22 januari, 12 km van Oosterschelde naar Burgh Haamstede
Vervolg van het Kustpad, dat we in 2021 en 2022 zijn gestart vanaf Sluis naar Neeltje Jans. Nu starten we bij de Oosterschelde en gaan naar Oostvoorne in 4 dagen. Schouwen Duiveland, Goeree Overflakkee en ten noorden van de Haringvlietdam naar Oostvoorne.
Vandaag gaan we op pad voor het eerste deel van Schouwen Duiveland.
We zijn: Elly, Joepke, Marianne, Gerard, Marlies, Piet en John. Morgen sluit Marjo weer aan. De 2 groepen uit de Corona tijd nu samengevoegd en Gerard en Marlies erbij. We hebben er zin in.
Rond 12.30 uur vertrokken we naar het beginpunt aan de Oosterschelde en startten door de boswachterij Westenschouwen met de vele hoogtemeters. Het is prima wandelweer, ongeveer 2 graden en droog weer. Met warme kleding en lekker bewegen hebben we het zo warm.
Daarna volgt een schitterend deel door de kop van Schouwen met natuurgebied de Zeepeduinen. Het kustpad is goed gemarkeerd met rood/wit. in de open vlakte is het goed opletten. We worden langs diverse meertjes geleid.
Via een hoge trap verlaten we het duingebied en gaan naar Burgh Haamstede met kasteel Haamstede uit de 13e eeuw. Dan is het ook tijd voor een pauze. We vinden een cafe bij de kerk, vlakbij het kasteel.
Daarna hebben we nog 4 km te gaan naar ons hotel. Langs het duingebied van de Kop van Schouwen gaan we naar ons hotel. Het Fletcher Duinhotel, maar 1 km van de route.
Het eerste etappe drankje hebben we weer verdiend.
Onze mooie Via Coriovallum zit erop. Nog een laatste dag die stappen zetten, die stappen die je verder brengen in je eigen leven. Van harte gefeliciteerd Walter, Jeanette, Ted, Joepke, Sylvia, Ada en Suzanne. Een mijlpaal. Voor het eerst zoveel km’s gewandeld, voor het eerst samen op een slaapkamer, voor het eerst na een operatie weer meerdere dagen op pad, voor het eerst in een groep, voor het eerst na een herstel of tijdens een proces van mantelzorg even tijd voor jezelf. En voor mij? Verbinding, warmte en vriendschap voelen. We hebben het samen gedaan. Herinneringen maken en verhalen delen. Ik ben er dankbaar voor
En dan vandaag. Het laatste deel van het 8-tje van Houthem naar Spaubeek, Spaubeek Heerlen, Heerlen Houthem, Houthem Vijlen en Vijlen Heerlen.
Via Coriovallum
Van Vijlen naar het noorden via de Benedictijnen abdij, naar Bocholtz, Simpelveld en door parken naar het centrum van Heerlen.
Op het moment dat we wilden vertrekken kwam het er met bakken uit. Toch maar even 10 minuten wachten . Daarna werd het droog en hebben we vrijwel geen regen meer gehad. Vanaf Vijlen dalen we eerst af voor we aan de klim naar de abdij van de Benedictijnen beginnen. De bomen aan de rand van het klooster kleuren al wat rood/oranje. Zijn het al de knoppen die te zien zijn?
Om 9.30 is er een viering in de abdij. Omdat die tot 10.30 uur zou duren hebben we er toch maar vanaf gezien. We gaan verder door de velden naar Bocholtz. Het is licht heuvelachtig en daardoor met steeds wisselende vergezichten. In Bocholtz is Cafe Oud Bocholtz open. Tijd voor een heerlijk stukje Limburgse vlaai.
Na Bocholtz gaan we over modderpaden naar Simpelveld. Wat kies je? Langs de randen, waar het gras te zien is of door het midden? Meestal heeft dat laatste mijn voorkeur.😉 Natuurlijk kan een korte stop bij de Lourdesgrot niet ontbreken. Tegelijk een goed moment voor een lunchpauze.
Na Simpelveld gaan we verder naar het noorden. Volgens de route van de Via Coriovallum zouden we via vele steile bospaden door het Imstenradarbos gaan. Tja, een dilemma. 2 keer eerder ben ik hier geweest en van beide keren herinner ik me dat het heel zwaar is het erg glad kan zijn. Door de vele regen van deze ochtend kies ik ervoor het niet te doen. Veiligheid gaat voor. Hiervoor lopen we voorbij de begraafplaats van Imstenradar en zoeken de route weer op. Zo komen we Heerlen binnen en hebben pauze bij een Brasserie van een verzorgingshuis. Alweer zo een gastvrije ontvangst. We rusten even goed uit, voor we door de parken naar de eindbestemming gaan.
Tot slot hebben we ons etappe drankje bij het restaurant de Twee gezusters. Ze kennen ons al. Wat een fijne afsluiting van deze heerlijke dagen.
Blij met de stempelkaart en de stempels die we hier en daar kregen. Het voelt als een echte camino, net als de verbinding en de Camino smile die ik bij iedereen voel en zie. Intussen hebben we plannen gemaakt voor volgende Camino’s. -wordt vervolgd-
10 januari, 23 km, eerst zonnig, bewolkt vanaf 15 uur regen
Het was de laatste nacht in het Nivon huis in Heerlen, na 3 overnachtingen.Dat betekent inpakken en ook je kamer schoonmaken. Als een goed geolied team waren we allemaal om 7.45 uur klaar voor het ontbijt. De spullen in de auto’s. Die blijven nog in Heerlen staan. De laatste keer lopen naar het station voor de trein naar Houthem. Inmiddels weten we de weg in Heerlen en in Houthem. Op weg naar Vijlen vandaag. Pff…is dat het hoge bergdorp? Dat zal wel tegenvallen. En eerlijk is eerlijk, dat valt wel mee.
Vanaf Gulpen eerst volop stijgen naar Sibbe, dan op een plateau met een forse daling naar Gulpen. Naar Vijlen uitsluitend langzaam maar zeker stijgen. Dat kunnen we allemaal Geen Gulpenerberg deze keer en dat zorgt ervoor dat de Via Coriovallum veel minder hoogtemeters heeft dan de Dutch Mountain Trail, en toch bijzonder mooi. Dat hebben we vandaag ook ervaren. Eerst gaan we van Houthem station naar chateau Gerlach. Daar krijgen we onze eerste stempel van vandaag.
De beelden in de tuin zijn prachtig! Neem er even de tijd voor. We vinden ook de uitgemergelde pelgrim, die geduldig met ons op de foto wil.
Daarna lopen we langs de Geul. Aan de rechterkant hellingbossen. Aan de linkerkant van ons de Geul. Een schaduwrijk pad met mergel randen. De kleur is zachtgeel en is hier en daar helemaal uitgehold.
De eerste flinke klim is als we naar rechts afbuigen over de Houthemerheideweg naar Vilt. Hier voelen we geen wind en als we boven zijn hebben we het echt warm. De jassen gaan uit en eigenlijk onmiddellijk weer aan. Boven op de berg voelen we wel de koude wind. Tja, gevoelstemperatuur van 1 graad, dat is fris! Van Vilt gaan we naar Sibbe. Een gastvrij cafe met ook een stempel voor in ons paspoort.
Door holle wegen en over glooiende landschappen gaan we naar Gulpen. Het is dan nog steeds droog. Wel is het bewolkt en het lijkt wel een sneeuwlucht.
4 km na Gulpen komen we bij het klooster van Wittem. Daar nemen we even de tijd om de kapellen te bekijken. Sfeervol en intens. We worden erdoor geraakt. Zeker even een kijkje nemen en sfeer proeven.
Inmiddels is het tegen 4 uur als we daar vertrekken. Nog 5 km te gaan. Met de stijging naar Vijlen en in de regen. Zouden we het voor het donker is halen? Een uitdaging…. Niet tegenop zien en gewoon stap voor stap voortgaan. “Pelgrimeren is lopend stilstaan” lazen we op een bordje. Misschien is dat wel zo. Met regen is je aandacht meer op jezelf gericht en ook dan ga je vooruit
Net voor het donker is, zijn we in Vijlen. We overnachten in hotel Cuba Libre, waar we ook ons etappe drankje nuttigen. Deze 4e dag zit erop. Wat hebben we weer genoten! Tot slot van deze dag hebben we een heerlijk tapas menu.
Nog een dag te gaan. Morgen gaan we van Vijlen naar Heerlen en onze Via Coriovallum zit er weer op.
Vandaag voelen we echt wel dat er meer hoogteverschillen zijn. Dat klopt ook, want het waren er meer dan 600. Van Heerlen via Klimmen naar Valkenburg en Houthem, een prachtige etappe. 22 km volgens de meting, met de afstand naar onze overnachting zeker 24 km.
We hebben het reuze naar onze zin op deze Via Coriovallum. In het kort verwoord door Walter, wat ik graag met de lezers van dit blog deel.
Een overdenking.
Ik denk aanvankelijk: waar en wanneer zal dit pad eindigen?
Maar er is zoveel te ontdekken en de onwetendheid is een heerlijke afwisseling op de drukte van het weten. Ik ga mee in volle overgave.
Het weer – de regen, zon en wind – alles past in het ritme van de dag. Al snel valt de ruis weg en wordt het bewegen de beweging. De stukjes vallen samen: ik, het Limburgse land en de natuur. Een intense beleving van verbinding.
Zelfs deze 3 dagen in de natuur deden me stilstaan bij het klimaat. De bollen schoten uit de grond, de knoppen zaten aan de bomen, zelfs het gras was frisgroen. Ik zie het omdat ik ECHT buiten ben. Als je maar ver genoeg loopt voel je je benen vanzelf.
Deze morgen vertrekken we direct van het Nivon huis. We zitten meteen op de route. De voorspelling was dat het mogelijk zou regenen. Alweer een droge dag. Door de wind voelt het wel koud aan, met mutsen en handschoenen gaan we op pad. Via de kalksteen groeve lopen we naar de wandelpaden van Voerendaal. Hier zijn diverse wandelroutes uitgezet die met gekleurde paaltjes zijn gemarkeerd. We lopen langs de wijngaarden. Ten zuiden van Kunrade naar Winthagen.
Winthagen is een verstild dorp met een mooie kapel, waar we ook een stempel vinden. De OLV Sterre der Zee kapel.
Dan gaan we op weg naar Klimmen. De naam van dit dorp geeft ook aan dat je er best naar toe moet klimmen. Ieder op zijn eigen tempo en vooral met kleine pasjes. Midden in het dorp bij de kerk vinden we een gastvrij cafe Pleinzicht open. Na 11 km zijn we er wel aan toe. Wat een heerlijke gastvrijheid. Het zijn vandaag ook de kleine dingen die het hem doen. Vlak voor Klimmen zien we een boerderij met bibliotheek. De mevrouw ontvangt ons gastvrij. Ze komt uit Amsterdam en ze gaan daar een project van 5 woningen realiseren.
Via mooie weggetjes klimmen we naar de Schaelsberg en het kerkje De Kluis. Hiervandaan heb je de en prachtig uitzicht over Valkenburg.
We dalen af naar de Geul en naar Valkenburg. Een bospad langs de meanderende Geul. We zien tot hoe hoog het water in 2021 in Valkenburg heeft gestaan. Nog steeds ongelooflijk. Op de onderste foto een markering, daar zie je dat het zeker een meter was overstroomd.
Door het centrum lopen we de stad uit en door het dal van de Geul naar Houthem. We zien sporen van de bever en vragen ons af hoe lang die er nog kan staan. Precies op tijd komen we bij de trein aan.
In Heerlen worden we ontvangen in de Pancratiuskerk. Speciaal voor ons geopend om de stempel van de Via Coriovallum te krijgen. Er is daar een prachtige kerststal, die nog net niet opgeruimd was. Enthousiast vertelt Peter Schunck over het ontstaan van de Via Coriovallum.
Een mooie afsluiting van deze 3e wandeldag. Morgen van Houthem naar Vijlen. Daar gaan we ook overnachten.
8 januari, wisselend bewolkt, bijna droog 10 graden, 20 km
Onze dag begon met zon. Tijdens het ontbijt was er een enorme plensbui. Is dat de regen die er vandaag zou vallen? We voelen ons bevoorrecht dat we na zoveel grijze dagen voor de tweede dag zon hebben. Vandaag gingen we van ons overnachtingsadres (Nivon huis Heerlen) eerst naar het station om met de trein naar Spaubeek te gaan. Wat is dat fijn van de Via Coriovallum dat de startplaatsen met een trein te bereiken zijn.
Spaubeek Heerlen
Vlakbij de trein ligt de Annakapel, een heel kleine kapel waar we een stempel kunnen vinden. Die hangt aan het ijzeren hek. Een mooie stempel, met aandacht door Ted gezet. Met de vorm van de kapel en een pelgrimsschelpje.
Naast de kapel vinden we informatie over o.a. .: GEOLOGISCHE ORGELPIJPEN
In de kalksteenbodem zitten zwakke plekken; wanneer op deze plekken regenwater in de kalkbodem dringt, wordt een deel van de kalksteen opgelost. De afmetingen van zo’n orgelpijp kunnen zowel in lengte als in diameter van 1 tot 10 m variëren. De ruimte die in de kalksteenbodem ontstaat, wordt opgevuld met de daar op liggende lagen. Aan de oppervlakte ontstaat een komvormige inzinking; deze inzinking noemt men een doline. Jeanette weet veel van de natuur en vertelt ons over de hazelaar. We zien al rode bloemetjes (vrouwelijk) en de bloeiende zaadlijsten. Leuk om te horen en te zien.
We volgen geruime tijd de oevers van het prachtige Geleendal. Op deze zondagochtend is het cafe aan de plas bij Schinnen open. Nog niet zoveel km gelopen, en pas een uur na vertrek. Toch even een kopje koffie? Ja hoor, het doet zich voor en waarom niet. We hebben de hele dag de tijd en pakken onze momenten. Daarna krijgen we toch even een korte bui. Hoe kleurrijk is onze regenkleding in combinatie met de fleurige tunnel?
Een van de hoogtepunten van deze etappe is een bezoek aan kasteel Hoensbroek. Op deze zondag zijn er zelfs ridders die ons bij de poort opwachten. Een bezoekje aan het kasteel is zeker de moeite waard. Gratis met museum jaarkaart, €2 voor pelgrims van de Via Coriovallum. Even een kijkje in het rijke kasteel leven. Vele oude kasten prachtig behouden.
Al gauw daarna kom je in de bebouwde kom van Heerlen. Dat merk je niet, we lopen km’s lang door een lint van parken en tot slot door de straten naar het centrum. Direct na het station gaan we voor ons etappe drankje. Dan zijn we ook toe aan pauze.
We hadden gehoopt dat de Pancreas kerk open zou zijn, dat komt nu morgen. Peter Schunck komt speciaal naar de Pancreas kerk om een stempel van de kerk te regelen. Hij is degene die de Via Coriovallum mede heeft ontwikkeld. Wel zien we de mooie tegel met tekst en de pelgrim boven de deur van de kerk.
Morgen gaan we van Heerlen naar Houthem. Voorzover ik me herinner, iets meer hoogteverschillen. We gaan het zien….die kunnen we ook
Een van de pareltjes van Zuid Limburg op wandelgebied is de Via Coriovallum. Een 8-tje waarbij we beginnen bij Houthem naar Spaubeek, Spaubeek Heerlen, Heerlen Houthem, Houthem Vijlen en Vijlen Heerlen.
We overnachten 3 x in het prachtige Nivon huis. Deze morgen waren we er om 10.30. De eerste kennismaking gaf al meteen een goede indruk. Wij gaan dat samen doen. We zijn van links naar rechts Joepke, Ted, Walter, Ada, Suzanne, Mieke, Marian, Sylvia en Jeanette.
We gaan steeds met de trein van/naar ons beginpunt. Zowel Houthem als Spaubeek hebben een directe treinverbinding met Heerlen. Handig! Zo gingen we eerst naar Houthem met de trein en daar start onze wandeling. Hier en daar vinden we stickers van de route. Een GPX track is wel belangrijk of de route beschrijving.
We boffen zo met een heldere dag en zon. In Schimmert gaan we naar de Reusch. Een plaats waar we een stempel kunnen krijgen voor ons pelgrimspaspoort. Hiervandaan heb je bij helder weer 50 km uitzicht.
We komen bij diverse kapelletjes en wegkruisen. Die zie je hier in Limburg veel. Vaak met een mooie Limburgse tekst. Hier en daar nog versierd met bv kerststerren.
Hier in dit gebied zijn nogal wat dassenburchten. Een inwoner legt uit dat ze de weg soms ondergraven en er regelmatig moet worden ingegrepen. Hier is het licht glooiend. Het voelt bijna als voorjaar.
Ook in Genhout hebben we nog even pauze voor we naar de trein gaan in Spaubeek. Die gaat 1x per uur, we nemen de trein van 16.55 uur. In minder dan 15 minuten ben je in Heerlen. Nog net voor het echt donker is kwamen we bij het restaurant de Twee gezusters aan. Onze eerste heerlijke dag sluiten we af met ons etappe drankje en een dagmenu. Een mooie dag!
Het rondje Epen, Gulpen, Holset, Epen zit er op. Wat hebben we onverwacht prachtig winterweer gehad. Vorst, zon en dat in het mooie Zuid Limburg in prima gezelschap.
Vandaag gingen we op pad van Holset naar het zuidwesten, bestemming Sippenaeken in België, naar het noord oosten met uitstapje naar Hijgend Hert en vervolgens via het Krijtlandpad naar Epen.
Het was ook echt een pittige dag met 760 hoogtemeters en prachtige vergezichten.
Vanaf Holset gaan we in de richting van Einrade en dan over een bospad omhoog. Het loopt weleens anders. We kwamen op een andere plaats op de Epenerbaan uit. Door te vergelijken met de tekening van de route zagen we dat we meer naar rechts moesten. Op Topo GPS zie ik ook waar het monument voor de Russische soldaten is. Daar pakken we de route weer op.
Tenminste…..dat waren we van plan. Toch nog een afslag gemist, dan weer via Topo GPS een ander, prachtig pad gevonden in de richting van België.
Op weg naar Sippenaeken gaan we over de golfbaan en volgen “Sentier 58”. Meestal kunnen we dan wel bij het restaurant van de golfclub pauzeren. Nu was dat dicht vanwege de vorst. Op naar Sippenaeken, daar is restaurant Le Barbier. Ook die is dicht op woensdag. We pauzeren daar toch even.
Vanaf Sippenaeken gaan we over de in het dal gelegen camping op weg naar Cottessen. Door de bossen stijgen we verder omhoog. Echt een zware klim. Als we een keer boven zijn, volgen we een pad langs de bergrug met mooie vergezichten.
Ook cafe Buitenlust is op woensdag dicht en daardoor werd het idee geopperd om naar het Hijgend Hert te gaan. Dat doen we! Even binnen zitten om op te warmen. Het was er erg druk, dus gingen we toch buiten zitten. Het was er zo koud dat we later toch naar binnen gingen.
Nu kiezen we voor het Krijtlandpad om naar Epen terug te keren. Goed gemarkeerd met rood/geel en over paadjes die ik nog niet zo vaak heb gezien. Erg mooi!
Dat verdient zeker een laatste etappe drankje voor we naar huis gaan. We hebben het heel goed gehad samen. Wat een mooie dagen met deze vorst en zon. Zeker om met een goed gevoel op terug te kijken.
Oo winterse schoonheid, wat ben je mooi! Wat boffen we dat we er zo van mogen genieten. Koud winterweer, de rijp ligt op het gras en kleurt alles wit…..
Vandaag gingen we van Gulpen, via Partei naar Wahlwiller en Nijswiller via Vijlen, Oud Lemiers naar Holset.
Onderstaand overzicht is niet helemaal compleet. De eerste km staat er niet bij. Toch totaal bijna 400 hoogtemeters.
Vandaag verwelkomen we Ted, zij loopt de laatste 2 dagen met ons mee. Van harte welkom! Na een uitgebreid ontbijt in Herberg de Zwarte Ruiter gaan we om 9 uur op pad voor de wandeling van vandaag.
Het winterse landschap lacht ons tegemoet. Via de Gulp lopen we zo Gulpen uit. Via stegelkes (draaihekken) gaan we in de richting van Partei. De bomen met maretakken zijn met tegenlicht zo goed te zien. De schermbloemen lijken wel van kristal, ze fonkelen in het zonlicht.
Via de Eyserbeek gaan we naar de tunnels van het spoorwegviaduct van het toeristisch Miljoenen lijntje
De route loopt langs smalle paden omhoog en omlaag met de mooiste uitzichten. We wachten op elkaar en overleggen over de route. Vandaag had Constance de route een groot deel gelezen. Niet overal is het even duidelijk en dan is het handig dat Lydia de kleuren van de paaltjes had genoteerd. Zo leuk om met elkaar samen te werken.
Het restaurant in Wahlwiller was helaas gesloten. We pauzeren er toch even voor de mooie kerk in de zon en uit de wind. Na 2 uur lopen waren we er aan toe. Daarna klimmen we over de Biesweg en gaan op pad naar Vijlen. Daar was wel een restaurant open. Bij deze kou is het lekker om even goed op te warmen.
Na Vijlen maken we een uitstapje naar Duitsland om via een pad langs de bergrug naar boven te klimmen. Dat was wel de zwaarste klim van vandaag. In de zon en uit de wind nemen we nog even pauze. Daar was het pad ontdooid. In plaats van over een verharde ondergrond was het glibberen in de modder.
Via Oud Lemiers komen we terug in Nederland en gaan we door de velden naar Holset. Voor het geval je van hier af naar Santiago zou willen gaan….2338 km te gaan
Zeer voldaan komen we bij onze bestemming Herberg Oud Holset aan. Bijna lijkt het alsof het etappe drankje op ons wacht. Eerst even de modder schoenen zoveel mogelijk afpoetsen voor we naar binnen gaan.
12 december, 19 km, koud van min 6 tot plus 2, van Epen naar Gulpen
We zagen het al met het ontbijt. Het wordt een mooie dag. De zon komt al boven de horizon, de velden zijn wit van het bevroren gras, de maan is nog steeds zichtbaar. En dat als we de mooie etappe gaan bewandelen van Epen naar Gulpen. Rechtstreeks een km of 7, wij gaan over de mooiste wandelpaden.
Etappe Epen Gulpen
Dat het hier in het mooie Limburg voordurend stijgt en daalt, dat hebben we gemerkt. Maar liefst meer dan 600 hoogtemeters.
Om 9 uur gaan we op weg naar Slenaken. Over veldwegen, door de bossen en dan na nog een bospad zien we daar in de diepte Slenaken. Alle horeca is dicht op deze maandag. We verder zeer vriendelijke ontvangen bij een hotel. Zij maakten voor ons een heerlijke kop koffie. Openhaard aan, even lekker opwarmen.Vandaag waren Gerard en John de kaartlezers. Prima gedaan, zonder GPX is het echt opletten.
Vanaf Slenaken gaan we naar het noorden langs Beutenaken en in de richting van Reijmerstok. Na 13 km kwamen we in Euverem aan. Dat cafe op de hoek was open en we hebben er dan ook even gepauzeerd.
Van Euverem gaan we naar de Gulpenerberg. Nog even een flinke kuitenbijter voor de laatste km’s. Intussen wordt het alweer wat kouder, de zon zakt en geeft mooie diepe schaduwen. Het is echt genieten. Als ik me dan zou afvragen, wat maakt een dag een mooie dag? Dan is het bv deze. Zon, vorst, strak blauwe lucht, knisperende blaadjes onder je voeten, met voordurend andere vergezichten.
Het hoogtepunt is de aankomst op de Gulpenerberg. Met het monument voor de fietsers, die ik ook van toepassing vind voor ons. We zijn er toch maar gekomen. Nog even een foto bij het hoge Maria beeld. We zijn er trots op dat we deze berg en deze dag hebben afgerond.
4 dagen op pad in Zuid Limburg. Vanaf mijn woonplaats 2 uur rijden en dan zijn we in een totaal andere omgeving. Vandaag hebben we een rondwandeling, morgen gaan we naar Gulpen, dan naar Holset en de laatste dag weer terug naar Epen. Hemelsbreed misschien 10 km, met alle bochten erbij maken we er 17 of 18 km van.
Vlnr Gerard, John, Tiny, Elly, Lydia, Ellen, Constance en ik
In het gastvrije verblijf Herberg de Smidse in Epen zijn we allemaal om 13 uur aanwezig. Tijd genoeg voor een rondwandeling naar Mechelen.
Hier in Zuid Limburg zijn er per gemeente rondwandelingen uitgezet. Op een grote kaart kun je zien hoe je al die paaltjes wandelingen aan elkaar kunt knopen. We gaan over Kosberg, Kruisbosch, Dissen, Schweiberger Bosch, Overgeul naar Mechelen. Door het mooie Geuldal terug naar de Smidse. Precies voor het donker waren we weer terug.
De zon komt er door en we krijgen zomaar een mooi landschap voor onze voeten. Hier en daar zijn er nog bladeren aan de bomen, de bomen kleuren nog oranje. De lage winterzon doet de rest. Op weg naar Mechelen.
In Mechelen hebben we pauze. Dan is het nog 3,5 km door het dal van de Geul. Dat kronkelende riviertje, dat ons zo naar Epen terugbreng. Omgeven door bomen met grote trossen maretakken.
Rond 16.30 uur komen we weer in Epen aan. Een mooie dag…… De tekst van de dag wil ik graag met de lezers delen.
8 juni, van Milsbeek naar Malden, 20 km droog tm 14 uur, later regen
En ook de 3e dag van de Walk of Wisdom kent veel heuvels. De Sint Jansberg, Mookerheide, Mokerschans, Heumense Schans. Alleen de laatste 5 km waren vlak, ervoor alleen maar stijgen en dalen.
Vandaag konden we weer starten waar we gisteren gebleven waren. Het is zo fijn dat we werden opgehaald en weer weggebracht, zodat er geen extra km bij komen. Vandaag was de etappe ten zuiden en westen van Groesbeek. Eerst langs het Koningsven; een moerasgebied. We horen er volop kikkers en zien er vele orchideeën in bloei staan.
Niet ver daarna gaan we naar de Sint Jansberg, bekend om prachtige bronbeekjes en aloude bomen op heuvels die gevormd zijn in de Ijstijd. Het is steeds klimmen en dalen.
We troffen een natuurfotograaf. Die wilde wel even tijd maken voor een groepsfoto.
Na de Sint Jansberg komen we op de Mookerheide. Nog te vroeg voor bloeiende heide. We hadden er het rijk alleen en klimmen en dalen over de smalle paden. Met het uitzicht nemen we de eerste pauze.
We boffen echt met het weer! De meeste regen is deze dagen in de nacht gevallen. Op de Heumense Schans begint het te regenen. We ontkomen er niet aan. Het deert ons niet. De regenkleding gaat aan en opgewekt gaan we verder.
De Mookerschans en de Heumense Schans zijn beiden verdedigingswerken.
U staat hier bij de Heumense Schans, een van de twee aarden verdedigingswerken op de stuwwal tussen Nijmegen Mook De schans heeft de opmerkelijke vorm van een vijfpuntige ster. Meestal had dit type schans vier, zes of acht punten deze was eenvoudiger aan te leggen en beter te verdedigen. In de geschiedenis van de vestingbouw geldt deze ‘Sterreschans daarom als een zeldzaamheid.
Bij het zweefvliegveld terrein, ten noorden van de Heumense Schans hadden we alvast ons etappe drankje. Daar begint het stevig door te regenen. We horen iets van …”taxi?” Nee hoor, we maken die laatste 4,5 km ook nog af. Een beetje beschutting in de bossen, weggescholen in onze regenjassen.
Onze 3 daagse wandeling eindigt aan de Rijksweg tussen Malden en Nijmegen. “Het lijkt wel een week onderweg”. “Wat ontspannend in deze mooie natuur.” Zomaar een paar reacties over deze fijne dagen. Of: nu weet ik dat ik het kan! Onzeker gestart, kan ik het wel? Nu vol vertrouwen uitzien naar een komende Camino. Ik kijk terug op 3 heerlijke, pittige wandeldagen. Deze Walk of Wisdom zit er op. Wijzer weer naar huis, met nieuwe ervaringen rijker…….
7 juni, van Groesbeek naar Milsbeek 19 km droog, 20 graden
De tweede dag is opnieuw een dag met heuvels. Nog niet in het begin naar Kranenburg, maar door het Reichswald in Duitsland.
Het symbool van de Walk of Wisdom lijkt een engel. Het blijkt het symbool van een pelgrim. Het is een mens die als plant ontkiemt. Elke mens heeft een eigen “unieke kiemkracht” , volgens de bedenkers van het symbool, Huub en Adelheid Kortekaas. Dat vinden we wel een mooi beeld om mee op pad te gaan.
Vanaf de Wylerbaan vertrekken we in de richting van Kranenburg. In de verte zien we het Reichswald al liggen. De heuvel recht voor ons, lijkt nog ver weg.
Onderweg is er verder geen horeca, dus we wijken even af van de route en gaan het stadje Kranenburg in. Bij de VVV krijgen we een ringetje, bij de bakker gaan we koffie drinken en wat lekkers erbij. Kranenburg is van oudsher een pelgrimsplaats. Het verhaal gaat dat er een wonder is gebeurd op de plaats waar een hostie is uitgespuugd. We lopen langs de dikke boom waar dat gebeurd zou zijn.
Dan volgt een weg van 9 km door het bos. Hier in Duitsland even niet gemarkeerd en zeker belangrijk om de GPX track te hebben. Een prachtig oerbos, met vele reuzevarens.We horen er alleen de vogels en lopen zo uren genietend door het bos.
Intussen passeren we het hoogste punt de Brand erg. Ook hier medewandelaars een steentje neer. “Wat mag er uit jou rugzak?” Ik zie dat enkele stenen worden verlegd. Een kleintje en een grotere. Het is altijd goed.
De varens zijn reuze groot. Hier en daar volgt de Walk of Wisdom een pad helemaal tussen de varens. Een beetje een struin pad. We volgen dan ons GPX track.
We dalen af naar het Koningsven. Nog even een kleine pauze, voor we naar ons eindpunt van vandaag gaan. Restaurant de Diepen. Helaas op dinsdag gesloten. We worden er weer opgehaald en verblijven nog een nacht in Groesbeek.
6 juni, 24 km Nijmegen Groesbeek, een paar buien, verder droog
Wat is dat? De Walk of Wisdom en waar ligt dat? De wandeling is ontstaan door ideeën van Pater Damiaan Messing. Gebruik maken van de bestaande route rondom Nijmegen en er eeen echte pelgrims tocht van maken. De weg naar binnen noemt hij het. Zo gaat dat met wandelen, het geeft je inzicht in je eigen weg. Als je goed kijkt is het de vorm van een duif.
Vandaag starten we bij het station in Nijmegen en gaan in noordoostelijke richting. Door de Ooijpolder later via Ubbergen over de Vossenberg, Wylerberg, de Duivelsberg naar Groesbeek. Hemelsbreed 10 km, wij maken er wel 24 km van. Topo GPS geeft 27, dat is inclusief vervoer naar ons overnachtingsadres.
Dan denk je hoogteverschillen in de buurt van Nijmegen? Toch 491 hoogtemeters. Pittig en zo mooi. We gingen eerst naar de Stevenskerk waar een officieel beginpunt is met een reuze engel, het symbool voor de Walk of Wisdom.
Vlnr Lida, Coby, Josephine, Ina, An, Christa en Ina
Nog maar 1 dag op pad en we voelen al: “het maakt niet uit wat je van elkaar bent, maar wat je voor elkaar betekent”
De zon kwam af en toe te voorschijn bij ons vertrek vanaf station Nijmegen en later ook tijdens de wandeling door de Ooijpolder. Het had die dag ervoor veel geregend en we dachten dat het wel erg modderig zou zijn. Dat viel reuze mee. Blijft het schitterende landschap met daarbij Nederlandse schapen wolken. De Waal met veel vrachtschepen, de polders. De vogels zingen hun hoogste lied.
Wat ook opviel waren de grote hoeveelheid rupsen in een soort spinrag. Honderden bij elkaar. Die spinrag zorgt er vast voor dat niet alle vogels het opeten.
Nadat we bij “Oortjeshekken” pauze hebben gehad gaan we via het dorp Persingen richting Ubbergen. Daar vinden we een trekpontje. Dat is vooral samenwerken en afwisselen. Het waait hard en in het begin komt er maar moeilijk beweging in. Leuk om samen te doen.
Krijgen we al heuvels vandaag? Hoor ik vragen. Jazeker, die beginnen na Ubbergen en ten zuiden van Beek. De paden van de Walk of Wisdom zijn vandaag vooral onverhard. Het lijkt of ze de mooiste paden in de heuvels hebben uitgezocht. Een prachtig deel van Nederland, zeker de moeite waard
Ook bij restaurant de Duivelsberg hebben we nog even pauze. Er valt in de middag wat meer regen dan in de ochtend. Terugkijkend vinden we de regen meevallen. We vervolgen ons pad over de stijgende en dalende paden, vaak over de akkers van boeren.
Na 24 km vinden we het voldoende. We hebben het goed. We logeren in Groesbeek en Tonny van ons B&B komt ons halen, geeft ons een etappe drankje en verzorgt een maaltijd. Boffen, als er zo goed voor ons wordt gezorgd. Zo kunnen we morgen op pad voor de volgende etappe.
31 januari was het plan om de etappe van St Agatha naar Boxmeer te bewandelen samen met Tea, Frances en Annemiek. Plotseling was er een storm in Nederland en het KNMI gaf kleurcode oranje. We besloten niet te gaan en vandaag gingen we de route afronden. De auto’s staan op het eindpunt. Jolle brengt ons naar St Agatha. We lopen terug naar de auto.
Een mooie afwisselende route langs de Maas, natuurgebied de Maasheggen, diverse plassen van de vroegere Maasloop en de polders naar Boxmeer. Ook vandaag waren er geen kapelletje en kloosters open.
Eerst liepen we door de kloostertuin van het Kruisheren klooster met de kunst en mooie teksten.
De zon lacht ons tegemoet als we over de Uiterwaarden van de Maas lopen. Op dat moment is er nog geen wind, de zon voelt aangenaam warm.
In Beugen werden we verrast door kunstobjecten. De kunstenares kwam nog naar buiten om ons binnen uit te nodigen. Daar gingen we niet op in ….
Door de polder gaan we naar Boxmeer. Nog even kijken of de kapel open was. Dat niet ….wel was er mooie kunst op de muur.
Na 19 km zat onze inhaal dag van het Kloosterpad erop. Natuurlijk sluiten we ook deze dag af met ons etappe drankje. Tot een volgende keer…..
8 maart, 22 km zonnig 10 graden van Eijsden naar Maastricht
Onze Dutch Mountain trail zit erop. Wat een geweldige uitdaging en ervaring om in 6 dagen meer dan 100 km en meer dan 1700 hoogtemeters te realiseren. Alpenweides, snelstromende beken, rotswanden en spectaculaire vergezichten….we hebben het allemaal ervaren. En dat met iedere dag zon en een strak blauwe lucht. Dat was het mooiste kadootje tijdens deze super wandeling. Van harte gefeliciteerd voor allen. Jullie hebben heel goed gedaan. Jezelf overtroffen, angsten gevoeld en aan gegaan. Het echte berg gevoel is ontstaan.
Omdat het pontje vanaf Eijsden niet vaart tm maart gingen we eerst langs de Maas naar het zuiden. Onderstaand zie je onze route en de hoogte verschillen van vandaag. Dat zijn laatste bergen: de Observant en de Sint Pietersberg en zo je ziet vlak voor de eerste 12 km.
We gaan dus eerst over de brug van de Maas. Het is even puzzelen om te zien hoe je als voetganger weer op het juiste pad komt. Het leek verboden voor voetgangers. Daarna zien we een pad aan de uiterste linkerzijde van de brug
Na het sluizen complex van Ternaaien lopen we eerst langs enorme kalkrotsen en zien de grote berg van Den Observant links naast ons liggen. Het is eerst nog een stukje over de weg.
Dan begint het pad van den Observant. Marion en Lida zijn altijd de eersten. Ze waren al best hoog en het leek geen eenvoudig pad. Volgens mijn GPX waren we nog niet op de juiste plek om te gaan stijgen. Ik loop samen met Marion verder. De anderen blijven bij elkaar, de steile paden trotseren en elkaar helpen. Het valt inderdaad niet mee, ze komen samen toch boven. Het was 1 avontuur!
Deze toppers hebben de top van D’n Observant gehaald. En ook Marion natuurlijk.
Samen met Marion proberen ook wij de weg te vinden. Omgevallen bomen belemmeren onze weg. Er zijn zo een steile stukken tussen dat ik het niet verantwoord vind. We gaan terug naar het begin van de klim. Jammer, maar samen vastbesloten. De anderen waren al bij Den Observant, wij worden ernaar toe gebracht.
D’n Observant is geen natuurlijke berg, maar een afvalberg. Hij is gemaakt van de deklagen van de Sint Pietersberg, die voor de mergelwinning voor een groot deel werd afgegraven en in de jaren 50 beplant. De naam komt van het Observanten klooster dat op de Sint Pietersberg lag. De Enci groeve is daardoor ontstaan. Een on Nederlands prachtig natuurlandschap. Sinds 2020 ligt de fabriek stil.
We lopen door de steengroeve en beklimmen daarna de trap van meer dan 200 treden. Terugkijkend op het grote ENCI terrein. Het water is onnatuurlijk blauw. We kijken onze ogen uit
We dalen af naar de Maas….het is nu nog een klein stukje. 4 km, toch nog 1 uurtje voor we op een terras van de Maas ons laatste etappe drankje nuttigen. Nu al met weemoed kijken we terug op 6 geweldige dagen.
7 maart, 5 graden, 17 km, koude oosten wind, veel zon, van Noorbeek naar Eijsden
Dat was echt een eenvoudige etappe vandaag. Na Mheer vrijwel vlak tot aan Eijsden. Van Noorbeek naar Mheer een korte stijging om weer op de route uit te komen.
Voor degenen die de Dutch Mountain trail ook in 6 dagen willen doen, kies bv voor Slenaken als etappe plaats. Dan is de afstand met deze 2 dagen ongeveer gelijk en heb je de laatste top van Kattenroth erbij. We gingen vanochtend met de bus naar Noorbeek en klimmen weer omhoog om op de route te komen. Het is wederom een strak blauwe lucht, nu wel met een ijskoude wind. De jassen blijven aan als we de wind op de velden op de rug hebben.
Noorbeek
Overal waar je er hekje bij een weiland ziet, is het goed opletten. De bewegwijzering is niet volledig en de GPX track is onmisbaar. De bewegwijzering is de wit/blauwe sticker, goed kijken, dan zie je het soms. De Dutch Mountain trail gaat zoveel mogelijk over onverharde paden. Na Mheer door een heel smalle geul langs het bos.
Voordat we afdalen naar Eijsden krijgen we een weidse blik over het Maasdal van Vise naar Maastricht. In de verte aan de andere kant van de Maas, zien we de laatste top al liggen. Die bewaren we voor morgen.
We worden helemaal om Eijsden heen geleid en komen bij het kasteel uit. Het is in particulier bezit, de poort staat open en we kijken er even rond. Een laantje met bomen, het mooie kasteel, de moeite waard er even te kijken.
Ook al is het koud, we kiezen het terras aan de Maas. Nog een uitdagende dag te gaan. We hebben er zin in.
6 maart, 26 km zonnig, later bewolkt, 7 graden van Gulpen naar Noorbeek
Net als gisteren werd de afstand langer dan verwacht. Bij dit traject van de Dutch Mountain trail zijn er maar liefst 3 toppen, zoals ze in het boekje zijn benoemd. De Gulpener berg op 157 meter, Hakkenberg ten noordoosten van Terziet op 252 meter en tenslotte vlak ten zuiden van Noorbeek Kattenroth op 209 meter. Pfff en dan nog diverse toppen ertussen. Opnieuw een zware dag….. zoooo mooi dat je toch al snel vergeet hoe zwaar ik het vond. De Dutch Mountain trail….zo bijzonder mooi. Voor mij ook een top lange afstand wandeling.
Van Gulpen naar het zuiden, de Eperheide, door België ten oosten van Teuven, ten zuiden van Slenaken, opnieuw door België naar Sint Martens Voeren en naar het noorden, ons eindpunt van vandaag: Noorbeek.
De dag begon met de steile klim naar de top van de Gulpener berg. Direct bij herberg de Zwarte Ruiter de trappen naar boven nemen. Volg hiervoor geel/oranje van het Krijtlandpad en je kunt bovenaan de route van de Dutch Mountain trail weer oppakken. Het heeft gevroren, een klein beetje nevel, een wonderschone start.
De Gulpener berg, de eerste top van vandaag
Over de velden en langs het Schweiberger Bosch dalen en klimmen we. Goed dat hier een GPX track van is. Je zou anders echt niet weten hoe je het veld over moet gaan. We lopen vooral aan de oostzijde van de berg….een zonnetje laat zijn stralen voelen, zodat we het zeker niet als koud ervaren.
We horen de specht, zien doen we hem niet. Steeds opnieuw, verder horen we niets. De vink en de veldleeuwerik hebben we ook gehoord. De natuur komt tijdens het lopen dichterbij. Intens genieten we van wat we zien en horen. Vandaag komen we niet langs horeca. We pauzeren even op een bankje voor we naar de Gerardus hoeve gaan De Gerardus hoeve ligt niet ver van de route en we besluiten daar na 10 km toch een ommetje voor te maken. Hoog gelegen, prachtig uitzicht, het terras loopt al vol. Hoe heerlijk is het om zo in de winterzon te pauzeren?
De 2e hoge top is de Hakkenberg. Daar komen de grenzen van Nederland, Vlaanderen en Wallonië samen. Hakkenberg dankt zijn naam aan het hakhout dat uit Het Bovenste Bos werd gehaald. Ook vandaag hebben we weer veel hindernissen te nemen. Op handen en voeten kruipen we onder de omgevallen bomen of als het kan, klauteren eroverheen.
De top blijkt te liggen bij de grenspaal. We waren er uiteindelijk toch ongemerkt voorbij gegaan. Iets verder vieren we dat we ook deze top hebben gehaald.
Ook het Teuvenderbos kent erg veel hoogteverschillen. Steeds tussen 150 en 250 meter op en neer. Ben je boven, dan zie je het volgende dal weer liggen. En ja je raadt het al, alles wat je daalt, moet je ook weer stijgen.
Via de dorpen Nurop en Plank gaan we op weg naar onze laatste hoogtepunt van vandaag. Het is inmiddels bewolkt en er is een koude wind. De jassen van de ochtend gaan aan en zo komen we bij Kattenroth aan. Deze laatste top valt echt niet mee. We lopen schuin tegen de berg omhoog.. Het eindpunt van vandaag van de route. Daar vandaan gaan we naar Noorbeek om de bus naar Gulpen te pakken.
We hebben nog tijd voor ons etappe drankje in een café in Noorbeek. Dat is fijn voor we de bus van 17.41 uur hebben. Toppers ik ben trots op ons. Alweer 26 km in de benen en dat met zoveel hoogteverschillen….
5 maart, 26 km zonnig 9 graden van Vaals naar Gulpen
Vandaag hadden we 3 toppen, de Vaalserberg, Vijlener bossen en tot slot Eyserbos. Met in totaal 1386 hoogtemeters. Een heel pittige dag!
Hieronder zie je goed hoe de route loopt. Van Vaals over de Vaalserberg net het Drielandenpunt, hoog over Holset en Vijlen, afdalen naar Wahlwiller en vervolgens met veel UPS en downs klimmen naar het Eyserbos en terug naar Gulpen. Vanaf Wahlwiller is het over de weg 3 km, wij maken er 9 van. Vooral die laatste klim was een echte kuitenbijter.
In de vroege ochtend beginnen we aan de klim bij de Vaalserberg. Ook vandaag lacht de zon ons tegemoet, het prachtige Limburgse land aan onze voeten.
Door de bossen klimmen we naar het hoogste punt van Nederland met de Wilhelmina toren en Drielandenpunt. Op deze zaterdag is het al druk als we boven komen. Deze eerste top valt wel mee hoor. We zijn er zo.
De restaurants bij de Wilhelmina toren slaan we nog even over. We hebben gezien dat we langs restaurant het “Hijgend Hert” komen. In totaal 9 km na de start en dat lijkt ons een prima plek voor de pauze. We hebben al zin in de Limburgse vlaai. Heel afwisselend langs de randen van het bos door de velden en door het bos. We genieten met volle teugen.
Ook bij het Hijgend Hert was het druk. We zitten buiten onder het afdak en hebben een dekentje tegen koude benen. Het voelt als wintersport.
Het houdt niet op met de mooie landschappen en het vele stijgen en dalen. We gaan door een aantal dalen naar Wahlwiller. Daar nemen we even tijd voor het kerkje met prachtige plafondschilderingen. Zeker aan te bevelen daar even te kijken.
Op naar de laatste berg het Eyserbos op 197 meter. Dat lijkt niet zoveel, de stijgingspercentage zijn fors. Ik heb het als de zwaarste klim tot nu toe ervaren. Ja, het is aan het eind van de dag en we hebben er toch al 20 km opzitten. We gaan ervoor en ervaren samen hoe het is om boven aan te komen.
Tatata we zijn boven. Daar hoort een selfie van Joepke bij en het trotse gevoel dat we samen delen.
We dalen af naar Gulpen. Intussen is het bijna 18 uur. Toch een hele dag onderweg voor deze monster tocht. Dag 3 van onze Dutch Mountain trail.
4 maart, 20 km, zonnig 8 graden van Kerkrade naar Vaals
Vandaag bereiken we de 2e van de 7 hoogste bergen, de Schneeberg op 257 meter. Goed te zien in het hoogte profiel is dat het vandaag vrijwel voortdurend stijgt en pas voor Vaals daalt. In totaal 663 hoogtemeter. Zo hebben we de eerste etappe van de Dutch Mountain trail in 2 dagen gedaan. Vanwege de overnachting in abdij Rolduc 2 km gisteren en vandaag extra
Na een uitgebreid ontbijtbuffet in de abdij van Rolduc gaan we op pad. Als we de stad uit zijn en de Dutch Mountain trail weer hebben gevonden gaan we geruime tijd langs de Anstelerbeek. Een kronkelend riviertje met een smal pad ernaast. Door de omgevallen bomen moesten we hier en daar klauteren. Wat fijn om te ervaren dat ieder elkaar helpt met het lenen van een stok of een hand ter ondersteuning geeft. Het had gevroren, de grasvelden waren nog wit, er lag een dun laagje ijs op de plassen.
Het langzame stijgen begon na de rivier. Over onverharde paden, een plateau, zodat het niet lijkt dat je in de heuvels loopt. Voorbij Horbach zie je ze steeds meer. Driehoekige obstakels, delen van een 600 km lange grensversterking van o.a. Drakentanden. De zogenaamde Westwall. Duitsland was vanuit het westen ondoordringbaar door deze verdedigingslinie .
Over een heuvelrug passeren we de stad Bocholtz. Het lijkt vrijwel vlak, intussen blijven we stijgen en gaan zo over de velden naar Orsbach, met restaurant Bellevue, in de wintermaanden alleen op zaterdag en zondag open. Wij nemen het ervan en rusten uit op de stoelen die bij het terras staan.
Vlak daarbij start een wandelpad met links de weg naar een hoogtepunt punt, de Schneeberg. Rechts een prachtig uitzicht over het dal waar Vaals in ligt. Omdat we al zoveel gestegen waren, was dat kleine stukje steil omhoog maar kort. We gaan toch even vieren dat ook deze top is behaald.
We dalen af tot in Vaals. Daar is een directe bus naar Gulpen waar we onze overnachting hebben in herberg de Zwarte Ruiter. Een hele handige verbinding, in 20 minuten ben je er en er gaan vele bussen per uur. Ons etappe drankje is verdiend. Dag 2 van de Dutch Mountain trail zit erop…….
3 maart, 14 km, zonnig 12 graden van station Eygelshoven naar Kerkrade station
De Dutch Mountain trail……die zijn we gestart. Nou weet ieder die mijn blog leest, dat ik het motto heb “het is altijd weer”….met dit zonnetje erbij wordt het toch zeker wat mooier. De Dutch Mountain trail gaat over de 7 hoogste toppen van Zuid Limburg en is de zwaarste lange afstand route van Nederland genoemd. De start is in Eygelshoven, en we hopen op 9 maart in Maastricht aan te komen. We maken er 6 dagen van.
Vandaag is ons traject van rechtsboven, Eygelshoven over de Wilhelmina berg naar het zuiden. Hoogte verschil; 263 meter. Een stevig begin!
De allereerste top is de Wilhelmina berg op 225 meter. Deze is ontstaan als steenstortberg van de Staatsmijn Wilhelmina. Van boven gezien heb je een weids uitzicht over de mijnstreek. Wij zijn erg trots als we er bovenop staan
Vlnr, Marion, Piet, Lida, Marion, Joepke, Gerard, Marjo en Mieke
Vanochtend waren we om 11.45 bij het station. De meesten met de trein, enkelen een paar uur met de auto. Direct bij het station gaan we de natuur in en voelen direct de hoogte verschillen. De voorzichtig ontwakende natuur aan onze voeten.
Na de Wilhelmina berg is een restaurant. Luigi’s genaamd. We wanen ons in Mediterrane sferen. Uit de wind en zo ontzettend lekker in de zon. We nemen het ervan. De afstand vandaag is precies goed voor deze middag.
Na de Wilhelmina berg volgen we de Anstelerbeek. Een mooi dal met kastelen en de zo in Limburg bekende bonen met maretakken. Hier is nog wel wat modder. Het valt reuze mee. Marion O is blij dat ze haar hoge schoenen heeft meegenomen. De paden zijn hier en daar nog versperd door de storm van de vorige week.
Over een heuvelrug gaan we langs een kapelletje en een oude tempel naar Kerkrade. Bij de tempel zat een andere wandelaar en die maakte ons attent op de bijzondere akoestiek onder het dak van de tempel.
In Kerkrade gaan we door het centrum voor ons etappe drankje. We overnachten in abdij Rolduc en hebben daar allemaal een 1 persoons kamer. Prachtig gelegen en we worden zeer gastvrij ontvangen.
Een zeer geslaagde dag! Morgen gaan we naar Vaals/Vaalserberg.
