14 november, koude wind en buien 13 graden
Deze laatste dag was voor ons ook een pareltje. We zijn toerist in Merida en bezoeken Basilica Santa Eulalia en het aloude Theater en Amfi theater. Beiden zeer mooi om te zien en te ervaren. Alle oude monumenten zijn vanuit Plaza d’Espagna in een half uurtje te bereiken. Deze ochtend vertrokken we in de regen naar het oude Romaanse theater.
13 november, 17 km, half bewolkt 13-20 graden
YES! We zijn in Merida aangekomen. We hebben koude getrotseerd, harde tegenwind, kleine blaren en een beginnende scheenbeen blessure. Trots en dankbaar dat we de km van Cordoba naar Malaga hebben kunnen afleggen.
12 november, 20 km, 17 graden, zon
Wat is het toch heerlijk om nog een dag te hebben met volop zon en een aangename temperatuur. En als je dan vroeg in de ochtend bij een zebrapad deze tekst ziet: “Love is love” met een hartje dan begint de dag goed. Zeker na een goed ontbijt in de bar en een lunchpakket (broodje met gebakken ei) voor onderweg.
11 november, 20 km, bewolkt, 13 graden
Hostal Galicia in Don Benito was gesloten voor het ontbijt. We gaan even terug naar Plaza d’Espagna om daar in een Spaans ontbijt café ons ontbijt te gebruiken. Inmiddels weten we wat we lekker vinden. Tostadas con queso y tomate. (Geroosterd brood met kaas en tomatenpulp) Ik bestel dat en zo is het handig voor de bediening. Voor de deur van het café vinden we een taxi die voor ons bagage naar een volgende plaats brengt. Steeds per dag vinden we een oplossing. Dan gaan we Don Benito uit. Een hele grote stad, het duurt zeker 3 km voor we de stad uit zijn.
Daarna volgt een lang stuk langs een drukke weg. De pijl op het verkeersbord geeft aan dat het echt de goede richting is. Ook dat hoort bij deze Camino, een stuk langs drukke wegen. Over het algemeen zijn het onverharde paden. Nu vandaag ook vrijwel vlak.
Na een spoor krijgen we een pad door de natuur. Hier en daar cactussen met haar vruchten. Heel mooi om te zien.
Medellin ligt tegen die linkse berg aan. Boven op de berg vind je een kasteel.
Medellin heeft een oude brug over de Guardians rivier. De brug van Carlos V. Deze telt 28 poorten.
Na Medellin verandert het landschap. We zien weer meer bergen en er groeit van alles. Hier zelfs koolplant en tussen de stenen. Het lijken dezelfde bladeren als van de koolplanten die je in Galicia zoveel ziet, waar ze Caldo Gallego van maken. ( Een soep met koolbladeren, witte bonen, aardappel en Chorizo) Het lijkt of de stenen inderdaad gebruikt worden om de planten tegen teveel hitte te beschermen.
Na Medellin gaan we op pad naar Santa Amalia. We denken hiervoor de gele lijn, zoals je die op de kaart ziet te moeten volgen. We zien maar geen pijlen. Google maps biedt uitkomst. We nemen een pad zonder pijlen.
Voor het eerst zien we hier herfstkleuren. De bomen kennen we niet. Spitse bladeren. We denken amandelbomen. Zover je kunt kijken. Nu met deze herfsttooi al zo mooi. Hoe zal het zijn met de bloeiende bomen???
Het blijft zoeken of we op de goede weg komen. Tot onze grote verrassing zien we toch een pijl aan het eind van een pad staan. Kennelijk hadden we toch een pad te vroeg genomen. Hehe….gelukkig!
Vlak voor Santa Amalia is de camino omgeleid om ervoor te zorgen dat wij als pelgrims niet langs een grote drukke weg moeten lopen. Via een voetgangersbrug komen we het dorp binnen. We slapen in Hostal Fuenta de la Magdalena. Een zeer mooi hostel waar we weer 2 3-persoonskamers hebben.
Het restaurant, Cindoncha genaamd, is op het plein. We kunnen nog net in de middag op de Spaanse tijd eten. Een menu voor € 9. B.v. Lentillas (linzen) en een soort goulash. Heerlijk! We krijgen een Chipito ter afsluiting. Dat is een zoetige kruidenlikeur. We genieten ervan.
10 november, 17 km, koele wind 13 graden
De etappe van Campanario naar Medelin is 36,5 km. De etappe erna van Medelin naar San Pedro de Merida is ook lang, nl. 29,3. Totaal 66 km. Dat vinden we veel te ver in 2 dagen. Dan even puzzelen wat wel mogelijk is. We kiezen voor 20 naar La Haba, 17 km naar Don Benito, 17 km naar Santa Amalia en 20 km naar San Pedro de Merida. 8 km extra, door een ommetje langs Villanueva de la Serena. Die hebben we vandaag afgerond.
Maar eerst even in de bar ontbijten en van de plaatselijke specialiteiten proeven. “Migas”. Broodkruim met olie geroosterd, samen met paprika en knoflook. En dat voor ontbijt.?
De weg vinden, was niet eenvoudig! Vanaf La Haba staan de gele pijlen alleen maar naar Don Benito aangegeven. Pas nadat we de pijlen een eind hadden gevolgd, lazen we in de beschrijving dat we richting begraafplaats moeten gaan. Eindelijk vinden we weer een pijl in de richting van Villanueva.
9 november, 20 km, 4-13 graden zonnig
Een van de uitdagingen van een Camino is: hoe krijg je je was droog. We zijn er creatief mee, zeker als er een airco/verwarming is. Hoe vind je een plaats voor je lijntje? Deze keer van de knop van de kast naar de knop van het raam. Je kunt ook altijd iets verzinnen met je wandelstokken.
8 november, 22 km, zonnig 7-13 graden
Het is bijna niet te geloven. Er waait een hele koude poolwind over heel Spanje met zelfs in de omgeving van Madrid sneeuw. We zien op tv dat het in O Cebreiro ook sneeuwt. Onze mede pelgrims op de camino Francais hebben het daar ook heel koud. Die poolwind voelen we hier ook, maar met die heerlijke zon erbij ervaren we het als fantastische wandeldag.
7 november, 21 km, eerst regen, later zonnig 14 graden
Direct uit Monterrubio gaan we van de drukke weg af om over een landweg naar Castuera te gaan.
6 november, 12 km, koude wind 13 graden
Ik heb het motto, het is altijd “weer”. En ja je kunt je erop kleden, dat is ook zo. Wat telt zijn je verwachtingen en je mogelijkheden je verwachtingen bij te stellen. Onze verwachtingen waren ongeveer 20 graden, en als het kwik dan blijft steken bij 13 is dat zeker fris. Onze chauffeur bracht ons naar het eindpunt van gisteren. Maar ook…..naar de bakker. In ons hostel was er geen tijd om ons lunchpakketje te maken en wat is het dan fijn dat de taxi zomaar even bij de bakker stopt.?. Vandaag start het 2e deel van de etappe van Hinojosa naar Monterrubio. Zou het daar in de verte boven op die berg liggen?
5 november, 21 km, half bewolkt, veel wind 9 -16 graden
De hele etappe naar Monterrubio is maar liefs 32 km. Omdat we aan het begin van Hinojosa een hostel hebben zou er zeker 2 km bijkomen.
4 november, 22 km, af en toe regen, 18 graden
De tekening boven dit blog geeft in het heel kort weer hoe de dag was. Velden vol bomen, een onverharde weg, slingerend door het landschap.
3 november, 20 km, overwegend droog, 22 graden
Angel en Isabel van het hostel Mira Sierra in Villaharta hadden echt goed voor ons gezorgd. Angel bracht ons tot het monument waar we gisteren eindigden. Hiervoor moest hij 2 keer rijden. De eersten hadden extra vroeg ontbeten, zodat we toch nog om 9 uur konden vertrekken.
2 oktober, 18 km, half bewolkt 22 graden
Tja….we hebben een heel zwaar leven ?
1 november, 21 km, 24 graden
Ook deze ochtend begon met een verrassing. Vandaag is het een feestdag (Allerheiligen) en ook Hostal x zou gesloten zijn voor ontbijt. We werden doorverwezen naar bar Bruno. Ik belde en nee hoor….niet geopend voor het ontbijt. De eigenaar van Hostel x strijkt over zijn hart en belooft voor ons ontbijt te maken. We kregen zelfs geflambeerde lekkernijen voorgeschoteld. Onze dag begon al goed met zoveel lieve zorg.
31 oktober, 25 graden, 17 km
“El Nogal” staat op de foto boven dit verslag. El nogal ……nogal heel zwaar en nogal heel mooi!
30 oktober, zonnig, 27 graden
“Life is about moments don’t wait for them, create them”. Leven gaat over momenten, wacht er niet op, ga het doen. Zo was het eindelijk zover dat we de “Caminita del Rey” zouden kunnen gaan bezoeken.
In maart, na afloop van de Camino van Malaga naar Cordoba, zouden we de laatste dag de Caminita del Rey gaan bezoeken. Het waaide te hard en het werd afgelast. Nu was de kans er weer. Durven we het? Gaan we het doen? Wel of geen hoogtevrees? Ik vind het moed hebben het te gaan doen en ik vind het moed hebben om niet te gaan. Ik geef toe….we lopen op een smal pad boven een afgrond. Maar wat is het mooi. Een ervaring om nooit te vergeten!
Met de gids gingen we eerst naar de plaats met een hele grote waterkracht centrale. Door een heel slim systeem wordt het water 100 meter omhoog gepompt. Steeds opnieuw om elektriciteit op te wekken. Ook hier was het prachtig!
Vanwege gevaar voor vallende stenen moet iedereen een helm op.
In 2012 is het pad helemaal veilig gemaakt. De oude paden zijn nog te zien en die zien er echt eng uit.
Langs het pad zagen we abseilers. Dat ziet er ook heel eng uit. Dat zou ik denk ik niet durven. Als je verschil voelt tussen moed en moet, komt er ruimte voor jou keuze…..
Stoere dappere Elly….
Ergens is er een glasplaat waar je 100 meter diep kunt kijken. Gert Jan en Ada durven wel….
Ik ook! Ik merk dat ik vele angsten overwonnen heb en daar ben ik best trots op.
Die onderste planken zijn van de oude route. Toen er noodlottige ongevallen geweest waren, is de Caminita jarenlang gesloten geweest. Eerst moest het veilig gemaakt worden.
Het laatste stuk. Je gaat van de ene kant naar de andere kant. Je steekt de kloof over. Tijdens het lopen wiebelt de brug. Voor mij het meest gewaagde deel.
Trots dalen we af. We waren met de taxi uit Malaga. De chauffeur kwam naar het einde om ons weer terug naar Malaga te brengen.
De start is aan de noordkant en zo loop je naar het zuiden.
Wat een geweldige dag. Bij het station nog even wat drinken voor we de trein naar Cordoba nemen.
Morgen gaan we starten.
29 oktober – 15 november 2019
Gaan zonder aan te willen komen, stapsgewijs leren zomaar te gaan
Het vervolg van onze camino Mozarabe. In het voorjaar zijn we van Malaga naar Cordoba gegaan. Nu gaan we verder van Cordoba naar Merida. In Merida is de aansluiting naar de Via de la Plata, die we in het voorjaar van 2020 gaan vervolgen.
We denken dat we gaan vertrekken. Iedereen zit in het vliegtuig. De captain komt uit de cockpit……bij de laatste controle blijkt iets niet in orde. Zo stappen we weer uit en wachten geduldig op het andere vliegtuig.
We zijn van links naar rechts: Ada, Mieke, Tiny, Gert Jan, Elly en An.
Het belooft nog lekker warm weer te worden. In de nacht 10-14 graden, overdag 19-25 graden. Wel is de verwachting dat het het wat kan regenen. En wat neem ik mee??? Deze ochtend nog….neem ik mijn wandelrokje mee of een extra broek? Neem ik mijn poncho mee of mijn regenjas met regenbroek? Neem ik mijn slaapzak of lakenzak mee? Een warme jas? Onderweg naar huis vraag ik me af, wat ik zou missen.
Ik kies uiteindelijk voor mijn wandelrokje, mijn poncho, een slaapzak en geen warme jas. Het totaal zou toch hetzelfde moeten blijven. Even gecheckt…rugzak zonder wandelstokken….7,4 kg. Daar ben ik blij mee!
“Wat je thuis laat is meegenomen”
Morgen beginnen we met een bezoekje aan “Caminita del Rey”. Daarna reizen we door naar Cordoba.
It’s about time, zoals Jonnie Walker in zijn boek schrijft. A call to the camino de Santiago. Het is tijd om naar Santiago te gaan.
Wie wil komend voorjaar op pad? Er zijn nog plaatsen vrij. Of ken je iemand die op pad wil? Ook als je nog geen wandelervaring hebt, maar wel bereid bent om te trainen, dan kan dat. In 3 maanden tijd, mits goede gezondheid, kun je je wandelconditie opbouwen van 5 naar 20 km per dag. Delen van dit bericht mag, graag zelfs.
Morgen, zondag 20 oktober vertrekken wij met 7 mensen naar Porto (Portugal). Vandaar uit rijden wij met de bus verder naar Tuy (Spanje). De volgende dag gaan wij vanaf de oude kathedraal op stap. Onze voettocht brengt ons onder meer naar Pontevedra, Santiago om uiteindelijk aan te komen bij het uiterste westelijke puntje van Spanje, Finisterre.
7 mensen, vier vrouwen en drie mannen gaan op stap. En u kunt ons op de voet volgen. Dagelijks zal ik een kort verslag maken.
‘Buen Camino’
Jaap
10 mei, 20 km licht bewolkt 13 – 22 graden
Wat een fijne sfeer in de herberg van Pieros El Serbal y la Luna. Samen met andere pelgrims aan 2 grote tafels en elkaars verhalen delen. Soms is dat meer dan waar kom je vandaan en waar ga je naar toe. Deze speciale avonden zijn pareltjes op ons Camino pad.
