6 oktober, 25 km zonnig, 22 graden

25 km? Volgens het boekje van John Brierley 23,1 km. De etappe loopt door Logrono en dan gaan we naast de Santiago kerk ook de kathedraal bezoeken. Heel erg mooi, neem er even de tijd voor.

Na het ontbijt in Viana lopen we volgens de Camino het centrum uit. Je komt dan langs de ruïnes van San Pedro. We werden erop gewezen er zeker te gaan kijken en ook het parkje erachter met mooie uitzichten. Dat klopt! Er werd muziek voor ons aangezet en intussen keken we uit over het land naar Logrono. Een mooi begin van deze nieuwe Camino dag.

De weg naar Logrono is vrij vlak. De Camino leidt je bijna helemaal door parken, zodat je bijna niet de snelwegen in de gaten hebt. De tunnels zijn versierd met graffiti kunst. Sommigen zijn erg mooi.

• 

• 

• 

• 

• 

Vanaf Logrono kun je de Camino met deze tekens herkennen. Die zitten in de vloer verwerkt.

• 

• 

• 

Al dalend naar Logrono zit deze mevrouw er nog steeds. Gelukkig kan ze haar waar weer uitstallen. We kopen er wat en omdat Marijke even haar stok vergeten was hebben we er ook koffie.

We nemen de tijd voor de Santiago kerk en de kathedraal. Bij het bezoek aan deze laatste was er een mis en werd er gezongen.

• 

• 

• 

Zelf vond ik deze in het portiek van de kathedraal erg mooi. Misschien ga ik dit proberen te schilderen……

Het duurt een tijdje voor we de drukke stad uit zijn. Vanaf Parque de la Granera zijn we weer in het groen. Ook dit deel is nog vlak.

• 

• 

• 

• 

Tot we bij “Alto Granera” komen. Daar stijgen we naar 520 meter en komen de wijngaarden weer in zicht.

• 

• 

Ieder die de Camino Français bewandeld heeft zal een foto hebben van deze reclame voor de Rioja wijnen…..

• 

• 

Dan is het nog een klein stukje. We zien Navarette op de heuvel liggen. Op het terras onder de kerk zijn we weer bij elkaar. Leuk om de verhalen van de Camino dag te delen.

7 oktober, 18 km zonnig 24 graden

Natuurlijk heb ik zulk mooi weer besteld….als het dan echt zo zonnig en droog is, voelt dat echt wel als kadootje. En dat op de schitterende etappe van Navarrette naar Najera.

Je ziet aan het hoogte profiel dat het heel geleidelijk stijgt naar Ventosa van 500 naar 600 meter in 6 km. Dat heet “vals plat”. Je voelt het amper, het lijkt alleen of je niet zo makkelijk vooruit gaat.

Net voorbij Navarrette passeren we een kerkje. Daar is een monument geplaatst voor een Nederlandse vrouw die op de Camino in 1986 is overleden. Zo wordt ook deze vrouw niet vergeten.

• 

• 

• 

De route voert ons door de wijngaarden. Bomvol druiven en de bladeren kleuren hier en daar rood. We zien veel druivensoorten. Het is licht glooiend. Je kunt je voorstellen hoe het is om daar te lopen.

• 

• 

• 

De route voert ook een stukje langs de weg. Als we dan een mogelijkheid krijgen om via een kleine omweg een koffiestop te krijgen in Ventosa, dan dien we dat zeker. Hier is een kunstroute met prachtige foto’s .

 

• 

• 

• 

• 

Jazeker, bij deze bar is het goed vertoeven. We zien daar ook weer dezelfde pelgrims die al enkele dagen met ons meelopen.

Na Ventosa klimmen we naar “Alto San Anton”. Ook hier langs de druivenranken. Vlak voor de top worden we verrast door een muzikant. Blijk ik die eerder ook te hebben ontmoet in een kerkje op de Camino Portugues. Een ontroerend moment. Hij zong een mantra en we werden er allemaal door geraakt

• 

• 

Het uitzicht vanaf de top is zeer mooi.

• 

Al vanuit de verte zien we de Poyo de Roldan. Deze heuvel gaan we niet op. We worden er omheen geleid.

• 

• 

• 

Ook komen er langs een heel speciale schuilhut, die lijkt op een honingkorf. De wandelaars van de Camino Français zullen zich die wel herinneren. De tekst staat net naast de ingang….” And suddenly you know…It’s time to start something new and trust the magics of the beginning”. Dat is wat er mij gebeurde na mijn eerste Camino.

• 

• 

• 

Het laatste deel is vlak en brengt ons naar het centrum van Najera. We hebben een plaatsje in de herberg Puerta Najera. Een zeer gastvrije plek met veel aparte kamers.

Morgen gaan we naar Santa Domingo. We hebben er zin in…..

8 oktober, 21 km, zonnig 23 graden

We kunnen er niet over uit dat we alweer zo een wandeldag hebben met een strak blauwe lucht en in zo een mooie omgeving. We voelen ook dankbaarheid dat onze voeten ons zo ver brengen en dat het voor ons mogelijk is om de Camino te bewandelen. “De Camino smile” zeg maar…….

De wandeling van vandaag gaat eerst licht stijgend naar Azofra, daarna vooral vals plat tot 3 km voor Ciruena en het laatste deel een forse stijging naar de top “Rioja Alto”. Naar Santo Domingo gaat het licht glooiend bergafwaarts.

Net na Najera zijn de rode rotsen te zien. Het pad loopt stijgend het dorp uit. Als we om een hoekje kijken is er ineens een prachtig uitzicht. Daar worden we er stil van.

• 

• 

Dan komt voorzichtig de zon over de bergen terwijl we rustig langs de druivenranken lopen op weg naar Azofra.

• 

• 

Ieder op zijn eigen tempo onderweg. Zo is het goed, we ontmoeten elkaar wel weer.

• 

• 

We vervolgen onze weg naar Ciruena eerst langs de grote weg, later over een golvend pad. Je ziet een top,even niets en dan weer een top. Aan de einder zie je nog niets. Wat zou daar voor weg liggen?

• 

• 

• 

• 

Zou na deze bocht echt het hoogste punt zijn bereikt? Nee er komt er nog een.

Bovenaan is een rustplaats met een fontein en hier is ook een verkoper van frisdrank en leuke Camino dingetjes. De man doet goede zaken. Hier ontmoet ik Ellen uit Gulpen. Ze is al in juli vertrokken en hoopt net als Ilse, Lia Corrie en Gerrit in Santiago aan te komen. We zien daar het “spookdorp” Ciruena liggen. Nog steeds staan er vele huizen te koop. Een pelgrim voelt zich er niet alleen. Er staat een koperen pelgrim te wachten.

• 

• 

Vanaf Ciruena zijn er niet veel druine struiken te zien. Omgeploegde akkers en afscheidingen van enkele struiken in combinatie met de stijgende en dalende paden zijn bijzonder. Met nieuwe ogen naar een landschap kijken……

• 

• 

• 

Na nog een heuvel zien we vanaf de heuvel met dit beeld plotseling Santoo Domingo.

Voor we een terrasje gaan pakken gaan we naar de kathedraal van Santo Domingo. De kerk is bekend als “kippenkerk” Dit heeft met een legende te maken. Ook de crypte is een bezoekje waard met de mozaïeken.

Naast de kerk , Casa Amparo, kunnen we vroeg in de avond al een menu del dia krijgen. Heerlijk! (PS deze foto is van een dag eerder)

 

9 oktober, 23 km zonnig 22 graden

Ja, in de ochtend kun je merken dat het echt oktober is. Deze ochtend was het maar 6 graden en we deden dan ook allemaal een extra jas aan bij vertrek. Voor mij is dat mijn regenjas over mijn vestje. Na 1 uur ging die alweer uit. Mijn vestje is voor mij comfortabel als het 10 graden is….

Vandaag stijgen we langzaam maar zeker van iets meer dan 600 meter naar 810 meter. We gaan het gebied “La Rioja” uit en komen in “Castilla y Leon” . Dat merken we de druiven struiken maken helemaal plaats voor omgeploegde akkers. Hier en daar zijn nog donker bruine velden te zien van de zonnebloemen. Die worden binnenkort geoogst.

Al gauw lopen we Santa Domingo uit. Over de Rio Oja gaan we meteen het land in. Het ochtendlicht is erg mooi en kleurt de velden goud.

• 

• 

Lia zoekt heel goed haar eigen tempo, vooral bij het stijgen. En ja….. tegenlicht foto’s zijn mijn favoriet, zeker als ik zo een mede pelgrim kan “vangen”

Vandaag lopen we veel over een kiezelpad langs de autoweg. Hier en daar met even een stijging, zoals vlak voor Granon bij het grote kruis “Cruz de los Valientos”.

Ook voor Granon is er een korte klim. Daar in de warme ochtend zon vinden we meteen een terras met uitzicht over de vallei. We vinden het tijd voor onze eerste stop. Alle pelgrims doen dat… Er is  “café wagen”. Iets verder zijn de bars. Deze ochtend gaat hun omzet aan hun neus voorbij. We vinden het erg leuk de ons bekende mede wandelaars te ontmoeten.

• 

• 

• 

Als we vanaf het terras naar de weg kijken is het ineens drukker. Jongelui zijn op pad, misschien wel met een man of 30. Leuk toch? Muziek aan en lopen maar.

We gaan naar het einde van Granon voor een schitterend uitzicht over de dalende en weer stijgende Camino paadjes.

• 

• 

Het is vandaag een voorproefje op de Meseta, veel rechtdoor en dan ook langs de grote weg. De omgeving naast de snelweg blijft mooi en we genieten er toch wel van. Het is zaterdag en niet heel druk op de weg.

• 

• 

• 

• 

Intussen verlaten we regio “Rioja”

Wat zeker ook een aanbeveling is, is de herberg Bideluze in Castildelgado. Open vanaf 12 uur en met verse Smoothies en broodjes met gebakken ei. Zo goed verzorgd en ook nog erg gastvrij. Zeker ook een mogelijkheid voor mij om er eens te gaan verblijven. Ze bieden er een maaltijd en ontbijt, wat wil je nog meer…..

We hebben nog een korte stop bij Vilamayor del Rio voor we door stappen naar Belorado. Al van verre zien we de rotsen boven Belorado uitsteken.

Irene en ik lopen samen het stadje binnen en treffen deze pelgrim op de muur aan. Niet meer perfect er is wat afgebladderd. Wij besluiten dat als iets niet perfect is, het ook goed is😉

We slapen in herberg Quatro Cantones, ja…..op een 2 persoons stapel bed…

10 oktober, 12 km, eerst bewolkt, later zon 18 graden

Het is zondag vandaag en voor Belorado betekent dit geen ontbijt voor 9 uur in de ochtend. Dan komt het heel goed uit dat we in de herberg Quatro Cantones een ontbijt/ lunchpakket meekrijgen. Gemoedelijk starten we de dag in de keuken voor een ontbijt. Onze bagage vervoerder (Correos) was vandaag erg vroeg, al rond 7.30 uur. Even snel inpakken…

We hebben vandaag een korte route gekozen van Belorado naar Villafranca de Orca. Zoals je op onderstaand hoogteprofiel kunt zien begint daarna de grote stijging. Die houden we voor morgen. Omdat na die heuvel alleen de algemene herberg van San Juan de Ortega ligt, zou de afstand te groot worden. Een soort vakantie dagje vandaag.

In Belorado zijn prachtige muurschilderingen . De pelgrims staan centraal en dan ook overal te zien. Ik vind die muurschilderingen echt knap. Het is alsof je zo in een pelgrims landschap start.

• 

• 

• 

We stijgen toch al 150 meter naar 900 meter. Het gaat geleidelijk en het is over een mooi pad in de natuur.

• 

• 

• 

Hier en daar zien we nog bloeiende bloemen. Maar vooral de zwarte bessen van de vlier langs de randen van de paden.

• 

• 

Vandaag vieren we ook het 48 jarig huwelijk van Corrie en Gerrit. Zij gaan door naar Santiago en ik heb nu al veel bewondering voor de inzet en doorzettingsvermogen. Nog 550 km te gaan. Van harte gefeliciteerd!

In Villambista hebben we even pauze en kunnen een kerkje in. We krijgen ver zelfs een stempel en zien er het beeld van Jacobus.

• 

• 

• 

Het blijft glooiend naar Villafranca de Orca. Erg mooi. In de verte zien we al waar ons verblijf ligt.

• 

• 

• 

Een keer zo een kort dagje is best eens lekker. Goed uitrusten voor morgen, omdat we dan 24 km gaan lopen. We hebben het etappe drankje ook nu zeker verdiend. Inmiddels is de zon gaan schijnen en we genieten ervan. We slapen in de herberg van Hotel San Abad. Zeker aan te bevelen. Straks krijgen we hier ook ons pelgrimsmenu.

Nog 2 dagen te gaan naar Burgos. Morgen 24 km, de laatste dag 14…. Dat gaat ons lukken. We hebben er zin in.

11 oktober, 25 km eerst bewolkt, later wat zon 3-16 graden

Ja….het hoogtepunt van slapen in de herberg van Hotel San Abad is niet het slapen in de slaapzaal, maar het pelgrimsmenu in het sfeervolle restaurant. Een toppertje wat dat betreft!

De route van vandaag kent 3 toppen op bijna 1100 meter. Een uitdaging en tegelijkertijd ook vol vertrouwen dat we dat kunnen. En ja we halen het allemaal op eigen tempo. Ik ben trots op al deze kanjers.

Eerst gaan we van Villafranca naar Alto Mojaoan en Alto Pedraja. Daarna dalen we af naar San Juan de Ortega op 1000 meter. Na Atapuerca gaan we de Alto met Cruz de Matagrande. In de ochtend is het wat mistig als we door de bossen omhoog klimmen. Niks rustige warming up. Meteen aan de bak met deze steile stijging.

• 

• 

• 

Het is een ijskoude wind. Toch staan we stil bij het monument voor de omgekomen soldaten net voor de 2e wereld oorlog.

• 

• 

Het “kleine” knikje in het hoogteprofiel betekent dat we eerst sterk naar beneden gaan en 2 meter verder weer omhoog. Met kleine stapjes en een rustig tempo lukt dat goed.

• 

• 

Weer boven aangekomen is er een km’s lang pad over rode aarde, tussen de bomen door. Ik schat een km of 8 rechtdoor. Ook komen we langs bar Oasis. Helaas is er niemand. Voor Corona tijd een plaats om andere pelgrims te ontmoeten, wat frisdrank of koffie te kopen en de kunst te bewonderen.

• 

• 

• 

• 

• 

Wat heel mooi is, zijn de stenen die pelgrims hebben gelegd in de vorm van een hart met een schelp. Ook al zie je de andere pelgrims niet, je voelt dat ze er wel zijn. Ik voel me altijd erg veilig en hoop dat ook op anderen over te brengen.

Als we San Juan naderen breekt de zon door. In de wolken zie ik een pijl. Dat is voor ons de goede richting.

Na dit lange bospad van totaal 12 km hebben we pauze. Dat komt goed uit. Omdat het gisteren zondag was, hadden we geen inkopen kunnen doen en een bocadilla con tortilla Français (broodje gebakken ei) gaat er dan wel in. Op het pad staat een grote Camino schelp.

Na Atapuerca hebben we een volgende top. Eerst langs de grote weg van Ages naar Atapuerca, daarna een lang stijgend kiezelpad op weg naar het grote kruis. Het Cruz de Matagrande.

• 

• 

• 

Daar boven kijk je naar alle kanten naar een dal en het lijkt overal vlak. Alleen het Camino pad leggen ze over een heuvel heen. Het blijft een bijzondere ervaring. Ook bij het labyrint. Stenen die naar een centrum leiden. Als je het loopt op heel langzaam tempo helpt het bij jezelf te komen…. We lopen er omheen en gaan op onze eigen weg.

We dalen af over het pad dat in het boekje staat aangegeven met een uitroepteken. Wij vinden het deze keer erg mee vallen. Is het makkelijker of raken we er toch gewend? Ik denk het laatste. In 2 weken tijd raak je gewend aan hoogten, de km per dag en het pelgrims ritme van eten drinken slapen.

• 

• 

We slapen in herberg Santa Fe in Cardunuela. Morgen nog 15 km naar Burgos.

Yes! We hebben Burgos bereikt.

286 km in 16 wandeldagen met vele hoogtemeters. Moeilijkheden overwonnen, doorgezet, nieuwe moed gekregen, we hebben het allemaal meegemaakt en met elkaar gedaan. Onze Camino van Saint Jean Pied de Port naar Burgos zit erop.

Deze laatste dag was 15 km en we gingen net na zonsopkomst van start. Direct na vertrek zien we deze tekening op de muur. Denken we intussen aan thuis, om lekker onderuit gezakt na te genieten van onze Camino. Met een glimlach naar deze bepakte en bezakte pelgrim.

 

Het was een zeer zonnige dag. Zo heerlijk om in de frisse ochtend door het heuvelland naar Burgos te gaan. De zon legt gouden stralen voorzichtig over het land. Het is dan 3 graden. Wij gaan opgewekt op pad, voor onze laatste etappe.

• 

• 

• 

Volgens ons boekje staat er na de snelweg een alternatief. Die ken ik wel, maar alle pijlen en het bord met alternatieve route was weg. Tja….wat is wijsheid. We kiezen voor de pijlen en gaan zo langs de grote weg Burgos in. Aan de linkerkant van de weg zien we wel pijlen. We liepen rechts en waren bij een grote rotonde. Geen mogelijkheid om over te steken. Het lijkt alsof daarvandaan toch naar de alternatieve route wordt gewezen. Deze weg is lang. We zijn blij als we een groot bord met Burgos en Camino zien.

Ook op de flat zien we een grote schelp. De eindbestemming is in zicht. Of is het een nieuw begin na deze eindbestemming?

In de middag nemen we de tijd om de kathedraal te bekijken. Wat een pracht en praal. Zeer indrukwekkend en de moeite om er binnen te gaan.

• 

• 

• 

• 

• 

Ook zien we er Jacobus. Die wacht wel op ons. Wie weet vervolgen een aantal wandelaars in 2023 hun weg. Corrie en Gerrit en Ilse vervolgen nu hun weg. Wij wensen ze heel veel succes.

De stempels van Burgos zijn binnen. Een van de algemene herberg, de andere van de kathedraal…..op naar het vervolg.

In de avond gaan we bij restaurant Morito eten. Erg druk met Spanjaarden. Ook na ons stond nog een lange rij te wachten. Wat een mooi afscheid van Burgos was de verlichte kathedraal. ( Dank aan Irene die deze heeft gemaakt)

Dank je wel lieve Marijke, Ilse, Irene, Lia, Gerrit en Corrie voor deze geweldige weken. Ook Trea die al een weekje thuis is. Ik ben trots op ieder van jullie dat je eigen Camino weg bent gegaan. Tot een volgende keer.