Onze vlucht van Schiphol naar Porto heeft als vertrektijd 16.05 uur. Ik heb met iedereen afgesproken om half 2 te verzamelen in vertrekhal 1 helemaal rechts. Vorig jaar mei was ik daar ook en zat daar de balie van TAP. Inmiddels was er op Schiphol hard gewerkt en is er een hal bijgekomen, nr 1A waar je via een lange gang komt. Wanneer ik die gang inloop zie ik Ineke en wanneer we samen doorlopen zien we haar al in de hal. We maken kennis met elkaar en even later sluit Corrie bij ons aan. Marian, Gré en Regina zien we niet en na een tijdje ga ik terug naar hal 1 waar ik ze gelijk zie. Ze hadden elkaar gevonden en dachten net om toch maar eens die gang in te lopen. Zo is ons clubje compleet en kunnen we inchecken.

Daarna gaan we door de douane controle. Zowat iedereen heeft een bak die extra gecontroleerd wordt en meestal is het dan goed. Een zakmesje wordt er wel uitgehaald.

Op naar een bakje koffie waarbij we verder met elkaar kennis maken en ik pelgrimspaspoorten heb voor degene die deze nog niet hebben. Uiteraard met een stempel van In balans op weg Mieke Schrieks erin. Een aardige man bij ons aan tafel maakt een foto van ons.

De gate is gewijzigd en wanneer er op het bord staat dat iedereen verzocht wordt naar de gate te gaan doen wij dat ook. De meeste mensen zitten nog te wachten en wij gaan ook zitten. Er gebeurd een tijdje niets en dan zien we het toestel van TAP aankomen. Het regent en het is een beetje mistig. Het weer in Porto schijnt veel beter te zijn. Zon en ruim 25 graden, een mooi vooruitzicht voor ons.

Wanneer we aan boord zijn en iedereen al lang en breed zit gebeurd er niets. Blijkt dat er gewacht moet worden op toestemming om te vertrekken en doordat het toestel te laat op Schiphol aankwam moet het wachten tot het ergens tussen geplaatst kan worden. Uiteindelijk vertrekken we tegen half 6. Tijdens de vlucht krijgen we een snack en iets te drinken. Kan ik mij van andere vluchten met TAP niet herinneren maar het is een aangename verrassing.

Hoe dichter we bij Porto komen hoe minder wolken dat ik zie. Boven Porto hangt er geen een en we landen een uur later dan gepland. Na het ophalen van de bagage nemen we de metro. Altijd weer even kijken hoe het werkt met kaartjes maar we komen er samen wel uit. In de metro is het druk en al staand regel ik het rugzakvervoer voor twee personen die toch liever vanaf de eerste dag zonder rugzak lopen.

Wanneer we in het centrum zijn hoor ik verbaasde geluiden over hoe mooi het is. Morgen gaan we dat verder bekijken, nu gaan we naar het Yes Hostel. Na het inchecken en achterlaten van onze bagage gaan we eten bij café Piolho. Een lokaal restaurant waar we heerlijk buiten kunnen eten. Uiteraard past daar een Portje bij.

Lees verder Reisdag Amsterdam naar Porto →

12 september, 30 graden, 15km camino en 5km in Porto

De meesten van ons hadden goed geslapen, zelfs ik was maar een paar keer wakker geweest. We ontbijten om 8 uur in het hostel waar we voldoende kunnen eten. Er zijn scrambled eggs en er is fruit, muesli en joghurt en er zijn broodjes. Wel even zelf uit de keuken bord, mok en bestek pakken en daarna afwassen. Terwijl we nog aan tafel zitten gaat Lorita voor ons gitaar spelen, een mooi caminocadeautje.

Na het ontbijt gaan we Porto in. We lopen naar de kathedraal waar op de ingang een brief hangt dat je via het museum naar binnen kan. Dat klopt maar je moet wel entree betalen. In dat geval heeft niemand interesse en vragen we om een stempel, die wel gratis te krijgen is en die ons beginpunt kenmerkt. Buiten bewonderen we het uitzicht wat je vanaf het plein over Porto hebt.

Via steegjes lopen we naar beneden naar de rivier de Douro en bewonderen we de mooie pandjes met opvallende kenmerken.

Beneden zien we de Pont Louis, de rondvaartbootjes, de kabelbaan en aan de overkant van de rivier de huizen waar vroeger de port opgeslagen werd. We hebben wel zin in een kopje koffie en gaan lekker op en terras zitten. Daarna vervolgen we onze wandeling, langs de oudste huizen van Porto en via wat winkels voor een heuptasje en een horloge wat vanmorgen ineens verdwenen was, naar het hostel.

We halen de rugzakken op en met achterlating van een handdoekje en een horloge gaan we op weg naar de metro. Onderweg kopen we een broodje voor de lunch en uiteraard lopen we de mooie hal van het station binnen.

Eenmaal in de metro blijkt deze om een voor ons onduidelijke reden niet te kunnen vertrekken. Diverse mensen verlaten de metro want het oponthoud kan wel 20 minuten duren. Wij blijven natuurlijk in de metro en gaan op vrijgekomen plekken of op de grond zitten.

De wachttijd valt mee en na 16 stops stappen we uit en begint de camino. We volgen de gele pijlen en zijn al snel bij de zee waar we vandaag langs lopen. Op een bankje eten we onze broodjes, voor een stop op het terras is het nog te vroeg.

De snelle lopers lopen maar door waardoor de stop op het terras er maar niet van komt. Ik loop met Lorita achteraan en we gaan de voorsten die we meestal wel zien maar die niet omkijken maar eens bellen. De telefoon gaat over maar de oproep wordt gewoon weggedrukt, mijn nummer wordt niet herkend. Drie kilometer voor het eindpunt stoppen de voorsten eindelijk en is het lekker om even te zitten met een drankje. We vervolgen de route en het laatste deel lopen we samen.

We nemen na aankomst eerst een etappedrankje waarna we ons installeren in luxe 2 persoonskamers en voor een persoon is er een 1 persoonskamer. Die is voor degene die er het meest aan toe is, zo gemakkelijk wordt dat onderling geregeld.

Na de maaltijd waarbij we meer dan genoeg te eten en drinken geserveerd krijgen gaan we naar het strand om te genieten van de mooie zonsondergang.

Lees verder Dag 1 Van Porto naar Vila Cha →

Zon, weinig wind, 32 graden en 23 kilometer

Na een nacht met weinig slaap voor een aantal van ons zaten we toch opgewekt aan het ontbijt. Sandra verzorgde ons goed, net als gisterenavond bleef ze vragen of we nog meer wilden. Terwijl wij ontbeten maakte ze voor iedereen een broodje klaar voor de lunch. Onderweg is een supermarkt waar we nog wat kunnen kopen. Na afscheid genomen te hebben van de aardige mensen van Café Sandra begon onze route langs de zee. Een halve dag nog en dan gaan we het binnenland in.

Lees verder Dag 2 Van Vila Cha naar Rates →

27 graden, zon met sluierwolkjes, 18 kilometer

We gaan vandaag vroeg op pad zodat we minder lang in de hitte lopen. Het is nog niet helemaal licht wanneer we buiten verzamelen. Om 7 uur gaat de bakker open waar we kunnen ontbijten. Ik vermoed dat we de eerste klanten waren. Ontbijt bestellen en wanneer iedereen bestelt heeft je lunch zodat we niet te veel tijd kwijt zijn. Kwart voor 8 gaan we op pad, het is warm genoeg om zonder vest te lopen en het is mooi om te zien hoe de natuur ontwaakt.

Sommigen van ons moeten ook ontwaken en we wandelen rustig de eerste kilometers. We zien nu ook af en toe andere caminolopers waaronder een groep van vier jongeren uit Duitsland. En langs de kant een tentoonstelling van noem het maar op en een afbeelding van Jacobus met linten ervoor en schaduw van vier personen.

Het vlakke lopen van de laatste dagen langs de kust is voorbij. Het lijkt nu op het laatste deel van gisteren met hoog/laag verschil. We lopen wat dichter bij elkaar dan de eerste dag en de voorste lopers stoppen op tijd voor een korte of langere pauze.

Na een tijdje zien we bij een kerkje de aankondiging van de Pelgrimsmis waar we vanavond naar toe willen. Naast het kerkje staat een bijzondere steen. Iedereen is inmiddels goed wakker en de lachspieren worden weer gebruikt wat je aan de foto wel kunt zien.

Iedereen is blij dat we zo vroeg vertrokken zijn. Een klein stukje van de route zit een barretje waar we koffie drinken. Twee dames uit Canada zitten er ook. Ze vertellen niet hoe oud ze zijn maar we schatten ze misschien wel ouder dan onze oudste dame. Het wordt warmer en na een tijdje lopen we in de zon over stenen wat het extra warm maakt. Heerlijk als we dan weer een stukje in het bos kunnen lopen.

Dit is een heerlijke pauzeplek, allemaal op een rijtje.

We kopen nog wat fruit en zo in een heel klein supermarktje. Wanneer we aan de rand van Barcelinos zijn stoppen we voor een drankje en onze broodjes die we vanmorgen meenamen. Een ijsje is ook niet verkeerd denk Gré en Ineke is zo aardig om onze drankjes en het ijsje te betalen. Daarnaast trakteert ze ons op kleine pastéis de nata. Superlief, dankjewel. We gaan op pad en even later helpt iemand de voorste loopster met iets in haar tas te stoppen. De rest stopt er achter en op een rijtje zie ik ze staan. Snel een foto maken waarbij iedereen de tas van de ander vasthoud en het wel een polonaise lijkt.

Ik merk dat ik spierpijn begin te krijgen, nee niet in mijn benen of schouders maar in mijn lachspieren. Het laatste stukje ging voor mijn gevoel heel snel en ineens waren we bij de brug naar Barcelos.

In het hostel kunnen we pas om 3 uur terecht maar wanneer we er langs lopen informeer ik of we onze tassen daar achter kunnen laten. Nou, we kunnen zelfs al in onze kamer. Er is een lift en omdat we op de derde verdieping zitten gaan Corrie, Gré en ik alvast met de lift terwijl de anderen nog afrekenen. Ik heb betere ideeën gehad. We passen er net in en hij gaat zo traag dat we grappen dat de lift er dadelijk mee stopt. En net voordat we boven zijn gebeurd dat ook. We gebruiken de alarmknop en ik krijg het warmer en warmer. Het zal toch niet dat we hier een tijdje vastzitten? Voor ons gevoel heeft niemand door dat we vastzitten en de alarmknop wordt nog een paar keer gebruikt. Net als ik ga bellen horen we iemand. Die geeft ons instructies en even later krijgt ze de deur open. Oef, fijn om eruit te zijn al moeten we een flinke stap maken om op de verdieping te komen maar dat heb ik er graag voor over.

We zetten onze spullen in onze kamer. Voor de eerste keer slapen we met zijn allen in een kamer, wordt een nieuwe ervaring. Eerst gaan we voor het etappedrankje Barcelos in waar we op het terras direct contact hebben met een Portugees. Hij wil wel heel graag contact met Regina maar dat is niet wederzijds.

Chef kok Lorita en sous chef Regina bieden aan om te koken wat iedereen graag aanneemt. Ze gaan boodschappen doen en wij mogen straks opruimen, goede deal. We eten om half 6 zodat we op tijd zijn voor de Pelgrimsmis.

Het eten was heerlijk en er was voldoende. Goed gedaan dames. De pelgrimsmis was voor iedereen een bijzondere ervaring. We kregen, samen met andere pelgrims de zegen van de pastoor en na de mis een stempel, een kaartje met een spreuk en wens en info over andere missen onderweg.

Weer terug bij het hostel zitten we boven op het balkon eerste rang voor het jazzconcert van vanavond. Dat begint om 10 uur en dat betekent dat we nog een uur moeten wachten. Tijd voor ons om te kletsen en te lachen. Wanneer het concert begint vindt niemand het leuk en als er dan ook nog een lege wijnfles kapot valt wordt het tijd om naar bed te gaan. Het lijkt wel een schoolreisje zoals het gaat met zijn allen op een kamer. Rond 11 uur wordt het dan toch stil en dat is maar goed ook want de wekker loopt morgen om kwart over 6 af.

30 graden, af en toe een wolkje en 24 km.

Om kwart over zes liep de wekker af en stond iedereen op. Heel rustig deed iedereen zijn dingetje en daarna gingen we ontbijten in het hostel. Ieder van ons had een ontbijtpakket en er stond een automaat voor koffie en thee. We vertrokken om half 8 en toen kwam Ineke erachter dat haar stokken binnen stonden. Gelukkig hadden we de code om binnen te komen. Iets vergeten blijft toch wel een dingetje. Dan nog even Corrie helpen met haar rugzak, ze wordt er bijna bij achterover getrokken. En daarna gaan we weer met goede zin, stilletjes op pad.

Lees verder Dag 4 van Barcelos naar Vitorino dos Piães →

26 graden, bewolkt, 15 km

Iets voor 7 uur liep de wekker af, het geluid op oordoppensterkte waardoor er niemand meer wakker gemaakt hoefde te worden. In het schemerochtendlicht spullen pakken, wassen, indien nodig voeten verzorgen en naar de keuken om te ontbijten. Er zijn broodjes, kaas, ham, boter en jam om te eten en oploskoffie, thee en jus d’orange om te drinken. Om kwart over acht vertrekken we terwijl de dikker wolken weg beginnen te trekken. Al snel lopen we in twee groepjes, de snellere lopers voorop natuurlijk. Wie dat zijn dat wisselt iedere dag maar Corrie zit bijna altijd in de voorhoede.

Lees verder Dag 5 Van Vitorino dos Piães naar Ponte de Lima →

26 graden, wolken en af en toe zon, 18 km en Gré, Ineke en ik 21 km

De eenpersoonskamer mocht ik delen met muggen die mij lang wakker hielden en ook gestoken hadden. Om 7 uur vertrokken we zodat we vroeg op pad zijn. Het zou ’s middags kunnen gaan regenen en we hebben een pittige dag voor de boeg omdat we in totaal veel moeten stijgen en dalen. Een klim door het bos naar de top maakt deze route extra mooi maar ook zwaar.

Lees verder Dag 6 Van Ponte de Lima naar Rubiães. →

30 graden, zonnig en 20km

Voor de eerste keer gaan we ontbijten in een barretje. Iets verderop langs de route is er een. De wekker liep om 7 uur af en we lopen om kwart voor 8 aan. In het barretje zijn meerdere camino lopers. Een lekker broodje banaan en camillethee voor mij, een stempel, water en fruit inslaan en we gaan op pad. Een hondje staat langs de kant en krijgt van Corrie een stukje brood. De hond gaat het verstoppen voor later.

Lees verder Dag 7 van Rubiães naar Valença →

27 graden, mist, wolken en zon, 21km

Wanneer ik ’s morgens naar buiten kijk zie ik dat het grauw is. Vreemd na steeds een blauwe hemel gezien te hebben. Voor de verandering had ik eens lang doorgeslapen. We hebben een luxe ontbijt in het hostel en gaan daarna op pad naar Spanje.

Lees verder Dag 8 van Valença naar Porriño →

20 graden, bewolkt en 17 km

Doordat het zo warm was op de kamer lieten we het raam open staan. Hierdoor hoorden we het verkeer voorbij razen maar ondanks dat heb ik vrij goed geslapen. Om kwart voor acht zitten we aan het ontbijt wat voor ons klaargemaakt wordt. Tosti, toast, broodje of muesli kun je bestellen. Daarnaast koffie of thee. Fruit en een snackje kunnen we meenemen. Een verwennerij allemaal. Dat het bewolkt was kon ik vanuit het pension al zien maar de mist boven de bergen zag ik pas toen we de stad uit liepen.

Lees verder Dag 9 van Porriño naar Redondela →

20 graden, één regenbui, 21 km

Toen we wakker werden was het nog droog, inpakken en naar de bakker voor een ontbijt en we kunnen iets voor de lunch meenemen. Wanneer we gaan lopen regent het een beetje. Hoezen om de rugzak, regenjas of rugzakponcho aan en op pad. We komen langs hostel Regina, was leuk geweest voor Regina wanneer we daar geslapen hadden.

Lees verder Dag 10 van Redondela naar Pontevedra →

20 graden, droog, wolken en zon, 25kmNa een voor iedereen vrij goede nachtrust is het even lastig met inpakken in het donker. Onze andere kamergenoot slaapt nog of houdt zich slapende. Het is droog en we gaan eerst bij een bakker eten. Het is hier duurder dan eerder maar dat komt misschien ook omdat Pontevedra een grote plaats is. Bij ons ontbijt krijgen we een zoet hapje. We nemen iets te eten mee en als pelgrim is het fijn om altijd water bij te hebben. Deze pelgrim vindt onderweg water. Lees verder Dag 11 van Pontevedra naar Caldas de Reis →

20 graden, bewolkt en droog tot we in Padron zijn, 22 km

Voor de eerste keer word ik wakker van de wekker die net als andere dagen op 7 uur staat. Ik klim van het stapelbed naar beneden en voel pijn in mijn linkeronderbeen. Wat is dat ineens? We pakken in, checken alles en gaan beneden ontbijten. Aan de overkant is een supermarkt en daar brandt al licht. Kunnen we dadelijk water en fruit kopen. Helaas gaat die pas om half 10 open maar bij ons hostel kunnen we water kopen zodat we in ieder geval dat hebben. En daarna lopen we al snel de stad uit en de natuur in.

We komen een man tegen die in rap spaans ons naar een café verwijst waar we de groeten van hem moeten doen. We stoppen daar om koffie te drinken, nog iets te eten en lunch in te slaan. Regina verzamelt onze adressen om straks een kaartje te sturen. Leuk om eens post te krijgen in ons app, sms en mailtijdperk. We realiseren ons dat we nu snel in Santiago zullen zijn maar we mogen nog even genieten van de routes en elkaar. We gaan verder en zien deze pompoenen, hoeveel zouden die wegen?

Gisteren hadden we het over padron pepers en vandaag zien we de struikjes waar ze aan groeien en de oogst.

Dit beeld tegen de bewolkte hemel laat zien waaraan je de pelgrim herkent, rugzak en stok, hoewel de meeste pelgrims zonder stok lopen. In onze groep is het of stok of rugzak maar niet allebei.

Vandaag lopen we niet zo snel maar Gré blijft er flink de pas in houden. Wanneer wij bij de volgende koffiestop komen heeft Gré er zelfs al een kopje koffie gedronken. Ze blijft wel gezellig mee pauzeren met ons en daarna loopt ze heel even met mij mee tot ze echt door wil lopen en ik leg uit waar ze in Padron kan wachten.

Op een muur hangen veel schelpen met tekst van mensen overal vandaan.

Voor de veiligheid loopt de route via een tunneltje zodat we niet langs de drukke weg lopen. Je herkent ze misschien zo niet maar het is toch echt Marian in het tunneltje.

Natuurlijk bedenkt Corrie onderweg weer eens iets waar niemand anders op komt.

We zijn om 2 uur in Padron en vanaf die tijd zou het gaan regenen. Net als we naar een barretje lopen voor ons etappedrankje begint het te regenen. Hebben we goed gedaan. Lorita trakteert ons op een drankje en padron pepers. Corrie neemt er een krijgt het er zo warm van dat ze het pepertje snel in een servetje laat verdwijnen. Ik ken ze niet als heet en het pepertje dat ik eet is dat ook niet maar het tweede pepertje… Blijkt dat ze in Padron de pepers met gemalen pitjes bakken waardoor ze zo heet zijn. We lopen naar ons pension en het regent een beetje. Als we binnenkomen is iedereen verbaasd over het mooi ingerichte hostel. Een flinke upgrade na de laatste paar dagen. We hebben twee kamers en geen stapelbedden.

’s Avonds halen we de Pedronía welke bij de algemene herberg uitgegeven wordt. Is speciaal voor pelgrims. Daarna gaan we een pelgrimsmenu eten en we zijn het eensgezind, we nemen allemaal spaghetti en een salade die we delen. Het was heerlijk en dan lopen we door de regen terug om voor de laatste keer van deze reis een kamer te delen. Morgen hebben we allemaal een eigen kamertje, maar eerst nog wat kilometers lopen vanaf Padron naar Santiago.

23 graden, droog op een paar druppels na, 26 km.

Meestal vertrekken we heel vroeg in de ochtend maar nu hebben we er voor gekozen om pas om 8 uur te gaan. De weersvoorspellingen geven aan dat het vanaf 8 uur minder gaat regenen en dat klopte. Wanneer we buiten komen en dit bijzondere huis verlaten is het zelfs droog.

Enkelen van ons hadden koffie uit de automaat genomen voor we vertrokken. Als je vergeet de volle beker eruit te halen en de volgende koffie pakt gaat het mis. Een beker zit helemaal vast in de machine gedraaid. We melden het omdat we het zelf er niet tussenuit durven te trekken, bang dat er iets kapot gaat. Gelukkig heeft de hulp het snel voor elkaar. We lopen in het licht en dat is wel zo fijn.

Doordat we er weer flink de pas in hebben zijn we snel bij een hotel waar we kunnen ontbijten. Het bestellen duurt wel lang waardoor we pas om half 10 verder gaan.

We spreken af om half 12 bij een barretje te stoppen voor koffie. Het is een mooie route, veel door de natuur en het gaat even regenen zodat we de poncho’s weer kunnen gebruiken.

De kerk die anders nooit open was is dat nu wel, een voordeel van later zijn, en we kunnen er een stempel krijgen.

Een barretje is er niet te vinden om half 12 waardoor de voorsten van de weg gaan en ze proberen mij te bellen en sturen een app met een foto van Gré bij de straat waar we in moeten Onderweg ben ik niet via app of mail te bereiken omdat dit te veel batterij kost en de telefoon had ik niet gehoord. Zodoende lopen wij door ipv naar het barretje te gaan. Inmiddels is het 12 uur geweest en gaan wij op een paar stenen zitten om te lunchen. We waren er aan toe om iets te eten en bellen de anderen. Weten we van elkaar waar we zijn.

We lopen door tot de volgende bar zodat wij allemaal koffie kunnen drinken. Dat duurt nog een poos en ook daar duurt bestellen lang. Dan hebben we een lange pauze. Corrie had vanmorgen appelcarrees meegenomen die anderen vergeten hadden. Nu deelden we deze, dat was even een lekker hapje. En verder gaan we weer, het is te zien dat de herfst begint.

Ne een klimmetje staan de dames op de brug te kijken, de route is een beetje anders dan vorig jaar.

We komen dichter bij Santiago en het tempo blijft hoog. We lopen nog steeds door natuur.

Als we onder dit viaduct doorkomen lopen we even later de stad binnen.

Na vele kilometers komen we bij het plein. We lopen er al zingend op met ons eigen lied:

Santiago, Santiago,

Hier zijn wij, hier zijn wij,

We hebben ver gelopen, (2x)

Blij zijn wij, blij zijn wij

Santiago, Santiago

Estámos aqui, estámos aqui

Caminando mucho

Estámos feliz, estámos feliz

Gefeliciteerd Ineke, Regina, Gré, Marian, Corrie en Lorita. Ook al was het wel eens moeilijk, jullie hebben doorgezet!!! Knap gedaan!

Gelijk na aankomst zien we Joseph en Florence en we nodigen ze uit voor ons etappedrankje. Werd weer gezellig.

Bij het pelgrimsbureau is het druk en er worden vandaag geen nummers meer uitgegeven. Ik mag wel naar binnen om ons als groep aan te melden. Kunnen we morgen onze Compostella ophalen. We eten bij het monistario waar we ook slapen.

Corrie, Gré en ik gaan nog naar de muzikanten en dat was erg leuk! De anderen gingen slapen, die waren moe. Waren wij ook maar we hadden het er voor over, zou vvor ons zonde zijn om deze muzikanten niet gezien te hebben.

Vandaag hebben we een dag in Santiago waar we stiekem best wat kilometers maken. Om half 9 gaan we ontbijten en het is druk in de ontbijtzaal. We hebben een ruime keuze van het buffet, dat is wat anders dan een croissantje of tostado met jam op de camino.

We gaan met zijn allen naar de Kathedraal naar het beeld van Jacobus en lopen langs het graf. Daarna gaan we naar de overdekte markt. Wanneer we een kop koffie willen besluiten we naar de huiskamer van de Lage Landen opgezet door het Nederlands Genootschap Sint Jacob te gaan. Hier kun je ervaringen delen met de vrijwilligers en andere pelgrims. We noteren daar onze namen in het boek en praten over onze ervaringen.

Daarna is het tijd voor de pelgrimsmis die nu niet in de Kathedraal gehouden kan worden omdat er in gewerkt wordt. De man die als vrijwilliger in de huiskamer werkt gaat met ons mee naar de mis. In de kerk is het druk. Wij vinden links van het altaar nog een bank en zetten die aan de zijkant voor het beeld van Jacobus.

Snel daarna begint de mis waarvan ik nu iets kan verstaan maar mijn spaans is niet voldoende om alles te verstaan. Ik heb niet gehoord dat pelgrims uit Nederland genoemd werden maar we zijn er. De non die zingt maakt de mis speciaal voor mij.

Na de mis halen we onze Compostella op. Het scheelt heel veel wachttijd nu we dit als groep konden doen. Marian ziet in de Huiskamer een bekende, wat een toeval.

In plaats van lunch gaan we een pelgrimsmenu eten zodat het vanavond niet zo laat wordt. Daarna nog wat winkelen of uitrusten en dan hebben we nog best wat tijd over. We gaan sangria drinken, nu heet het geen etappedrankje. Wanneer we naar het terras lopen maakt Regina een foto van ons op de trappen. Jammer dat ze er zelf niet bijstaat. Lorita vraagt een man om een foto van ons allemaal te maken. Hij lacht er komt eraan. Het is een goede foto en de man lacht weer, hij blijkt fotograaf te zijn die groepen op die trappen fotografeert.

We vinden het allemaal fijn om morgen naar huis te gaan maar zullen elkaar vast ook missen. De ervaring om deze camino samen gelopen te hebben nemen we mee naar huis.

Leuk dat veel mensen ons gevolgd hebben, dankjewel voor alle reacties en hopelijk heeft onze tocht inspiratie gebracht.