De eerste dagwandeling voor 2. Onverwacht is deze wandelvorm ontstaan. In het vroege voorjaar was ik een keer gevraagd. “Ik wil graag tijdens een wandeling van gedachten wisselen en ik dacht aan jou”. Nu vanwege de strengere maatregelen dacht ik terug aan deze wandeling en dacht “waarom niet?”
Vandaag ging ik naar Losser, niet ver van Oldenzaal. Het is heerlijk koel weer en de herfst begint kleuren te laten zien.
Wandelgebied nabij Losser
Een luisterend oor, delen wat gedeeld mag worden, verbinding maken. Niets moet, het ontstaat vanzelf. Bij elke wandeling voelt dat zo en dan is het helemaal kwaliteitstijd als dat 1 op 1 is.
En natuurlijk samen genieten van de herfst kleuren, de vormen van de bomen, paddestoelen. Een groene specht zien en horen, het zachte geritsel van bomen. Stilstaan bij nog een paddenstoel….
Vandaag met een bijzonder moment. We luisteren samen naar het lied “Ravijn”: De mooiste bloemen bloeien vlak bij het ravijn, en om die te kunnen plukken, moet je durven bang te zijn.
Aan het eind drinken we samen een kopje thee. De vraag op het labeltje was: “wat tovert een glimlach op je gezicht?” Als het antwoord “jij” is, is mijn dag weer goed. Dankbaar neem ik dat compliment aan.
Wat denk je van een wandeling met zijn 2-en? Stuur een mailtje naar info@inbalansopweg.nl met je tel.nr. Ik bel je op om een afspraak te maken.
Ik nodig je uit om met mij op pad te gaan. Lekker bewegen in de natuur en tijd voor jezelf.
Tijd om te ont-moeten, een luisterend oor, delen wat gedeeld mag worden, wat houd je bezig. Ook in de stilte van de natuur genieten, alles kan, niets moet. Stap voor stap onderweg zijn.
ONT-MOETEN
Kosten: € 15 per uur, met een max van € 45 per dag en reiskosten: € 0,19 per km
Waar: bij jou of mij in de buurt. Ik zoek een mooie wandeling
Wanneer: spreken we samen af. Dit kan op alle dagen van de week
Afstand: wat goed is voor jou. 5 km, 10 km, 15 km of 20 km
We waren bij het parkeerterrein van het Plateau gestart, vlak bij (de benzinepomp🤔) de Belgische grens. Wat een prachtige route! Het bos-heide gebied van het natuurgebied Plateau, langs de Dommel, door bos, langs akkers en de visvijvers van de Liskes.
Wandel mogelijkheden bij het Plateau -Hageven
Ook deze ochtend was het zonnig en droog. De bossen van het Plateau waren zeer rustig, een mooie start van de dag.
In dit bosgebied zien we veel vliegenzwammen, vaak te vinden bij berken. Sommigen pas net boven de grond. Glimmend van de regen van de afgelopen dagen.
Op weg naar de Achterste Brug komen we heel even in België. Grenspaal 184 uit 1843.
Op weg naar Borkel en Schaft gaan we langs de Dommel met wel 8 overstapjes. (Er wordt aanbevolen niet te strakke rokken aan te doen) Ieder gaat er soepel overheen. Een steuntje rechts of links aan een paal en in het midden bescherming van het prikkeldraad. De kronkelende Dommel volgen we tot het dorp.
In Borkel en Schaft waren we hartelijk welkom bij de Woeste Hoeve, en……de zon scheen nog en we konden buiten zitten. Even rusten en genieten van een welverdiende pauze.
Na de middag werden we toch verrast door een kleine bui. Daar hadden we allemaal op gerekend, gezien de weersvoorspellingen.
Door de bossen en langs akkers gaan we naar de visvijvers van de Liskes. Vele bomen zijn gesneuveld en maken bruggetjes over het water. Gelukkig hoefden we daar niet overheen.
Het is er prachtig!
De laatste loodjes zijn wat ver. Nog een zandpad rechtdoor tot we weer bij de parkeerplaats zijn. Dat komt omdat we de pauze hadden na iets meer dan 2 uur en na de pauze bijna 3 uur onderweg waren. Volgende wandeling zal ik nog even een kleine “boompauze” inlassen. Fijn dat jullie erbij waren, tot een volgende keer. Marianne dank je wel voor het meelezen.
8 oktober, Holset Epen, 20 km, zwaar bewolkt, vrijwel droog
Wat een heerlijke dag vandaag! In vrijwel heel Nederland veel regen en wij hebben vrijwel droog weer gehad. De etappe van vandaag was meer dan 20 km, met 460 hoogtemeters, hemelsbreed 9 km. Zo mooi…..
Vanaf Holset gaan we over de Vijlenerberg, het terrein van de golfbaan, Sippenaeke, terug naar de Vijlenerberg, Camerig, de boomgaard van Bellet, langs de Geul en tenslotte over de velden langs Diependal. Op het overzicht zie je dat het zeker niet de kortste weg was. We begonnen met een klein stukje langs de grote weg in de richting van Einrade. De zon schijnt, het Limburgse landschap kijkt nog mooier.
Bij het lezen van de route is het heel fijn om het met 2 personen te doen, zodat we bij twijfel even overleggen. Vandaag was het Gerard, Anneke en Joepke hielpen me eerder. Dank je wel hiervoor. In het bos is het extra moeilijk om alle aanduidingen goed te beschrijven.
De varens kleuren als eerste naar de herfst
Na de top dalen we af en hebben prachtige vergezichten in de richting van Sippenaeke. We staan er even bij stil, en tegelijkertijd even uit te blazen.
Daarna gaan we over de golfbaan. Van eerdere wandelingen weet ik wat we hartelijk welkom zijn. De golfers staan op de baan, het restaurant is al open voor koffie. Daarna klimmen we naar Sippenaeke. Het dal na Sippenaeke is een kleine onderbreking voor de lange stijging naar de top van de Vijlenerberg. De moeite wordt beloond door opnieuw mooie vergezichten.
We rusten regelmatig. Met lange stijgingen is het belangrijk om te zorgen dat het hartslag niet te hard stijgt. Rustig aan met kleine stapjes, zorgen ervoor dat je op je gemak lang kunt doorlopen. Voor iedereen is het verschillend en te kiezen voor je eigen tempo. Voor Nettie was het de eerste keer in de heuvels. Dat is wennen en tegelijk trots zijn dat het lukt.
Dan is een pauze bij café Buitenlust zeker verdiend. Verdeeld over 3 tafels genieten we van een welverdiende rust.
Via Camerig gaan we door de boomgaarden van Bellet richting Heijmans groeve. De appels zijn van de bomen gevallen. Wat zou daar een heerlijke appelmoes of taart van te maken zijn.
Langs de kronkelende Geul zijn de paadjes smal. Deze keer bijna zonder modder.
We naderen Epen. Volgens de wegwijzers is het nog maar 1 km. Gaan we de laatste lus ook nog afronden. Nog even gecheckt bij de “weer -meesters” …..het zou droog blijven. Weet je wat? Al deze kanjers kiezen ervoor de hele route af te maken. Of om 15.30 of 16.30 uur aankomen bij de Smidse. Mijn trots op deze doorzetters groeit.
Nu is het echt nog een klein stukje naar de Smidse in Epen. Een laatste blik in het oneindig mooie Limburgse landschap.
Het laatste etappe drankje en onze 4 dagen in Limburg zitten erop. Dank je wel Gerard, Joepke, Nettie, Annemarie, Anneke en Marja. Heerlijk ontspannen, jullie allen ieder voor zich….een mooi mens. Fijn om jullie te leren kennen.
7 oktober, van Gulpen naar Holset 18 km, zwaar bewolkt, droog 15 graden
Hemelsbreed is het vandaag 8 km. Wij gaan voor een mooi traject langs Eys, Wahlwiller, Nijswiller, Vijlen, Mamelis en Orsbach.
Bij de Zwarte Ruiter konden we ook om 8 uur ontbijten. Zo lekker op het gemak, voor we vertrekken met een eitje, verse broodjes en jus d’orange.
Op weg naar Eys volgen we eerst de Gulp, later de Eyserbeek. Vooral over onverharde paden en graslanden. De kronkelende rivier rechts of links naast ons.
Als je goed kijkt zie je ook echte kabouters. Zelfs bij de paddestoelen als een laddertje omhoog.
Vlakbij Eys is een tunnel onder de spoorlijn van de stoomlocomotief, die in Eijsden start. In de zomermaanden kun je een een stukje met deze trein. Wij lopen onder het spoor door.
Op weg naar Wahlwiller gaan we de heuvels in. Boeren hebben een stukje grond beschikbaar gesteld waar de wandelaars over mogen. De routes zijn prima beschreven en worden waar mogelijk aangeduid met kleuren van palen. Rondom elk dorp heb je zo een netwerk. Omdat we verder weg gaan, zijn de beschrijvingen zo handig, de mooiste paadjes….
In Wahlwiller is staat de deur open en kun je een kaarsje aansteken. Alleen het voorportiek is open. Precies op dat moment was wel de plaatselijke bar open. We zijn van harte welkom in Gasterij Aan de Kirk.
Over een heuvel rug gaan we naar Vijlen.
Het laat me niet los…ook hier zien we schelpen van Santiago. Wie weet wanneer het weer mogelijk is..
Anneke is meestal snel. Geduldig wacht ze samen met Gerard. We vervolgen hier het pad naar links en meteen weer rechts.
Vanaf Vijlen maken we nog een grote lus langs Mamelis. Een dorp bij de Duitse grens dat bekend staat om de vakwerkhuizen. Hier was een molen, de Schoeermolen uit 1687, gebruikt voor het slijpen van naalden.
Een langdurig stijgend pad brengt ons naar Orsbach, net in Duitsland. Gisteren in België, vandaag het even de grens over.
Bij café Bellevue hebben we nog even pauze. In Duitsland is het op dit moment verplicht een mondkapje te dragen, als je een café binnen gaat. Een schitterend uitzicht, over het dal waar o.a. ook Lemiers en Holset liggen.
Hemelsbreed was het nog 3 km. Ook het pad door de velden is niet veel verder. Het laatste stuk is een smal pad tussen de gewassen. Nu is de mais het geoogst en de stolpen zijn nog goed te zien.
Om 15.45 uur komen we bij Holset aan. Wij mogen weer en zijn van harte welkom.
Het etappe drankje is verdiend. Deze heerlijke wandeldag van Gulpen naar Holset, zit er weer op.
6 oktober, van Epen naar Gulpen, 18 km droog in de ochtend, later regen, 14 graden
Direct van Epen naar Gulpen is 5 km. Wat doen wij…..we maken er 18 van. Het schitterende heuvelland, op en top genieten. Zelfs in de regen.
Vandaag gingen we dan Epen naar Eperheide, naar Slenaken, door het Gulpdal, door Euverum, en tenslotte over de Gulpener berg. Dat was helemaal een ervaring.
We volgen de rode lijn van rechtsonder naar linksonder (Slenaken) en dan naar het noorden en helemaal over de Gulpener berg
Het eerste stuk naar de Epenerheide was gelijk aan de eerste km van gisteren. Op weg naar Epenerheide.
Het klimt en het daalt en we gaan over de erven van boeren. De percelen gescheiden door schrikdraad en de zo bekende stegelkes. Dat zijn draaihekjes waar je soms bijna niet door kan. Zoals hier een camping, waar we eerst tussen de koeien door liepen en het perceel moesten verlaten via veel modder en een grote plas met water.
Zo lopen we naar Slenaken. Echt heel toeristisch, er zijn nog veel wandelaars en fietsers op pad. Ook vinden we daar een overdekt terras, waar we onze eerste pauze hebben. Tijd voor een kopje “echte” koffie.
Ook vandaag ervaren we het als hele mooie wandeldag met fijne temperatuur. De hele ochtend droog en als je dan in zo een schitterend landschap wandelt raak je vanzelf heel ontspannen.
Het blijft goed lezen. We hadden een afslag gemist en kwamen plotseling uit bij gele paaltjes en niet bij een sterk dalend pad naar links met groen zwarte markering. We liepen terug en gelukkig vonden we het weer
Boven op de heuvel kwamen er langs grote hopvelden en appelboomgaarden. Die zien er lekker uit. Een appeltje meenemen?We zagen het jonge mensen doen en sommigen van ons konden de verleiding niet weerstaan.🤔
Het daalde daarna sterk. Zo kwamen we in Euveren uit en precies tijdens een enorme regenbui waren we bij Euverenhof aangekomen. Het was inmiddels 14 uur, tijd voor een soepje. Niet ver daarna loop je zo Gulpen binnen. Over de Gulpener berg is nog wel een uur lopen. Doen we het of kiezen we de makkelijkste weg. Nee, dat doen we niet. Het regent constant en toch kiezen we voor de uitdaging van de Gulpener berg. Een flinke kuitenbijter staat er in de tekst. Dat klopt!
Deze beker verdienen niet alleen fietsers, ook deze wandelaars. Dus bij deze: goed gedaan. Deze beker hebben jullie verdiend. Ik ben er trots op!
We dalen af langs de Maria, die hoog boven Gulpen uittorent.
We verblijven bij “De Zwarte Ruiter” in Gulpen. Deze hele mooie dag zit er weer op. Een stevige etappe met veel hoogteverschillen. Dat hoort bij Zuid Limburg……
5 oktober, 13 km Epen Terziet Sippenaeke en terug naar Epen, droog 14 graden
Deze ochtend waren we om 12 uur in Epen. Het uiterste zuiden van Limburg om 4 dagen te wandelen. Vandaag was het een rondwandeling van Epen via het bovenste bos naar Terziet en Sippenaeke en via de Geul weer terug. Boven aan ligt Epen, rechtsonder Sippenaeke.
Wandeling nr 9 van wandelgids Zuid Limburg
We hebben geluk met het weer. Er was heel veel regen voorspeld. Voorzichtig had ik durven inschatten dat het wel mee zou vallen. Natuurlijk speelt het weer een rol. Het is tenslotte veel fijner om met droog weer te lopen in zo een mooie omgeving.
We zijn: Nettie, Anneke, Mieke, Marja, Annemarie, Joepke en Gerard. Hier bij onze pauze plek Le Barbeau in Sippenaeke.
Het landschap hier is wonderschoon. Heuvels, vergezichten. En het is nog zo mooi groen. De regen heeft het stof van de bomen geblazen en alles is weer mooi fris. Dat we dan hier op een maandag middag lopen….we zijn er heel dankbaar voor.
We lopen door het buurtschap Diependal met mooie rijksmonumentale vakwerkhuizen uit de 18e eeuw.
Direct al gaan we stevig stijgen door het Bovenste Bos. Smalle paden, veelal onverhard.
Marja geniet van het mooie uitzicht
De bomen beginnen hier en daar al te verkleuren. Het groen wordt afgewisseld met geel en roodbruine tinten. En dat op nog geen 2 uur rijden van Den Bosch. Wat leven we in een mooi land.
Kasteel Beusdaal
Deze rondwandeling van Epen naar Sippenaeke is zeer de moeite waard. Veel afwisseling, bos kleine wegen en na onze pauze in Sippenaeke langs de Geul en de Volmolen.
We komen ook langs de Heijmans groeve. Dat is de enige locatie in Nederland waar gesteente uit het Carboon aan de oppervlakte komt.
Daarna volgen we de Geul en tot onze grote verrassing komt de zon tevoorschijn. De maretakken zijn al goed te zien.
We komen langs de Volmolen met het grote waterrad.
Niet ver daarna zie je de Smidse alweer liggen. Nog een klein stukje door de velden.
Stegelke met in de verte de Smidse.
Vanavond hadden we een heerlijk 3 gangen menu. Een voortreffelijk restaurant in deze gemoedelijke accommodatie. Morgen gaan we naar Gulpen.
Zelfs in het Friese land zien we een bord naar Santiago, 2081 km. Voor dit jaar blijft het bij een droom……Vandaag gaan we nog even de wijdsheid van het Friese land ervaren. Ongeveer 8 km van Paessens gaan we starten bij Dijkshoarne ten westen van het Lauwersmeer.
We waren gestart tussen wandelknooppunt 74 en 88. Alie was zomaar een boerderij binnen gelopen om te vragen of we daar mochten parkeren. Daar kan ik nog wat van leren…meestal kan/mag alles als je het vraagt en zeker aan de vriendelijke Friezen. Het weer is donker met af en toe een glimpje zon.
Het kronkelpad naar 97 ging helemaal over een graspad. In de verte zagen we een stuk of 6 zilverreigers. Ze vlogen op toen we er in de buurt kwamen.
Tenslotte gaan we nog een stuk langs het Lauwersmeer. Helaas was de vogelkijkhut afgebrand. Vanaf hier heb je een zeer mooi uitzicht.
Bij het Lauwersmeer komt de zeearend voor. Prachtig weergegeven bij een uitzichtpunt van het Lauwersmeer.
Deze heerlijke dagen sluiten we af in Anjum. Dank je wel Alie, Elly, Peter en Karin. Wat heb ik genoten van jullie gezelschap. Even bijtanken, zodat je thuis weer met nieuwe energie verder kunt. Even helemaal ontspannen en ervaren wat wel kan. Fijne gesprekken, delen wat gedeeld mag worden. Tot een volgende keer 👣👣👣👣👣
En dan vandaag een dagje naar het waddeneiland Schiermonnikoog. Een pareltje met strand, duinen, bossen en maar liefst 2 vuurtorens.
De site van de Mooiste routes kent ook een wandeling over Schiermonnikoog. Zoals heel veel van die routes….die gaan over de mooiste paadjes die je zelf echt niet zou kunnen vinden. Even goed lezen en bij twijfel even checken bij Topo GPS. We hadden de boot van 9.30 uur, 15 minuten rijden van ons adres in Paesens.
De start van de wandeling is bij Hotel van der Werff, bij de VVV. Natuurlijk starten we met een kopje koffie en gaan daarna op pad. Karin gaat op de fiets het eiland verkennen. Wij gaan eerst naar het noordwesten
Zuidertoren…even ondersteunen😉
Het regent als we vertrekken. Op de boot zitten we binnen. Na de koffie is het al droog , de bessen zitten nog vol van de regendruppels. Alleen al als we deze details zien, zijn we aan het genieten.
In de verte zien we de rode vuurtoren en daarna gaan we door de groene duinen.
Ruim voor de vuurtoren gaan we meer naar het noordwesten en komen dichtbij het strandpaviljoen bij het strandhotel uit.
Hier is het even goed opletten. Als je niet naar het strandpaviljoen gaat, ga je vlak voor de zee naar links door de duinen. Dus naar het zuidwesten met de zee aan je rechterhand. Doordat er stond: richting rode vuurtoren wisten we welke kant we uit moesten. De mooiste foto van de dag….
We volgen het duinpad tot de 3e strandovergang. Een prachtig pad met uitzicht over de groene duinen en in de verte de zee.
Bij de Westerburenweg gaan we landinwaarts op weg naar de Westerplas over een dijk. We maken een ommetje naar de vogelkijkhut. Keurig wachten tot er voldoende ruimte is.
We zien vooral veel eenden. Kennelijk is het nog wat vroeg voor de trekvogels. Wel zijn er kaarten van de mogelijk voorkomende vogels. Stiekem mis ik mijn maatjes van het IVN die veel vogels kennen….
Na een pauze in het dorp startten we met de 2e lus door de bossen naar het oosten. Ook vandaag zijn er veel paddestoelen.
We zien plotseling een fazant die een kuiltje in het zand heeft gemaakt. Precies op het moment staat die op en schud zich uit. Later zag ik dat het ook op de foto stond. (Leuk!)
De bunker op het hoogste punt van het eiland zie je al van verre.
Als laatste gaan we naar de Berkenplas. Het blijven steeds mooie kleine paadjes. Inmiddels is het ook zonnig geworden en we boffen enorm. Wat een geweldig eiland, een mooie natuur en dan ook nog mooi weer.
Karin was nogmaals op de fiets gekomen, we hoopten dat het restaurant open zou zijn.We genieten nog even van de heerlijke zon.
We kiezen de boot van 19.30 uur terug. De zon is bijna onder. In het westen is een wolk die de zonsondergang verbergt. Wel zien we later de maan in het water schitteren. Een mooi afsluiting van onze Schiermonnikoog dag. Tot een volgende keer.
Vandaag was het de beurt aan een bezoek aan het natuurgebied Lauwersmeer.
Bij de wandelingen van Staatsbosbeheer vond ik wandelroutes van het Lauwersmeer. De Kollumeroord route van 10 km en Kolummerwaard, waarbij het vertrekpunt aan de parkeerplaats aan de Kwelderweg. Dat lijkt me wel wat.
Kollumerwaard
Het is zo leuk om voor mij onbekende gebieden te bezoeken. De Kolummerwaard is een uitgebreid gebied met weiden, rietvelden en watergebieden. Vandaag is de mist heel bijzonder. De herfstkleuren krijgen een diepe kleur, de lucht is grijs, er is geen wind. Totale stilte. Wat is dat genieten.
De gebieden zijn met elkaar verbonden met bruggetjes.
Af en toe heb je vrij zicht over het water. Het water ligt er rimpelloos bij. Eindeloos en door de mist toch eindig. Is er daarna toch een weg?
We waren van een parkeerplaats vertrokken en het blijkt een andere te zijn dan volgens de route was bedoeld. Geen probleem, met Topo GPS zie ik ook het wandelroute netwerk en zo hebben we de route terplekke aangepast. Als we toe zijn aan pauze, vinden we een picknicktafel. Even lekker uitrusten en dan gaan we weer verder.
We gaan een stukje verder met de auto en komen langs het mooie haven plaatsje Zoutkamp. We zitten hier op het terras aan de haven. En dat voor eind september. Heerlijk!
Daarna gaan we naar het oosten van het Lauwersmeer, naar een wandelgebied bij de Ballastplaat met een observatie punt.
Ballastplaat, ten zuiden van het Nieuwe Robbengat
Dit is een prachtige wandeling door een bosgebied. Op dit moment met heel veel paddenstoelen. Ik laat jullie graag mee genieten van deze herfst pracht. O.a. vliegenzwammen.
Onverwacht komen we bij een observatie punt met uitzicht over het Lauwersmeer. We zien grote groepen spreeuwen die dansend samen hun vlucht maken, kieviten, ganzen en een zilverreiger.
Ons B&B heeft een heerlijke woonkamer. Heerlijk rustig gelegen aan het eind van Paesens. Op advies zijn we vandaag naar het restaurant Het Raadsel van de Wadden en gisteren naar restaurant de Noorman. Beiden gelegen aan de haven. Zeker aan te bevelen!
Haven van Lauwersoog bij restaurant de Noorman
Morgen gaan we een dag naar Schiermonnikoog. Verwachtingsvol zien we ernaar uit.
Vandaag is de eerste dag van een nieuw wandelavontuur nabij het Lauwersmeer. We zijn: Peter en Karin en de twee zussen Alie en Ellie
Ons uitgangspunt is de mooie B&B Lauwersstaete in Paesens, het uiterste noorden van Friesland, ten westen van het Lauwersmeer en direct aan de Waddenzee.
We gaan eerst de omgeving verkennen en starten met de Paezemerlannen met zicht op de Waddenzee.
Roodkleurige zeekraal
Op weg ernaar toe zien we typisch Friese boerderijen met een uilenbord. Het gat onder de zwanen dient voor ventilatie en als ingang voor uilen.
Als ik de zeelucht ruik is het voor mij een soort thuiskomen. Herinneringen aan mijn jeugd waar ik vlak bij zee in Breskens woonde. Hier bij het wad ruik je ook de zilte lucht. Hiervandaan kun je ook wadlopen. Wij houden het bij “wat lopen”. Het is er prachtig. We zien bergeenden, horen en zien de scholekster, een wulp, een torenvalk en nog veel meer. We hebben een verrekijker bij ons en kunnen zo goed kijken en proberen te ontdekken welke vogels het zijn.
Bovenal de rust en de ruimte is een oase om te ervaren.
Een paar voetstappen? Of iedereen achter elkaar?
Van bovenop de dijk kijken we naar het dorp Paesens en een eindje verder naar Moddergat.
Bij Yke-Muoi in Moddergat sluiten we onze dag af met een etappe drankje. We zitten zelfs buiten en dat voor eind september. Wat een heerlijke dag. Morgen gaan we naar het Lauwersmeer.
De route gaat door het centrum van Geldrop en volgt daarna al snel het riviertje De Kleine Dommel het dorp weer uit. Je komt in een mooi aaneengesloten natuurgebied. Het beekdal van de Kleine Dommel gaat hier langzamerhand over in de Strabrechtse Heide.
De voorspellingen van het weer waren erg slecht voor deze zaterdag. Voor ons pakte het gunstig uit. De regen viel in de afgelopen nacht en nu weer in de avond. Het was erg rustig. Velen hadden gerekend op slecht weer. Voor mij geldt….het is altijd weer. Meestal blijkt het mee te vallen.
Met 7 wandelaars gaan we op pad. Om in het mooie natuurgebied gebied te komen gaan we eerst de snelweg onderdoor.
Direct daarna zijn we in de natuur. Door een Beekdal en langs de kleine Dommel.
Springbalsemien. De zaaddozen zijn rijp. Door er op te drukken gaan de zaaddozen open en springen de zaden weg.
Na de regen van de afgelopen paar dagen schieten de paddestoelen de grond uit. Aan de rand van het laarzen pad zijn er vele te zien. Op dit moment was dit pad nog echt niet zo nat, als ik had verwacht.
Na de pauze bij het Heidecafe Strabrechtse heide betreden we het heidegebied.
De heide is inmiddels vooral bruin geworden, met nog een paarse gloed. Op sommige stukken staat de heide nog in bloei.
We zien ook schapen en rammen in de wei. Je ziet aan de kleuren op de vacht welke schapen zijn gedekt, en door de kleur het moment, zodat uitgerekend kan worden wanneer de lammetjes geboren worden. Dat zal dan eind februari zijn…..De rammen dragen een riem, waaronder verf is bevestigd.
Na de heide volgt nog een bosgebied. Door de regen ziet het er allemaal erg fris uit. De zon laat de bladeren schitteren.
Het lijkt alsof deze paddenstoelen net zijn ontstaan. Prachtig!
Langs het kasteel van Heeze gaan we terug.
Het was weer een heerlijke wandeldag. Fijn dat jullie erbij waren. Dank voor het gezelschap en de mooie gesprekken. Tea, Tiny, Elle, Ellie, Elly en Mia, tot een volgende keer. Bij Tapperij de Zwaan genieten we nog even van de zon, voor we weer met de trein naar huis gaan.
En dat was dan de laatste dag van ons Jabikspaad van Jirnsum naar Hasselt.
Vandaag was dat vanaf Zwarte Meer via Genemuiden naar Hasselt. Waar we gisteren zo een mooie zonsondergang mochten ervaren, zagen we de zon deze ochtend ook opkomen. Een plek waar je 360 graden om je heen kunt kijken. Onze dag begon al goed. Na het uitstekende ontbijt gingen we de deur uit.
Vrienden van de fiets adres van fam. Nanninga net ten zuiden van Barsbeek
Eerst een klein stukje langs de weg. We merkten dat het weer een werkdag was, de vele traktoren waren al vroeg op pad. Vanaf ongeveer de bushalte kun je het Jabikspaad vervolgen. Je zou er zo aan voorbij lopen….
Het is een graspad dicht langs het Zwarte Water. We zien in de verte ook reeën galopperen door het landschap. Nieuwsgierig kijken ze onze kant uit en maken zich snel uit de voeten.
We gaan met de pont naar Genemuiden. Voor € 0,50 per persoon. Ik wist niet dat dat in deze tijd nog mogelijk was.
Uren kan deze man over het water turen, en zo voelen….”zo is het leven goed”. Dat kunnen we alleen maar beamen. De prachtige vergezichten, water waar je langs loopt en dan al voor de vijfde dag op rij stralend weer. Wat willen we nog meer?
Ook op deze maandagochtend is er al een café open aan de haven, waar we graag gebruik van maken. Onze laatste wandeldag mag nog wel even langer duren.
We vervolgen onze weg over de Hasselterdijk. Nog 8 km naar onze eindbestemming. Een rustige weg, waar je ook de keuze hebt om over de grasdijk te lopen.
In de verte zien we Hasselt liggen. Nog even een brug over en dan zijn we er.
Van harte gefeliciteerd Selma, Godfried en Marianne. Ondanks blaren toch doorgezet om het Jabikspaad af te ronden. Samen het heerlijke onderweg zijn ervaren, die voor een ontspannen sfeer zorgen. Ik zie het aan ieder van jullie. Dank voor de fijne tijd, de mooie gesprekken, alsof we elkaar al heel lang kennen. Voor elkaar zorgen, een luisterend oor, er zijn voor elkaar. En dat in pad 5 dagen tijd, het echte pelgrimsgevoel.
We krijgen nog een stempel in het stadhuis en dan zit het erop.
Het laatste etappe drankje van dit mooie Jabikspaad.
In Overijssel gaan we verder naar het zuiden en passeren Nederland. Het hoogte punt van de dag waren de prachtige Weerribben vanaf Kalenberg en tot aan Blokzijl. En ook de zonsondergang over het Zwarte Meer.
Meteen na Oldemarkt gaan we over het Lange Pad. Een smal pad langs de landerijen. Het vroege ochtend licht is warm van kleur en komt door het bladerdek.
Niet ver van vertrek is een klein hoekje ingericht met kaboutertjes en wat kenmerken van het Jabikspaad. Even goed naar rechts kijken.
De schelp van de Camino en de wulk van het Jabikspaad
Het is nog erg rustig op het pad vanaf Oldemarkt.
We komen langs de mooiste plekjes.
Bij Kalenberg zijn we bijna 1,5 uur onderweg en er zijn al vele cafés open. We kiezen het eerste waar ook fluisterboten verhuurd worden. De thermometer geeft nog maar 13 graden aan. In de zon is het heel erg lekker.
Wat denk je van worteltjes taart….? Ja, die van het konijntje 😉
Via de Heer van Diezenvaart gaan we naar Nederland. Het doet ons aan Giethoorn denken. Er zijn op deze zonnige zondag veel fietsers op pad. Net als wij, zie je de mensen genieten. Het fietspad is wel smal en ieder doet zijn best om 1,5 meter afstand te bewaren. In de zomer zal het hier wel heel druk zijn.
Dat willen we wel eens zien….aankomen in Nederland en dat in Overijssel. Het zijn maar een paar huizen.
Naar Blokzijl kun je kiezen, een route voor droog en nat weer. We boffen. We kunnen kiezen voor het prachtige graspad langs het water. Wat is het er mooi!!!
Mijn plan was om in Sint Jans Klooster te overnachten. Hier waren wel enkele adressen van Vrienden van de Fiets, maar die waren helaas vol. Zoeken in de buurt, daar kwam ik uit 3 km ten westen van Sint Jans Klooster. Helemaal van de route. Dan verder kijken op de route en zo kwamen we uit voorbij Barsbeek. Zo wordt het vandaag 26 km. Het laatste stuk volgt een pad over een grasdijk. 360 graden uitzicht. Zou dat huis daar in de verte onze bestemming zijn?
Het uitzicht is fantastisch. We lezen dat hier vroeger zicht op de Zuiderzee was.
We hebben een grote ruimte voor onszelf en we worden ook nog verwend met een heerlijke maaltijd. Deze keer bijtijds want we willen naar de zonsondergang gaan kijken. Altijd een van de mooiste momenten van de dag, als je de kans krijgt aan een water met uitzicht naar het westen.
Vandaag passeren we een heuse taalgrens van het Fries naar Stellingwerf en nu zijn we in Overijssel aangekomen. Oldemarkt ligt net in Overijssel.
Ook vandaag was het weer een prachtige route. Meer over kleine polderwegen en fietspaden langs het water. We volgen de groene route van onderstaande kaart van noord naar zuid.
Zo hartelijk als we waren ontvangen bij ons adres van Alie en Ane, ’t Boekenhaagje, werden we ook uitgezwaaid. We kijken er met veel genoegen op terug. Bed en Brochje heet het in Friesland. Het was nog fris in de ochtend (5 graden). Met de zon er bij zonder wind was het al heerlijk buiten.
Ook was het een dag met bijzondere ontmoetingen. Dat begon op een camping waar we een officiële stempel voor ons paspoort kregen. Camping de Gele Bosch in Oldeholtwolde. Het was dichtbij Mildam, we waren nog maar 1/2 uur onderweg. De ontvangst was uiterst vriendelijk.
Wat schetst mijn verbazing…daar onderweg in een voor mij onbekend gebied, roept iemand mijn naam….Mieke. Dat is toch wel een eer. Nettie, die binnenkort mee op pad gaat naar Limburg was ons tegemoet gelopen. Een leuke manier om alvast kennis te maken.
Een klein stukje verder gaan we onder de A32 door. Het ontstaat vanzelf, een mooi fotomoment. Ik kan daar altijd weer heel blij van worden.
Op naar Wolvega. Daar gaan we op zoek naar een winkel voor een broodje. De 13 km , die daarna nog komen heeft geen horeca en dan is het wel belangrijk iets te hebben. We komen in een winkelstraat en vinden alles wat we nodig hebben.
De weg van Wolvega naar Oldemarkt is erg mooi. Eerst een pad langs een bosrand en daarna langs de Linde.
Met dit prachtige weer en de strak blauwe lucht is dit Friese landschap met de vele vergezichten extra mooi. Het geeft een gevoel van vrijheid en ongekende mogelijkheden. We genieten ervan.
Bij een brug, staat er, nog 50 meter voor een ijsje. Dat doen we. Een verrassing onderweg.
Om de Linde over te steken naar Oldemarkt gaan we met een handbediend pontje. Hoe werkt dat precies? Niet aan 2 wielen draaien. Dat werkt niet. Er staan ook pijlen bij, om naar Oldemarkt te gaan.🤔
In Oldemarkt vinden we een terras voor ons etappe drankje. Dat smaakt en we hebben het verdiend.
18 september, 23 km zonnig 20 graden Aldeboarn – Mildam
Verrassend was het vandaag. De wijdse uitzichten met de strak blauwe luchten, een klein ommetje over het Dodo pad, het centrum van Heerenveen en tenslotte prachtige landgoederen van het Oranjewoud.
Het eerste deel vanaf Aldeboarn ging over rustige polderwegen en later een fietspad over slootjes, tot we bij het fietspad langs de A32 lopen. We ervaren dat als je km rechtdoor loopt het ook aankomt op mentale weerbaarheid. Mooi om te ontdekken dat de km ook dan ongemerkt voorbijgaan en er diepgaande gesprekken ontstaan, over wat mentale weerbaarheid betekent.
Een kleine omweg naar kapel Dodo is echt de moeite waard.
De kluizenaar Dodo wist door zijn invloed bloedwraak terug te dringen. In 1231 is hij gestorven en is deze kapel als bedevaartsoord ontstaan. Nu kun je een steen neerleggen in een spiraal vorm. Marianne legt de steen in het midden, ik leg de steen aan het begin van de spiraal. “nog een hele weg te gaan”
Ook op deze plek van het Jabikspaad voel je de verbondenheid met ieder die er langs komt. Allemaal met eigen gedachten en redenen om een steentje neer te leggen.
Een paar km verder vind je het Dodo pad…even goed opletten, er staat een richting wijzer, waar je zo aan voorbij loopt. We lopen door een klein bosgebied.
Vanuit de lucht kun je de letters Dodo zien. Wij gaan naar het middelpunt en vinden daar de beeltenis van Dodo en een grote wegwijzer naar Santiago. Nog 2139 km……
Hoe doe je dat, zou je zeggen? Gewoon je schaduw achterna en na meer dan 100 dagen kun je er zijn. Het idee alleen al, geeft ons moed en vertrouwen, dat het eens mogelijk zou moeten zijn.
Op naar Heerenveen. Alweer km rechtdoor over een fietspad. We zijn toe aan een terrasje en die vinden we midden in het centrum.
Het terras wat we vonden heet It Houtsje. Daar werken de ondernemers samen. De buren maken de broodjes, de overburen leveren een broodje kroket 😉. Binnen zijn honderden paren botjes (een soort schaatsen) opgehangen en foto’s van beroemde schaatsers. We voelen ons er thuis en de vriendelijkheid van de Friezen valt ons op.
Op zo een dag als vandaag kun je niet anders dan genieten. Vlak na Heerenveen is een grote plaquette te zien met het Jabikspaad van de kust naar de kust. Inclusief de route door Frankrijk.
We kijken er geïnteresseerd naar.
Het laatste deel gaat van de Knipe naar Mildam. Een verrassend deel dat we door de ingang van een museum gaan en dan naar de prachtig gelegen landgoederen.
Prachtige bomen lanen, vijvers, vallende bladeren, verstilling. Een fijne afwisseling met de enorme wijsheid.
Ongemerkt leggen we de laatste km af en komen door de Molenlaan precies uit bij het adres in Mildam ’t Boekenhaagje. Wat een heerlijke dag!
Naast ons adres zou een restaurant open zijn. Helaas vandaag gesloten…wat nu? Ik ga bellen en op deze vrijdagavond is veel gereserveerd en vol. We vinden een plekje bij Het Gerecht midden in Heerenveen. En…wat😘 een service…. We worden er naar toe gebracht. Wat fijn om dit allemaal te mogen ontvangen.
Ik wilde weleens wat nieuws proberen….een Weedburger van zeewier. Hoe smaakt dat vraag je je misschien af? Het is wennen…
Morgen een nieuwe dag. Dan gaan we naar Oldemarkt.
We gaan verder van Jirnsum naar Hasselt. 5 wandeldagen, en we hopen op 21 september in Hasselt aan te komen.
De groene lijn van Jirnsum naar Hasselt, onder de lus en ten zuiden van Leeuwarden
17 september, 12 km zonnig 20 graden. Van Jirnsum naar Aldeboarn.
In enkele uren ben je vanaf Utrecht in Jirnsum, de startplaats van onze route. Natuurlijk gaan we eerst op zoek naar een cafeetje, die we vinden aan het eind van het dorp, “de 2 gemeenten” . Van oudsher een trefpunt voor de jeugd. Wij ” jeugdigen” vinden het een prima plek voor de start.
vlnr Godfried, Selma, Marianne en Mieke
Net aan het eind van het dorp vind je een monument dat de samensmelting van de oost en west route symboliseert. Het heet de Jirnsummer Moeting. Ook symbolisch voor wat op de pelgrims route het meest belangrijk wordt gevoeld…. ontmoetingen.
De route naar Akkrum loopt over een fietspad langs een drukke weg. Halverwege is er een mooi uitzicht over het Prinses Margriet kanaal.
Prinses Margriet kanaal
In Akkrum vind je onderstaand mooi gebouw, de Coopersburg. In 1900 opgericht door een Frank Cooper die in Amerika erg rijk was geworden met warenhuizen. Een groot gebouw dat onderdak bood voor ouderen.
Coopersburg in Akkrum
Bijna in elk dorp aan het Jabikspaad vind je informatie over de route die naar Santiago loopt.
Begraafplaats met klokkenstoel in Akkrum
De wandeling van Akkrum naar Aldeboarn loopt over een slingerende weg langs de Boarne. Eindeloze verten, een water, stilte en grote roofvogels. We weten het niet zeker, het lijkt wel een arend. Wat opviel was een soort witte sokken en zeker veel groter dan een buizerd …
Aldeboarn is prachtig om door te wandelen, bruggetjes, kleine huisjes langs het water.
Vandaag hebben we een adres gevonden in Mildam, de eindplaats van morgen. Omdat het openbaar vervoer van Oldeboarn naar Mildam met een overstap in Heerenveen is en je lang onderweg bent kies ik voor een taxi. Morgen gaan we terug en vertrekken we van Oldeboarn. Op het adres van Alie en Nane aan de Schoterlandseweg worden we zeer gastvrij ontvangen met een biertje en hapjes. We worden verwend met een heerlijk menu. We zijn nog maar een halve dag onderweg en het voelt alweer als vanouds. Het ritme van wandelen, eten slapen en ontmoeten….
13 september 2020, 18 km, zonnig 26 graden. NS wandeling van Boxtel naar Oisterwijk
Het startpunt is het station Boxtel. Op bovenstaande kaart aan de rechterzijde. Het eindpunt is Oisterwijk. We volgen de rode lijn.
We hadden ervoor gekozen de auto in Oisterwijk te parkeren, de trein naar Boxtel te nemen (5 minuten) en terug te lopen. Andersom kan ook. De wandeling is van 2 kanten goed bewegwijzerd. De route volgt vooral geel rood van het Brabantse vennen pad. Waar het afwijkt staat het NS logo erbij.
Eerst een km door Boxtel en daarna gaan we via de bossen naar de heide velden, die nog zo mooi in bloei staan.
Vandaag verwelkomen we speciaal Agnes die in 2015 mee op pad ging. Met mijn collega Jan Vermeulen, omdat ik toen een nieuwe knie kreeg. En ook An. Het loopt dit jaar anders. Zij zou van de zomer van Santiago naar Finistere en Muxia meegaan. Gezellig op pad met Tiny, Elly, Annemiek, Tessy, Josephine.
De Kampina en de Oisterwijkse bossen en vennen liggen in een overgangsgebied van droge, arme zandruggen en vochtige, voedselrijke beekdalen. De oostelijke Kampina bestaat uit bossen en reliëfrijke heidevelden met daarin tientallen vennen en drassige laagten. De oude, grove dennenbossen die rond de eeuwwisseling op de hei zijn aangeplant, worden door Natuurmonumenten langzamerhand omgevormd tot veel natuurlijkere loofbossen. Zowel de Kampina als de Oisterwijkse bossen en vennen zijn opgenomen in Natura 2000, een Europees netwerk van natuurgebieden.
Er zijn zoveel mooie natuurgebieden in Nederland, dat we kunnen blijven genieten. Rondom de café’s was het erg druk vandaag. Niet gek als het zo heerlijk weer is. Iets verder was het iets rustiger, met op de fietspaden ook veel drukte van fietsers.
Na 12 km hadden we pauze bij Restaurant Belvershoeve. Het terras was vol, voor ons was er een plekje binnen gereserveerd. Via de bossen gaan we terug naar Oisterwijk.
De NS route over de Kampina is aangepast. Je loopt nu veel meer langs de vennen. We passeren o.a. Kogelvangersven, Belversven, Goorven, Klein Aderven. Allemaal zeer mooi. Tot slot gaan we voor het etappe drankje in het centrum van Oisterwijk. Op een terras staat ” gereserveerd”… Kennelijk voor ons want we mochten gewoon gaan zitten.😉
11 september, 15 km, zonnig, 22 graden Ewijk – Nijmegen
Yes! De hele mooie Walk of Wisdom vandaag afgerond. We zijn er trots op! Van harte gefeliciteerd Tineke: we hebben het samen kunnen doen.
Onze dag begon al goed. Ook vandaag werden we weggebracht naar ons startpunt Ewijk aan de Waalbandijk. Een route over de uiterwaarden, langs de Waal, een genot. Zoals Emma het omschrijft in een gedicht, mooier kan ik het niet verwoorden.
Route van Ewijk naar Nijmegen aan de zuidkant van de Waal
Het vroege ochtend licht tovert zilver over de Waal. Uitzicht rondom, we voelen ons zo vrij als een vogel.
De struinpaadjes zijn omgeven met bossen vol bessen, rood gekleurd met op de achtergrond de brug bij Ewijk.
De bordjes van de Walk of Wisdom wijzen ons over de uiterwaarden. Dat gaan we zeker doen. Maar…..ons pad wordt versperd door koeien met jong en grote horens. We zoeken nog naar een mogelijkheid om er langs te gaan. Overal liggen koeien. We doen het niet en gaan over de weg verder.
Bij het “Dijkmagazijn” komen we de weg op. Er staan bankjes en er wordt gewerkt. Gesloten staat erbij. Dat is echt Tineke. We vragen om koffie en de man die aan het dak aan het werk is, komt zomaar koffie brengen. Een echte engel voor ons. Spontaan nemen we het aan.
Bij de elektriciteitscentrale gaan we een sluis over en langs een industriegebied. Daarna gaan we over een brug, De Oversteek. Nieuw is dat je halverwege een trap naar beneden kunt gaan en over een eiland naar de Spoorbrug. We vonden het er fantastisch mooi. Let op wandelaars. Het is nog niet zo goed gemarkeerd.
De Oversteek
Heel in de verte zie je de Stevenskerk van Nijmegen al liggen.
We gaan over de spoorbrug naar het centrum van Nijmegen. Het voelt zowaar als aankomen in Santiago.
De laatste loodjes
In de Stevenskerk worden we erg hartelijk ontvangen door de vrijwilligers. Het certificaat van het boekje wordt getekend en we worden bijgeschreven in het boek van alle Walk of Wisdom wandelaars.
Een ervaring om nooit te vergeten. Nu al weet ik zeker dat ik deze Walk of Wisdom nog eens zal bewandelen. Pelgrims…. voel je welkom om mee te gaan. Tot slot, de tekst die we vandaag in Beuningen bij de Waal zagen. We werden er allebei door geraakt:
Steek zo stil over, dat het water spiegelt. Kijk dan voorzichtig om: je schrijft overkant op het draagvlak. Ik lees tussen de wolken door, hoe ik bij je kan komen……
Dat is een klein stukje, zei de chauffeur die ons wegbracht….. Hemelsbreed is het misschien 7 km, wij lopen 26 km. 7 km is over de A 50. Vanmorgen zijn we bij ongeveer 100 gestart. We zijn gekomen tot 122. (En nog een paar km fout en naar de bus…, lees verder)
Even afscheid nemen van ons geliefde Emmaus klooster. We vonden het er erg fijn. Zoek je een overnachting in Velp, denk dan zeker aan het Emmaus klooster.
Een hele afwisselende dag met een heerlijk zonnetje! Een groot park achter het kasteel van Hernen, landweggetjes, paadjes langs een sloot, natuurgebied de Elzen bij Bergharen, de wielen bij Afferden en tenslotte eindeloze vergezichten over de Waal.
In de grachten vind je het eerste “Cafe quarantaine”. Met de weerspiegeling van het kasteel zie je het niet zo goed. Op de achtergrond is een bartafel te zien met een paar stoelen.😉
Ook hier heeft de Walk of Wisdom de mooiste paadjes uitgekozen. Waar mogelijk door natuurgebieden. Wat een verschil met gisteren. We boffen enorm met dit zonnetje.
Een stukje bos…er zijn al vele bladeren op de grond, langzaam kleuren de bomen naar rood en bruin. In de ochtend is het vochtig, het gras is nat. We nemen alles wat de natuur te bieden heeft in ons op.
Kleine paadjes langs rietkragen. We zien buizerds en torenvalken vlak boven onze hoofden “bidden” in de lucht.
We zien al snel de kerktoren van Bergharen. De Walk of Wisdom loopt helemaal om Bergharen heen. De bewegwijzering is hier niet zo duidelijk en we waren zeker 1 km te ver gelopen. Dat is wel 2 km extra als je terug moet. We kwamen op een kruising en zien geen aanwijzing. Gelukkig kan ik op Topo GPS de route zien, zodat we weer snel op het juiste pad waren.
Na Afferden komen we aan de Maasbandijk waar we de Drie Waaien zien. (Of Wielen) Die zijn ontstaan bij dijkdoorbraken. Door de kracht van naar buiten en binnen stromend water ontstonden diepe gaten, die nu diepe poelen zijn. Prachtig om te zien met de mooie spiegeling.
Een reiger gaat een visje vangen.
Met veel trots dragen we de speld van de Walk of Wisdom op de rugzak. Door veel wandelaars herkend. Voor mij voelt het als een Camino, door o.a. dat symbool die ons ook steeds de weg wijst. Maar ook de verbondenheid met de medewandelaars en de mooie gesprekken die je onderweg hebt.
Wat de km betreft had ik in gedachten dat we naar Winssen zouden lopen en daar ook onze overnachtingsplek zouden hebben. Ik belde gisteren en gelukkig kwam ik er toen achter dat we in Beuningen en niet in Winsen slapen. Dat is toch 8 km verder. Te ver, want dan zouden we op 30 km uitkomen. We kijken hoever we komen, zeiden we. Zo kwamen we toch in Ewijk terecht. Langs de Waal vervolgen we onze weg.
Brug bij Ewijk
Na de brug is het nog 1,8 km naar de bus. De laatste 4 km, naar Beuningen gaan we met de bus en morgen weer terug waar we gebleven zijn. We zijn er trots op dat we zover gekomen zijn. Als het goed is morgen 15 km.
Met een portie bitterballen en het etappe drankje sluiten we de dag af op een terras (café de Zaak) bij de kerk in Beuningen. Dat hebben we verdiend. Op naar de laatste dag.
