21 oktober, 29 km, zonnig. In de middag 24 graden
We gingen gisteren om de tafel zitten. Gaan we vandaag langs de weg naar Bercianos of gaan we over de oude “Via Romana” door de natuur. We kiezen de natuur, dat is op de kaart de groene route. Vandaag iets verder dan Bercianos en zo komen we vandaag volgens GPS toch weer op 29 km.
22 oktober, 24 km, zonnig 10 – 24 graden
Een van de dingen die erg leuk zijn om te zien in Calzada is het bijzonder kleine winkeltje met het bijzondere mannetje. Hij is er al jaren in dat winkeltje en verkoopt allerlei levensmiddelen voor de pelgrim. Hij is zichtbaar blij met ons en wij met hem.
Lees verder Dag 21 Calzada de los Hermanillos – Mansilla de las Mulas
23 oktober, 20 km zonnig, 3-18 graden
Daar kunnen wij pelgrims toch blij van worden. Het ontbijt staat klaar in Albergue Gaia en de mensen zijn ontzettend warm en vriendelijk. Zelf ook pelgrims en dat kun je merken. Ze hebben in de herberg precies wat een pelgrim nodig heeft. Niet teveel bedden op een kamer, lakens, voldoende sanitair en schoon. Een super herberg.
24 oktober, 26 km, zeer zonnig 3-25 graden
Dilemma …..
Leon-Astorga is 50 km en is dan ook in 2 dagen te bereiken als je niet kiest voor de alternatieve route over Villar de Mazarife. De alternatieve route is het 54 km en dat is voor mij ver in 2 dagen. We kiezen ervoor om de route volgens de oorspronkelijke Camino francais te gaan via Villadonga.
Deze pelgrim laat het gebeuren. Hij ziet wel wat er langs komt. Vandaag waren wij dat, toen we in het donker langs het Parador liepen.
We lopen de hele dag langs de drukke N120, maar ik heb deze route nog nooit gelopen en daarom dachten we, we proberen het. Ik ken de route over Villar de Mazarife. Een heel mooi natuurpad over de rode aarde. Stilte. Vergezichten……Zelf heb ik hinder van het geluid van de weg. Wat mooi dat ik van Johanna en Annet hoor dat zij de herrie van de weg gewoon buiten zich konden laten en binnen laten komen dat ze zich zo krachtig voelen, veel meer kunnen dan ze ooit hadden gedacht. Ik denk aan het lied van Acda en de Munick….”Vandaag ben ik gaan lopen”
Deze pelgrims lijken er helemaal klaar mee. De schoenen over elektriciteitsdraden heen geslingerd. Zo tegen die strak blauwe zuivere lucht …Ach ook dit is mooi.
We gaan onder veel snelwegen door. Zo zien we dat ze ook in moeilijke, donkere paden, gewoon doorgaan. Chapeau!
Het begint vandaag ook meer glooiend te worden. De paden zijn wat verdiept, zodat de auto’s uit het zicht zijn.
We slapen in Albergue Casa Verde in San Martin del Camino. Een uiterst vriendelijke dame, dat wel. De slaapzaal is met 4 stapelbedden krap! Zodadelijk maakt ze voor ons een vegetarisch maal met couscous, roergebakken groenten en salada mixta. Ik ben heel benieuwd.
25 oktober, 25 km, zonnig 6-21 graden
Verwondering en harmonie
We kregen om 7.30 uur ontbijt en gingen de deur uit toen het net licht begon te worden. En wat voor een licht. Aan de ene kant de volle maan, aan de andere kant een wolkenband die zo mooi werd belicht door de opkomende zon. Geweldig. Voor mij was het totale verwondering over deze schoonheid van de natuur. Voor Johanna voelde het als harmonie. Een met de natuur, in harmonie met haarzelf.
26 oktober, 22 km bewolkt, 16 graden
“Camino bubble”.
David zei het en het zet me aan het denken. Camino bubble…wat is dat? De medepelgrims zijn zo hartelijk alsof we familie zijn. Als je bekenden tegenkomt wordt je met een omarming begroet. Je voelt je krachtig en vrij en je loopt allemaal te stralen. De pelgrims zijn positief en helpen elkaar. Het meeste (negatieve) wereldnieuws gaat aan je voorbij. Iedere dag heb je het ritme van wandelen, ontmoeten en ont-moeten, rusten, slapen. Verbonden door hetzelfde doel… Santiago…Leven in zo een Camino bubble is heerlijk. De kunst is om dit gevoel mee naar huis te nemen.
Voorlopig zijn we nog onderweg en vandaag beginnen we langzaam maar zeker te stijgen van 900 naar 1155 meter. Vals plat is het vandaag vooral.
27 oktober, 19 km, heel veel wind 9 graden
Een dag met flinke hoogteverschillen en een van de hoogtepunten van de camino francais, Cruz de Ferro
28 oktober, 17 km, eerst sneeuw later zon 10 graden
Aan het einde van de middag begon het gisteren te sneeuwen en, wat we hoorden, in de bergen is 1 meter sneeuw gevallen. Acebo ligt op 1000 meter en toen we wakker werden sneeuwde het nog. Wat een ervaring en uitdaging!
29 oktober, zwaar bewolkt, 3-9 graden
In de herberg Guiana in Ponferada kunnen we voor vertrek uitgebreid ontbijten. Een zeer mooie, goed verzorgde herberg, waar je met 5 personen een ruime kamer kunt delen en een pelgrimsprijsje betaald. Een aanbeveling!
30 oktober, 30 (!) Km, bewolkt 7 graden
Nog nooit had ik de etappe van Villafranca naar O Cebreiro in een keer gedaan. 30 km vind ik normaal gezien te ver en daar komt bij dat we 700 meter zijn geklommen. Maar omdat deze dames heel goed gewend zijn aan deze lange afstanden en het niet heet meer is, leek het me een prima moment het te proberen.
31 oktober, 22 km, half bewolkt 0-10 graden
Wat een mooi kado, hoor ik zojuist. Het mooie kado, dat we zo in de sneeuw in deze fantastische omgeving mogen lopen. We zijn er allemaal dankbaar voor. De afdaling van O Cebreiro naar Triacastela is, net als de stijging, een van de mooiere etappes. De daling is maar liefs van 1330 naar 670 meter. Waarvan 600 meter op 6 km. Dat is ongeveer 10%.
1 november, 28 km, zwaar bewolkt 9 graden
“Problemen zijn geen obstakels, maar wegwijzers”. En wat als er obstakels zijn op de weg? Dan zien we het als uitdagingen……..
Zo een zware dag hebben we nog niet gehad! We hadden gekozen voor de langere route over Samos om langs het klooster te gaan. Dus volgens dit overzicht maar 5 km verder. Volgens GPS kwamen we op 28 km, veel verder dan gepland.
2 november, 24 km motregen, later half bewolkt 14 graden
Vandaag hadden we maar een keer een “takkentocht”. De foto van boven dit blog is van Andreas, die met zijn hond de Camino loopt. We waren gisteren net door deze takken en bomen gekropen en we hoorden aan de andere kant is hier een doorgang? Zo hielpen we Andreas en hij vond het een mooi moment ons op de foto te zetten. Vandaag hadden we een glooiende wandeling met vooral motregen en daardoor weinig zicht. Het boekje van John Brierley geeft 22,7 km aan. GPS van Johanna is altijd meer. We komen op 24 km.
Sarria ga je uit door het oude centrum, de weg omhoog en dan langs het Monasterio de la Magdalena. Veel herbergen in Sarria zijn dicht. We zien dagelijks dezelfde pelgrims die ook de etappe plaatsen kiezen. Ik schat dat er zeker 50 op pad zijn. Het is leuk, want met zo een kleine groep herken je elkaar.
De oude brug net na het dorpje.
Lijkt het hier op Limburg, of misschien op Ierland. Het glooiende van Limburg en als je kijkt naar de muurtjes langs de landerijen lijkt het ook op Ierland. Galicië is prachtig.
Oei…is er zoveel sneeuw gesmolten dat alles ondergelopen is? Nee… Ernaast ligt een bruggetje.?
De schade aan de bomen is veel minder dan op het traject van gisteren. Dit was de enige vandaag. Gelukkig, want we waren gisteren extreem moe, door de zeer vele moeilijke obstakels.
Ook zijn er op dit traject nieuwe pelgrims begonnen. Veel pelgrims doen dat, omdat vanaf Sarria de laatste ? km zijn. Deze 100 km moet je minstens gelopen hebben voor je in Santiago de “Compostela” krijgt. Of die zijn veel eerder dan wij in Saint Jean Pied de Port gestart en hebben kortere afstanden.
Het is zover. Vandaag is de ? km grens bereikt. Het geeft ons een voldaan en trots gevoel. Ook een soort van “we zijn er bijna”. We proberen van elke stap te genieten.
Zo ook van het heerlijke zonnetje dat doorbreekt als we bij Mercadoiro van de pauze genieten en van het mooie uitzicht.
Van daar af gaat het 300 meter naar beneden naar Portomarin. Het terrein is open, de lucht breekt en we zien glooiende vergezichten.
Het water van stuwmeer “Embalse de Belesar” staat erg laag. De oude en nieuwe brug zijn goed te zien en de resten van de oude stad. Portomarin is herbouwd op de heuvel en alleen de kerk hebben ze van oude stenen opgebouwd.
Het is een indrukwekkende hoogte als je van de brug over de Rio Mino en het stuwmeer kijkt.
Aan de anderen kant van de brug klimmen we omhoog, het stadje in. We merken goed dat de beenspieren nog vermoeid zijn van gisteren.
We slapen in een mooie nieuwe herberg Pons Minea. Voor enkele euro’s pp meer op een 4 persoonskamer, met handdoeken en een eigen douche. Dat hebben we verdiend?
3 november, 25 km, bewolkt, 10 graden
De Albergue Pons Minea in Portomarin heeft ook een uitstekende keuken, en een pelgrimsmenu. Zeker aan te bevelen. Als je met een groepje op pad bent, kun je kiezen voor 4 of 5 persoons kamer. Heerlijk rustig gelegen, meteen na de brug.
Om Portomarin uit te komen, moet je niet terug over de brug waar je vandaan gekomen bent, maar linksaf naar een volgende brug. Zie de linkse brug op de foto Hier staat nu geen water. Al lange tijd staat deze droog.
Na de brug is er gelijk een flinke je stijging van 400 naar 700 meter over een bospad.
Later ook geruime tijd over een pad langs de weg. Het is zwaar bewolkt en zo zie je maar een klein stukje van het uitzicht in de richting van Portomarin.
Naast het bospad zijn er vele verbrande bomen te zien. Zwart geblakerde stammen en alweer opnieuw groeiende varens.
De stijging gaat verder als we omhoog klimmen naar Castromaior.
Volgens de poster zijn het opgravingen van oude beschavingen van 400 jaar voor Christus. Interessant om eens te gaan kijken, voor je aan de afdaling begint.
Een klein stukje gaan we over een pad met grote keien.
Op naar Palas de Rei. Een pad langs de weg. Het is niet zo druk op deze zaterdag. Wel zien we vandaag in het weekend Spanjaarden, die kennelijk enkele dagen wandelen.
We waren rond 16 uur bij herberg Castro. Eerst maar even douchen en de was voor de wasmachine verzamelen. Daarna gingen we ons etappedrankje halen in het restaurant naast de Albergue. Naomie en Joasli waren er ook. We besloten tot een vroege maaltijd om 17 uur. Een heerlijke groente paella en een met zeevruchten. Een super afronding van deze dag.
4 november, 27 km, motregen later regen, 14 graden
Het zijn de laatste dagen van onze Camino. Dan denk je wat brengt het mij. Een voorbeeldje….ik ga meer voor mezelf kiezen en vaker nee zeggen. In een gesprek met een Engelsman: “ik ben zo blij, ik voel voor het eerst sinds jaren mijn lijf weer. Ik ga beter voor mezelf zorgen en meer balans tussen privé en werk brengen”. Of: ik ben echt blij met mezelf. Hier twijfel ik niet meer over. Vandaag was het een regendag en regen zorgt ervoor dat we meer naar binnen gaan. Niet naar buiten of de natuur gericht, maar je eigen stappen, die je allemaal zet. Vandaag de etappe van Palas de Rei naar Ribadiso. Een stevige etappe door de afstand en het voortdurende stijgen en dalen. Het lijkt op de kaart niet veel, maar de hoogtemeters zijn er echt. In het donker vertrokken we uit Palas de Rei. De straat glimmend van de regen van afgelopen nacht.
5 november, 23,5 km, heel veel regen 10 graden
We hebben het zo vaak gezegd ….wat boffen we met dit fantastische weer tot nu toe. In totaal 2 dagen een beetje regen. Dus zowat de hele maand oktober droog weer met heel veel zon. Vandaag een ander verhaal en wel veel regen. Ook dat hoort erbij. Vanochtend hoorde ik van Joan: “Of je loopt in de regen en het voelt als een zegen, of je voelt…ik word nat” Het is maar net hoe je er tegen aan kijkt. Ik geniet ook van de regen.
Dit is de route van vandaag.
In de bar Casa Calzada waren we met veel pelgrims bij elkaar. Sommigen door en door nat, vooral lekkende schoenen. Ook Annet heeft er veel last van. We zagen pelgrims plastic zakken om hun sokken doen en een soort Gamaschen maken van plastic zakken. Ik ben erg blij met mijn paraplu die ik samen met mijn regenpak draag.
6 november, 20 km, heel veel regen, 10 graden
We zijn er!!! Van harte gefeliciteerd.?
Wat een Camino……Hitte, storm, sneeuw, regen. Deze kanjers hebben laten zien dat ze alles aankunnen. Zelfs 4 dagen ingelopen op het oorspronkelijke schema met een gemiddelde afstand per dag van 23 km. Met een prima wandeltemperatuur is dat ook te doen.
Vandaag het laatste deel naar Santiago. Zoals we hier gewend zijn…..geen vlakke etappe. Het blijft stijgen en dalen.
We lopen ook vandaag in de regen en we worden allemaal erg nat. De regenjas van Jellie blijkt het meest voor droge kleren te zorgen. De schoenen zijn allemaal doorweekt. Mijn regenbroek blijkt zijn beste tijd te hebben gehad. Er was te veel wind voor mijn paraplu. Tja, dan moet ik het ook zonder paraplu doen. Het landschap hier is prachtig. We volgen weer veel bospaden en kleine wegen.
Er zijn hier nog veel oude wegwijzers te zien, zoals deze. Verweerd, met mossen begroeid.
Nog 10 km te gaan en dan kom je al bij de gemeente grens aan. Een fotoplaats voor vele pelgrims.
Vandaag wilden de dames alleen het laatste stuk doen, zodat ik foto’s van de aankomst zou kunnen maken. Na de lunch bij Monte de Gozo ga ik alleen verder. Annet komt als eerste aan.
Dan volgen ook Jellie en Johanna. Natuurlijk met wederzijdse felicitaties. Trots op elkaar dat we het zonder blessures hebben kunnen afronden.
We slapen in San Martin Pinareo. Hier staan veel antieke meubels, zoals dit beklaagden bankje.
Het is niet druk in het pelgrimsburo. Geen wachtenden voor ons. Dat scheelt en zo nemen we in mum van tijd onze Compostela in ontvangst.
Proficiat lieve dames. Ook dit etappedrankje hebben we verdiend.
Tot slot….een foto van de start….zoek de verschillen.
7 oktober, 21 km, meest droog en half bewolkt, 14 graden
“De eerste stap in het waarmaken van je droom is gewoon klein beginnen. Doe kleine dingen vol liefde, passie en overgave.”
Deze tekst van de dag vinden we heel toepasselijk. Johanna heeft haar droom gerealiseerd door naar Santiago te lopen. 4 dagen eerder in Santiago, betekent dat je of 4 dagen in Santiago blijft, of eerder naar huis gaat of nog een stukje verder gaat. Annet en Jellie gaan morgen naar huis. Johanna en ik gaan door naar Finistere. Deze keer gaan we in 4 dagen naar Finistere, waarvan vandaag naar Negreira. Zo verwachten we op 10 november in Finistere aan te komen, een belangrijke datum voor Johanna. Dat we dan bij de zee komen, is ook heel belangrijk voor haar.
8 oktober, 22 km, zeer veel regen
“Het loopt anders”
Het plan was om vandaag 26 km te gaan naar de nieuwe herberg, Monte de Aro bij het dorpje Lago. Het regende de hele dag pijpestelen en hier bij Casa Pepe, zeiden ze….je kunt hier ook blijven. Totaal onverwacht zegt ze..”yes dat is een Camino kadootje” Niet gedacht dat Johanna dat zou kiezen.
Om 7.45 uur gaan we de deur uit. Het ontbijt hadden we niet gebruikt bij albergue Carmen, maar bij de veel vriendelijker mevrouw van de Cerbeceria. Ook gisteren hadden we een uitstekend menu bij restaurant Imperial.
Dit hadden we op onze Camino nog niet meegemaakt…. Volgelopen paden. Hier valt het nog mee. Het werd in de loop van de dag steeds natter.
En hier en daar hadden we ook een omgevallen boom. Niet zo veel als we eerder hadden.
Omdat Albergue Rureiro in Vilaserio dicht zou zijn gingen we pauzeren in Porto Camino, waar ook de gastvrije herberg Alto do Pena is. We drogen een beetje op en gaan weer verder.
Naast de regen is er ook erg veel wind. Tegenwind. We lopen krom gebogen tegen de wind in.
Bij Casa Pepe hebben we pauze. Inmiddels zijn de schoenen vol met water. Ik verdenk de buigplaats van de schoen, dat e daar niet meer waterdicht zijn. Ook Johanna heeft veel water in de schoenen en ook in de hoes van haar rugzak staat een plas water. We genieten van het Camino kadootje. We gaan niet meer op pad voor de laatste km. De open haard is aan, zodat onze schoenen weer kunnen drogen.
Vandaag kwam ik op de Facebook site van het genootschap deze wijsheden tegen. (Van Ignace uit Den Bosch) Vandaag tijdens de regenwandeling heb ik er over gedacht. Jij ook?
1: Zet een stap, je komt altijd aan.
2: Geen haast is geen stress
3: Neem wat op je weg komt: in dit seizoen is dat bv wanneer een bar open is. Het is te koud of te nat om buiten te zitten en als er dan een open is, voelt dat als kadootje.
4: Durf hulp te vragen: bv als het slecht weer is: bel je aan en vraagt “mag ik even binnen schuilen” Dat geldt tijdens je camino, maar ook in je leven. De meeste mensen zijn blij dat ze iets voor je kunnen doen.
5: Stel je verwachtingen bij: dit hebben we vandaag ervaren. Het plan was verder gaan, en we passen zomaar het plan aan, door omstandigheden.
6: Ken je ballast en neem er afscheid van. Tijdens het wandelen komt van alles langs en zo kun je misschien beslissen, waar je graag afscheid van neemt.
7: Realiseer je droom……..
34 km, waarvan 7 met de auto, heel veel regen en veel wind, 13 graden
Dat we open staan voor hulp die op onze pad komt is een mooie les die we hebben mogen leren. We mogen ontvangen. Waar geven makkelijk is, is ontvangen voor ons te leren. Zo werden we 7 km met de auto gebracht.
