6 maart, 17 km, zonnig 10 graden van Hollum naar de boot

We hebben een jarige vandaag. Van harte gefeliciteerd Elly. Een kadootje hoort erbij met herinnering aan Ameland.

Wat een heerlijke laatste dag. De bagage laten we achter in ons fijne hotel in Hollum. Taxi de Boer verzorgt onze bagage vervoer en brengt die om 15.30 uur bij de boot.

Door de polder gaan we naar de Waddenzee. Honderden ganzen grazen er. Als we dichtbij komen vliegen ze al op met het bekende “gak” geluid. Mooi om te zien dat ze zowat tegelijk opvliegen. Daar sta je even voor stil.

Terugkijkend zie je de contouren van Hollum.

Als we aankomen zien we de schorren en slikken van het Wad. Wauh, wat kan ik genieten van die glinstering op de modder.

Na enkele km nemen we afscheid van de Waddenzee en klimmen over de dijk op weg naar Ballum.

Nog heel even een kleine pauze.

In Ballum vinden we een cafe open. Elly trakteert en we genieten van een kopje koffie en iets lekkers. Dank je wel Elly.

Na Ballum gaan we een duingebied in. De Zwanenwater duinen. Nog even genieten van die heerlijke rust, gouden kleuren van het riet. Zeker niet via de kortste weg naar de boot. De lange afstand route Waddenwandelen brengt ons op de mooiste paden.

Vlak voor Nes gaan we door een bos met wat hoogte verschil. Nog even de beenspieren testen.

Via het Kobuspad lopen we Nes binnen. Onverwacht omdat je het pas op het laatst ziet liggen.

Het was een echte voorjaarsdag vandaag. We zien de eerste citroenvlinders, krokussen, sneeuwklokjes en bloeiende Els.

In Nes sluiten we onze wandeldagen af. We gaan langs de haven naar de boot.

We gaan met de gewone boot naar Holwerd en onderweg signaleren we 2 zeehonden. Een kadootje!

We kijken terug op 4 fantastische wandeldagen over het prachtige eiland Ameland.Met 4 dagen volop zon, een voorjaars gevoel. Dank voor het fijne gezelschap en tot een volgende keer.

5 maart, zonnig, 23 km van Buren naar Oerd langs het strand en naar Buren terug

Met heel veel dank aan Elly voor onderstaand verslag, hier en daar aangevuld.

Wat een geweldige dag was het vandaag. Zon, wind (hoort erbij aan zee), 8 graden.
De dag begon vanmorgen met een prachtige zonsopkomst van uit het raam. De dag begint goed met koffie, yoghurt met muesli en vers fruit, roerei en een snee krentenbrood toe.
Met de bus gaan we naar Buren aan Zee, net als gisteren. Bushalte voor de deur, wat willen we nog meer. Officieel geen bushalte daar maar de chauffeur was, net als gisteren, zo aardig ons daar af te zetten 😊

We lopen door de duinen naar het Noordzee strand.

Wat ik opvallend vind zijn de bandensporen in het zand. Wat moeten al die voertuigen op het strand? Ik kom een auto tegen met het raampje open en een hond steekt zijn snuit in de wind 🤔 Even later zie ik een squad (zo’n motor met 4 wielen). Ik ga mijn gedachten hierover niet met jullie delen 🤫
Meer dan 4 km over het strand, wat een gevoel van vrijheid, ontspanning, één zijn met mezelf. De wind blaast zand over het strand en maakt zandduinen.

De meeuwen krijsen en de scholeksters roepen naar elkaar. Ik zie schelpen, zo mooi. Alleen de natuur kan ze zo vormen, volmaakt van kleur en vorm. Ook maakt de natuur mooie stillevens van schelpen, van zand. Zonder hamers en beitels. Gewoon met wind, zon en water. De natuur is een echte kunstenaar.
Ik laat voetstappen achter in het zand, voor even. Tot ze worden uitgewist door het water.

Bij Oerd gaan we de duinen over.

De route voert ons verder door de duinen. De eerste uitlopers van het wilgenroosje steken hun rode kopjes nieuwsgierig boven de grond. Want boven de grond begint weer een nieuw seizoen van groeien, bloeien en zaad schieten. Tot de cirkel weer rond is en ze in de winter weer beschutting zoeken tegen de winterse elementen.
In het duingebied liggen vlonders zodat we ook van dit stuk natuur kunnen genieten.

En stap voor stap komen we bij de oostelijke ronding van Ameland te zien op de printscreen van de route. We zijn nu bij de Waddenzee. Het water is rustiger, er zijn veel vogels die daar foerageren.

Een hele andere beleving dan langs het Noordzee strand. Nu staat het water laag maar aan de rand met hooi is te zien dat het water soms (bijna) tot het pad komt. We komen aan bij Oerd Blinkert. Dit is met 24 meter de hoogste duin van Ameland.

In de schuilhut aan de voet van het duingebied, eten we onze lunch en omdat we er toch zijn, scoren we nog een geocash.

Van de wind in de rug gaan we naar de wind op de kop. We lopen 7 km op en verhard pad, de meseta van Ameland. De meseta is een hoogvlakte in Spanje tussen Bourgos en Léon en die staat bekent om zijn saaiheid. Het pad is saai, de natuur om ons heen allesbehalve. We zien scholeksters, kolganzen, grauwe ganzen, eidereenden. Meer vogelsoorten kunnen we met het blote oog niet onderscheiden.

Aangekomen in Buren verwennen we de innerlijke mens met koffie en thee. De benen krijgen een half uurtje verdiende rust want ze moeten ons nog ruim drie km dragen naar de Veerhaven. We komen opnieuw bij het Wad aan. De zilveren kleur op het water is betoverend

Daar eindigt na ruim 22, misschien wel 23 km onze wandeltocht, een tocht vol nieuwe indrukken en schoonheid voor wie dat kan zien.

4 maart, zonnig, 7 graden. Van strand van Buren naar Hollum 20 km

Vanmorgen begon met een vervoers verrassing. Voor ons hotel stopt de bus naar de boot en bij de boot wacht de bus naar Buren. Speciaal voor ons zet hij ons precies bij zee af. Een topservice!

We lopen van oost naar west. Zo waren we voor 9.30 uur gestart. Eerst door de Grauwe Duin, daarna door de bossen. Een zeer afwisselende dag. Met een strakblauwe lucht is zo een mooi eiland als Ameland op zijn mooist.

Na bijna 5 km komen we op het strand aan en treffen horeca die net open is. Strandtent Sjoerd. We boffen. Daarna gaan we een stukje over het strand.

We blijven verrast worden. Na ongeveer 1,5 km over het strand komen we bij de Zwanenwater duinen. Een mooi pad langs de eendenkooi. We horen de scholekster, wulp, kieviten en ook al de veldleeuwerik. We komen verder bijna niemand tegen, een oase van rust en natuurschoon.

Daarna gaan we richting strand en komen op een pad langs de Lange Duinen.  Een geschenk van de natuur wordt het genoemd.

Ter informatie:

Het voor u liggende brede strandgebied is de afgelopen 30 jaar ontstaan toen de grote zandplaat het “Bornrif” zich vanuit het zeegat tussen Ameland en Terschelling naar het oosten verplaatste en met het strand samengroeide.

Sinds 1990 legt de zee een laag vruchtbaar slib en klei op de oever van de baai en daarop zijn zoutminnende planten gaan groeien. Vanwege ondergrondse toevoer van zoet water uit de duinen zijn er intussen ook zoetwater planten gaan groeien en in to-taal staan er al meer dan 60 soorten planten op het groene strand. Het ontstaan van een groen strand is in Europa zeer uitzonderlijk en wat u voor u ziet is dus echt een bij-zonder landschap.

Tussen de planten en de broedvogels zitten zeldzame exemplaren die daarom ook op Nederlandse Rode lijsten staan vermeld. Er loopt een wandelroute tussen het groene strand en de duinen die het hele jaar toegankelijk is. De vegetatie is tijdens het broed-seizoen voor de vogels gereserveerd en dit wordt met duidelijke borden aangegeven. Ook buiten het broedseizoen wordt u verzocht de vele vogels met rust te laten en het pad zoveel mogelijk te volgen. Vooral tijdens hoogwater rusten er soms duizenden kustvogels aan de waterlijn. Namens de vogels bedankt voor uw medewerking.

Spannend was het Finnegatspad. Totaal onbegaanbaar. We staan voor een keuze …..of 2 km terug of het wandelpad volgen? Gelukkig zien we op Topo GPS dat  het wandelpad doorloopt. Ook hier staat veel water en zoeken we een pad door de duinen.

Hier kunnen we echt niet door.

Dan zijn we bij het pad waar we de duinen over kunnen. We hebben het toch maar voor elkaar!

Deze voorjaarsdag was er een met een gouden randje!

3 maart, zonnig 7 graden, 9,5 km

Natuurlijk hoop ik altijd op zonnig weer en nu lijkt het erop dat we volop zon krijgen om het lange afstand wandelpad “Waddenwandelen” op Ameland te gaan doen.

Vandaag starten we en donderdag gaan we na de wandeling naar huis.

We logeren in het Fletcher hotel van Hollum en gaan vandaag voor de westzijde van het eiland.

We hadden de snelboot van 13 uur. Altijd is het aankomen op zo een Waddeneiland, meteen een vakantie gevoel. We zijn op pad met: Lydia, Joke, Leo, Jose, Ton, Jose, Marion en Elly.

Eindeloze vlaktes, eerst door de polder.

We komen langs het monument van het paardengraf aan het Tjettepad. In 1979 verkeerde een zeiljacht in nood en de reddingsactie werd uitgevoerd met paarden. Het was te diep en de paarden verdronken.

Een stukje over het strand. De zilveren gloed op het water is prachtig. De zee is bijna lichtgevend.

Bij het Sierdsmoaispad gaan we het duin over.

En komen zo via de bossen en de eendenvijver bij de vuurtoren aan.

De vuurtoren, Bornrif genaamd is 55 meter hoog, 15 verdiepingen! Enkelen gaan toch even naar boven. Onderweg naar boven is de kamer te zien met een vuurtorenwachter.

Het laatste deel gaan door een droge en daarna natte duinvallei.

De natte duinvallei is een uitdaging voor Leo, Jose, Elly en Marion. De anderen kiezen de droge route terug.

Een hele mooie eerste dag!!!

13 april, 15 km droog en wat zon 16 graden

De laatste dag alweer….Het is ook vandaag heel verrassend. Als je denkt terug door de polder naar de boot, dan laat Ameland ook op dit deel een erg mooi deel zien.

Na een heel goed ontbijt gaan we op pad. De bagage is om 8.30 uur opgehaald en wordt straks bij de boot gebracht. Iets meer dan 1,5 km van ons Fletcher hotel pakken we de route weer op. We komen eerst langs de Galgesloot en Looweg en gaan door Ballum. Dit is het deel van polders en landbouw.

Ten oosten van Ballum is een klein wandelpad aangelegd met rechts en links bomen. Later volgt een bos richting Ballumer stuifdijk. We zien het voorjaar volop te voorschijn komen. Bomen die hun blaadjes laten zien, witte bloesem.

De Ballumer stuifdijk brengt ons naar het duingebied, de Zwanewaterduinen. Licht glooiend en met in dit gebied ook vele andere wandelroutes. We vertragen onze stappen en kiezen ieder voor zich ons tempo. Alsof we nog even bewust al deze stappen gaan zetten.

Net voor Nes vinden we nog een glooiend bos. Speciaal voor het Waddenwandelen uitgezet om te laten zien dat er ook bos is.

Ongemerkt komen we in Nes aan. Een soort achtertuin van Nes en we gaan door het klaphek van het Kobus pad. We zijn ruim op tijd voor de boot van 13 uur. Nog even het laatste terrasje, wat souvenirs en een Amelands drankje voor thuis. We kijken terug op 4 prachtige Wadden dagen….Wat een dagen😉. Tot ziens voor een volgend eiland.

12 april, 22 km, licht bewolkt, 15 graden

Vandaag gaan we vanaf de boot helemaal naar het oosten voor natuurgebied Oerderduinen.

Het liep vanochtend anders dan gepland. We hadden willen starten bij de strandweg van Buren. De buschauffeur zei ons dat er geen bus naar Buren zou rijden, stopt in Nes centrum om ons er uit te laten, zo missen we net de aansluiting naar de bus die we voor onze neus zagen vertrekken. Ok …wat doen we nu? Het loopt zoals het loopt en we passen ons plan aan. We gaan bij de boot starten en lopen de route in tegengestelde richting. Zo kwamen we eerst bij het wad uit. De zon staat nog niet zo hoog en tovert de Waddenzee in zilveren kleuren. Een spektakel….

We lopen bovenop de dijk en hebben ook prachtig uitzicht over de binnenmeren bij de polder van Nes.

Na Buren volgt het lange fietspad naar het natuurgebied. We volgen het Jan Sietse pad en het Kooistuifdijkpad. Deze km duren lang, een 5 km recht pad met vele fietsers. Ben je het nooit beu, wordt gevraagd. Het eerlijke antwoord is nee. Ook als het een saaie weg is, gaan we gewoon door. Dat hoort er af en toe ook bij.

Het hoogtepunt en hoogste punt van vandaag vallen samen. Het hoogste duin van Ameland met een prachtig uitzicht, naar alle kanten. We nemen er even de tijd.

Dan dalen we af langs de blauwe wandelroute. Een stuk langs het wad, het is er erg mooi. Ook dit is Nederland, we voelen ons op het einde van de wereld, waar wij een stukje van mogen bewonderen.

Het stuk richting de duinen is zeer vochtig. We zien wel de paaltjes met de blauwe route, maar soms moeten we een stuk omlopen om droge voeten te houden. Voorzichtig proberen we waar we kunnen lopen. We hoeven nog net niet de schoenen uit te doen.

Tot slotte van onze wandeldag gaan we 5 km over het strand. De wind in de rug, het is eb, een enorm strand voor onze voeten. De zon laat zich nu maar amper zien. Ieder met zijn eigen gedachten, in onszelf gekeerd of samen een stukje oplopen en mooie gesprekken hebben. Alles is goed, het loopt zoals het loopt.

Na 5 km strand zit het erop. We zitten op 22 km en overleggen wat we zullen doen. De GPX track heeft een iets andere indeling en ik had de afstand vanaf de strandweg Buren niet meegeteld. Eigenlijk zouden we nog 6 km te gaan hebben. Voor een aantal is het genoeg. Enkelen willen ook nog even winkelen en met 6 km erbij wordt het te laat. Vanaf het punt over de duinen nemen we het besluit. We stoppen voor vandaag. Ik bel een taxi voor 8 personen en die zet ons af bij het dorp of bij het hotel. Het was weer een hele mooie wandeldag…..

Morgen gaan we vanaf het hotel over het pad van “Waddenwandelen” naar de boot.

11 april, 20 km, zonnig 15 graden

Vandaag is het vooral nieuwe wegen vinden….

Je zou zeggen….nieuwe wegen vinden? Hoe dan? Op het strand waren we een keer te ver gelopen om de route te volgen. We kijken op GPX en zien een ander pad dat ook goed is. Later bleek het Finnegatspad totaal onbegaanbaar door drijfzand. We keren terug en vinden een gele route van de VVV. Ook goed dachten we. Toen we de wegwijzers van het Waddenwandelen weer vonden, probeerden we die te volgen. Teveel water op het pad. We gingen maar een pad linksaf, met ons baken de vuurtoren. Dat is het eindpunt van vandaag. We waren er trots op dat we zomaar een “andere weg” hebben gevonden. We ervaren ook dat voor dit deel van de route zeker GPX noodzakelijk is.

We hadden ervoor gekozen om in de ochtend de bus te nemen naar Nes strand en te voet terug te lopen. Erg makkelijk zijn de busverbindingen op Ameland. 2 lijnen van ons hotel naar de boot en van de boot naar Nes. De bussen wachten op elkaar.

We waren deze ochtend verrast. Bewolking? Ja, aan zee kan er zomaar net ander weer zijn dan in het binnenland. Ik weet ook dat als je in de ochtend een beetje blauwe lucht ziet, de zon vast gaat schijnen. Dat klopt. We zagen de wolk voor onze ogen oplossen.

Al vroeg zijn er mensen op het strand. Tijd voor een groepsfoto.

Na 2 km gaan we door de duinvallei met kleine meertjes. Hier zien we vele eenden, een wulp en een bankje voor de eerste pauze. Ameland heeft zoveel verschillende gezichten. Ook vandaag stukjes bos en ook de zeer natte duinvallei.

Bij de Ballumerduinen (nr 6 van het boekje)is het ook goed opletten. Daar staan 2 wegwijzers. Dat komt omdat de route hier een heel klein stukje met de andere route samenloopt.

Vol goede moed willen we aan het Finnegatspad beginnen. Een beetje modder is niet zo erg. Als er staat drijfzand moeten we echt terug en kiezen ervoor om verder langs het strand te gaan.

Op naar de vuurtoren. Wat zullen we nu kiezen? Gertie en Miets weten het wel. We gaan die kant op. Intussen komt de vuurtoren toch dichterbij. Even kijken of we die op onze handen kunnen zetten…

Wat goed om te lezen dat we welkom zijn voor ons etappe drankje. We realiseren ons ook dat het weer kan en dat geeft toch net dat beetje extra waar we erg van genieten.

Omdat de vuurtoren open is en te beklimmen, gaan Miets, Gertie en Annemie met mij mee om die 226 treden te beklimmen voor een mooi uitzicht. Dat was de moeite!

Zo dicht bij zee zijn, dan wil ik toch wel de zon de zee zien zakken. Toch nog 3,6 km erbij…Joke en Yvonne gaan met me mee. We kunnen van alles bedenken….de zon had zich net achter de wolken verscholen. Zo kan dat gaan. We zitten nog even binnen bij een strandtent en de eigenaar doet voor ons nog even de verwarming aan. We worden verwend.

Net voor het helemaal donker is, gaan we terug. Ook nu is de vuurtoren ons baken.

10 april, 12 km zonnig 10 graden

We zijn gestart met het vervolg van het Waddenwandelen. Een lange afstand wandeling over alle eilanden. Texel, Vlieland, Terschelling hebben we eerder “gerond”, nu is Ameland aan de beurt.

We hadden de snelboot van 13.00 uur. Daar hebben we een taxi naar Hollum voor 8 personen genomen, bagage in het Fletcher hotel achterlaten en zo konden we deze middag nog starten met ons eerste deel. Van bovenstaande kaart het meest zuidoostelijke deel.

We zijn: Yvonne, Miets, Joanne, Yvonne, Joke, Gertie en Annemie en ik (Mieke staat niet op de foto)

In de wind is het nog fris. De zon is al erg krachtig en uit de wind is het heerlijk. Dit deel van Ameland heeft platteland, het wad, strand, duinen, bos.

Doordat het licht bewolkt is, is de zilveren glans op het water goed te zien. Het is eb, de drooggevallen delen, glinsteren in het zonlicht. We lopen ongeveer 1 km langs het wad.

Daarna gaan we naar Hollum, even tijd voor een kopje thee of koffie. Natuurlijk hoort er een stukje strand en duinen bij als we in het westen aankomen. Het is rustig op deze zondag. In een paar uur heb je de ontspanning en rust al gevonden. Wat een dagje wandelen al kan doen met je …

Dan komen we in het Hollumer Bosch met de vuurtoren. Die zien we van verre staan. Rood met wit en 55 meter hoog. De vuurtoren is gebouwd in 1880 van gietijzer. Het bereiken van de vuurtoren voelt voor ons als hoogtepunt.

Morgen gaan we eerst met de bus naar het strand van Buren voor de noordelijke route terug naar Hollum. We zien er erg naar uit.