Dagwandeling Grave vesting Raamdal

18 augustus, droog 18 graden, 19 km

Verrassend! Dat was deze wandeling als ik een woord zou moeten kiezen. De vestingstad Grave, door het dal van de Graafschap Raam, bosgebied, kazematten. Bijna elk half uur een andere omgeving, met ook nog bezoek aan het natuurgebied Langven.

Route: Grave-vesting en het Raamdal van “de Mooiste routes”

Als eerste gingen we over de Vestingwal van Grave met de mooie binnentuin van het Arsenaal. Vroeger was het een psychiatrische inrichting waar de mensen in de ommuurde tuin mochten lopen. Nu is het weer helemaal gereconstrueerd en weer als wandelgebied geschikt gemaakt.

Het was fijn om weer met medewandelaars op pad te gaan. Joepke, Tiny, Liesbeth en Josephine die al vaker met mij op pad gingen. Een warm bed voor Jeanne die voor de eerste keer meeging en voor het eerst 19 km liep. Het ging heel goed, daar mag je best trots op zijn.

Daarna gingen we door het centrum van Grave, de haven en het oorlogsmonument van Marketgarden. Dat is een stalen helm op een hoge sokkel.

Het Raamdal is prachtig. De kronkelende rivier, de veelal onverharde paden, de bossen waar we doorheen lopen. Het is een stiltegebied en het valt me inderdaad op dat je er niets hoort.

En natuurlijk hoort het Langven bij deze wandeling. Een gebied waar grote runderen grazen. Deze keer zien we ze alleen op het informatie bord. Een vorige keer lagen ze op het pad en moesten we een grote bocht eromheen lopen.

Een erg leuke dag, die we samen afsluiten met een etappe drankje op de markt van Grave. Dat hoort erbij. Tot een volgende keer, altijd welkom…..

Het aftellen is begonnen…..

Scheveningen, 18 augustus 2021. Bewolkt, 17 graden en het regent.

Bijna is het zo ver. Komende zaterdag ga ik samen met Gabrielle, Andrea, Aafke en Pieternella op weg naar Santiago. De overnachtingsplekken zijn gereserveerd, de noodzakelijke papieren ingevuld en de Corona-check-app staat op mijn telefoon.

Vandaag ontving ik van Mieke de pelgrimspaspoorten!zij heeft mij uitgelegd hoe ik de verslagen op haar site kan plaatsen. De reisbrief  heb ik zojuist aan de deelnemers verstuurd.

Het aftellen is nu echt begonnen. Over 4 dagen is het zo ver….

Ik kijk er naar uit de groep  op Schiphol te ontmoeten. Met elkaar vliegen wij het mooie weer tegemoet. Ik heb zin om met hen komende zaterdagavond aan de Douro in  Porto een toost uit te brengen, om elkaar een  BOM CAMINHO toe te wensen.

Maar nu eerst  nog de laatste voorbereidingen. Op mijn to-do-lijstje staat nog het nodige: inpakken, papieren verzamelen, oefenen om een verslag op de website te zetten.

Van dit laatste ben je nu even deelgenoot.

Wil jij ons volgen? Via deze site lees je in de komende weken vrijwel dagelijks een kort foto-verslag van onze reis.

Pelgrimsgroeten,

Irene Kapinga

Smokkelpad dag 4

4 augustus, Overdinkel, Gronau, Losser, 20 graden droog

Wat een bijzondere ervaring. Ons Smokkelpad in Twente over de Duitse grens. Vandaag gingen we van Overdinkel naar het zuiden, de Duitse plaats Gronau, even de bebouwde kom van Losser aanraken en daarna eerst langs de weg en door het bos naar de Judith hoeve

We vertrokken vanaf de Gerardus Majella kerk in Overdinkel door het kerkebos. Bijzonder mooi aangelegd met houtsnijwerk van de Kruisweg, een waar labyrint en door de zon beschenen glas in lood. Een aangename start.

Op weg naar Gronau kwamen we bij een wegversperring. De rivier de Dinkel kent vaak overstromingen en op dit moment zijn ze hier aan het werk om de Dinkel meer ruimte te geven. We vragen na of we er door kunnen. Bouwvakkers zeggen dat het kan, buurtbewoners geven aan dat het onmogelijk is. Wel worden we verwezen naar een bakker….daar zouden we koffie kunnen krijgen en wat lekkers, blijkt later. Daar hebben we wel 2 km extra voor over.

Helaas betekent dit dat we 5 km over de weg lopen tot we bijna in Losser zijn.Daar zien we een nest van koeien… Dit kunstwerk is van 2003. Ieder in de omgeving kent het wel.

Rond 13 uur hebben we pauze. Het Smokkelpad kent vele onverharde paden. We hebben onze pauze bij een bankje. Zo weinig hebben we nodig, een bankje, een vuilniszak en even tegen een boom uitrusten.

Het laatste stuk is veelal door het bos. Niemand te zien. Wat een rust. We genieten van alle laatste stappen.

Bij de Judith hoeve bereiken we het eindpunt van ons Smokkelpad. 4 dagen genieten van de mooie natuur, de uitstapjes naar Duitsland van de fijne gesprekken onderweg en de vriendschappen die tijdens de wandeling ontstaan.

Dat gaan we vieren….voor enkelen de eerste keer om 4 dagen ongeveer 20 km te lopen, voor anderen om het weer opnieuw te ervaren. Ik ben trots op jullie en denk met veel plezier terug aan deze dagen

Een toepasselijk biertje ” de Smokkelaar”. Welkom terug wandelaars, tot een volgende keer.

Smokkelpad Twente dag 3

3 augustus, 20 km, via de Duitse grens naar Losser en Overdinkel, bewolkt, droog 20 graden

In dit mooie, voor mij onbekende, Twente is het echt genieten. De stilte, de natuur, de grenspaden, bijna geen auto’s te horen, een gebied dat zeker de moeite waard is om te ontdekken.

Hemelsbreed is het maar 10 km. Je ziet door al die bochten door de mooie gebieden dat wij er zeker 20 van maken.

Regelmatig passeren we rivier de Dinkel. De rivier lijkt niet heel hoog te staan. We zien zelfs een zandbank.

In Losser zelf worden we langs oude gebouwen geleid. Zoals hier, Erve Kraesenberg. Een boerenerf van de 17e eeuw. Het was helaas gesloten toen we er voorbij kwamen.

Aan de rand van plas Oelemars staat een uitkijktoren. Gerard beklom deze 106 treden en kon van boven naar beneden ons fotograferen, net kleine mieren.

Het Oelemars is door de mens gevormd. Ooit was het een hoogveengebied, dat gecultiveerd is door zandwinning. Nu een belangrijk natuurgebied voor vogels met vele soorten.

Steeds gaan we naar en over de Duitse grens terug. Zo komen we ook langs het Franciscaner klooster Barbel. We nemen er een kijkje. De kerk is altijd open. Erg mooi is de mozaik van de voorgevel.

Steeds hoopten we de drielandensteen te zien. We waren er dicht bij, maar zagen het niet. Wel vonden we de toeristische informatie. Drie landen? Het stamt uit 1659, de plaats waar Nordrhein Westfalen, Niedersachsen en Nederland samenkomen

Dan het laatste stuk naar Overdinkel. De Smokkelplaats. Dat komt omdat Overdinkel precies aan west, Zuid en oost door Duitsland wordt omgeven.

Daar staan de auto’s op ons te wachten. Geen horeca daar, dus na een kleine pauze gaan we terug voor ons etappe drankje bij het hotel.

Morgen de laatste km van ons Smokkelpad. Ook deze dag lijkt weer een droge dag te zijn…. We kijken er naar uit

Smokkelpad dag 2

2 augustus, half bewolkt, 20 graden, 22 km vanaf Denekamp naar het zuiden

Het is wel een beetje plannen vandaag. We streven naar ongeveer 20 km per dag. Waar kom je uit, waar kun je parkeren en hoe komt iedereen weer bij het beginpunt. Hier bij de grens is er geen openbaar vervoer en we kiezen ervoor 2 auto’s bij het eindpunt te zetten. Dus eerst 3 personen bij het beginpunt brengen, doorrijden naar het eindpunt en de 2 chauffeurs van het eindpunt weer naar het beginpunt brengen. Ik hou wel van puzzelen, zeker als alles past.

We beginnen bij het Omringkanaal van Denekamp aan de Stroothuizerweg. Het is heerlijk wandelweer vandaag. Het zonnetje schijnt en het licht in het water, spiegelt de wolken. We hebben er zin in!

Hier in Twente vinden we het prachtig. Langs boerderijen, kleine paadjes, bospaden, voor elk wat wils.

We lopen op de grens van Duitsland en Nederland, de Vrijdijk. Bekend door het smokkelen van bv boter, sigaretten en drank. Om de smokkelaars op te sporen werden Commiezen gestationeerd in de Commiezen hutten.

Die Commiezen hutten liggen half verscholen, ze liggen een beetje verdiept. Binnen in kun je bij slecht weer schuilen. ( En ze zijn ook gebruikt als toilet😐)

Op het moment dat we pauze willen nemen worden we verrast door een huisje, waar we zelf koffie kunnen maken en zelfs met een QR code kunnen betalen. We voelen ons zomaar verwend met deze Twentse gastvrijheid.

Het is mooi om te zien. Bermen bezaaid met bloemen. Hier bv met zonnebloemen, die net open zijn gekomen.

We vervolgen onze weg. Er zijn veel fietsers onderweg, meestal is er een wandelpad naast het fietspad. Aan de Duitse kant staat er soms een hek en we zien ook grenspalen.

Hier en daar staat een Twentse tekst. Gerard begrijpt dat wel, het lijkt erop. Er staan ook hier QR codes bij, met informatie over het Smokkelpad.

Hij heeft een slecht humeur…..

Precies als we denken, waar zouden we pauzeren, vinden we weer zo een gastvrije plek.

Zomaar de grens overgaan voelt nu ook wel een beetje als smokkelen. We zijn op “doorreis” en gaan na een km of 4 weer terug naar Nederland. Niemand die ons kwam controleren. Wel kun je je hier voorstellen dat controle vroeger belangrijk was.

De laatste loodjes. We gaan naar het eindpunt, daar waar de route 30 km aangeeft. Hier zijn geen wegen over de grens en we hebben de auto’s aan de Nederlandse grens staan. Daar komen toch nog 1,5 km bij. Geen probleem….ieder is goed getraind en het gaat erg goed.

Niet ver van deze brug staan de auto’s op ons te wachten. Daar waar de Losserdijk, overgaat naar de Denekamperdijk. Daar gaan we morgen verder. Verder op ons Smokkelpad. Wat was het een heerlijke dag. Bij ons hotel op het terras drinken we ons etappe drankje.

Smokkelpad Twente dag 1

1 augustus, 14 km, bijna droog 20 graden

Een nieuw avontuur vinden we in het Smokkelpad in Twente. In totaal 62 km op de grens met Duitsland. We volgen de grijze lijn op onderstaande kaart. Gemarkeerd met wit paarse bordjes.

Wandelen in de voetsporen van smokkelaars: dat doe je in het oosten van Twente. Terwijl je door een landschap met weilanden, woeste gronden, bossen en beken wandelt, kom je langs oude ‘commiezenhutten’, zoals die aan de Vrijdijk. Vanuit deze hutten speurde de ‘commies’ de omgeving af.

Vandaag waren we om 12 uur in Beuningen. Ons overnachtingsadres is 1 km van de route. (Fletcher) Na 1 km waren we aan het begin van de route. Vandaag rondom Denekamp, met extra km van en naar ons hotel.

We zijn van links naar rechts: An, Gerard, Marjolein, Riny en Marjo.

We hoopten op een droge dag. Onze voorspellingen van diverse apps waren heel verschillend. Deze hebben we tenminste vastgelegd 😉, het is tenslotte zo voorbij.

We dachten nog….de regenjassen moeten echt aan. Wat blijkt…… het valt reuze mee. Het zet niet door en het blijft bij wat druppels.

Wat is het hier een mooie omgeving. De boerderijen liggen ver van elkaar. Het is licht glooiend en de gewassen op de akkers groeien weelderig.

Op het moment dat we even willen pauzeren, is het een beetje aan het regenen en kunnen we droog zitten onder een brug.

Langs het omleidingskanaal aan de oostzijde van Denekamp gaan we naar het zuiden. Een mooi onverhard pad met inderdaad een zeer dreigende lucht.

Bij een volgend knooppunt gaan we van de route af om weer naar ons hotel terug te gaan. Dichtbij is een museum met terras, waar we ons eerste etappe drankje kunnen gebruiken. Ja…in de ☀️. Echt genieten. Zo sluiten we onze eerste dag af.

Dagwandeling Austerlitz

31 augustus, 18 km veel regen

Deze dagwandeling is ook van de site “de mooiste routes” en heeft de naam, kliffen, kuilen en Kozakken. Startpunt Beaufort huis bij Austerlitz.

Beschrijving:

Door een afwisselende, bosrijke omgeving voert deze wandeling u langs een aantal interessante plekken, te beginnen met het Beauforthuis zelf. U zult, zowel geologisch als historisch gezien, verrassende bijzonderheden tegenkomen. Door naald- en loofbossen, parkachtige terreinen, stuifgebieden en heidevelden wandelt u over smalle paden, brede boswegen of lange zichtlanen door de geschiedenis van grootgrondbezit en Franse overheersing. Bijna altijd loopt u over onverharde ondergrond.

Zoals je op de kaart ziet, veelal door de bossen, en kleine stroken heide gebied.

Het was weer een reuze gezellige dag. De wandelaars van Marieke waren er bijna allemaal. Het voelde als een echte eerste Camino dag. Voor jullie allen alvast Buen Camino.

Dichtbij het restaurant vind je een plattegrond en er zijn ook paaltjes routes te vinden. De makers van deze route hebben alle soorten paden gevonden. Ook kleine kruipdoor, sluipdoor paadjes en die mooie brede lanen. Een ervan loopt rechtdoor dwars door dit gebied, wel 12 km lang

Het is dan weer even droog, dan weer regen. Jas aan jas uit. We vinden het niet erg en genieten vooral van de Camino verhalen en wat je allemaal meeneemt.

Af en toe is het een open gebied, zoals hier bij het natuurgebiedje de Krakeling.

Tot een volgende keer…..

Naar Sarria. Eindelijk op Camino

21 augustus – 4 september 2021:  Sarria – Finistera.
Het is zover. Nadat deze Camino twee keer vanwege Corona is uitgesteld, starten wij nu echt op 21 augustus. Wij zijn Riet, Nellie, Attie, Mia,  Marijke, Denise, Bert en ik, Simone.  We lopen de laatste 100 km van de Camino Frances, de bekendste Camino naar Santiago de Compostela en daarna door naar Finistera, het ‘einde van de wereld’. Startpunt is de plaats Sarria, iets meer dan 100 km van Santiago.

Startpunt Sarria, Calle Mayor

2021 is een heilig jaar of Ano Xacobeo. Als  25 juli, de naamdag van Jacobus,  patroon van Spanje, op een zondag valt, is er een heilig jaar. De ‘ Heilige,’ deur (puerta sacra) van de kathedraal van Santiago is dan het hele jaar open. Dit trekt extra pelgrims. In verband met corona heeft de paus besloten het heilig jaar tot eind 2022 te verlengen.

Als je minimaal de laatste 100 kilometer loopt, krijg je bij aankomst in Santiago een diploma (Compostela).

Na aankomst in Santiago lopen we verder naar Finistera, het  ‘einde van de wereld’ voor de Romeinen en kilometer 0 punt van de Camino.  Spannend is het om na zo’n lange, zware tijd  weer op Camino te gaan en in een ander land te zijn. Ik ben benieuwd hoe we dit gaan ervaren.

 

 

 

 

 

 

 

 

Nieuwsbrief juli 2021

Wandelreizen in Nederland en naar Santiago

Ook jij bent van harte welkom!
“Plannen maken kan altijd…..”

Beste Wandelaar,

Je ontvangt deze nieuwsbrief, omdat je deze al eerder hebt ontvangen of omdat je bent aangemeld. Wil je deze nieuwsbrief niet meer ontvangen? Via deze link kan je afmelden.

In deze nieuwsbrief:
– Nieuwe plannen in Nederland in 2021 en 2022
– Plaatsen vrij in 2021
– Nieuwe plannen in Spanje / Portugal 2022
– Update 2021
– Informatie-avonden
– Dagwandelingen

Veel leesplezier en graag tot ziens bij een wandeling.
Mieke Schrieks  |   In Balans op weg – Wandelreizen naar Santiago

Lees verder Nieuwsbrief juli 2021

Dagwandeling Mookerheide

25 juli, 16 km droog 25 graden

Een hele stevige wandeling met voortdurend hoogteverschillen, en dat gewoon in Nederland. Of volgens de beschrijving van “De mooiste routes”: Zevendalen.

Zevendalen is een fraaie afwisselende wandeling in het heuvelgebied van de Sint Jansberg. U loopt op en neer door mooie bossen en langs akkers en ontdekt onderweg de Mooker Schans en de Heumense Schans. Dit zijn verdedigingswerken uit de zeventiende eeuw. Na de prachtige Mookerheide doet u het heuse Zevendal aan.

Route Zevendalen van De Mooiste Routes

Volgens de route beschrijving start de wandeling vanaf Plasmolen. Omdat we dan geen horeca onderweg zouden hebben kiezen we ervoor te starten bij station Mook Molenhoek. Zo hebben we halverwege pauze bij Pannenkoeken restaurant Den Tol.

Deze wandeling is bijzonder mooi. De eerste heide staat in bloei, velden vol met zomer bloemen, heuvels en onverharde paden.

Vanaf het station gaan we de trap op naar de wandelgebieden en komen als eerste bij de Heumense schans.

Informatie Heumense schans als verdedigingswerk

Velden vol boerenwormkruid, Jacobs kruiskruid, een lust voor het oog. We zijn op zoek naar de rups die op het Jacobs kruiskruid zit en uiteindelijk vinden we die ook.

Het blijft stijgen en dalen en wat is dan fijner om even uit te rusten en van het uitzicht te genieten. Vandaag waren we maar met 3, Elly, Annemiek en ik. Altijd goed en gezellig.

Hier vinden we ook de eerst bloeiende heide. Nog niet veel. Het is veel later dan in 2020, toen eind juli alle heide in bloei stond.

Bij het passeren van het Zevendal is het wederom een bloemenzee. Een rustige zondag, het lijkt of velen op vakantie zijn.

In de bossen van de Sint Jansberg is het heerlijk koel. Beukenbossen, afgewisseld met vele eikenbomen en dennen.

Ook op de terugweg passeren we weer het Zevendal en de noordkant van de Mookerheide en de Heumense Schans. In zoveel natuur is de beschrijving soms moeilijk. Bij deze 7 stammige boom moesten we linksaf . Was even zoeken vanaf welke plek we de 7 stammen zouden zien.

Deze boom hangt helemaal over het pad.Elly en Annemiek kunnen het nog net ondersteunen.

Bij het station Molenhoek is geen horeca. We gaan toch even op zoek in het dorp. Erg leuke horeca met ijssalon op een pleintje. Hier hebben we ons etappe drankje. Tot een volgende keer Elly en Annemiek.

Dagwandeling Vughterheide

24 juli, 20 km, droog en benauwd 24 graden

Wat is dat leuk! Een reünie met de wandelaars van de Camino Primitivo van 2019. Vertrek vanaf station Den Bosch

Vlnr Janny, Peter, Rianne, Karin en Gerrit

Het centrum van Den Bosch is direct gelegen aan het natuurgebied De Bossche Broek. We wandelen langs de Dommel de stad uit en hoopten via een klein pontje over te kunnen steken. Door het hoge water was dat nog niet mogelijk en gingen we langs de vestingmuren naar een andere ingang van het Bossche Broek.

Hier zie je wel dat het water hoger staat, de aanlegsteiger is ook onder water.

En wat leuk is…..hier start ook zomaar een Camino naar Santiago. Trek er 3 maanden vooruit en je kunt er komen. We kwamen ook iemand tegen met schelp die nu onderweg was…..

Een eind verder konden we wel het water oversteken en kwamen zo bij de Loonse Baan in Vught. Een pad leidde ons naar de Vughterheide. Alleen maar de pijlen volgen. Het blijft even goed opletten. Je bent er zo voorbij.

We gaan even pauzeren bij het café van het museum van kamp Vught. Als je hier gaat wandelen is er een mogelijkheid om het museum ook te bezoeken. We hadden er een tijdslot voor moeten reserveren. Helaas was alles vol. We gaan even een klein stukje terug naar de fusillade plaats. Zeer indrukwekkend.

Langs de Lunetten gaan we over kruipdoor sluipdoor paadjes. Een route van “de mooiste routes” genaamd Broek en Heide. Net even buiten het wandelroute netwerk om, en heel mooie paadjes. Het is erg rustig, we komen bijna geen andere wandelaars tegen.

Het laatste stuk is langs het Drongelens kanaal. Ook hier staat het water hoog. We kunnen erdoor en komen zo over het verdedigingswerk van de Isabel kazerne.

Een voetgangersbrug over het spoor brengt ons zo weer in de binnenstad terug.

Nog even ons welbekende etappe drankje….een biertje gaat er dan wel in. Tot een volgende keer.

Dagwandeling Mook

26 juni, 18 km, 25 graden

Vandaag is de de dagwandeling vanaf station Mook Molenhoek. De Kloskorf van de Mooiste routes.

De Kloskorf vanaf station Mook Molenhoek

Beschrijving route: Deze gevarieerde rondwandeling brengt je door het grensgebied van het noordelijke puntje van Limburg en het zuiden van Gelderland. Vanuit het station ga je rechtstreeks de natuur in. De route gaat door bossen, heidevelden, langs paardenweides, een jachtslot en door een heemtuin met een aantal bankjes en picknickplekken. Aan het begin en aan het eind van de wandeling klim je via een trap de stuwwal op en af. Daarna gaat de route deels door glooiend landschap maar zonder zware klimmen of steile afdalingen. Vandaag ook met activiteiten bij het zweefvliegveld.

Het is vandaag ook de wandeling voor de mede wandelaars van Irene. Van harte welkom aan Gabrielle, Pieternella van de Camino Portugues en Francis van de Camino Ingles.

Het is inderdaad een steile trap die ons naar de hoogte van de stuwwal brengt.

De wandeling door de bossen brengt ons naar de Heemtuin van Malden. Daar zien we velden vol met diverse tarwesoorten en vele bloemen. Een lust voor het oog. Daar komt ook de naam Kloskorf vandaan. (Die hebben we gemist) Een Kloskorf is een afgedekt holle boomstam met een gat voor de bijen. Volgende keer zeker gaan kijken…..

Het is een prachtige wandeling. Veelal bos, hier en daar open stukken door het zand. Ook beukenlanen, hier zie je goed dat de bladeren aan de buitenkant zitten. Zo beschermt de boom haar eigen boomstam tegen de zon.

Bij het zweefvliegveld is het boscafe Zweef Inn open. Het is dan 4 km voor het einde van de etappe….. Er is heerlijk alcoholvrij bier te koop. Nog lekker ook….. Beter om tijdens de wandeling geen alcohol te nemen. Dat gaat echt in je benen zitten.

Proost! Dat smaakt.

De route bij Jachtslot Mookerheide is hier en daar niet meer zoals de GPS track leidt….even goed opletten, enkele paden bestaan niet meer. Het mooiste stuk van de wandeling is voor het laatst bewaard. Nog even over de Mookerheide. Dalend over de mooie zandpaden.

Terug over de steile trap komen we weer bij het treinstation uit.

Tot een volgende keer. Gabrielle, Pieternella en Irene, alvast Buen Camino…..

Waddenwandelen Terschelling dag 3

26 juni, 12 km, droog, 15 graden van Midsland Noord naar West Terschelling

Ons “Waddenwandelen” zit er op. Deze keer op de Waddeneilanden Vlieland en Terschelling. Volgens het boekje 86 km, met het extra rondje op Vlieland en de aanloop km van/naar de bus kwamen we op 112 km uit.

Ook vandaag verrassend mooi. Met bos, duinen, onverharde paden en boerenlandschap en tenslotte de Waddenzee.

Natuurlijk gaan we de uitkijktoren beklimmen. Niet gedacht dat ons dat zo makkelijk af zou gaan. Zo zie je maar dat je in de flow van het wandelen komt en je steeds conditie bij krijgt. Of toch die steile trap op durft, waarvan je had gedacht dat je dat nooit zou doen.

Het uitzicht is erg mooi over het meertje van Hee.

Nog een klein stukje duinen. Zouden we nog even naar de zee gaan? Volgens de kaart is dat echt te ver. Dat gaat niet lukken. We willen de boot van 14 uur halen.

Wel hebben we nog even tijd voor onze pauze bij hotel Bornholm, ongeveer na 8 km. Ik kan het niet nalaten. Een stukje cranberry taart. Overal waar je komt wordt die net anders gemaakt. Nu als soort chease cake. Lekker!

Ook hebben we nog even tijd om naar de beelden te gaan kijken, op de waddendijk. Erg mooi, waarbij ik even een foto van Miets kies omdat ze samen met Marianne was toen de zon scheen.

Wij vieren het slot van onze Waddenwandelen. Fantastisch dagen, wat hebben we genoten. Mooie natuur, verbindende gesprekken, nieuwe vriendschappen. Van harte gefeliciteerd, jullie hebben het heel goed gedaan. Kanjers, stuk voor stuk.

In gedachten en met weemoed wandelen we terug naar ons hostel voor de bagage en over de Waddendijk naar de boot.

Bedankt Gerard, Miets, Joke, Yvonne en Marianne, voor alle mooie gesprekken, het vertrouwen in elkaar en dank je voor de mooie woorden bij ons afscheid. Tot een volgende keer. We gaan verder met Waddenwandelen, dan gaan we naar Ameland……

Waddenwandelen Terschelling dag 2

24 juni, 22 km, ZON, 17 graden. Van Hoorn door duinvalleien naar het oosten, naar het zuiden, de Waddenzee en daarna door de polders naar Hoorn. Van Hoorn door het bos en heide velden naar Midsland Noord.

“Wadbijzonder” was deze dag zeker. Elke stap genieten, elk uur een totaal ander landschap. We kunnen er niet genoeg van krijgen. Ook Terschelling heeft ons hart veroverd. Het is zo gemakkelijk vanaf ons Stayokay hostel een bus naar alle richtingen van het eiland. De wandeling zodanig plannen dat we ook weer met de bus terug kunnen.

We beginnen in het Hoornse bos. Een gevarieerd bos met hoge dennen en loofbomen.

Niet ver daarna komen we in een natte vallei en er staan velden vol met cranberries. In dit jaargetijde beginnen de bloemen roze te kleuren. Erg mooi om te zien.

Eindeloos. Je kunt er 360 graden om je heen kijken. Graspaden, met hier en daar de geel rode richting plaatjes. Blij zijn we met de route ok GPS. Anders hadden we vandaag vast veel moeten zoeken. Zo de moeite waard om hier te lopen, een beetje zoeken is helemaal niet erg.

Bij het strandpaviljoen “Heart Break hotel” gaan we de duinen over. Vlak ervoor een meer, waar we de kieviten en scholeksters zien overscheren.

We zijn er om 11 uur….helaas voor ons, is het nog gesloten. De medewerkers zijn er al en helpen me aan vers water.

Vandaag is het maar 1 km over het nog lege strand. In het boekje staat: bij paal 18600 rechtsaf, er staat geen bordje en er is geen pad. We gaan “pad vinden” en besluiten goed op elkaar te letten. We beklimmen de hoge duinen en laten ons met het gewicht in de hakken door het zand naar beneden glijden. We vinden het een avontuur.

Als we dan boven op de duintoppen staan, voel ik me best trots.

We zagen het punt waar we uit zouden moeten komen……maar er was maar een heel smal pad. Er zat niets anders op dan hopen dat er geen prik struiken staan. Ik ga dapper voorop en zo ben ik in de gelegenheid deze dappere lopers te fotograferen. Allemaal doorzetters en gewoon proberen en ervaren hoe heerlijk het is om je door het zand te laten glijden.

Er volgt een zeer nat gebied. Of in het midden waar de grassprietjes door het water heen groeien of hogerop. Ieder heeft zijn eigen tactiek.

Dan komen we bij de Waddenzee aan. Een prima plek voor onze lunch. De strak blauwe lucht wordt afgewisseld door de lage witte wolken. Het licht boven de Waddenzee wordt prachtig.

Ja…..deze dappere wandelaars gaan ook op de smalle plank haar een drijvend vlot, genaamd de Streken, dat zich opent als het water hoog is. Zo mooi gelegen! Voor een Oeral festival ontstaan. Het werkt met de getijden en is steeds anders. Ter herinnering aan Joop Mulder.

We lopen een paar km langs de Waddenzee. Daarna gaan we de polder in naar Hoorn. De boeren zijn bezig met het grasland. Na de regen en nu de zon wil het wel groeien. Op de dijk en de trap liggen de schaapjes, die niet zomaar aan de kant gaan.

Na een terrasje in Hoorn gaan we voor de laatste 4 km. Wederom een ander landschap. Een paar km door het Formerumerbos en tenslotte nog een heide veld, de Landerumerheide.

Wat een veelzijdige, prachtige wandeling. De natuur en het prachtige weer maakten de dag compleet. Ons etappe drankje op het terras van Stayokay is een mooie afsluiting.

Waddenwandelen op Terschelling

23 juni, 20 km, bewolkt 14 graden, Hoorn West Terschelling

😉 hoort bij foto van de titel

De eerste etappe van Waddenwandelen op Terschelling start bij de boot en eindigt niet ver van Hoorn af. Wij kozen ervoor om naar het eindpunt te reizen met de bus. Die stopt zowat voor de deur bij ons hostel.

Stayokay hostel op Terschelling

Onderstaand zie je de totale route van Waddenwandelen op Terschelling. Voor ons vandaag vanaf Hoorn een deel oranje en dan langs de noordkant naar het westen. Morgen gaan we helemaal naar het oosten.

We starten vandaag vanaf Hoorn naar het noorden voor een prachtig stuk langs het strand. Het is bijna eb. Het strand is eindeloos breed.

Het verschil tussen eb en vloed is enorm groot. Belangrijk om te weten of het snel vloed wordt, omdat je zomaar verrast kunt worden door het water. Dat zie je hier goed, de geulen zijn zo weer volgelopen.

Het strand is zo breed, het zand wordt opgewaaid tot nieuwe duinen. Het begint in het klein, steeds worden de duinen groter.

Precies om 11 uur komen we bij een strandtent aan. Juist als wij er zijn, gaat het open.

Na het strand volgen we geruime tijd een fietspad, met aan weerszijden duinen en broedgebieden voor de vogels. We vinden daar een heel mooi plekje voor de lunch.

Het mooiste deel van vandaag was langs het groene strand. Rond 1800 de westgrens van Terschelling. Later groeide de zandplaat de Noordsvaarder aan het eiland vast, raakte begroeid en kreeg de naam Groene Strand

Een heel veld vol orchideeën. Prachtig om te zien. We zoeken het op en lezen dat het de gevlekte orchis zou kunnen zijn. We vinden het prachtig!

Heel onverwacht zien we om de hoek van het eiland West Terschelling opduiken.

In West Terschelling gaan we even richting centrum…..ons etappe drankje smaakt uitstekend. Dat hebben we verdiend.

Waddenwandelen op Vlieland

22 juni, 21 km, licht bewolkt 17 graden

En dat was dag 3 alweer…. Vandaag gingen we met de bus naar het Posthuys en daar vandaan start onze etappe.

Het liep anders dan gepland. Gisteren kreeg ik een mailtje dat mijn geplande taxi boot van Vlieland naar Terschelling van 15.10 uur was vervallen en dat we de sneldienst van 19.05 uur krijgen….? Oei, dat betekent dat we geen gebruik kunnen maken van de maaltijd in het Stayokay hostel van Terschelling. Flexibel als ze zijn krijg ik geld terug. Marianne en Miets gaan op onderzoek uit, want we hebben zin in kibbeling. Zo reserveren ze alvast bij het restaurant van de haven. Makkelijk en achteraf ook beter. De afstand van de gele route was 21 en dat zouden we zeker niet kunnen halen. Dus, kortom de annulering komt goed uit, we kunnen de hele dag van deze prachtige route genieten.

Langs de zee, door natte duinvalleien, door het bos, langs de haven en dat op een zon overgoten dag, met een heerlijke temperatuur van 17 graden.

Voor de aansluiting op de route lopen we eerst naar het noorden voor een 2 km langs de zee. Altijd als ik dan over de duinen de zee zie, is het een soort thuiskomen. Als kind heb ik aan de kust gewoond en dat blijf je voelen.

Het strand is eindeloos, voor 10 uur zijn we de enigen. We horen de meeuwen, de golven en ieder voor zich gaat zijn momentje nemen. Het eigen ritme met het ritme van de zee.

Heb je de schoonheid van de kwallen gezien? Het glanst, is doorzichtig en heeft ook nog rode streepjes. Alleen al leuk om ernaar te kijken.

De route is zeer afwisselend. Steeds opnieuw gaan we over de hoge duinen naar het binnenland. Drassige paden met aan weerszijden vennetjes, grassen en kikkers. We horen ook de wulp en zien de wulp een duikvlucht maken.

We zien veel vingerhoedskruid, het lijken wel orchideeën.

Tja, hoe moeten we hier verder? Rechtdoor of links? Dit is een punt om goed op te letten. De ene is van de heenweg, linksaf gaan we nu. Dat is of de tekst goed lezen of even checken met Topo GPS.

Er zijn enkele laaggelegen paden, die vol zijn met water. De route loopt erdoor. Ook rechts en links van het pad, zien we veel water. Geen optie om erdoor te gaan. Ook hier helpt Topo GPS. We gaan even terug en zoeken een nabijgelegen hoger pad

Ook vandaag beklimmen we het hoogste punt bij de vuurtoren en zien daar zowel de Waddenzee als de Noordzee.

Af en toe is er ook bewolking en dan nog geen kwartier later is het weer strak blauw. We zien vandaag wel veel fietsers onderweg en er zijn paden die we delen. Of er is een pad naast, dat gaat ook goed.

De laatste keer dat we de duinen overgaan is bij de havens. Een dalend en later stijgend pad brengt ons weer op het strand.

Ik zie iedereen genieten. Het lijkt net of we al dagen onderweg zijn.

Via de jachthaven lopen we naar het dorp terug, bagage ophalen, bij restaurant Zeezicht gaan we kibbeling eten. Natuurlijk is er eerst tijd voor ons etappe drankje. Om 19.05 uur hebben we de snelboot naar Terschelling. De komende 3 dagen gaan we op dit eiland verder met “Waddenwandelen”

Waddenwandelen op Vlieland

21 juni, 17 km regen 12 graden

“Blijf om je heen kijken en geniet, de wereld is zo mooi” staat op de foto boven dit blog. Dat vinden wij van Vlieland. Zo mooi, zo puur, zo stil. Gewoon overweldigende natuurschoon…ook met regen. Vandaag gingen we helemaal naar het westen, tot de Vliehorst.

Het regent als we vertrekken en we zijn verrast. Miets en ik hebben dezelfde regenkleding. Voor haar de eerste keer dat ze deze poncho aan had. Met uitsparing voor rugzak, mouwen en rits aan de voorkant. Een grote regenjas zeg maar.

Direct bij ons hotel vinden we de eerste aanwijzingen. De geel met rode sticker die ons de weg wijst.

We beginnen met de enorme trap naar de vuurtoren, geen idee hoeveel treden, 40 meter hoog, misschien 200? Het is een stevige start en hier zie je gelijk het mooie uitzicht naar de Waddenzee.

Daarna volgen prachtige paden door het bos. Vooral het mos is mooi om te zien. O.a. rendiermos dat alleen groeit als de lucht schoon is. Ook duinvalleien begroeid met heide en hoogte verschillen. Iedere paadje, iedere bocht heeft een ander weids uitzicht.

De route is heel goed gemarkeerd en brengt ons ook naar uitzicht punten. Een keer hadden we een markering gemist en konden we via Topo GPS de route terugvinden.

Na onze pauze bij het Posthuys gingen we langs de Kroons polders. Ontstaan om Vlieland te beschermen tegen de zee. Opzichter Kroon liet rietschermen aanbrengen ten oosten van de Vliehorst. Daardoor ontstonden stuifdijken met 4 nieuwe polders, allemaal verschillend, omdat het zoutgehalte varieert. We zien er op dit moment vele paarse bloemen.

Het blijft gestaag regenen. De paden zijn vol met water. Inmiddels zijn we allemaal verzopen katjes…..

We besluiten om via de Postweg terug te gaan, zodat we de bus van 15.15 uur kunnen halen. Het was toen nog 3 km.

Morgen gaan we met de bus naar het Posthuys om dan via de noordkant en duingebied naar het oosten te gaan. Als het net zo afwisselend is als vandaag, zien we een mooie dag tegemoet. Zie bij onderstaande foto vooral de paarse lijn. Volgens de verwachtingen….met droog weer.

Waddenwandelen

20 juni, Vlieland aankomst en rondwandeling 9 km

Het is en blijft een heerlijk vooruitzicht om verder te gaan met “Waddenwandelen”. Een lange afstand wandeling over alle waddeneilanden en vandaag zijn we op Vlieland aangeland. Na de snelboot van 13.20 hadden we nog tijd voor een rondwandeling. Deze ochtend van huis uit vertrokken, een halve dag later in een totaal andere wereld…..

Wandeling Kuitenbijter van ” de Mooiste routes”

Kuitenbijter heet deze wandeling….dat klopt. Want we gaan over de hoogste duintop tot aan de vuurtoren. We zijn: Joke, Miets, Marianne, Yvonne, Gerard en ik. We logeren in de Herbergh van Flielant, midden in het dorp.

Direct uit het dorp gaan we over de bospaden, die stijgen en dalen over de duintoppen. Onverwacht als je denkt dat waddeneilanden alleen maar strand, wad en zee zijn. Vlieland heeft vele mooie kanten.

Eerst lopen we over de waddendijk. De lucht heeft net als de zee vandaag grijstinten, die bijna ongemerkt in elkaar overgaan.

We zien aan de paden dat het flink heeft geregend. De dennennaalden zijn in sporen weggespoeld. Je ziet zo hoe het water de heuvels afliep.

Op een stil plekje zien we een watertje. Het blijkt ijsbaan de Vliehorst te heten. De waterlelies en de gele lis bloeien weelderig. Wat een fijne ervaring, het is er totaal stil.

Ach ja….het zijn ook de details die ik zo mooi vind. Zoals deze knoest in de boom.

We klimmen naar de vuurtoren, die we al van verre zagen staan. Boven op de 40 meter hoge Vuurboetsduin vind je de vuurtoren.

Via de Badweg komen we bij het Seeduyn uit….met een strandtent die open is, Het Boshuys. Inmiddels zijn we op de helft van onze geplande wandeling en vinden het tijd voor een pauze 😉. Het voelt nog steeds speciaal dat die open zijn en we er kunnen zitten.

Dan over het strand een heel eind naar het westen. Altijd mooi om het strand te ervaren. Golven, schuim op het strand, palen die net die extra diepte geven.

Bandensporen met teksten, zoals deze: Leef op het ritme van de zee….. Poëzie op het strand. Goed gevonden. Spontaan ga ik zingen: “leef, alsof het de laatste dag is”

We worden om 18 uur in het hotel terug verwacht. Daarom gaan we een klein stukje afsnijden. Vanaf het strand gaan we de duinen over. Daar waar veel voetstappen staan. Zo kwamen we uit bij een camping en konden direct naar het zuidwesten om weer in Oost Vlieland uit te komen

Morgen gaan we starten met Waddenwandelen op Vlieland. Helemaal naar het westen. We gaan het ervaren.

Dagwandeling Amsterdam

13 juni, 15 km veel zon 25 graden

Verrassend! Wandelen vanaf Amsterdam Zuid en wandelen door parken, grachten en ook nog rustig. Zo zagen we veel groen, onverharde paden en een wandelroute netwerk. Te vinden bij Routeplanner/wandelnetwerk Noord Holland

Vertrek vanaf station Zuid, Zuidplein We lopen knooppunten door zuid, Beatrixpark, Amstelpark, Uilenstede via Halfjes laan, Amstelveen, stukje Amsterdamse bos/Nieuwe Meer, Olympisch Stadion weer terug naar Zuid.

Vandaag is de wandeling tevens de kennismaking met Simone, die in augustus vertrekt voor de wandeling vanaf Sarria naar Santiago en Finistere. We worden dan ook door Simone rondgeleid door Amsterdam.

We heten Bert van harte welkom. Helaas waren de andere wandelaars verhinderd.

Kunst in het Beatrix park. Er staat bij “past, present, futures”

Rododendronlaantje

De Riekermolen is bekend omdat er een beeld van Rembrandt bij staat. Bij de bus toeristen een vaste stopplaats.

Amstelveen

Bij restaurant Klein Kalfje hebben we pauze. Met dit heerlijke weer en een mooi uitzicht is dat extra genieten.

Via Coriovallum dag 5

10 juni, 22 km zonnig 27 graden

Yes! Deze schitterende Camino, de Via Coriovallum, in Zuid Limburg zit erop. 119 km prachtige vergezichten, dagelijks heuvels en ook overal stempels voor in ons pelgrimspaspoort.

Vandaag het laatste deel. Een voor mij onbekend gebied van Heerlen naar Houthem. Met druivenranken, glooiende vergezichten. Veel open terrein, zodat de landschappen bijna bij elke bocht anders zijn.

Etappe Heerlen Houthem

We vertrekken direct van ons verblijf Nivon Natuurhuis Eikholt. Heel ideaal voor deze Via Coriovallum omdat het dichtbij het station is en (op Vijlen na) alle etappe plaatsen aan in station liggen. Voor ieder was hier een 1 persoonskamer beschikbaar, de gastvrouw en heer zijn hartverwarmend, de schitterende tuin voor het huis.

Het eerste deel is de stad uit en is wat saai. Vanaf Kunrade hebben we mooie wandelpaden.

Ook passeren we de Kunrader steengroeve.

Heuse wijngaarden, waarvan de wijn plaatselijk te koop is bij de supermarkt.

De vergezichten rijgen zich aaneen. Granen velden, bomen rijen, blauwe lucht. Kun je je voorstellen hoe we dit allemaal in ons opnemen?

In het dorpje Winthagen ligt kapel OLV Sterre de Zee. Hier vind je een speciale stempel van de Via Coriovallum. De adressen van de stempel plaatsen vind je op de site van Via Coriovallum. De stempels halen draagt bij aan ons Camino gevoel.

De eerste koffie laat even op zich wachten. Die vinden we in het dorp Klimmen tegenover de kerk. In Limburg vind je vele heel sfeervolle kapellen en wegkruisen.

Net na het terras missen we een afslag en daardoor ook de stempel bij rustpunt “Achterum”. Ook waren we al wat afgedaald en kozen ervoor niet terug te gaan. Hoog boven Valkenburg is kapel De Kluis te vinden. Zeer mooi gelegen, tijd voor onze lunch. Het uitzicht over Valkenburg is erg mooi.

Door de bossen dalen we af naar Valkenburg. Haarspeld bochten om langzaam te kunnen dalen. Holle wegen, een beetje welkome schaduw.

In Valkenburg is het echt druk. Een echte vakantie plaats. We lopen door naar Houthem. Het laatste deel is vrijwel vlak. Wat heb ik trots op de wandelaars. Voor Cees, Marianne en Margret de eerste keer met een meerdaagse wandeling met heuvels. Een prima training voor een komende Camino.

Nog even met de trein naar Heerlen, de laatste 1,4 km naar het Nivonhuis en het etappe drankje in de schaduw rijke tuin. Wat was het geweldig

Met vermoeide voeten, een warm hart nemen we afscheid….van wie zouden deze voeten zijn?

Of met de woorden van Pauline: “het waren heerlijke dagen. Jezelf kunnen zijn en warme harten ontmoeten om samen een stukje levensweg te bewandelen. Het was een prachtig avontuur, wat ik meedraag in mijn hart”

Dank jullie voor deze mooie dagen. Je mag trots op jezelf zijn. Je moed om te stoppen als het nodig is en je moed om door te gaan, als het net kan. Ik heb erg van jullie mogen genieten en zal met een glimlach terugkijken en de herinnering vasthouden.