De laatste dag alweer….Het is ook vandaag heel verrassend. Als je denkt terug door de polder naar de boot, dan laat Ameland ook op dit deel een erg mooi deel zien.
Na een heel goed ontbijt gaan we op pad. De bagage is om 8.30 uur opgehaald en wordt straks bij de boot gebracht. Iets meer dan 1,5 km van ons Fletcher hotel pakken we de route weer op. We komen eerst langs de Galgesloot en Looweg en gaan door Ballum. Dit is het deel van polders en landbouw.
Ten oosten van Ballum is een klein wandelpad aangelegd met rechts en links bomen. Later volgt een bos richting Ballumer stuifdijk. We zien het voorjaar volop te voorschijn komen. Bomen die hun blaadjes laten zien, witte bloesem.
De Ballumer stuifdijk brengt ons naar het duingebied, de Zwanewaterduinen. Licht glooiend en met in dit gebied ook vele andere wandelroutes. We vertragen onze stappen en kiezen ieder voor zich ons tempo. Alsof we nog even bewust al deze stappen gaan zetten.
Net voor Nes vinden we nog een glooiend bos. Speciaal voor het Waddenwandelen uitgezet om te laten zien dat er ook bos is.
Ongemerkt komen we in Nes aan. Een soort achtertuin van Nes en we gaan door het klaphek van het Kobus pad. We zijn ruim op tijd voor de boot van 13 uur. Nog even het laatste terrasje, wat souvenirs en een Amelands drankje voor thuis. We kijken terug op 4 prachtige Wadden dagen….Wat een dagen😉. Tot ziens voor een volgend eiland.
Vandaag gaan we vanaf de boot helemaal naar het oosten voor natuurgebied Oerderduinen.
Het liep vanochtend anders dan gepland. We hadden willen starten bij de strandweg van Buren. De buschauffeur zei ons dat er geen bus naar Buren zou rijden, stopt in Nes centrum om ons er uit te laten, zo missen we net de aansluiting naar de bus die we voor onze neus zagen vertrekken. Ok …wat doen we nu? Het loopt zoals het loopt en we passen ons plan aan. We gaan bij de boot starten en lopen de route in tegengestelde richting. Zo kwamen we eerst bij het wad uit. De zon staat nog niet zo hoog en tovert de Waddenzee in zilveren kleuren. Een spektakel….
We lopen bovenop de dijk en hebben ook prachtig uitzicht over de binnenmeren bij de polder van Nes.
Na Buren volgt het lange fietspad naar het natuurgebied. We volgen het Jan Sietse pad en het Kooistuifdijkpad. Deze km duren lang, een 5 km recht pad met vele fietsers. Ben je het nooit beu, wordt gevraagd. Het eerlijke antwoord is nee. Ook als het een saaie weg is, gaan we gewoon door. Dat hoort er af en toe ook bij.
Het hoogtepunt en hoogste punt van vandaag vallen samen. Het hoogste duin van Ameland met een prachtig uitzicht, naar alle kanten. We nemen er even de tijd.
Dan dalen we af langs de blauwe wandelroute. Een stuk langs het wad, het is er erg mooi. Ook dit is Nederland, we voelen ons op het einde van de wereld, waar wij een stukje van mogen bewonderen.
Het stuk richting de duinen is zeer vochtig. We zien wel de paaltjes met de blauwe route, maar soms moeten we een stuk omlopen om droge voeten te houden. Voorzichtig proberen we waar we kunnen lopen. We hoeven nog net niet de schoenen uit te doen.
Tot slotte van onze wandeldag gaan we 5 km over het strand. De wind in de rug, het is eb, een enorm strand voor onze voeten. De zon laat zich nu maar amper zien. Ieder met zijn eigen gedachten, in onszelf gekeerd of samen een stukje oplopen en mooie gesprekken hebben. Alles is goed, het loopt zoals het loopt.
Na 5 km strand zit het erop. We zitten op 22 km en overleggen wat we zullen doen. De GPX track heeft een iets andere indeling en ik had de afstand vanaf de strandweg Buren niet meegeteld. Eigenlijk zouden we nog 6 km te gaan hebben. Voor een aantal is het genoeg. Enkelen willen ook nog even winkelen en met 6 km erbij wordt het te laat. Vanaf het punt over de duinen nemen we het besluit. We stoppen voor vandaag. Ik bel een taxi voor 8 personen en die zet ons af bij het dorp of bij het hotel. Het was weer een hele mooie wandeldag…..
Morgen gaan we vanaf het hotel over het pad van “Waddenwandelen” naar de boot.
Je zou zeggen….nieuwe wegen vinden? Hoe dan? Op het strand waren we een keer te ver gelopen om de route te volgen. We kijken op GPX en zien een ander pad dat ook goed is. Later bleek het Finnegatspad totaal onbegaanbaar door drijfzand. We keren terug en vinden een gele route van de VVV. Ook goed dachten we. Toen we de wegwijzers van het Waddenwandelen weer vonden, probeerden we die te volgen. Teveel water op het pad. We gingen maar een pad linksaf, met ons baken de vuurtoren. Dat is het eindpunt van vandaag. We waren er trots op dat we zomaar een “andere weg” hebben gevonden. We ervaren ook dat voor dit deel van de route zeker GPX noodzakelijk is.
We hadden ervoor gekozen om in de ochtend de bus te nemen naar Nes strand en te voet terug te lopen. Erg makkelijk zijn de busverbindingen op Ameland. 2 lijnen van ons hotel naar de boot en van de boot naar Nes. De bussen wachten op elkaar.
We waren deze ochtend verrast. Bewolking? Ja, aan zee kan er zomaar net ander weer zijn dan in het binnenland. Ik weet ook dat als je in de ochtend een beetje blauwe lucht ziet, de zon vast gaat schijnen. Dat klopt. We zagen de wolk voor onze ogen oplossen.
Al vroeg zijn er mensen op het strand. Tijd voor een groepsfoto.
Na 2 km gaan we door de duinvallei met kleine meertjes. Hier zien we vele eenden, een wulp en een bankje voor de eerste pauze. Ameland heeft zoveel verschillende gezichten. Ook vandaag stukjes bos en ook de zeer natte duinvallei.
Bij de Ballumerduinen (nr 6 van het boekje)is het ook goed opletten. Daar staan 2 wegwijzers. Dat komt omdat de route hier een heel klein stukje met de andere route samenloopt.
Vol goede moed willen we aan het Finnegatspad beginnen. Een beetje modder is niet zo erg. Als er staat drijfzand moeten we echt terug en kiezen ervoor om verder langs het strand te gaan.
Op naar de vuurtoren. Wat zullen we nu kiezen? Gertie en Miets weten het wel. We gaan die kant op. Intussen komt de vuurtoren toch dichterbij. Even kijken of we die op onze handen kunnen zetten…
Wat goed om te lezen dat we welkom zijn voor ons etappe drankje. We realiseren ons ook dat het weer kan en dat geeft toch net dat beetje extra waar we erg van genieten.
Omdat de vuurtoren open is en te beklimmen, gaan Miets, Gertie en Annemie met mij mee om die 226 treden te beklimmen voor een mooi uitzicht. Dat was de moeite!
Zo dicht bij zee zijn, dan wil ik toch wel de zon de zee zien zakken. Toch nog 3,6 km erbij…Joke en Yvonne gaan met me mee. We kunnen van alles bedenken….de zon had zich net achter de wolken verscholen. Zo kan dat gaan. We zitten nog even binnen bij een strandtent en de eigenaar doet voor ons nog even de verwarming aan. We worden verwend.
Net voor het helemaal donker is, gaan we terug. Ook nu is de vuurtoren ons baken.
We zijn gestart met het vervolg van het Waddenwandelen. Een lange afstand wandeling over alle eilanden. Texel, Vlieland, Terschelling hebben we eerder “gerond”, nu is Ameland aan de beurt.
We hadden de snelboot van 13.00 uur. Daar hebben we een taxi naar Hollum voor 8 personen genomen, bagage in het Fletcher hotel achterlaten en zo konden we deze middag nog starten met ons eerste deel. Van bovenstaande kaart het meest zuidoostelijke deel.
We zijn: Yvonne, Miets, Joanne, Yvonne, Joke, Gertie en Annemie en ik (Mieke staat niet op de foto)
In de wind is het nog fris. De zon is al erg krachtig en uit de wind is het heerlijk. Dit deel van Ameland heeft platteland, het wad, strand, duinen, bos.
Doordat het licht bewolkt is, is de zilveren glans op het water goed te zien. Het is eb, de drooggevallen delen, glinsteren in het zonlicht. We lopen ongeveer 1 km langs het wad.
Daarna gaan we naar Hollum, even tijd voor een kopje thee of koffie. Natuurlijk hoort er een stukje strand en duinen bij als we in het westen aankomen. Het is rustig op deze zondag. In een paar uur heb je de ontspanning en rust al gevonden. Wat een dagje wandelen al kan doen met je …
Dan komen we in het Hollumer Bosch met de vuurtoren. Die zien we van verre staan. Rood met wit en 55 meter hoog. De vuurtoren is gebouwd in 1880 van gietijzer. Het bereiken van de vuurtoren voelt voor ons als hoogtepunt.
Morgen gaan we eerst met de bus naar het strand van Buren voor de noordelijke route terug naar Hollum. We zien er erg naar uit.
26 juni, 12 km, droog, 15 graden van Midsland Noord naar West Terschelling
Ons “Waddenwandelen” zit er op. Deze keer op de Waddeneilanden Vlieland en Terschelling. Volgens het boekje 86 km, met het extra rondje op Vlieland en de aanloop km van/naar de bus kwamen we op 112 km uit.
Ook vandaag verrassend mooi. Met bos, duinen, onverharde paden en boerenlandschap en tenslotte de Waddenzee.
Natuurlijk gaan we de uitkijktoren beklimmen. Niet gedacht dat ons dat zo makkelijk af zou gaan. Zo zie je maar dat je in de flow van het wandelen komt en je steeds conditie bij krijgt. Of toch die steile trap op durft, waarvan je had gedacht dat je dat nooit zou doen.
Het uitzicht is erg mooi over het meertje van Hee.
Nog een klein stukje duinen. Zouden we nog even naar de zee gaan? Volgens de kaart is dat echt te ver. Dat gaat niet lukken. We willen de boot van 14 uur halen.
Wel hebben we nog even tijd voor onze pauze bij hotel Bornholm, ongeveer na 8 km. Ik kan het niet nalaten. Een stukje cranberry taart. Overal waar je komt wordt die net anders gemaakt. Nu als soort chease cake. Lekker!
Ook hebben we nog even tijd om naar de beelden te gaan kijken, op de waddendijk. Erg mooi, waarbij ik even een foto van Miets kies omdat ze samen met Marianne was toen de zon scheen.
Wij vieren het slot van onze Waddenwandelen. Fantastisch dagen, wat hebben we genoten. Mooie natuur, verbindende gesprekken, nieuwe vriendschappen. Van harte gefeliciteerd, jullie hebben het heel goed gedaan. Kanjers, stuk voor stuk.
In gedachten en met weemoed wandelen we terug naar ons hostel voor de bagage en over de Waddendijk naar de boot.
Bedankt Gerard, Miets, Joke, Yvonne en Marianne, voor alle mooie gesprekken, het vertrouwen in elkaar en dank je voor de mooie woorden bij ons afscheid. Tot een volgende keer. We gaan verder met Waddenwandelen, dan gaan we naar Ameland……
24 juni, 22 km, ZON, 17 graden. Van Hoorn door duinvalleien naar het oosten, naar het zuiden, de Waddenzee en daarna door de polders naar Hoorn. Van Hoorn door het bos en heide velden naar Midsland Noord.
“Wadbijzonder” was deze dag zeker. Elke stap genieten, elk uur een totaal ander landschap. We kunnen er niet genoeg van krijgen. Ook Terschelling heeft ons hart veroverd. Het is zo gemakkelijk vanaf ons Stayokay hostel een bus naar alle richtingen van het eiland. De wandeling zodanig plannen dat we ook weer met de bus terug kunnen.
We beginnen in het Hoornse bos. Een gevarieerd bos met hoge dennen en loofbomen.
Niet ver daarna komen we in een natte vallei en er staan velden vol met cranberries. In dit jaargetijde beginnen de bloemen roze te kleuren. Erg mooi om te zien.
Eindeloos. Je kunt er 360 graden om je heen kijken. Graspaden, met hier en daar de geel rode richting plaatjes. Blij zijn we met de route ok GPS. Anders hadden we vandaag vast veel moeten zoeken. Zo de moeite waard om hier te lopen, een beetje zoeken is helemaal niet erg.
Bij het strandpaviljoen “Heart Break hotel” gaan we de duinen over. Vlak ervoor een meer, waar we de kieviten en scholeksters zien overscheren.
We zijn er om 11 uur….helaas voor ons, is het nog gesloten. De medewerkers zijn er al en helpen me aan vers water.
Vandaag is het maar 1 km over het nog lege strand. In het boekje staat: bij paal 18600 rechtsaf, er staat geen bordje en er is geen pad. We gaan “pad vinden” en besluiten goed op elkaar te letten. We beklimmen de hoge duinen en laten ons met het gewicht in de hakken door het zand naar beneden glijden. We vinden het een avontuur.
Als we dan boven op de duintoppen staan, voel ik me best trots.
We zagen het punt waar we uit zouden moeten komen……maar er was maar een heel smal pad. Er zat niets anders op dan hopen dat er geen prik struiken staan. Ik ga dapper voorop en zo ben ik in de gelegenheid deze dappere lopers te fotograferen. Allemaal doorzetters en gewoon proberen en ervaren hoe heerlijk het is om je door het zand te laten glijden.
Er volgt een zeer nat gebied. Of in het midden waar de grassprietjes door het water heen groeien of hogerop. Ieder heeft zijn eigen tactiek.
Dan komen we bij de Waddenzee aan. Een prima plek voor onze lunch. De strak blauwe lucht wordt afgewisseld door de lage witte wolken. Het licht boven de Waddenzee wordt prachtig.
Ja…..deze dappere wandelaars gaan ook op de smalle plank haar een drijvend vlot, genaamd de Streken, dat zich opent als het water hoog is. Zo mooi gelegen! Voor een Oeral festival ontstaan. Het werkt met de getijden en is steeds anders. Ter herinnering aan Joop Mulder.
We lopen een paar km langs de Waddenzee. Daarna gaan we de polder in naar Hoorn. De boeren zijn bezig met het grasland. Na de regen en nu de zon wil het wel groeien. Op de dijk en de trap liggen de schaapjes, die niet zomaar aan de kant gaan.
Na een terrasje in Hoorn gaan we voor de laatste 4 km. Wederom een ander landschap. Een paar km door het Formerumerbos en tenslotte nog een heide veld, de Landerumerheide.
Wat een veelzijdige, prachtige wandeling. De natuur en het prachtige weer maakten de dag compleet. Ons etappe drankje op het terras van Stayokay is een mooie afsluiting.
23 juni, 20 km, bewolkt 14 graden, Hoorn West Terschelling
😉 hoort bij foto van de titel
De eerste etappe van Waddenwandelen op Terschelling start bij de boot en eindigt niet ver van Hoorn af. Wij kozen ervoor om naar het eindpunt te reizen met de bus. Die stopt zowat voor de deur bij ons hostel.
Stayokay hostel op Terschelling
Onderstaand zie je de totale route van Waddenwandelen op Terschelling. Voor ons vandaag vanaf Hoorn een deel oranje en dan langs de noordkant naar het westen. Morgen gaan we helemaal naar het oosten.
We starten vandaag vanaf Hoorn naar het noorden voor een prachtig stuk langs het strand. Het is bijna eb. Het strand is eindeloos breed.
Het verschil tussen eb en vloed is enorm groot. Belangrijk om te weten of het snel vloed wordt, omdat je zomaar verrast kunt worden door het water. Dat zie je hier goed, de geulen zijn zo weer volgelopen.
Het strand is zo breed, het zand wordt opgewaaid tot nieuwe duinen. Het begint in het klein, steeds worden de duinen groter.
Precies om 11 uur komen we bij een strandtent aan. Juist als wij er zijn, gaat het open.
Na het strand volgen we geruime tijd een fietspad, met aan weerszijden duinen en broedgebieden voor de vogels. We vinden daar een heel mooi plekje voor de lunch.
Het mooiste deel van vandaag was langs het groene strand. Rond 1800 de westgrens van Terschelling. Later groeide de zandplaat de Noordsvaarder aan het eiland vast, raakte begroeid en kreeg de naam Groene Strand
Een heel veld vol orchideeën. Prachtig om te zien. We zoeken het op en lezen dat het de gevlekte orchis zou kunnen zijn. We vinden het prachtig!
Heel onverwacht zien we om de hoek van het eiland West Terschelling opduiken.
In West Terschelling gaan we even richting centrum…..ons etappe drankje smaakt uitstekend. Dat hebben we verdiend.
En dat was dag 3 alweer…. Vandaag gingen we met de bus naar het Posthuys en daar vandaan start onze etappe.
Het liep anders dan gepland. Gisteren kreeg ik een mailtje dat mijn geplande taxi boot van Vlieland naar Terschelling van 15.10 uur was vervallen en dat we de sneldienst van 19.05 uur krijgen….? Oei, dat betekent dat we geen gebruik kunnen maken van de maaltijd in het Stayokay hostel van Terschelling. Flexibel als ze zijn krijg ik geld terug. Marianne en Miets gaan op onderzoek uit, want we hebben zin in kibbeling. Zo reserveren ze alvast bij het restaurant van de haven. Makkelijk en achteraf ook beter. De afstand van de gele route was 21 en dat zouden we zeker niet kunnen halen. Dus, kortom de annulering komt goed uit, we kunnen de hele dag van deze prachtige route genieten.
Langs de zee, door natte duinvalleien, door het bos, langs de haven en dat op een zon overgoten dag, met een heerlijke temperatuur van 17 graden.
Voor de aansluiting op de route lopen we eerst naar het noorden voor een 2 km langs de zee. Altijd als ik dan over de duinen de zee zie, is het een soort thuiskomen. Als kind heb ik aan de kust gewoond en dat blijf je voelen.
Het strand is eindeloos, voor 10 uur zijn we de enigen. We horen de meeuwen, de golven en ieder voor zich gaat zijn momentje nemen. Het eigen ritme met het ritme van de zee.
Heb je de schoonheid van de kwallen gezien? Het glanst, is doorzichtig en heeft ook nog rode streepjes. Alleen al leuk om ernaar te kijken.
De route is zeer afwisselend. Steeds opnieuw gaan we over de hoge duinen naar het binnenland. Drassige paden met aan weerszijden vennetjes, grassen en kikkers. We horen ook de wulp en zien de wulp een duikvlucht maken.
We zien veel vingerhoedskruid, het lijken wel orchideeën.
Tja, hoe moeten we hier verder? Rechtdoor of links? Dit is een punt om goed op te letten. De ene is van de heenweg, linksaf gaan we nu. Dat is of de tekst goed lezen of even checken met Topo GPS.
Er zijn enkele laaggelegen paden, die vol zijn met water. De route loopt erdoor. Ook rechts en links van het pad, zien we veel water. Geen optie om erdoor te gaan. Ook hier helpt Topo GPS. We gaan even terug en zoeken een nabijgelegen hoger pad
Ook vandaag beklimmen we het hoogste punt bij de vuurtoren en zien daar zowel de Waddenzee als de Noordzee.
Af en toe is er ook bewolking en dan nog geen kwartier later is het weer strak blauw. We zien vandaag wel veel fietsers onderweg en er zijn paden die we delen. Of er is een pad naast, dat gaat ook goed.
De laatste keer dat we de duinen overgaan is bij de havens. Een dalend en later stijgend pad brengt ons weer op het strand.
Ik zie iedereen genieten. Het lijkt net of we al dagen onderweg zijn.
Via de jachthaven lopen we naar het dorp terug, bagage ophalen, bij restaurant Zeezicht gaan we kibbeling eten. Natuurlijk is er eerst tijd voor ons etappe drankje. Om 19.05 uur hebben we de snelboot naar Terschelling. De komende 3 dagen gaan we op dit eiland verder met “Waddenwandelen”
“Blijf om je heen kijken en geniet, de wereld is zo mooi” staat op de foto boven dit blog. Dat vinden wij van Vlieland. Zo mooi, zo puur, zo stil. Gewoon overweldigende natuurschoon…ook met regen. Vandaag gingen we helemaal naar het westen, tot de Vliehorst.
Het regent als we vertrekken en we zijn verrast. Miets en ik hebben dezelfde regenkleding. Voor haar de eerste keer dat ze deze poncho aan had. Met uitsparing voor rugzak, mouwen en rits aan de voorkant. Een grote regenjas zeg maar.
Direct bij ons hotel vinden we de eerste aanwijzingen. De geel met rode sticker die ons de weg wijst.
We beginnen met de enorme trap naar de vuurtoren, geen idee hoeveel treden, 40 meter hoog, misschien 200? Het is een stevige start en hier zie je gelijk het mooie uitzicht naar de Waddenzee.
Daarna volgen prachtige paden door het bos. Vooral het mos is mooi om te zien. O.a. rendiermos dat alleen groeit als de lucht schoon is. Ook duinvalleien begroeid met heide en hoogte verschillen. Iedere paadje, iedere bocht heeft een ander weids uitzicht.
De route is heel goed gemarkeerd en brengt ons ook naar uitzicht punten. Een keer hadden we een markering gemist en konden we via Topo GPS de route terugvinden.
Na onze pauze bij het Posthuys gingen we langs de Kroons polders. Ontstaan om Vlieland te beschermen tegen de zee. Opzichter Kroon liet rietschermen aanbrengen ten oosten van de Vliehorst. Daardoor ontstonden stuifdijken met 4 nieuwe polders, allemaal verschillend, omdat het zoutgehalte varieert. We zien er op dit moment vele paarse bloemen.
Het blijft gestaag regenen. De paden zijn vol met water. Inmiddels zijn we allemaal verzopen katjes…..
We besluiten om via de Postweg terug te gaan, zodat we de bus van 15.15 uur kunnen halen. Het was toen nog 3 km.
Morgen gaan we met de bus naar het Posthuys om dan via de noordkant en duingebied naar het oosten te gaan. Als het net zo afwisselend is als vandaag, zien we een mooie dag tegemoet. Zie bij onderstaande foto vooral de paarse lijn. Volgens de verwachtingen….met droog weer.
Het is en blijft een heerlijk vooruitzicht om verder te gaan met “Waddenwandelen”. Een lange afstand wandeling over alle waddeneilanden en vandaag zijn we op Vlieland aangeland. Na de snelboot van 13.20 hadden we nog tijd voor een rondwandeling. Deze ochtend van huis uit vertrokken, een halve dag later in een totaal andere wereld…..
Wandeling Kuitenbijter van ” de Mooiste routes”
Kuitenbijter heet deze wandeling….dat klopt. Want we gaan over de hoogste duintop tot aan de vuurtoren. We zijn: Joke, Miets, Marianne, Yvonne, Gerard en ik. We logeren in de Herbergh van Flielant, midden in het dorp.
Direct uit het dorp gaan we over de bospaden, die stijgen en dalen over de duintoppen. Onverwacht als je denkt dat waddeneilanden alleen maar strand, wad en zee zijn. Vlieland heeft vele mooie kanten.
Eerst lopen we over de waddendijk. De lucht heeft net als de zee vandaag grijstinten, die bijna ongemerkt in elkaar overgaan.
We zien aan de paden dat het flink heeft geregend. De dennennaalden zijn in sporen weggespoeld. Je ziet zo hoe het water de heuvels afliep.
Op een stil plekje zien we een watertje. Het blijkt ijsbaan de Vliehorst te heten. De waterlelies en de gele lis bloeien weelderig. Wat een fijne ervaring, het is er totaal stil.
Ach ja….het zijn ook de details die ik zo mooi vind. Zoals deze knoest in de boom.
We klimmen naar de vuurtoren, die we al van verre zagen staan. Boven op de 40 meter hoge Vuurboetsduin vind je de vuurtoren.
Via de Badweg komen we bij het Seeduyn uit….met een strandtent die open is, Het Boshuys. Inmiddels zijn we op de helft van onze geplande wandeling en vinden het tijd voor een pauze 😉. Het voelt nog steeds speciaal dat die open zijn en we er kunnen zitten.
Dan over het strand een heel eind naar het westen. Altijd mooi om het strand te ervaren. Golven, schuim op het strand, palen die net die extra diepte geven.
Bandensporen met teksten, zoals deze: Leef op het ritme van de zee….. Poëzie op het strand. Goed gevonden. Spontaan ga ik zingen: “leef, alsof het de laatste dag is”
We worden om 18 uur in het hotel terug verwacht. Daarom gaan we een klein stukje afsnijden. Vanaf het strand gaan we de duinen over. Daar waar veel voetstappen staan. Zo kwamen we uit bij een camping en konden direct naar het zuidwesten om weer in Oost Vlieland uit te komen
Morgen gaan we starten met Waddenwandelen op Vlieland. Helemaal naar het westen. We gaan het ervaren.
