15 september 2021, 17 km, 22 graden, zon en drie druppels regen.

Onze Camino is eindelijk begonnen!

Nadat we gisteren zijn geland in Porto en ons hostel even hebben bekeken, hebben we samen gegeten en daarna nog een fijne avondwandeling gemaakt door Porto om de Camino in te luiden. Ook ‘s avonds is Porto een prachtige stad.

Vandaag begon het dan echt.

Na een prima nacht op onze slaapzaal en ontbijt in het hostel gingen de wandelschoenen aan, de rugzakken op en hebben we in de kathedraal onze eerste stempel gehaald. Daarna met de metro richting Matosinhos en daar kwam de zee al snel in zicht. Wat heerlijk en wat een fijn idee dat we daar de komende twee weken van mogen genieten!

De uitgestrekte zee aan onze linkerkant, mooie uitzichten en soms een prachtig kerkje.

Dit is genieten!

Langzaam laten we de stadse omgeving steeds meer achter ons en wordt het steeds rustiger en stiller om ons heen. Alleen het geluid van de zee en wat vogels. Iets om even bij stil te staan.

Er valt onderweg van alles te zien.

Na een heerlijke wandeldag ploffen we aan het einde van de middag neer op het terras bij Pension Sandra in Vila Cha. Het eerste etappedrankje zit er in!

Als deze eerste dag een voorbode is voor de rest van onze Camino dan belooft dat veel goeds!

Op naar Santiago!

24, 26 of 28 kilometer,  24 graden (voelt als 28), en een hele heldere zonnige dag.

Poe… wat een pittige dag!  We zijn net aangekomen bij Hotel Contriz in Estela en wat zijn we moe!  We hebben een heerlijke wandeldag gehad maar de laatste kilometers op weg naar het hotel (dat verder weg lag dan we van tevoren hadden ingeschat) in de brandende zon vielen echt niet mee.  Wat een uitputting, maar wat heeft iedereen het goed gedaan!

De eerste 20 kilometer gingen er heel ontspannen aan toe.  Lange stukken over vlonders, af en toe een dorpje, een levendige boulevard langs het strand, marktjes en natuurlijk is de zee nooit ver weg.

Vrolijke pelgrims op een rijtje.

Lege stranden.

Heerlijk vers fruit op de markt.

Deze mensen laten met trots de pas gerenoveerde molen in hun tuin zien.

Op advies van een Portugese vrouw die ons aansprak om te zeggen dat het zeewater vandaag uitzonderlijk warm was en we er echt in moesten gaan, toch onderweg de schoenen maar even uitgedaan en met onze voeten het water in.

Even ontspannen op het strand kan natuurlijk ook.

Zo meteen gaan we nog lekker even samen eten om de dag af te sluiten.  De man achter de receptie bood, na een blik op onze vermoeide gezichten, aan om ons met de auto naar het restaurant 500 meter verderop te brengen. Daar zeggen we geen nee tegen!

Vanavond rusten we goed uit en dan stappen we morgen met veel plezier de Camino weer op!

16 kilometer, 20 graden, ‘s ochtends zon en ‘s middags regen.

Het eten van gisteravond was erg gezellig. Een restaurant met traditionele Portugese gerechten… altijd een bijzondere ervaring.  Wat zouden we krijgen? Zelfs nadat het eten werd geserveerd was dat niet altijd duidelijk 🙂.

Vandaag hebben we een korte etappe op het programma staan. Na de tocht van gisteren was dat een welkome afwisseling. We maken er een rustige dag van. We verwachten een regenachtige dag dus we houden onze poncho’s paraat.

De route loopt vandaag door verschillende kleine dorpjes. Leuk om het Portugese leven zo van dichtbij te bekijken. We krijgen een aantal keer een bom Caminho toegewenst. Leuk!

Ook vinden we dit mooie beeld van onze beschermheilige van deze tocht:  San Tiago.

Het begin van de dag begon gelukkig erg zonnig. Zouden we de poncho’s dan toch niet nodig hebben?

Aan het begin van de middag begint het toch langzaam te miezeren. We stellen het aantrekken van de poncho’s zo lang mogelijk uit en hopen door een lunch in een cafe waar we ook onze eerste Pastels de nata eten, de regen te ontlopen.

Als we weer aan de laatste 4 kilometer van de etappe willen beginnen moeten we er toch aan geloven.

En dat wandelen in de regen heeft eigenlijk ook wel wat. Dit hoort zeker ook bij de Camino-ervaring.

Wat ook bij de Camino-ervaring hoort is het slapen in een algemene herberg. Plastic matrassen in simpele stapelbedden en basic voorzieningen. Het valt iedereen eigenlijk helemaal niet tegen. De douches werken prima, de was hangt te drogen in de tuin en er is een bar op loopafstand.  Wat wil een pelgrim nog meer!

18 juni 2021 (verjaardag van Ine), 22 kilometer, 22 graden

Gisteravond was het toen we terug kwamen van het avondeten nog even spannend; de deur van de herberg zat op slot en het leek er even op dat het misschien een nachtje onder de sterrenhemel zou worden. Gelukkig konden we de aandacht trekken van een mede-pelgrim en werd het toch gewoon onze eigen slaapzaal.

Vandaag beloofde een hele mooie afwisselende dag te worden. Bij het verlaten van de herberg hadden we allemaal zin om op pad te gaan.

Na een snel ontbijt bij Cafe Belmar gingen we op weg. Deze etappe leidde ons weg van de kust wat meer het binnenland in. Al snel zagen we het groene en heuvelachtige landschap op de achtergrond verschijnen. Lopend door de slaperige mooie dorpjes grappen we nog als we naar een kerk bovenop de berg wijzen: daar gaan we vast naar toe…

De landschappen, paden en straatjes veranderen de hele dag.  Dat is zo leuk!

Het bos waar we vandaag doorheen lopen is prachtig en het ruikt heerlijk. De geuren zijn ons deze Camino al vaker opgevallen. We ruiken verschillende kruiden, koriander en eucalyptus.

Dit is de eerste wandeldag waar we met hoogteverschillen te maken krijgen. Soms pittig maar de uitdagende op- en afdalingen geven ook energie.

De bossen worden ook telkens weer afgewisseld met andere dingen om te bekijken.  Saai is deze etappe geen moment.

Gelukkig is er ook genoeg tijd om even lekker te rusten en op een bankje te zitten.

Wat hebben we vandaag veel gezien!  Het enige dat door twee van onze wandelaars even over het hoofd werd gezien was een van de gele Camino-pijlen. Voor een moment raakten zij van het pad af. Gelukkig werden zij al snel weer opgepikt door twee anderen. Er wordt goed voor elkaar gezorgd in deze groep en de sfeer is goed.

Voldaan komen we uiteindelijk aan in Viana do Castelo.

Op deze bijzondere dag vierden we ook de 65ste verjaardag van Ine.

Ine van harte gefeliciteerd en wij wensen jou nog heel veel mooie jaren, vol wandelplezier en liefde toe!

19 september 2021, 21 kilometer, 21 graden, volop zon

Vandaag lopen we van Viana do Castelo naar Vila Praia de Ancora. Weer een etappe met hoogteverschillen, door kleine dorpjes met veel klinkerweggetjes en ook weer een stuk door het bos.

Door een tunnel verlaten we Viana. Dat levert gelijk een mooi plaatje op.

De rest van de dag levert nog veel meer mooie plaatjes op van de omgeving en pelgrims in actie!

Rustende pelgrims zien er ook goed uit!

Aan het einde van de dag bereiken we Vila Praia de Ancora. Ons hostel zit direct aan het strand. Heel mooi!

20 september 2021, 13 kilometer, 24 graden

Vandaag lopen we onze laatste kilometers in Portugal. Langs de kust lopen we richting camping Orbitur waar we straks met een bootje de Spaans-Portugese grens overgaan.

Ook die laatste Portugese kilometers zijn mooi.

Omdat de pont van Caminha op maandagen niet vaart gaan we vandaag met een klein bootje naar de overkant.  Superleuk!

We beginnen aan onze eerste kilometers in Spanje.

Vandaag is een korte wandeldag. Na 6 kilometer komen we al aan bij ons hostel. Dit hostel ligt weer op een prachtige locatie. Wat fijn!  Hier kunnen we even relaxen.

Daar horen uiteraard ook wat Spaanse tapas bij.

Morgen lopen we onze eerste echte Spaanse etappe.  Santiago komt stap voor stap dichterbij!

21 september 2021, 19 kilometer, ‘s ochtends behoorlijk fris, ‘s middags 25 graden en erg zonnig

Gisteravond hebben we heerlijk gegeten bij het restaurant naast ons hostel. Vanaf het terras bij het restaurant zien we de zon ondergaan. Wat is dat pelgrimsleven toch afzien…

Vandaag lopen we van A Guarda naar Mougas. Al snel zien we dit paaltje staan. Nog maar 160 kilometer naar Santiago!

Een gedeelte van de route van vandaag loopt langs een wat grotere weg, maar de meeste tijd lopen we langs de ruige kust en dat verveelt nooit.

Als we langs een prachtig klein kapelletje komen steken een aantal van ons kaarsje aan. Elk met onze eigen gedachten.

We worden aangemoedigd om onze weg te vervolgen. Ultreia et Suseia. Vooruit en hogerop!

Even later passeren we het klooster van Oia.

De rest van de route lopen we ontspannen richting Mougas. De zon brandt flink en we kijken uit naar een lekker koel drankje op een terras.

Gelukkig worden we op het eindpunt van deze etappe op onze wenken bediend. Weer genieten we van een prachtig uitzicht. Wat een geluksvogels zijn wij!

17 kilometer, 24 graden, zonnig

We verheugen ons vandaag op een makkelijke wandeldag. We hoeven maar 17 kilometer te lopen, we hebben allemaal goed geslapen (dat slapen gaat ons sowieso wel goed af tot nu toe) en het zonnetje schijnt.

Het duurt even voordat we een plek vinden om te ontbijten maar naar 3,8 kilometer vinden we een cafe met heerlijke broodjes en lekkere koffie.  Op het raam staat deze mooie tekst.  Een reis van duizend mijl begint met een eerste stap.

Al vrij snel na het ontbijt beginnen we aan het eerste klimmetje van vandaag. Dat is toch wat pittiger dan we hadden verwacht. Iedereen zoekt zijn eigen tempo en komt uiteindelijk goed boven. Het uitzicht stelt niet teleur.

De wegen van de dorpjes die volgen gaan ook op en af.  Zo makkelijk was de etappe van vandaag dus toch niet.

In Baiona landen we op een terrasje voor een drankje en een goede pauze. We gaan nog wat kerkjes in en daarna gaan een aantal van ons hun eigen weg. Helemaal goed. We zien elkaar wel weer in A Ramallosa in de herberg waar we vandaag slapen.

We picknicken voor de lunch in een klein parkje dichtbij de zee. Ontspanning is ook heel belangrijk tijdens een Camino!

De laatste kilometers van vandaag gaan lekker. We komen behoorlijk fit aan bij de herberg, een prachtig oud gebouw met een mooie tuin. Hier hebben we allemaal een simpele eigen kamer. Dat is fijn zeg. We zullen vast weer lekker slapen vannacht.

Morgen lopen we richting Vigo en daar hebben we weer zin in. Het blijft leuk, dat wandelen. Blij dat we nog niet in Santiago zijn!

23 september 2021, 22 en 32 kilometer, 26 graden, heel erg zonnig

Vandaag gaan we van A Ramallosa naar Redondela. Voor de route zijn er verschillende opties. We kunnen de ‘zeeroute’ volgen of de ‘bosroute’. Ook kunnen we besluiten om tot Vigo te lopen om daar de bus (of taxi) te nemen of vanaf Vigo nog (gedeeltelijk) te lopen naar Redondela.

Er zijn in de groep verschillende voorkeuren en inmiddels zijn we zo gewend aan de Camino dat iedereen zich comfortabel voelt om daarin zijn eigen keuze te maken en te doen waar hij of zij blij van wordt. Wel spreken we af dat niemand alleen loopt en dat we een beetje op elkaar zullen letten.

De ‘zeeroute’ levert hele mooie plaatjes op:

De bosroute natuurlijk ook:

Na ongeveer 22 kilometer lopen komen beide routes aan in Vigo. De ‘zeeroute-club’ besluit om in Vigo een taxi te nemen richting Redondela, Belinda en Angela nemen in Vigo de bus. Het is mooi geweest voor vandaag.  Joke en Joris besluiten om er nog tien kilometer aan vast te plakken en zij lopen door naar Redondela. Wat goed zeg! En wat een uithoudingsvermogen!

In de herberg ontmoeten we elkaar weer. We hebben allemaal een hele fijne dag gehad!

24 september 2021, 20 kilometer, 21 graden, zonnig en af en toe bewolkt met een paar druppels regen.

Vandaag hebben we behoorlijk wat klimkilometers gemaakt. Vrij snel na de start beginnen we al te klimmen door het bos. Poe, dat valt tegen. Het is plakkerig weer en we zweten ons al snel een ongeluk.

De koffiestop na een kilometer of 7 komt niets te vroeg.

Het valt op dat er vandaag erg veel wandelaars op de route zitten. Busladingen vol worden er afgezet. (Waarschijnlijk heeft dit te maken met het feit dat we op 100 kilometer van Santiago zitten en mensen vanaf deze afstand hun ‘pelgrimsdiploma’ kunnen krijgen als zij Santiago bereiken. Dit is erg populair.)

Als we verder lopen komen we aan bij een prachtige brug.

Het dorp dat daarna komt is ook bijzonder. Kleine steegjes die heel steil omhoog kronkelen.

Daarna hebben we een lunchpauze wel verdiend.

Tijdens een andere pauze wordt het fotografie-talent van Ine al snel ontdekt. Deze mannen, die we later nog een aantal keren tegenkomen, willen in vol ornaat door haar worden vastgelegd.

Voor het laatste stuk van de etappe van vandaag kunnen we kiezen uit twee routes. We kiezen voor de route door het bos. En daar hebben we geen spijt van; het is heel erg mooi!

Dit was een mooie afsluiter van de dag.

Morgen lopen we naar Armenteira. Dat belooft een hele zware maar mooie dag te worden!

25 september 2021, 22 kilometer, 21 graden, we hadden regen verwacht maar het was af en aan zonnig en hier en daar wat wolken.

Vandaag slaan wij links af de ‘spirituele route’ op. Er staat een hele pittige etappe op het programma, niet zo zeer vanwege de afstand maar wel vanwege de stijging naar 460 meter hoogte. We zien er stiekem een beetje tegenop maar we laten ons niet kennen.

Al vrij snel nadat we Pontevedra en haar buitenwijken verlaten duiken we het bos in en beginnen we te stijgen, en behoorlijk ook. Oh ooow, als we dat maar 22 kilometer gaan volhouden. Mooi is het wel.

Na het bos volgt een mooie open vlakte voordat we Combarro bereiken, een charmant dorp op een heuvel dat bekend staat om zijn horreos, oude graanschuurtjes op palen.

Na Combarro beginnen we met de stijging die kilometers aanhoudt. Eerst nog over de weg door een dorp en daarna weer door het bos.

We schrikken even als we langs dit bord komen. Maar gelukkig slaan wij hier af naar rechts voor een net iets minder hard stijgend pad.

Het valt ons op dat we eigenlijk allemaal heel lekker gaan vandaag! We hebben een goed tempo, het is niet te warm en stap voor stap komen we steeds een beetje verder (het tellen van de stappen doet soms wonderen).

De stemming zit er goed er goed in en als we het uitkijkpunt bereiken zijn we heel blij.

Nog een paar kilometer te gaan totdat we de afdeling inzetten naar Armenteira waar we na een heerlijk koud drankje in een taxi stappen een paar kilometer terug naar Poio waar we bij het oude klooster zullen slapen.

’s avonds pakken we daar nog even de kerkdienst mee, het blijft tenslotte de spirituele route 🙂.

26 september 2021, 26 kilometer, 20 graden, af en toe bewolkt, heerlijk wandelweer.

Vandaag hebben we een lange dag voor de boeg. En het is niet alleen een lange dag, maar ook een zware dag. We moeten namelijk behoorlijk wat kilometers dalen na de stijging van gisteren. We zijn van tevoren gewaarschuwd dat dalen soms nog heftiger is dan stijgen.

We laten ons in de ochtend met de taxi weer brengen naar de plaats waar we gisteren geëindigd zijn. Zo hoeven we geen kilometers dubbel te lopen. Een beetje wandelen is namelijk leuk, maar we hoeven ook niet te overdrijven… 🙂

Al snel nadat we zijn begonnen word ik door de groep toegezongen voor mijn 40ste verjaardag. Door prive-omstandigheden is deze dag voor mij niet heel feestelijk maar ik vind dit toch wel leuk. Sowieso is de groep heel erg lief voor mij geweest de afgelopen dagen en dat waardeer ik heel erg. Wat een lieve mensen zijn dit allemaal!

De eerste kilometers zetten we gelijk de daling in. We lopen door een prachtig en sprookjesachtig bos. Wat is dit mooi zeg!  We komen behoorlijk wat Spanjaarden tegen die hun zondagochtend hier sportief doorbrengen. En dat begrijpen we allemaal. Hier zouden wij ook wel vaker willen lopen.

Na een kilometer of 7 hebben we onze eerste koffiestop. De man van de bar is zo enthousiast dat hij ons bij de koffie allemaal gratis geroosterd en belegd stokbrood serveert. Hij zegt dat we goed moeten eten tijdens de Camino. Daarna deelt hij ook nog Camino-petjes uit. Daar zeggen wij ook geen nee tegen. Groen is duidelijk onze kleur! Dit ziet er goed uit!

Als we even laten weer op pad zijn staat er na een kwartier lopen een witte auto op de weg met het raam open. Het is de man van de bar! Joke was haar waterflesje vergeten en hij wachtte ons op op een plek waarvan hij wist dat wij daar langs zouden komen om het haar terug te geven! Wat bijzonder zeg!

Vrolijk vervolgen wij onze weg. De weg blijft wat op en neer gaan, dus we klimmen wat en we dalen wat, we lopen langs druivenvelden en door verlaten dorpen. Een hele afwisselende wandeling.

Uiteindelijk komen we moe en voldaan aan in Vilanova de Arousa. Dit was een bijzondere dag! Iedereen heeft zich heel goed door deze dag heen gewandeld. Wat een toppers allemaal.

Wat deze dag nog eens extra bijzonder maakt; Belinda vond vandaag een klavertje vier!

27 september 2021, 13 kilometer, 23 graden

Vandaag stappen we in Vilanova in een bootje voor een prachtige tocht naar Pontecesures. We varen over een hele oude route waarvan wordt gezegd dat de resten van Sint Jacobus via deze route vanuit Galilea naar Padron zijn gevaren. Langs de route zijn 17 oude kruizen geplaatst om deze weg te markeren. De gids legt uit dat de beeltenissen van Maria op de kruizen kijken in de richting waar de zon op komt, omdat zij ‘het licht’ en nieuw leven symboliseert en de beeltenissen van Jesus naar de kant van de zonsondergang kijkt omdat hij de dood en ‘het donker’ symboliseert.  Interessant om te weten.

Aan het begin van de boottrip varen we langs mosselkwekerijen. Mosselen zijn het exportproduct van deze regio.

Voordat we op de boot stapten waren we ook nog even getuige van een filmopname.

Na de boot belanden we in Padron waar we heerlijk uitgebreid lunchen en een aantal nog even het stadje verkennen.

Daarna lopen we nog een aantal kilometer naar herberg Crucesinn. Deze omgeving is ook weer erg mooi!

Onderweg biedt een mevrouw ons spontaan tamme kastanjes aan. Wat aardig.

Vannacht wordt de laatste nacht dat we op een slaapzaal slapen. We zullen het klauteren op en in de stapelbedden toch wel een beetje gaan missen.

Dit was een ontspannen wandeldag.

Morgen lopen we de laatste 18 kilometer naar Santiago. We zijn er bijna!

28 september 2021, 18 kilometer, 19 graden

Vandaag lopen we onze laatste etappe. De laatste 18 kilometer van onze tocht van ongeveer 280 kilometer.

Vrijwel direct na het ontbijt bij het hostel (waar men hele bijzondere ‘licht aan- en uit-tijden’ hanteerde) schieten we uit de startblokken. We gaan vroeg van start, buiten is het lekker fris, iedereen is nog steeds behoorlijk fit na twee weken wandelen en we hebben er zin in. Dat de etappe van vandaag nog best wel wat heuveltjes kent, lijkt ons niet te deren. We ruiken de stal.

We nemen eigenlijk maar een echte koffiepauze vandaag. Normaal gesproken zouden we bij een etappe van 18 kilometer zeker twee keer goed pauzeren maar we zien de kilometers op de afstandspaaltjes hard dalen en we willen door naar Santiago. Hup, nog even en we zijn er.

En rond 13 uur komen we dan eindelijk aan in Santiago! Yes! We hebben het gehaald!

We zijn heel blij en er komen soms ook wat emoties los. Mooi!  Ik ben trots op ons allemaal!

Wat was dit een mooie en afwisselende tocht! En wat een fijne en positieve groep mensen om twee weken mee op te mogen trekken.  Er werd goed voor elkaar gezorgd maar er was ook ruimte voor iedereen om zijn eigen pad te gaan. Heel erg fijn!

We sluiten deze bijzondere dag af met een (bijzonder snel) etentje en een blik op de mooi verlichte kathedraal.

Bedankt allemaal voor deze mooie reis!

-X-

Marieke