Een nieuwe uitdaging, een pelgrimspad in Nederland en wel het Jabikspaad. Het Jabikspaad loopt van Sint Jacobi Parochie in Friesland naar Hasselt in Overijssel. We kiezen deze keer voor een rondwandeling van en naar Sint Jacobi Parochie.
Het is de lus die je hierboven ziet. Het meest zuidelijke plaatsje is Jirnsum, daarna gaan we weer naar het noordoosten. Het boekje van de route, het pelgrimspaspoort en de eerste stempel liggen klaar. Morgen gaan we naar de pelgrimsherberg in Feinsum, daar worden we verwelkomd en krijgen er een stempel.
De route is gemarkeerd met een gele wulk op een blauw veld. Die gaan we morgen zoeken en zo gaan we de weg vinden. Voor degenen die maps.me gebruiken…via het Genootschap kun je deze route ook downloaden en in het boekje lezen kan natuurlijk ook. Op weg naar morgen….
We overnachten in Stiens bij de familie Spoelstra, een adresje van Vrienden van de Fiets. Hier kunnen 6 personen slapen. Bij het restaurant De Smalle Brug hebben we heerlijk gegeten, pizza’s en voor mij een vegetarische curry met rijst en dat buiten op het terras. Een goed begin..
8 augustus, 20 km, zeer heet, 32 graden Van Stiens naar Wirdum
Ongekend heet weer in Friesland. In het zuiden van Nederland is het weeralarm oranje, binnen blijven en niet inspannen. Wij passen ons aan en vertrekken vroeg. Om 7.30 uur gaan we de deur uit, we drinken veel (zeker 2 liter) en houden regelmatig rust. Ook passen we de dagafstand aan. We hadden nog 4 km verder willen gaan. naar Idaerd. Het is nu echt het motto…..het mag zoals het kan. Ook hebben we onze bagage naar het volgende adres laten brengen. Zo kan het ook….
Stiens uit volgen we een rustig pad in de richting van Britsum. Daar is de mooie Johanneskerk met vele oude fresco’s. Op het moment wij er langs kwamen, was het nog gesloten.
Johanneskerk van Britsum
Het bijzondere van de route vandaag zijn de kleine plaatsen, waar het Jabikspaad de mooiste paadjes kiest. Zo ook door Cornjum. Hier komen we over landgoed Martenastate met de mooie poort.
En ook vennetjes, die met betoverend ochtend licht een bijna sprookjesachtige aanblik krijgen.
We zien er een Friese tekst. Vertaald door Sikke in het Nederlands: Heel mooi. Wij voelen ons dankbaar dat we in het Friese land mogen wandelen.
De vertaling is: Naast de paden bloeien weer de maartse bloemetjes. De natte aarde ruikt Een boom weerspiegelt in het zwarte water Zijn takken reiken in verwondering naar de hemel en de aarde De wind ademt door dansend gras Wij worden wakker Onze wortels zuigen nieuwe levenssappen uit de aarde Wij leven Achter de bomen drijven eindeloze wolkenluchten over de lege velden
(Uit de versbundel “het blauw van de hortensia” van Boukje Wytsma)
In de ochtend is het nog een goede temperatuur om te lopen. Zo gaan we van noord naar zuid Leeuwarden. Door parken, langs watertjes en met de drukte valt het mee. Leeuwarden heeft van oudsher vele tradities die aan de pelgrimstocht naar Santiago doen denken.
In de Jacobsstraat zijn speciale putdeksels te vinden. Vergeet niet op de grond te kijken als je deze route loopt. Campasstellae. “De weg naar de sterren”
Of hier vlakbij op de muur gemonteerd….😉
Na Leeuwarden is het nog een km of 5 naar Wirdum. Het is nog niet de geplande eindplaats, maar de plaats die met deze hitte haalbaar is. Ik ben reuze trots op ons, dat we ons aanpassen naar de omstandigheden…..Zo kan het wel. Proost, ons etappe drankje is weer verdiend.
We logeren 3 nachten in Hotel t’Anker midden in het centrum van Leeuwarden en gaan dagelijks van/naar de bestemming, deze keer met de bus terug.
9 augustus, 29 graden, 20 km van Reduzum via Jirnsum naar Mantgum
Het heeft ook zo zijn voordelen….heet weer. Wat dacht je van bij Spaanse temperatuur in de avond gewoon buiten eten? Gisteren bij “De Lachende Koe” , gelegen dicht bij ons hotel ’t Anker.
Op zondag gaan hier in het noorden niet veel bussen of het zijn belbussen. Die komen als je ze belt. En zeker op zondagochtend vroeg was dat niet mogelijk naar Reduzum. We kozen dan ook voor een taxi, om lekker bijtijds te kunnen starten.
Tot onze verrassing was het vanochtend bewolkt en met 20 graden heerlijk weer. De zon probeert het en houdt de voorspellende bui ver van ons.
Net ten zuiden van Reduzum
Vlak daarna gaan we onder de B354 door. Een tunnel ….dat is voor mij een geliefd fotomoment. De silhouetten van de wandelaars, die weer naar het licht lopen.
De weg naar Friens is een smalle kronkelde boerenweg. Erg mooi.
We lopen over erven van boeren en zien al van verre het kerkje liggen. We gaan ook altijd op zoek naar een stempel voor ons pelgrimspaspoort. We vinden er voor de kerk in een klein houten kistje dat aan de muur was getimmerd.
Bij Jirnsum gaan we terug naar het noorden. De oostelijke lus zit erop. We gaan naar Raerd.
Het is wel even goed opletten en je realiseren dat je hier de keuze maakt. Ga je terug naar Sint Jacobi Parochie naar het noorden of naar het zuiden richting Hasselt. Wie weet dat ik die route nog eens ga vervolgen…. 😌 Keuzes en nieuwe wegen vinden, dat hoort erbij.
Als wandelaar dennk je niet zo ver vooruit. Waar brengt de volgende stap mij naar toe. Dat werd na Jirnsum de weg naar Raerd. Een stukje over een mooi pad onder de schaduwrijke bomen.
En verder over het terrein van een boer met diverse bruggetjes. De beschrijving goed lezen, met diverse bruggetjes en langs de koeien. Voor je het weet kies je wat verkeerds en moet je over een sloot klimmen of onder schrikdraad door.
Dan komen we in Raerd aan. Daar treffen we een andere pelgrim, die had contact gezocht met een vrijwilliger die de kerk voor ons open deed. Zo kregen we er een rondleiding. Omdat Sikke uit Raerd vandaag met ons meeliep, had hij bij het gemeenschapshuis geregeld dat we koffie konden krijgen. We waren toe aan pauze….
We vervolgen onze weg naar Easterwierrum. Wat is het Friese land toch mooi. Iets koeler dan gisteren geeft dat we er net iets meer van kunnen genieten.
Onze eindbestemming van vandaag zou Jorwert zijn. In Mantgum ga ik eens kijken of we van Jorwert met een bus naar Leeuwarden terug kunnen. Ook dit blijkt een belbus te zijn en we kiezen ervoor om dan met de trein vanaf Mantgum te gaan. In nog geen 10 minuten zijn we terug in Leeuwarden. Dat is handig. Morgen gaan we met de trein terug naar Mantsum. Op naar een nieuwe dag..
10 augustus, heet 31 graden en veel zon. Van Mantgum naar Franeker, 20 km
Er was eens…..een plan. Met de hitte kijken we per dag wat kan en welke mogelijkheden we hebben. We namen de trein van 7.52 uur en waren om 7.59 in Mantgum. Daar zouden we starten. Kwamen we uit de trein, staat daar net voor onze neus een bus naar Jorwert. Dat doen we en zo startten we niet in Mantgum maar in Jorwert…..er was eens een plan…
We gaan eerst langs de kerk van Jorwert. Stephanie weet inmiddels waar de stempels voor in ons paspoort te vinden zijn.
Mooie tekst bij de kerk; Laat ons een huis van stilte bouwen, met muren van liefde en een dak van vrede.
Na Jorwert gaan we direct het landelijk gebied in.
Vervolgens ga je door een prachtig natuurgebied Leonserpolder.
Het is een voormalig kerkepad dat van dam tot dam en van hek tot hek gaat. Er zijn markeringen geplaatst om te voorkomen dat pelgrims gaan zwerven. Het is niet de kortste weg, maar een weg waar je de sloten en perceel afscheidingen kunt passeren. Ja…. met koeien en paarden. Voor ons is het een avontuur. Hoe moeten we hier nu langs?
Aan de andere kant van het hek stonden wel 20 paarden. Het hele hek was versperd en naast het hek was maar een klein beetje ruimte. In de verte zagen we iemand lopen en zij kwam ons helpen en heeft de paarden wat aan de kant gejaagd. Een ervaring!
Hier in De Leonser Polder is het puur genieten. Geen meters maken, maar elke paar honderd meter een hek over. Het ene nog lastiger dan het andere. Zelf kan ik met met nieuwe knie niet springen en mijn grote schoenen passen niet altijd in het raster van het hek. Wat een mooi gevoel dat we elkaar over de obstakels heen helpen.
Naar Baard volgen we een kanaal. Kun je je voorstellen. Strak blauwe lucht, een kanaal en een fietspad. Dat is toch puur genieten.
De volgende verrassing is dat het café in Baard open is en nog wel op maandagochtend. Er daar een terras aan het water in de schaduw is. We zijn dan toch al 2 uur onderweg en toe aan een pauze.
Vandaag wordt het al rond 10.30 uur erg warm. We zoeken rond 12 uur een plekje in de schaduw langs een boerenweg. Dat valt nog niet mee. Uiteindelijk kies ik voor een boom op een boerenerf. Ellen kiest een plekje boven de sloot om haar benen te laten bungelen.
In Tzum proberen we een belbus te bereiken, omdat het inmiddels 30 graden is. Dat lukt, maar we zouden ruim 1 uur moeten wachten. Dat vinden we toch te lang en we kiezen om te lopen naar Franeker. Nog 4 km te gaan. Als we dan in Franeker aankomen, is de trein er vrijwel direct. In Leeuwarden is het tijd voor het etappe drankje. Wat was het een mooie dag!
11 augustus, 20 km, heet 31 graden van Franeker naar Sint Jacobi parochie
Nu is onze cirkel weer rond. Op 7 augustus gestart en vandaag weer aangekomen in Sint Jacobi Parochie. Samen met Tiny, Elly, Ellen, Stephanie en Pieternella hebben we dit prachtige deel van Friesland mogen bewandelen.Van harte gefeliciteerd met deze prestatie.
Santiago aan het wad. Sint Jacobi Parochie is bereikt.
Al vroeg gingen we deze ochtend met de trein naar Franeker. Het zou weer een hete dag worden en de eerste uren van de dag zijn dan heerlijk om te lopen. 21 graden bij de start.
Het vroege ochtend licht in Franeker
Na Schalsum hadden we met zijn allen een afslag gemist. We letten heel goed op, bij elke splitsing, net zoals bij de Camino. Zie je geen pijl….dan ben je vast van het pad(je) af. Ons pad liep dood en we dachten nog, dan moeten we vast rechtdoor. Dat was niet het geval. Een boer was op zijn land en wees ons de goede weg. We moesten echt terug.
Over een mooi Binnenpad gaan we naar Boer. Bij een brug in de schaduw nemen we even pauze. Hier in het Friese land heb je wijdse vergezichten. Boererven, watertjes, landweggetjes en dan ook weinig schaduw. Als er dan een plekje met schaduw komt, is dat zeker de moeite waard.
Zou er voor ons in Ried een kopje koffie te koop zijn? Nee, helaas. Ook het gemeenschapshuis was gesloten. En wat komt er op ons pad? Bij het huis naast de kerk (het vroegere schooltje) was iemand in zijn tuin aan het werk. Ik zei: we dachten koffie te kunnen krijgen hier in Ried. Daar kan ik wel voor zorgen zei hij. En zo kregen we het Camino kadootje van de dag. We mochten zomaar in de tuin komen en deze heren hadden zelfs een kappeletje gemaakt met de kerk van Sint Jacobi Parochie en van Santiago. En ook een echte Jacobus. Bijna thuiskomen voor ons. We voelden ons verwend……
We kregen vleugels toen we over de velden naar Minnertsga liepen. Geholpen door een stevige oostenwind hebben we dit deel niet als heet ervaren. Ik zing en fluit het liedje van “vandaag ben ik gaan lopen”. Dat geeft moed om door te gaan
In Minnertsga wacht Stephanie op ons. Zij loopt ondanks haar blaren mee naar Sint Jacobi Parochie. Fijn en dapper om het samen af te kunnen ronden.
Dan zijn we er. Het voelt bijna als aankomen in Santiago. De kerk al van verre te zien. We halen de sleutel bij de fietsenmaker en mogen de kerk openen.
Met een stempel sluiten we de wandeling af. Die is verdiend.
Ons pelgrimspaspoort wordt een blijvende herinnering aan het Jabikspaad. En dan de mooie gesprekken onderweg, de kerkjes, de lieve hartelijke Friezen. Een week om nooit te vergeten. Dank je wel Tiny, Elly, Ellen Pieternella en Stephanie.
Tot slot: dit mooie Friese gedicht. Laat ons een huis van stilte bouwen…..
Met heel veel dank ontvangen van Wiep Kiehoorn
Hûs fan stilte Lit ús in hûs fan stilte bouwe mei muorren fan leafde en in dak fan frede mei keamers fol blydskip en in tún in tún mei wat ljocht en wat skaad mei wat sjongende fûgels en in slomjende kat op it paad.
Lit ús in hûs fan leafde bouwe mei muorren fan begryp en in dak fan fertrouwen en in hiem om te sintsjen en keamers, keamers om yn te ferdwinen elkoarren te sykjen elkoarren te finen.
We gaan verder van Jirnsum naar Hasselt. 5 wandeldagen, en we hopen op 21 september in Hasselt aan te komen.
De groene lijn van Jirnsum naar Hasselt, onder de lus en ten zuiden van Leeuwarden
17 september, 12 km zonnig 20 graden. Van Jirnsum naar Aldeboarn.
In enkele uren ben je vanaf Utrecht in Jirnsum, de startplaats van onze route. Natuurlijk gaan we eerst op zoek naar een cafeetje, die we vinden aan het eind van het dorp, “de 2 gemeenten” . Van oudsher een trefpunt voor de jeugd. Wij ” jeugdigen” vinden het een prima plek voor de start.
vlnr Godfried, Selma, Marianne en Mieke
Net aan het eind van het dorp vind je een monument dat de samensmelting van de oost en west route symboliseert. Het heet de Jirnsummer Moeting. Ook symbolisch voor wat op de pelgrims route het meest belangrijk wordt gevoeld…. ontmoetingen.
De route naar Akkrum loopt over een fietspad langs een drukke weg. Halverwege is er een mooi uitzicht over het Prinses Margriet kanaal.
Prinses Margriet kanaal
In Akkrum vind je onderstaand mooi gebouw, de Coopersburg. In 1900 opgericht door een Frank Cooper die in Amerika erg rijk was geworden met warenhuizen. Een groot gebouw dat onderdak bood voor ouderen.
Coopersburg in Akkrum
Bijna in elk dorp aan het Jabikspaad vind je informatie over de route die naar Santiago loopt.
Begraafplaats met klokkenstoel in Akkrum
De wandeling van Akkrum naar Aldeboarn loopt over een slingerende weg langs de Boarne. Eindeloze verten, een water, stilte en grote roofvogels. We weten het niet zeker, het lijkt wel een arend. Wat opviel was een soort witte sokken en zeker veel groter dan een buizerd …
Aldeboarn is prachtig om door te wandelen, bruggetjes, kleine huisjes langs het water.
Vandaag hebben we een adres gevonden in Mildam, de eindplaats van morgen. Omdat het openbaar vervoer van Oldeboarn naar Mildam met een overstap in Heerenveen is en je lang onderweg bent kies ik voor een taxi. Morgen gaan we terug en vertrekken we van Oldeboarn. Op het adres van Alie en Nane aan de Schoterlandseweg worden we zeer gastvrij ontvangen met een biertje en hapjes. We worden verwend met een heerlijk menu. We zijn nog maar een halve dag onderweg en het voelt alweer als vanouds. Het ritme van wandelen, eten slapen en ontmoeten….
18 september, 23 km zonnig 20 graden Aldeboarn – Mildam
Verrassend was het vandaag. De wijdse uitzichten met de strak blauwe luchten, een klein ommetje over het Dodo pad, het centrum van Heerenveen en tenslotte prachtige landgoederen van het Oranjewoud.
Het eerste deel vanaf Aldeboarn ging over rustige polderwegen en later een fietspad over slootjes, tot we bij het fietspad langs de A32 lopen. We ervaren dat als je km rechtdoor loopt het ook aankomt op mentale weerbaarheid. Mooi om te ontdekken dat de km ook dan ongemerkt voorbijgaan en er diepgaande gesprekken ontstaan, over wat mentale weerbaarheid betekent.
Een kleine omweg naar kapel Dodo is echt de moeite waard.
De kluizenaar Dodo wist door zijn invloed bloedwraak terug te dringen. In 1231 is hij gestorven en is deze kapel als bedevaartsoord ontstaan. Nu kun je een steen neerleggen in een spiraal vorm. Marianne legt de steen in het midden, ik leg de steen aan het begin van de spiraal. “nog een hele weg te gaan”
Ook op deze plek van het Jabikspaad voel je de verbondenheid met ieder die er langs komt. Allemaal met eigen gedachten en redenen om een steentje neer te leggen.
Een paar km verder vind je het Dodo pad…even goed opletten, er staat een richting wijzer, waar je zo aan voorbij loopt. We lopen door een klein bosgebied.
Vanuit de lucht kun je de letters Dodo zien. Wij gaan naar het middelpunt en vinden daar de beeltenis van Dodo en een grote wegwijzer naar Santiago. Nog 2139 km……
Hoe doe je dat, zou je zeggen? Gewoon je schaduw achterna en na meer dan 100 dagen kun je er zijn. Het idee alleen al, geeft ons moed en vertrouwen, dat het eens mogelijk zou moeten zijn.
Op naar Heerenveen. Alweer km rechtdoor over een fietspad. We zijn toe aan een terrasje en die vinden we midden in het centrum.
Het terras wat we vonden heet It Houtsje. Daar werken de ondernemers samen. De buren maken de broodjes, de overburen leveren een broodje kroket 😉. Binnen zijn honderden paren botjes (een soort schaatsen) opgehangen en foto’s van beroemde schaatsers. We voelen ons er thuis en de vriendelijkheid van de Friezen valt ons op.
Op zo een dag als vandaag kun je niet anders dan genieten. Vlak na Heerenveen is een grote plaquette te zien met het Jabikspaad van de kust naar de kust. Inclusief de route door Frankrijk.
We kijken er geïnteresseerd naar.
Het laatste deel gaat van de Knipe naar Mildam. Een verrassend deel dat we door de ingang van een museum gaan en dan naar de prachtig gelegen landgoederen.
Prachtige bomen lanen, vijvers, vallende bladeren, verstilling. Een fijne afwisseling met de enorme wijsheid.
Ongemerkt leggen we de laatste km af en komen door de Molenlaan precies uit bij het adres in Mildam ’t Boekenhaagje. Wat een heerlijke dag!
Naast ons adres zou een restaurant open zijn. Helaas vandaag gesloten…wat nu? Ik ga bellen en op deze vrijdagavond is veel gereserveerd en vol. We vinden een plekje bij Het Gerecht midden in Heerenveen. En…wat😘 een service…. We worden er naar toe gebracht. Wat fijn om dit allemaal te mogen ontvangen.
Ik wilde weleens wat nieuws proberen….een Weedburger van zeewier. Hoe smaakt dat vraag je je misschien af? Het is wennen…
Morgen een nieuwe dag. Dan gaan we naar Oldemarkt.
Vandaag passeren we een heuse taalgrens van het Fries naar Stellingwerf en nu zijn we in Overijssel aangekomen. Oldemarkt ligt net in Overijssel.
Ook vandaag was het weer een prachtige route. Meer over kleine polderwegen en fietspaden langs het water. We volgen de groene route van onderstaande kaart van noord naar zuid.
Zo hartelijk als we waren ontvangen bij ons adres van Alie en Ane, ’t Boekenhaagje, werden we ook uitgezwaaid. We kijken er met veel genoegen op terug. Bed en Brochje heet het in Friesland. Het was nog fris in de ochtend (5 graden). Met de zon er bij zonder wind was het al heerlijk buiten.
Ook was het een dag met bijzondere ontmoetingen. Dat begon op een camping waar we een officiële stempel voor ons paspoort kregen. Camping de Gele Bosch in Oldeholtwolde. Het was dichtbij Mildam, we waren nog maar 1/2 uur onderweg. De ontvangst was uiterst vriendelijk.
Wat schetst mijn verbazing…daar onderweg in een voor mij onbekend gebied, roept iemand mijn naam….Mieke. Dat is toch wel een eer. Nettie, die binnenkort mee op pad gaat naar Limburg was ons tegemoet gelopen. Een leuke manier om alvast kennis te maken.
Een klein stukje verder gaan we onder de A32 door. Het ontstaat vanzelf, een mooi fotomoment. Ik kan daar altijd weer heel blij van worden.
Op naar Wolvega. Daar gaan we op zoek naar een winkel voor een broodje. De 13 km , die daarna nog komen heeft geen horeca en dan is het wel belangrijk iets te hebben. We komen in een winkelstraat en vinden alles wat we nodig hebben.
De weg van Wolvega naar Oldemarkt is erg mooi. Eerst een pad langs een bosrand en daarna langs de Linde.
Met dit prachtige weer en de strak blauwe lucht is dit Friese landschap met de vele vergezichten extra mooi. Het geeft een gevoel van vrijheid en ongekende mogelijkheden. We genieten ervan.
Bij een brug, staat er, nog 50 meter voor een ijsje. Dat doen we. Een verrassing onderweg.
Om de Linde over te steken naar Oldemarkt gaan we met een handbediend pontje. Hoe werkt dat precies? Niet aan 2 wielen draaien. Dat werkt niet. Er staan ook pijlen bij, om naar Oldemarkt te gaan.🤔
In Oldemarkt vinden we een terras voor ons etappe drankje. Dat smaakt en we hebben het verdiend.
In Overijssel gaan we verder naar het zuiden en passeren Nederland. Het hoogte punt van de dag waren de prachtige Weerribben vanaf Kalenberg en tot aan Blokzijl. En ook de zonsondergang over het Zwarte Meer.
Meteen na Oldemarkt gaan we over het Lange Pad. Een smal pad langs de landerijen. Het vroege ochtend licht is warm van kleur en komt door het bladerdek.
Niet ver van vertrek is een klein hoekje ingericht met kaboutertjes en wat kenmerken van het Jabikspaad. Even goed naar rechts kijken.
De schelp van de Camino en de wulk van het Jabikspaad
Het is nog erg rustig op het pad vanaf Oldemarkt.
We komen langs de mooiste plekjes.
Bij Kalenberg zijn we bijna 1,5 uur onderweg en er zijn al vele cafés open. We kiezen het eerste waar ook fluisterboten verhuurd worden. De thermometer geeft nog maar 13 graden aan. In de zon is het heel erg lekker.
Wat denk je van worteltjes taart….? Ja, die van het konijntje 😉
Via de Heer van Diezenvaart gaan we naar Nederland. Het doet ons aan Giethoorn denken. Er zijn op deze zonnige zondag veel fietsers op pad. Net als wij, zie je de mensen genieten. Het fietspad is wel smal en ieder doet zijn best om 1,5 meter afstand te bewaren. In de zomer zal het hier wel heel druk zijn.
Dat willen we wel eens zien….aankomen in Nederland en dat in Overijssel. Het zijn maar een paar huizen.
Naar Blokzijl kun je kiezen, een route voor droog en nat weer. We boffen. We kunnen kiezen voor het prachtige graspad langs het water. Wat is het er mooi!!!
Mijn plan was om in Sint Jans Klooster te overnachten. Hier waren wel enkele adressen van Vrienden van de Fiets, maar die waren helaas vol. Zoeken in de buurt, daar kwam ik uit 3 km ten westen van Sint Jans Klooster. Helemaal van de route. Dan verder kijken op de route en zo kwamen we uit voorbij Barsbeek. Zo wordt het vandaag 26 km. Het laatste stuk volgt een pad over een grasdijk. 360 graden uitzicht. Zou dat huis daar in de verte onze bestemming zijn?
Het uitzicht is fantastisch. We lezen dat hier vroeger zicht op de Zuiderzee was.
We hebben een grote ruimte voor onszelf en we worden ook nog verwend met een heerlijke maaltijd. Deze keer bijtijds want we willen naar de zonsondergang gaan kijken. Altijd een van de mooiste momenten van de dag, als je de kans krijgt aan een water met uitzicht naar het westen.
En dat was dan de laatste dag van ons Jabikspaad van Jirnsum naar Hasselt.
Vandaag was dat vanaf Zwarte Meer via Genemuiden naar Hasselt. Waar we gisteren zo een mooie zonsondergang mochten ervaren, zagen we de zon deze ochtend ook opkomen. Een plek waar je 360 graden om je heen kunt kijken. Onze dag begon al goed. Na het uitstekende ontbijt gingen we de deur uit.
Vrienden van de fiets adres van fam. Nanninga net ten zuiden van Barsbeek
Eerst een klein stukje langs de weg. We merkten dat het weer een werkdag was, de vele traktoren waren al vroeg op pad. Vanaf ongeveer de bushalte kun je het Jabikspaad vervolgen. Je zou er zo aan voorbij lopen….
Het is een graspad dicht langs het Zwarte Water. We zien in de verte ook reeën galopperen door het landschap. Nieuwsgierig kijken ze onze kant uit en maken zich snel uit de voeten.
We gaan met de pont naar Genemuiden. Voor € 0,50 per persoon. Ik wist niet dat dat in deze tijd nog mogelijk was.
Uren kan deze man over het water turen, en zo voelen….”zo is het leven goed”. Dat kunnen we alleen maar beamen. De prachtige vergezichten, water waar je langs loopt en dan al voor de vijfde dag op rij stralend weer. Wat willen we nog meer?
Ook op deze maandagochtend is er al een café open aan de haven, waar we graag gebruik van maken. Onze laatste wandeldag mag nog wel even langer duren.
We vervolgen onze weg over de Hasselterdijk. Nog 8 km naar onze eindbestemming. Een rustige weg, waar je ook de keuze hebt om over de grasdijk te lopen.
In de verte zien we Hasselt liggen. Nog even een brug over en dan zijn we er.
Van harte gefeliciteerd Selma, Godfried en Marianne. Ondanks blaren toch doorgezet om het Jabikspaad af te ronden. Samen het heerlijke onderweg zijn ervaren, die voor een ontspannen sfeer zorgen. Ik zie het aan ieder van jullie. Dank voor de fijne tijd, de mooie gesprekken, alsof we elkaar al heel lang kennen. Voor elkaar zorgen, een luisterend oor, er zijn voor elkaar. En dat in pad 5 dagen tijd, het echte pelgrimsgevoel.
We krijgen nog een stempel in het stadhuis en dan zit het erop.
Het laatste etappe drankje van dit mooie Jabikspaad.
