Wie durft verdwalen, vindt nieuwe wegen!
20 juni 2016
Porto (Matosinhos) – Vila Cha (19 km)

Hostel Bar Tony

Prachtig en zonnig weer tot 25 graden

Vandaag starten we dan definitief onze Camino Portugues;  deze camino gaat van Porto naar Santiago, van Portugal naar Spanje. Eerst volgen we een stukje de kust naar Vila do Condo en daarna volgen we de binnenlandse route via Rates, Ponte de Lima, Tui, Redondela, Pontevedra, Caldas de Rei en Padron naar Santiago. In totaal zullen we ongeveer 250 km stappen in een 2-tal weken.

Lees verder Dag 1 van Jan Porto – Vila Cha →

21 juni 2016
Vila Cha – Rates: 21 km

Prachtig weer, 27 graden

Albergue de Peregrinos Rates

Avond in Vila cha

Ochtend in Vila Cha

Onderweg…

The traditional idea of pilgrimage is universally important in all cultures. The real pupose behind it was never the arriving – it was the uncertainty of the journey itself, which has a transformational effect. People knew that, perhaps, intuitively, and they would become transformed by their pelgrimage. So embrace the uncertainty of life, live with it and begin to love it. (Eckhart Tolle)
Met dank aan Wendelien.

Elke en Josephine

We verlaten de kust en gaan via Vila do Conde landinwaarts zodat we op de oorspronkelijke Camino Portugues komen. Het is bloedheet en we vinden een zalige picknickplaats onder een boom bij een hospitaal. Helaas worden we gevraagd om te vertrekken.

“Reizen in Balans”… bagagevervoer inbegrepen!

Romeins aquaduct bij Vila de Condo

23 juni 2016
Barcelinhos – 21 km

Bewolkt weer, bij aankomst zonnig, 25 graden

Hostel: Casa Fernanda
Ik wil eerst en vooral mijn zoon Bart vandaag van harte feliciteren met zijn dertigste verjaardag! 

We starten reeds vroeg in de morgen om 6u30. We zijn geenszins uitgeslapen nadat een Poolse vrouw om 4u vanochtend haar wekker liet aflopen en ze de eerste 10 minuten bleef doorslapen. Veel kennis van techniek kon je haar niet verwijten; om 4u30 liep haar wekker opnieuw af omdat ze de snooze-functie had ingedrukt.

Nog een gedachte…

Op reis……

De mens maakt reizen om zich te verbazen,

Over de hoogte van de bergen,

Over de geweldige golven van de zee

Over de lange loop der rivieren

Over de uitgestrektheid van de oceaan

Over de eeuwige kringloop der sterren.

Aan zichzelf gaat hij zonder verbazing voorbij.

 Augustinus

Lees verder Dag 4 van Jan Barcelinos – Casa Fernanda →

26 juni 2016
São Roque – Valença: 19 km

Zeer warm: 28 graden

Residencial Portas do Sol, Valença

We kunnen pas om 7 uur ontbijten, omdat de bakker dan pas verse broodjes brengt. We laten het ons welgevallen en starten vandaag daarom iets later. Het is tenslotte zondag en rustdag.

O Repouso do Peregrino

Het is een prachtige tocht vandaag temiddenin van de natuur. Ik deed diezelfde weg een maand geleden en toen was het echt zwaar ploeteren langs ondergelopen en slijkerige wegen. Een stuk weg is ondertussen volledig heraangelegd met riolering en al! Ik voel me vandaag een zondagskind.

Een Portugese boerin in haar beste ‘zondagse’ kleren…

Sssssttt… stiltegebied!

We stappen een tijdje langs de oude Romeinse Heirweg die diende voor snelle troepentransporten. Nu worden er pelgrims getransporteerd op weg naar Sint-Jacob-de-Compostela.

Ponte Romano de Rubiães (14de eeuw); bemerk de pelgrims…

We passeren enkele prachtige Romaanse bruggetjes. Vandaag zitten we ongeveer halfweg en vanaf morgen lopen we in Spanje. Net nu we de Portugese taal een beetje beginnen te begrijpen. Morgen zitten we dan terug in de Belgische- en Nederlandse tijdzone.

De fotograaf riskeerde een nat pak voor deze foto!

En hij zag dat het goed was…

 
Valença ligt op de zuidelijke oever van de Rio Minho en is sinds 1885 door een 333 m lange, internationale brug (ontworpen door Eiffel) met de Spaanse grensplaats Tui verbonden. Dit is de enige vaste oeververbinding, Het was al vroeg in de historie een vestingstad; de huidige wallen werden in de 17e eeuw opgetrokken. Van hieruit ontvouwt zich een schitterend panorama over het dal van de Rio Minho en de Spaanse provincie Galicia. 

Wim bewaakt Portugal…

Eet smakelijk!

28 juni 2016
O Porriño – Cesantes: 20 km

Warm: 27 graden 

O Refuxio De la Jerezana
Elke morgen geraken we allen iets sneller gereed; de eerste dagen hadden de meesten nog een klein uurtje nodig om hun rugzak te pakken. 

Ongelofelijk; 15 minuten na het opstaan staat iedereen al welgezind buiten klaar!

We zijn blij om snel terug de stad te kunnen verlaten en om terug in de natuur te kunnen wandelen. Iedereen loopt meer en meer op eigen tempo en er wordt vaak ingetogen gestapt. Met de cadans van het stappen worden gedachten geordend en vindt het meeste na verloop van tijd wel een plaats…

“Reizen in Balans”… Linda balancerend met rugzak op één been…

Fenomenaal uitzicht, en toen werd het stil…

Morgen staat een stevige etappe op het programma en daarom vertrekken we morgenochtend reeds om 6 uur. We slapen er in één van mijn favoriete albergues te Portela. De hospitaleiro heeft zelf ook de bedevaart gelopen… in een rolstoel! Hij kookt zelf altijd een (h)eerlijke Gallicische maaltijd.

29 juni 2016

Cesantes – Portela: 28 km
Warm en zonnig: 25 graden
Albergue de Peregrinos de Barro – A Portela

Het is nog donker wanneer we starten. Langzaam zien we de zon boven de heuvels opkomen.

6 uur…

De adembenemende vergezichten van de baai worden niet door iedereen opgemerkt.

Picknick in een eucalyptusbos…

Ssssttt… hier groeien kiwi’s

Niet iedereen volgt geëffende paden…

Uiteindelijk worden het 28 lange kilometers. Niet de heuveltjes onderweg, maar de zon blijkt een hindernis te vormen.

Sergio!
We overnachten in de albergue van Portela waar Sergio vanuit z’n rolstoel de scepter zwaait en in de potten roert. Hij herkent me van vorige bezoeken. Misschien herinnert hij nog meer de vrouwen die ik begeleidde…?

We komen als eersten aan en kunnen onmiddellijk aan de slag: douchen, kledij wassen, rusten, … Ik kan m’n afspraken maken voor morgen (bagagevervoer, herberg boeken) en deze blog schrijven. Nog drie dagen te gaan.

En nog 53 kilometer tot Santiago!

Klik hier om de dagetappe te zien.

30 juni 2016

Portela – O Cruceiro: 19 km
Eerst bewolkt en mistig, nadien warm en zonnig: 22 graden
Hostel: Parrilla Antonio, O Cruceiro 
Gisteravond verbroederden we in de herberg van Sergio met zeven Portugezen, allen collega’s bij de Portugese marine. Ondanks de taalproblemen voeren we een hartelijke conversatie. Ze hebben hun eigen wijn meegebracht die we dan ook moeten proeven. Naast mij zit een oude, fiere vader wiens zoon ook meestapt. Zijn Portugese buurman kent enkele woordjes Frans en die zorgt voor de vertaling. Vandaag komen we deze groep nog tweemaal tegen. 

​

We passeren vandaag ‘Caldas de Reis’, een stadje met Romeinse roots. Het ligt dan ook op een Romeinse Heirweg. In Caldas de Reis genieten we van een helend voetbad in de warmwaterbronnen.

​

Waterpret in Caldas de Reis

​

Onvervaard!
Langzaam komen we in de buurt van Santiago. Een enkeling durft al eens luidop te dromen over de nakende glorieuze aankomst op het grote plein voor de kathedraal. 
Maar onderschat een Camino niet. Ondanks de mooie plaatjes, de gracieuze natuur en de alom tegenwoordige zon, blijft het een hele prestatie. Naast het fysieke aspect, de talrijke heuvels, het vroege opstaan, het slapen in slaapzalen in stapelbedden met snurkende pelgrims, boven, naast of onder je, kan het mentaal soms ook wel eens zwaar zijn.
Je wordt getriggerd om je grenzen te leren kennen en om die te bewaken. Je bent niet alleen en bepaalt mee de groepsdynamiek. Maar evenzeer blijkt de groep soms ook een vangnet te zijn voor moeilijke momenten, al is het soms door een onuitgesproken teken van herkenning, een blik, een ondersteunend woord.
Ik voel me een bevoorrechte getuige en met grote dankbaarheid ondersteun ik dit gebeuren… Weliswaar begeleid door m’n vijf medepelgrims/gidsen!
Ik ben ervan overtuigd dat ook het thuisfront van deze vijf pelgrims deze veranderingen zullen opmerken. 

1 juli 2016

Carracedo – A Picaraña: 25 km
Bewolkt, 22 graden
Pension Glorioso
Het ziet ernaar uit dat dit mijn eerste Camino wordt zonder regen. Ook morgen en de volgende week voorspellen ze zon. 

​

​

​

Bedankt Linda, Wim, Elke, Wendelien en Josephine. Het was een voorrecht jullie gids te mogen zijn..Morgen is het aan jullie en maken jullie de blog.

​

​

​

​

Alle woorden zijn onderweg verstomd. We stappen in stilte naar Santiago. Daarom enkel wat sfeerbeelden en een Zuid-Afrikaans lied…
Amanda Strydom – Pelgrimsgebed

Vader God U ken my naam

My binnegoed en buitestaan

My grootpraat en my klein verdriet

My vashou aan als wat verskiet.
U ken my vrese en my hoop

Die pad wat ek so kaalvoet loop

Die pad het U lankal berei

U maak die pad gelyk vir my.
Alle pelgrims keer weer huistoe

Elke swerwer kom weer tuis

Ek verdwaal steeds op U grootpad

Soekend na U boardinghuis.
Moeder God U ken my waan

My ego en my regopstaan

Die drake waarteen ek bly veg

U wys my altyd weer die weg.
U het my met U lig geseën

Die lig strooi ek op iedereen

Net U weet hoe my toekoms lyk

Ek het niks, U maak my ryk.
Alle perlgrims keer weer huistoe

Elke swerwer kom weer tuis

Ek verdwaal steeds op U grootpad

Soekend na U boardinghuis.
Klik hier om het lied af te spelen

A Picaraña – Santiago: 15 km

Bewolkt, 23 graden
Pension: Da Estrela in Santiago

Vandaag maken m’n medepelgrims de blog… een les in loslaten, ook voor mij! 🙂

“Zodra je de essentie van stilte ontdekt begrijp je de waarde van woorden”… En daarom, aan iedereen veel leesplezier! 

Jan

Josephine:

Dank: aan Wendelien, Wim, Linda, en Elke voor het ” fijne” gezelschap tijdens onze camino. Dank: aan Jan (begeleider) je maakte voor mij deze camino “speciaal”, je inzet en enthousiasme hebben me diep geraakt. Gr. Josephine

Wendelien:

Vandaag is het een bijzondere dag: we lopen de laatste dag van de Camino Portugese naar Santiago. Een tweede bijzonderheid is dat Jan, onze warme en fijngevoelige gids op deze reis, juist vandaag zijn 55ste verjaardag viert. We zingen hem bij het ontbijt luidkeels toe, maar het is al gauw duidelijk dat de verjaardags zoenen hem beter bevallen. Er is afgesproken dat wij vandaag de laatste weblog verzorgen. Na ons vertrek om 7:40 uur werd al gauw duidelijk dat wij nog niet gewend waren aan deze nieuwe taak. Maakte Jan elke dag bij vertrek een foto, wij komen er nu na 1 km pas achter dat deze foto nog niet is gemaakt. Dus midden op de weg dit snel ingehaald. En ja: eindelijk na 14 dagen staat Jan er ook bij.

De weg wordt grotendeels in stilte afgelegd . Ieder van ons is deze reis gestart met een eigen rugzak: zowel letterlijk als figuurlijk. Gedurende de wandeldagen is deze inhoud langzaam maar zeker veranderd. Ook hier weer zowel letterlijk als figuurlijk.

Het einddoel Santiago is natuurlijk iets waar je naar streeft en naar toeleeft, maar zoals we bij de start van onze tocht van Eckehart Tolle hebben gelezen: de wijze waarop wij samen deze weg zijn gegaan is minstens zo waardevol. 

Het is voor mij zelf moeilijk om in woorden weer te geven wat deze reis mij heeft gedaan. Het is een heel bijzondere levenservaring, waarbij gevoelens en emoties voor mij de boventoon vormen. Het is een levensles, waarvan de inhoud voor iedere pelgrim anders zal zijn. Echter het zaadje dat tot kiemen is gekomen zal ons de rest van ons leven blijven voeden.

Ik voel mij bevoorrecht en ben dankbaar dat ik deze Camino Portugese met jullie heb mogen lopen. 

BLIJF LOPEN 

Blijf lopen

Al ga je nergens heen 

Probeer niet in de verte te zien 

Daarvoor zijn we niet gemaakt 

Blijf in beweging in jezelf

Maar pas op!

Angst wijst je een pad

Laat het links liggen 

Liefde is in essentie niet op iemand gericht.

Het meest bevredigende werk heeft geen doel

Kon ik mijn slimheid maar opgeven. Dat zou nog eens slim zijn! Rumi ( 1207 – 1273)

Linda:

Hoe snel je ook loopt, je schaduw houd je gemakkelijk bij en loopt soms zelfs voorop. 
Deze spreuk kwam ik tegen in logboek van Pelgrim.
Na 13 dagen wandelen met Frans in mijn schaduw heb ik Santiago bereikt.
Wim, Wendelien, Josephine, Elke en Jan bedankt voor de ruimte die ik heb gekregen om mijn weg te lopen en dit met jullie te delen. Iedereen had zijn eigen reden om deze camino te lopen. 
Door de eenvoud en schoonheid tijdens de wandeling kan je goed nadenken over het leven en hopelijk beginnen aan nieuwe weg. 
Linda
Wim:

Vrijdag 2 juli 2016 is/was de laatste dag wandelen van de Camino Portugues samen met Jan als begeleider. En dan is het de gebruikelijke vraag of ieder een stukje wil schrijven op de blog van “in balans op weg”, die dagelijks door hem werd verzorgd.
Mijn “mede-Caminogangers” heb ik voor de eerste maal ontmoet in Porto, waar we kennis maakten met Wendelien, Linda, Josephine en Elke. 
Het is altijd verbazingwekkend hoe men in een korte tijd elkaar leert kennen, en naar elkaar toe “groeit”, en dan zowel de vreugdevolle momenten maar tenslotte ook de verdrietige dingen wil delen. Daarom was ook mijn tweede Camino (opnieuw) een unieke ervaring, samen met hen, die ik de rest van mijn leven nooit meer zal vergeten.
Ook voor hen in de toekomst: Buen Camino !
Elke:
Thuis heb je een spiegel, waar je, als je ervoor kiest, voor gaat staan of juist niet. Die keuze heb je.
De Camino was mijn constante spiegel, die mij dwong om mezelf recht in de ogen aan te kijken.
En dat was soms heel moeilijk.
En dan is er de andere kant van de Camino, de warmte, de hartelijkheid, de prachtige natuur, de intense beleving.
De Camino is geen wandeling, het is een op weg zijn naar jezelf..
Dank voor de hartelijke begeleiding!!

Santiago
Zonnig, 28 gradenPension: Da Estrela in Santiago
“Alle pelgrims keer weer huistoe, elke swerwer kom weer tuis”… (Amanda Strydom – Pelgrimslied)

De meeste van ons blijven nog twee dagen in Santiago en Wim vertrekt vanavond naar Porto om nog enkele dagen de stad te bezoeken.

We hebben het geluk om tweemaal de ceremonie met de Botafumeiro mee te maken. Doorgaans gaat dit enkel door op vrijdagavond, op kerkelijke feestdagen en bij speciale gebeurtenissen. Om een goed plaatsje te hebben zitten we reeds anderhalf uur op voorhand helemaal vooraan klaar in de kathedraal.

De Botafumeiro in Santiago is het grootste wierookvat ter wereld. Volgens overlevering dient de Botafumeiro om de lucht in de kathedraal te zuiveren van onreinheden en onwelriekende geuren van de pelgrims… 🙂

Voor al onze intenties, en ook voor die van u beste lezers, kopen we kaarsen en ontsteken we die in de Sint-Fanciscuskerk in Santiago. Het is opmerkelijk stil nadien. 

We gaan allen Wim uitzwaaien in het busstation wanneer hij vertrekt naar Porto. Nadien is het terug erg stil in de groep.

Ik wil hierbij een speciaal woord van dank richten aan m’n lieve medepelgrims; Elke, Linda Josephine, Wendelien en Wim. Ik heb een groot respect voor jullie en voor de manier waarop jullie deze pelgrimstocht hebben gelopen. Ik heb erg genoten van onze ervaringen. En ik hoop dat onze gemeenschappelijke ervaringen jullie verdere leven een beetje extra kleur geven. 

Een speciaal woord van dank voor Mieke die met haar organisatie ‘Reizen in Balans’ deze pelgrimstocht mogelijk maakte en mij de kans bood om zoveel schoonheid te ervaren.

Ik was bij deze Camino slechts een interim-gids. Door omstandigheden kon Anita van Nuland (die ik ken omdat ze meeliep op de Camino del Norte) deze Camino niet leiden. Van hieruit wens ik haar het allerbeste toe en een grenzeloos vertrouwen!

“Vertrouwen is de vogel die het licht voelt, en zingt als de dageraad nog donker is.” (Tagore).
We zijn allen pelgrims, ook u beste lezer, en ik wens jullie verder een goeie reis in dit leven.

“Alle pelgrims keer weer huistoe, elke swerwer kom weer tuis”… (Amanda Strydom – Pelgrimslied)

Jan