar het station te brengen. Gelukt: zo was ik op tijd op het station. Stunt 2: In Heerlen zijn we inmiddels met 4 personen. Stappen we in de verkeerde trein….? Arriva heeft 2 treinen, een sneltrein en een stoptrein. Wij moeten de stoptrein hebben. Nog net op tijd uitgestapt. Een half uur later wel in de goede trein. Om 12 uur waren we er bijna allemaal. Als je op station Eygelshoven Markt uitstapt, komen er zomaar 2 km bij voor het startpunt van de Dutch Mountain Trail.😉
We zijn op pad met: Ans, Walter, Debby, Jan, Janna, Elle en Thea
Het is meteen ook een stevige etappe met flinke hoogtemeters. Vandaag de Wilhelminaberg 220 meter. Hemelsbreed nog geen 7 km, met de 2 km erbij naar de abdij Rolduc komen we op 13 km uit.
Direct bij station Eygelshoven ben je in de natuur. Immense hellingbossen. De Dutch Mountain Trail is hier en daar met blauw wit gemarkeerd. We moeten goed opletten. Bij elk paadje naar rechts of naar links kan het zomaar zijn dat we erin moeten. Als ik even achterblijf om mijn stokken te pakken, zijn de anderen net een paadje te ver gegaan. Geen probleem…. met de route op topo GPS vind je zo de route weer terug. Jan, Elle en Walter hebben de route ook en helpen de weg te zoeken.
Dan begint de klim naar de Wilhelminaberg. Gelukkig is het droog weer nu. We kunnen de paden afsnijden en vrijwel recht omhoog klimmen. Via de boomwortels is er een soort trappetje ontstaan. Boven aangekomen hebben we een prachtig uitzicht. De Wilhelmina berg is ontstaan als steenstortberg van de Staatsmijn Wilhelmina. Tussen 1906 en 1969 in bedrijf.
Na de Wilhelminaberg vinden we een terras bij restaurant Windelerhof. Het prachtige weer en de vriendelijke mensen nodigen ons uit op het terras te gaan zitten. Tja en in Limburg hoort er toch echt een stukje vlaai bij. We zien er nog niet veel van dat we zo dicht bij het centrum van Kerkrade zijn. We worden door allerlei parken aan de westkant van het spoor geleid. Een weldaad als je zo van rust en natuur houdt.
Na het station gaan we via het centrum naar Abdij Rolduc. Natuurlijk hoort hier ons eerste etappe drankje bij. Over rust gesproken….zo ongeveer 2 km na het station kom je bij het het prachtige voormalige klooster. Hier gaan we voor 1 nacht intreden en kijken of er morgen weer “uit ” willen treden ..
En dat was dan alweer de 2e en laatste dag. Op deze maandag treffen we het. Een strak blauwe lucht en dan buiten onderweg te kunnen zijn in het prachtige gebied tussen Groesbeek en Nijmegen. We genieten er allemaal van.
We zijn zo verwend bij ons adres in Groesbeek. Zo hadden we een uitgebreid ontbijt en ook lunchpakketje. Vooral de warmte en gastvrije ontvangst van Tonny en Andre zijn pareltjes van de dag. Met goede moed gaan we op pad.
We volgen vandaag vooral de wit rode bewegwijzering. Omdat er in deze regio veel lange afstand wandelingen zijn, die ook wit rood hebben blijft het goed opletten. We lopen eerst door de velden. Onverharde paden, zomaar tussen de erfafscheidingen door. Waar het niet heel duidelijk is, staat een extra bord van de bewoners.
Daarna begint de beklimmingen en dalingen op de Duivelsberg. Op deze Duivelsberg is het pannenkoeken restaurant gevestigd. Voor ons wel tijd voor een pauze en we mogen daar ook gaan zitten. Moeten we daar nu het Pieterpad vervolgen of gaan we over op een ander pad? Goed de tekst lezen….het is Grote Rivierenpad.
We gaan door het Filosofen dal door Berg en Dal en met zicht op de Ooypolder en over de Waalkade lopen we Nijmegen binnen.
We lopen over een van de hogere wegen Nijmegen binnen. In de verte zien we de grote brug en ook de Ooijpolder.
In Nijmegen gaan we over het Valkhof en langs de Romaanse Sint Nicolaas kapel. We horen dat het het oudste stenen gebouw van Nederland is. De muziek staat aan, een vrijwilliger laat ons in het midden staan en zet de muziek wat harder. Een hele speciale sfeer ontstaat. We worden er stil van.
Nog een klein stukje naar het station. Bij restaurant de Pelgrim nemen we ons laatste etappe drankje. Dank je wel voor jullie fijne gezelschap. Nieuwe vriendschappen, echt ont-moeten. Tot een volgende keer.
Om te beginnen wil ik Rita veel succes wensen. Zij is met een groep op pad voor de Camino Portugues. Zij schrijft ook dagelijks een verslag, dat je hier kunt volgen. Zelf gaan wij 2 dagen op pad van Cuijk naar Nijmegen. En….echt daar hebben we heel veel hoogteverschillen. Het is dan ook een uitstekende voorbereiding voor een Camino.
We beginnen bij het station Cuijk. Het is nog bewolkt en op de Pont over de Maas, ontzettend koud…..brrrr
Vlnr Bernadette, Leo, Kiki, Ans, Anja, Marion, Elly, Ria en Mieke
Aan de andere kant van Maas gaan we over de Mookerheide. De Mookerheide ligt op een uitloper van de Nijmeegse stuwwal, een heide terrein met veel brem. In dit lenteseizoen zijn het vooral de bruine tinten, met de nog kale bomen door een glooiend landschap.
Daarna klimmen we omhoog naar de Sint Jansberg. Een voormalig landgoed dat bezaaid is met hellingbossen en akkers. Holle wegen die het bouwland doorsnijden. We zien bosanemonen en speenkruid. Eerst lopen we langs een beekje, daarna via een hoge trap en modderige geulen omhoog en omlaag.
Op de Sint Jansberg is het goed opletten. Daar komen vele wandelpaden samen. Ook een andere geel rode route, die op sommige plaatsen samen loopt met onze ns wandeling, maar soms ook niet. Intussen is de zon doorgekomen. Het wordt aangenaam. Onze ogen worden verwend met de voorjaarsbloeiers.
We gaan langs de bosrand van de Sint Jansberg. Voor de bossen van het Reichswald ligt een langwerpige strook. Dit is de enige plaats in Nederland waar met zekerheid de ligging van een gletsjer tong uit de ijstijd is vastgesteld. Later komen we langs grote zwerfkeien.Van de zwerfstenen die hier zijn neergelegd is een stukje afgezaagd. Het zaagvlak is gepolijst zodat de structuur van de steen goed zichtbaar wordt. Deze zwerfstenen komen uit verschillende delen van Europa. Zo zijn de granieten en kwartsieten de voorlaatste ijstijd, ongeveer 300.000-130.000 jaar geleden, vanuit Scandinavië in en op de toenmalige landgletsjers naar deze regio getransporteerd. Die noemt men noordelijke zwerfstenen.
Onze eerste dag zit er dan bijna op. De laatste km gaan door Groesbeek. Er zijn diverse cafeetjes open. We kiezen pandje 4. Voor onze leeftijd (??) met heerlijke muziek van toen. Dat is genieten van ons etappe drankje.
Ook bij ons overnachtingsadres worden we bijzonder hartelijk ontvangen. Met een drankje en tapas konden we er zelfs buiten zitten in de voorjaarszon. Dank je wel Tony en Andre voor deze heerlijke ontvangst.
Dat was alweer de laatste etappe van ons Kustpad vanaf de Oosterschelde naar de duinen van Voorne. De dagen zijn omgevlogen, heel afwisselend met stranden, duinen en bruggen. Wat hebben we genoten! Geen drup regen en voor ons dagen om niet te vergeten. Vandaag vertrokken we vanaf de haven van Stellendam via de Haringvlietdam, over het strand en door de duinen ten noordwesten van Rockanje.
Als eerste de Haringvlietdam, 3 km rechtdoor, het is een beetje mistig en we zien de enorme sluizen. De Haringvlietdam is in 1971 gebouwd om de afvoer van de Rijn, Waal en Maas te regelen. Bij vloed werden de sluizen gesloten en bij eb geopend. Zo kwam het dat er uitsluitend zoet water in de Haringvliet ontstond. Om weer zout water toe te laten is in 2011 besloten om de sluizen open te laten. Alleen bij stormvloed en lage waterstand van de rivieren worden de sluizen gesloten. Wij vinden het bijzonder indrukwekkend. Ook ervaren we een uitdaging om alleen maar km’s rechtdoor te wandelen.
Een km voor het einde van de brug worden we over een strand geleid. Het Quackstrand. Iets van de weg en meteen in alle rust.
Deze morgen wilden we op ons Kustpad toch nog een stuk strand meenemen. We kiezen ervoor om tot aan de duinovergang met Rockanje over het strand te gaan. Het is eb en dan kun je wat makkelijker over het zand lopen. Ieder kiest zijn tempo en zijn ruimte, met 2 of alleen. Alles is goed. Gewoon wat jou behoefte is op dat moment.
Veel horeca is op een doordeweekse dag gesloten. We gaan Rockanje binnen en vinden een warm onthaal bij “tante Agaath”. Jonge mensen die daar een zinvolle dagbesteding hebben. Een genoegen om te ervaren dat zij zo goed hun best doen en vooral zo vriendelijk zijn.
Het duingebied ten noordwesten van Rockanje is bijzonder mooi. Het Waterbosch en het Voornes duin. Alweer een gebied, voor ons onbekend en zo vlak bij de Maasvlakte. Bijna onvoorstelbaar. Zoveel rust en ruimte. Eenmanspaadjes, afgewisseld met bredere zandpaden en meertjes.
De mossen laten hun diverse kleuren groen zien, de rietkragen hun witte pluimen. We zien loslopend vee en wij genieten een moment van een pauze op een bankje.
Deze heerlijke dagen sluiten we af bij restaurant de Meidoorn bij de Tenela plas. Geopend van woensdag tm zondag. We boffen. Ons laatste etappe drankje en dan naar huis. Eerst nog even de 2 auto’s bij het beginpunt ophalen…..
Dank je wel Marianne, Joepke, John, Marlies, Elly, Piet, Gerard en Marjo voor de fijne dagen en om jullie te ontmoeten. “Haal de moet eruit en hou de moed erin” Voor ieder van ons een mooie herinnering erbij. Tot slot voor alle lezers en ook voor jou:
24 januari, 2 graden, 22,5 km vanaf Brouwersdam naar Stellendam
Wat een ongekend mooi stukje van Zuid Holland! Ik ken het alleen van de strand 5-daagse en nu helemaal door Goeree Overflakkee, door de dorpen Ouddorp en Goedereede.
We vertrekken deze ochtend vanaf het trammuseum Den Dolle Beer en gaan over de zuidkant van dit schiereiland naar Ouddorp. Verrassend door natuurgebieden, zoals de Preekhilpolder. We lopen over een zogenaamde inlaagdijk, deze is in de 18e eeuw gemaakt, ter bescherming van het land bij hoog water.
In Ouddorp hebben we na 9 km pauze in een pannenkoek restaurant. Het is inmiddels 11.30 uur en we lusten wel al wat. Een pannenkoek of iets anders lekkers ging er wel al in.😉
Vlak na Ouddorp worden we langs een ander natuur gebied geleid; de Kleistee. Hier vinden we een van de oudste landschappen van Goeree; de schurvelingen. Dit zijn een meter hoge walletjes, die sinds het ontstaan dienen als eigendomsscheiding en veekering.
Op weg naar Goedereede gaan we langs de Middelduinen en over de Middeldijk. We zien ontelbare ganzen in hun v-vorm zich steeds opnieuw groeperen.
Goedereede was in de middeleeuwen een belangrijk vissersdorp direct aan de brede stroom Geul, die nu Haringvliet heet. Goedereede betekent “veilige haven”. Het dorp werd beschermd door de duinen in het noordwesten. Nu een mooi toeristische stadje aan een haven.
Langs het kanaal gaan we via het dorpje Havenhoofd naar ons eindpunt van vandaag: Stellendam.
Bij de vissershaven is een visrestaurant. Voor de meesten een gelegenheid wat lekkere vis te eten. Ik kies voor een portie kibbeling. Hier stonden ook de 2 auto’s, die we er vanmorgen al hadden neergezet. Zo was het eenvoudig terug te keren naar het Fletcher hotel in Ouddorp. Tijd voor ons etappe drankje.
