1 maart, 18 km, licht bewolkt 10 graden van Son naar Collse molen, ten zuiden van Nuenen

Vol goede moed gaan we vandaag op pad voor het vervolg van het Brabants vennenpad.

Vandaag op pad met 7 wandelaars. Josephine, Gonnie, Emmy, Ingrid, Margareth en Leo. Op de paal zie je dat hier ook de Camino Brabant loopt.

Je ziet op de kaart dat we niet ver van de Dommel hebben gewandeld. Zoals in het boekje van het Brabants vennenpad staat is er ook een alternatief gemarkeerd voor het geval het hoog water is. Dat was ook steeds nodig! We hebben steeds geprobeerd om de route te volgen, maar we moesten toch terug. Zie bv bij Nederwetten. De plassen werden te diep en we moesten terug.

Het eerste deel van de route is ten oosten van Son. Meteen de natuur in, langs het Wilhelmina kanaal. Na 5 km vinden we een fijne pauze plek bij de Sonse Jachthaven.

We vervolgen onze weg en komen dan door de weilanden van de Dommel. Het is er prachtig! Smalle paden, met veel modder, die we proberen te trotseren. Deze eerste foto toont de brug die net onder water staat. Dat was onze route. We gaan hier toch echt terug.

We proberen het steeds opnieuw. We hebben ook echte bruggenbouwers bij ons. Elkaar helpen om de plassen te passeren. Met hoge schoenen gaat het nog net precies. Bij lage moet je al oppassen dat het water niet je schoenen inloopt.

Naar Opwetten was het weer goed te doen. Bij de Opwettense Molen is het goed vertoeven. Zo 3 km voor het einde van de etappe nemen we even de tijd voor ons etappe drankje.

Die laatste km gaan over rustige boeren weggetjes. We passeren de A270 en merken op dat het er zo landelijk is, met Eindhoven vlak bij. We eindigen onze wandeling bij de Collse molen.

3 april, 22 km, droog 13 graden van Collse watermolen naar station Heeze

De route begint met een flinke stuk langs de Kleine Dommel. Bij alle voorgaande wandelingen was het stuk direct langs de Dommel niet te doen door de hoge waterstand, ook nu gingen we proberen dat voor elkaar te krijgen. Nog geen 100 meter verder gingen we terug, zoals je hieronder kunt zien. De groene lijn is het Brabants vennenpad, de rode het wandelroutenetwerk. Wij hebben daar de blauwe stippellijn gevolgd, dat is het fietspad.

Dat is dan altijd handig met deze Topo GPS app, daar kun je ook een alternatief vinden.

Zo komen we ook bij het kasteel van Geldrop uit en wat is na 6 km een goed idee? Koffie in het theehuis van het kasteel van Geldrop.

Het mooiste deel van deze etappe is een wandeling over de Strabrechtse heide. Na 10 km zijn we daar en was onze lunch gepland in restaurant De Plaetse. Daar voor zien we boswachters aan het werk en we overleggen of de geplande route te doen is. Zeker niet, zegt hij. De route voor het Scheidingsven is te nat. Wel kun je er net doorheen als je de route na het Scheidingsven kiest en daarna hogerop over de Galgenberg. Een stuk om, maar bijzonder mooi. We zien vrijwel overal nieuwe vennen. We kunnen er hier en daar net langs.

Het laatste deel lopen we door de Herbertusbossen terug naar Heeze. Omdat we al op 18 km zaten, hebben we ons afgevraagd, nemen we de kortste weg of de mooiste? Wij zijn allen fans vande natuur en kiezen voor de ontluikende bossen. Zo gaan de km’s erg snel.

Dichtbij het kasteel van Heeze vinden we een bar voor ons etappe drankje. We vinden unaniem dat het Brabantse vennenpad erg mooi is.

3 april, 22 km, droog 13 graden van Collse watermolen naar station Heeze

De route begint met een flinke stuk langs de Kleine Dommel. Bij alle voorgaande wandelingen was het stuk direct langs de Dommel niet te doen door de hoge waterstand, ook nu gingen we proberen dat voor elkaar te krijgen. Nog geen 100 meter verder gingen we terug, zoals je hieronder kunt zien. De groene lijn is het Brabants vennenpad, de rode het wandelroutenetwerk. Wij hebben daar de blauwe stippellijn gevolgd, dat is het fietspad.

Dat is dan altijd handig met deze Topo GPS app, daar kun je ook een alternatief vinden.

Zo komen we ook bij het kasteel van Geldrop uit en wat is na 6 km een goed idee? Koffie in het theehuis van het kasteel van Geldrop.

Het mooiste deel van deze etappe is een wandeling over de Strabrechtse heide. Na 10 km zijn we daar en was onze lunch gepland in restaurant De Plaetse. Daar voor zien we boswachters aan het werk en we overleggen of de geplande route te doen is. Zeker niet, zegt hij. De route voor het Scheidingsven is te nat. Wel kun je er net doorheen als je de route na het Scheidingsven kiest en daarna hogerop over de Galgenberg. Een stuk om, maar bijzonder mooi. We zien vrijwel overal nieuwe vennen. We kunnen er hier en daar net langs.

Het laatste deel lopen we door de Herbertusbossen terug naar Heeze. Omdat we al op 18 km zaten, hebben we ons afgevraagd, nemen we de kortste weg of de mooiste? Wij zijn allen fans vande natuur en kiezen voor de ontluikende bossen. Zo gaan de km’s erg snel.

Dichtbij het kasteel van Heeze vinden we een bar voor ons etappe drankje. We vinden unaniem dat het Brabantse vennenpad erg mooi is.

24 juli, zonnig, 20 km, vanaf de visvijver in Valkenswaard naar Bruggerhuizen, Venbergse watermolen, Malpie, Borkel en Schaft naar Achterste brug

Wederom een erg mooie route! We waren benieuwd of we vandaag wel met droge voeten de route kunnen lopen….. Tot nu toe hebben we onderweg steeds een andere route moeten volgen om het water te ontwijken. En ja, gelukt! Ook langs de Dommel was het droog.

We zijn op pad met Elly, Gerard, Marion, John, Francie en Ingrid

Vanaf de visvijver zoeken we de geel rode markering op. Het was deze keer extra opletten, de struiken en brandnetels zijn zo hoog dat de tekens soms niet te vinden zijn en je er zomaar voorbij loopt.

We volgen de loop van de Dommel tot we bij het restaurant Venbergse molen aankomen. Dat is helaas gesloten, we vinden bij de kano plaats een fijn plekje voor onze pauze.

Dan gaan we naar De Malpie, een groot heide gebied, waar we de eerste heide in bloei zien. We komen ook langs de Malpieberg. Langs het groot Malpieven ligt een brug, vroeger een knuppelbrug van boomstammen.

Met dit heerlijke weer gaan we het dorp Borkel en Schaft binnen. Even van de route, maar wel met een terras. Dat doen we! Nog 3 km te gaan naar de Achterste brug, maar een alcoholvrij biertje gaat er wel in. Ons etappe drankje een beetje eerder.

Het laatste stuk gaat door de weilanden. Met overstapjes en heel veel brandnetels. Met het blad van de weegbree er even overheen wrijven en de jeuk is weg.😉

Deze prachtige wandeling laat steeds een stukje van de Dommel zien. Hier wordt volop gekanoed en ze hebben daar speciale glijbanen voor de kano.

We komen bij de auto van John en Marion uit. Marion brengt de wandelaars weer terug naar het beginpunt. Het was een mooie dag!

25 oktober, zonnig 18 graden, 18 km van Bergeijk naar Bladel

Een route bijna helemaal door de bossen. Door grenspark de Kempen, langs restaurant het Wilde Zwijn, de Kempen, langs de Hapertse heide en over landgoederen naar Bladel.

We waren op pad met Elly, Marion, Francis, Ingrid, Berreke en Els

We spreken van tevoren af dat er voldoende auto’s op het eindpunt blijven staan en samen rijden we naar het beginpunt van de wandeling. Dat we zo een mooi weer zouden treffen hadden we niet verwacht. De bladeren nog volop aan de bomen en de kleuren variëren van goudgeel, naar oranje en rood. Op de grond zijn ze inmiddels bruin, een lust voor het oog, deze kleurenpracht.

We passeren de Goorloop, een watertje vlak voor restaurant het Wilde Zwijn. Het voelt echt als een vakantie dag, als we op het terras zitten en er ook nog een aanbieding is van vlaai voor de halve prijs. 😉Die kunnen we toch niet laten staan??

Langs de Hapertse heide geeft een heel ander beeld. Open veld met berkenbomen. Ook de grassen zijn goudgekleurd.

Verder een beukenlaan, keurig recht met een overkoepelend bladerdek. Een tunnel van bladeren.

Ten zuiden van Bladel komen we op landgoed Ten Vorsel uit. Hier en daar is er modder. Het valt ons op dat het de eerste keer is dat we overal het Brabants vennenpad konden volgen. Deze keer geen omwegen om het water te passeren.

Als we dan in Bladel aankomen is het tijd voor ons etappe drankje. Op de markt in de zon. Een mooie afsluiting van een heerlijke wandeldag.

8 november, 20 km bewolkt, 8 graden van Bladel naar Lage Mierde

We wandelen van Bladel naar Hulsel, over de Neterselsche heide, Mispeleindseheide en landgoed de Utrecht naar het eindpunt. Wauh, wat een mooie etappe!

We zijn op pad met Corrie, Els, Elly en Ingrid. Er zijn nog bladeren aan de bomen en dan met frisse wind op pad. Geen probleem….herfst is een prachtig seizoen.

Eerst over de akkers van landgoederen naar Hulsel. Langs de net schoongemaakte sloten en maisvelden. We konden er net langs of tussen de maïs door.

Na Netersel is camping De Couwenberg. Na een telefoontje deden ze zomaar voor ons open. Een kopje koffie/thee en even binnen kunnen zitten. Buiten stil zitten is dan net te koud. Niet ver daarna komen we op de Neterselsche heide. We kunnen overal door. Hier en daar wel plassen, maar vooral goudkleurige grassen zo ver als je kunt kijken en de vennen.

We klimmen op de Flaestoren en kijken uit over de Flaes. Volgens Ingrid kun je er bij vorst prima schaatsen. De Flaestoren is gebouwd met 8 bomen uit de omgeving van 25 meter lang en 3000 kg zwaar. Deze zijn gecombineerd met slanke stalen kolommen. 22 meter hoog en de beloning na het klimmen….uitzicht.

We komen bijna bij restaurant de Bokkenrijders langs. Daar gaan we toch even naar toe. Met Brabantse teksten en ook de ober die ons in het Brabants gastvrij ontvangt.

Door de bossen van landgoed de Utrecht gaan we naar ons eindpunt in Lage Mierde. We horen een zacht piepje en kunnen via de app vinden dat het goudhaantjes zijn. We hebben de hele kleine vogeltjes zelfs gezien. Leuk!

Het etappe drankje is in herberg de “Buitenman”.

Alweer een dag met een gouden randje..