2 oktober, 22 km droog, zwaar bewolkt 23 gradenOp weg van Redondela naar Pontevedra hebben we 2 flinke heuvels te overwinnen. Het totaal aantal hoogtemeters is 360 en dat is best pittig.In de albergue Casa da Herba is geen ontbijt. Bij de meeste herbergen die in een stad liggen, kun je alleen slapen. Wel is er meestal een keuken, waar je zelf je meegebrachte spullen kunt gebruiken. Wij gaan op zoek naar een ontbijt café. Die vinden we vlak voor de herberg bij de rotonde.Tijdens het ontbijt komen we erachter dat er iets is blijven liggen in de herberg. Er is niemand meer, en er wordt niet gereageerd op telefoneren. Gelukkig staat er een raam open en klimt iemand naar binnen door het raam. Pff, gelukkig! Daarna gaan we de stad door.De gele pijlen van de richting naar Santiago vind je overal in de stad. Soms zijn ze kunstig versierd met krullen. Kan niet missen hier moeten we rechtsaf.Vlak na Redondela zie je aan de linkerkant een heuvel, met meteen daarachter een dak. De woningen staan precies als op een tekening op de horizon.Het stijgt maar verder naar Alto de Lomba. Voordat we afdalen naar Rio Vigo vindt je een monument met allemaal schelpen.Het uitzicht is fantastisch mooi. Een beetje nevelig en aan de overkant een dorpje tegen de heuvel geplakt.Bij de grote weg staat een mevrouw die haar producten verkoopt. Alleen als je iets koopt krijg je een stempel.Bij de Ponte Sampoio in Arcade is het tijd voor onze groepsfoto. Het is de brug over de Rio Verdugo. Vroeger een belangrijke verbindingsweg en daar is ook om gestreden.We klimmen na Arcade weer omhoog naar Alto de Canicouva. Te beginnen met een kleine oude boerenweg langs een Horreo.Onverwacht is er aan een bospad toch een pauzeplek. Net nadat Mariska had gezegd, zullen we in de natuur pauzeren? Het kwam dus als geroepen…..Ondanks de zware etappe kiezen we toch de linkse afslag langs de rivier. Het is 1,2 km verder, dan het pad langs de weg. Het is ziveek mooier dat ik het iedereen zou aanbevelen. Het pad komt direct voor de algemene herberg weer op de originele route uit.Deze bijzondere dag eindigen we bij een bar tegenover de algemene herberg. Zoveel last op je schouders, dat lijkt ons wel een beetje veel. Tussen de bedrijven door helpen we elkaar en helpen de last te verlichten. ??Proost! Nog 3 etappes te doen en 67 km.
Categoriearchief: Camino Portugues
Dag 9 Porrino Redondela
1 oktober, 18 km, half bewolkt 22 graden
En nu zijn we onder de 100 km te gaan….. Iedere dag een stapje verder bij onze eindbestemming. We voelen dat onze conditie beter is geworden. Met schijnbaar veel gemak gaan we de heuvels op. Deze ochtend meer dan 10 km stijgen. Van Porrino dat op 50 meter hoogte ligt, naar 250 meter, Santiaguino de Antas. We vinden het hier toch meer heuvelachtig dan in het noorden van Portugal.
Dag 8 Valenca – Porrino
30 september, 22 km, zwaar bewolkt en droog 23 graden
Van Portugal naar Spanje lopen is best een belangrijk moment. Je staat letterlijk op de grens. Midden op de rivier de Ninho staan deze gekleurde voetstappen en wij zetten die van ons er gewoon bij. Ook zijn we over de helft en zo een landsgrens geeft ook een gevoel van….yes het gaat ons lukken. Kleine kwaaltjes die erbij horen, zijn voorbij. Een enkele blaar is inmiddels genezen en een pijnlijk scheenbeen lijkt te zijn hersteld. Met dank aan rugzak vervoer dat helpt voorkomen dat de pijn veel erger wordt.
In Valenca keken we gisteren uit over de rivier Minho met de grote brug. Het is een beetje mistig als we er zijn.
Dag 7 Rubiaes – Valenca
29 september, 18 km, bewolkt en wat motregen 18 graden
Bom Caminho zeggen de vriendelijke Portugezen en bom dia. Vandaag de laatste dag in Portugal. Dan is het Buen Camino en buenas dias.
Dag 6 Ponte de Lima – Rubiaes
28 september, 21 km, zonnig 23 graden
We moesten wel even wennen….de sfeer van Casa Fernanda en het pension San Joao. Dan is het verschil zo groot, dat je weer terug verlangt naar de warmte van hun ontvangst. Zo is iedere dag anders en elke dag heeft mooie momenten. Gisteren bij Ponte de Lima was het het voortreffelijke pelgrimsmenu in restaurant Gaia. En ook de brug die zo mooi wordt verlicht. Sprookjesachtig.
Dag 5 Lugar do Corgo – Ponte de Lima
27 september, 16 km , motregen 19 graden
Het is een feest om bij Casa Fernanda te slapen. Zo veel zorg en liefde voor de pelgrims. Wat fijn om te mogen ontvangen van Fernanda en Jacintho. Al 20 jaar een hele fijne plaats halverwege de etappe naar Ponte de Lima. Een maal samen met de andere pelgrims, een Ierse pelgrim die muziek maakt, en ook nog dansen. Tafels aan de kant en hup dansen maar. Dat is ook genieten.
Dag 4 Barcelos – Lugar do Corgo
26 september, 19 km, half bewolkt 22 graden
“Uit de kast komen” schreef iemand als reactie op ons blog van gisteren. Het hostel “In Barcelos” heeft per kamer de bedden ingedeeld in een soort kasten. Een ruimte van ongeveer 6 bij 6 met 4 stapelbedden, die met kasten van elkaar gescheiden zijn. Zo hadden we onze eigen kamer en onze eigen kast. Een fijne plek midden in het centrum. Gisteren gingen we voor het eten nog even samen wat drinken.
Dag 14 Santiago
Vandaag hebben we een dag in Santiago waar we stiekem best wat kilometers maken. Om half 9 gaan we ontbijten en het is druk in de ontbijtzaal. We hebben een ruime keuze van het buffet, dat is wat anders dan een croissantje of tostado met jam op de camino.
We gaan met zijn allen naar de Kathedraal naar het beeld van Jacobus en lopen langs het graf. Daarna gaan we naar de overdekte markt. Wanneer we een kop koffie willen besluiten we naar de huiskamer van de Lage Landen opgezet door het Nederlands Genootschap Sint Jacob te gaan. Hier kun je ervaringen delen met de vrijwilligers en andere pelgrims. We noteren daar onze namen in het boek en praten over onze ervaringen.
Daarna is het tijd voor de pelgrimsmis die nu niet in de Kathedraal gehouden kan worden omdat er in gewerkt wordt. De man die als vrijwilliger in de huiskamer werkt gaat met ons mee naar de mis. In de kerk is het druk. Wij vinden links van het altaar nog een bank en zetten die aan de zijkant voor het beeld van Jacobus.
Snel daarna begint de mis waarvan ik nu iets kan verstaan maar mijn spaans is niet voldoende om alles te verstaan. Ik heb niet gehoord dat pelgrims uit Nederland genoemd werden maar we zijn er. De non die zingt maakt de mis speciaal voor mij.
Na de mis halen we onze Compostella op. Het scheelt heel veel wachttijd nu we dit als groep konden doen. Marian ziet in de Huiskamer een bekende, wat een toeval.
In plaats van lunch gaan we een pelgrimsmenu eten zodat het vanavond niet zo laat wordt. Daarna nog wat winkelen of uitrusten en dan hebben we nog best wat tijd over. We gaan sangria drinken, nu heet het geen etappedrankje. Wanneer we naar het terras lopen maakt Regina een foto van ons op de trappen. Jammer dat ze er zelf niet bijstaat. Lorita vraagt een man om een foto van ons allemaal te maken. Hij lacht er komt eraan. Het is een goede foto en de man lacht weer, hij blijkt fotograaf te zijn die groepen op die trappen fotografeert.
We vinden het allemaal fijn om morgen naar huis te gaan maar zullen elkaar vast ook missen. De ervaring om deze camino samen gelopen te hebben nemen we mee naar huis.
Leuk dat veel mensen ons gevolgd hebben, dankjewel voor alle reacties en hopelijk heeft onze tocht inspiratie gebracht.
Dag 3 Rates Barcelos
25 september, erg mist later zonnig,22 graden, 19 km
Ik had de dames voorbereid…..slapen in een albergue municipal. We sliepen in een kamer met 5 stapelbedden en een los bed. Dat het mogelijk niet zo schoon zou kunnen zijn en veel lawaai. We hebben vooral de gastvrijheid van de Duitse hospitalero erg gewaardeerd en ook dat alles zeer schoon was. Een bed en we hadden het gezellig met de andere pelgrims. Heel prima dus!
Na het ontbijt in restaurant San Antonio gingen we op pad. Het was nog mistig, maar helemaal niet koud. Geen wind, en we zien de zon al door de wolken heen komen.
Dag 13 van Padron naar Santiago
23 graden, droog op een paar druppels na, 26 km.
Meestal vertrekken we heel vroeg in de ochtend maar nu hebben we er voor gekozen om pas om 8 uur te gaan. De weersvoorspellingen geven aan dat het vanaf 8 uur minder gaat regenen en dat klopte. Wanneer we buiten komen en dit bijzondere huis verlaten is het zelfs droog.
Enkelen van ons hadden koffie uit de automaat genomen voor we vertrokken. Als je vergeet de volle beker eruit te halen en de volgende koffie pakt gaat het mis. Een beker zit helemaal vast in de machine gedraaid. We melden het omdat we het zelf er niet tussenuit durven te trekken, bang dat er iets kapot gaat. Gelukkig heeft de hulp het snel voor elkaar. We lopen in het licht en dat is wel zo fijn.
Doordat we er weer flink de pas in hebben zijn we snel bij een hotel waar we kunnen ontbijten. Het bestellen duurt wel lang waardoor we pas om half 10 verder gaan.
We spreken af om half 12 bij een barretje te stoppen voor koffie. Het is een mooie route, veel door de natuur en het gaat even regenen zodat we de poncho’s weer kunnen gebruiken.
De kerk die anders nooit open was is dat nu wel, een voordeel van later zijn, en we kunnen er een stempel krijgen.
Een barretje is er niet te vinden om half 12 waardoor de voorsten van de weg gaan en ze proberen mij te bellen en sturen een app met een foto van Gré bij de straat waar we in moeten Onderweg ben ik niet via app of mail te bereiken omdat dit te veel batterij kost en de telefoon had ik niet gehoord. Zodoende lopen wij door ipv naar het barretje te gaan. Inmiddels is het 12 uur geweest en gaan wij op een paar stenen zitten om te lunchen. We waren er aan toe om iets te eten en bellen de anderen. Weten we van elkaar waar we zijn.
We lopen door tot de volgende bar zodat wij allemaal koffie kunnen drinken. Dat duurt nog een poos en ook daar duurt bestellen lang. Dan hebben we een lange pauze. Corrie had vanmorgen appelcarrees meegenomen die anderen vergeten hadden. Nu deelden we deze, dat was even een lekker hapje. En verder gaan we weer, het is te zien dat de herfst begint.
Ne een klimmetje staan de dames op de brug te kijken, de route is een beetje anders dan vorig jaar.
We komen dichter bij Santiago en het tempo blijft hoog. We lopen nog steeds door natuur.
Als we onder dit viaduct doorkomen lopen we even later de stad binnen.
Na vele kilometers komen we bij het plein. We lopen er al zingend op met ons eigen lied:
Santiago, Santiago,
Hier zijn wij, hier zijn wij,
We hebben ver gelopen, (2x)
Blij zijn wij, blij zijn wij
Santiago, Santiago
Estámos aqui, estámos aqui
Caminando mucho
Estámos feliz, estámos feliz
Gefeliciteerd Ineke, Regina, Gré, Marian, Corrie en Lorita. Ook al was het wel eens moeilijk, jullie hebben doorgezet!!! Knap gedaan!
Gelijk na aankomst zien we Joseph en Florence en we nodigen ze uit voor ons etappedrankje. Werd weer gezellig.
Bij het pelgrimsbureau is het druk en er worden vandaag geen nummers meer uitgegeven. Ik mag wel naar binnen om ons als groep aan te melden. Kunnen we morgen onze Compostella ophalen. We eten bij het monistario waar we ook slapen.
Corrie, Gré en ik gaan nog naar de muzikanten en dat was erg leuk! De anderen gingen slapen, die waren moe. Waren wij ook maar we hadden het er voor over, zou vvor ons zonde zijn om deze muzikanten niet gezien te hebben.
Dag 2 Vila Cha – Rates
23 september, 21 km, lichte regen in de ochtend, later droog
“Vandaag ben ik gaan lopen……waar ik geweest ben is van nu af aan een weg. ” Niemand dacht dat ik het kan, en zie mij daar nu lopen”
Dit mooie lied van Acda en de Munick heb ik vandaag laten horen. Wat een kracht klinkt daar uit. Dat gun ik mijn medewandelaars en ook de lezers van dit blog.
Het was aan het regenen toen we vanochtend vertrokken. In de nacht was het begonnen met regenen. De was die onder een afdak hing was om 6.15 niet droog. Mijn was had ik eraf gehaald. Even later was de was weg???? Blijkt even later gesorteerd voor ons klaar te liggen bij het ontbijt…Lesje can de Camino….rustig afwachten ?
Het is nog 7 km lopen over de vlonders langs de kust. Een prachtig natuurgebied, vlak voor Vila de Conde.
Wij komen van de kustroute en als je in Vila de Conde naar de Centrale route wilt gaan, miet je goed opletten. De pijlen geven alleen de kustroute aan.
De kustroute is over de brug naar links….. wij moeten over de brug naar rechts. Later horen we dat verschillende mensen ook echt verkeerd gelopen zijn.
Eerst even pauze bij het bakkertje aan de linkerkant van de brug.
De route naar Rates, volgens het boekje is een drukke gevaarlijke weg. Veel verkeer en geen aparte voetpaden. Anneke had het als heel rng ervaren toen een grote bus de bocht afsneed. De volgende keer ga ik toch de route zoeken langs het aquaduct.
Een mooi Camino momentje…een vrouw aan de kant van de weg met een boodschappentas op haar hoofd. Ze wilde wel op de foto, maar dan ook een kus…. En kijk eens wat voor tas. Hoe symbolisch Jan het zijn.
Dit bord voor de kerk vonden we wel grappig. Wij als 60-ers worden van harte welom geheten. (dat denken we) Sinds deze week zijn we allemaal 60+….
Dichtbij Rates wachten ver even op elkaar. Rechtdoor, blijvend langs de weg of nog even een omweg. We gaan rechtdoor en zijn vanaf dit punt snel bij de herberg.
De algemene herberg. Er zijn er om. 14 uur en ja hoor……er is plaats voor ons. We worden hartelijk welkom geheten door Wolfgang. Een vrijwilliger met lichtjes in zijn ogen. Net met pensioen en wilde aan de pelgrims teruggeven wat hij zelf heeft mogen ontvangen. Als we zeggen dat we erdoor geraakt zijn, zegt hij dat maakt mij dan weer blij. Hoe eenvoudig kan het zijn……
Op naar café Antonio voor ons etappedrankje. De rugzakken die vervoerd worden, zijn niet bij de herberg. Even contact opnemen met Tui transport en die zeggen waar ze wel afgeleverd zijn. Het komt altijd wel goed ?. Ik kies deze keer voor een portje. Mmmmm lekker.
Dag 12 van Caldas de Reis naar Padron
20 graden, bewolkt en droog tot we in Padron zijn, 22 km
Voor de eerste keer word ik wakker van de wekker die net als andere dagen op 7 uur staat. Ik klim van het stapelbed naar beneden en voel pijn in mijn linkeronderbeen. Wat is dat ineens? We pakken in, checken alles en gaan beneden ontbijten. Aan de overkant is een supermarkt en daar brandt al licht. Kunnen we dadelijk water en fruit kopen. Helaas gaat die pas om half 10 open maar bij ons hostel kunnen we water kopen zodat we in ieder geval dat hebben. En daarna lopen we al snel de stad uit en de natuur in.
We komen een man tegen die in rap spaans ons naar een café verwijst waar we de groeten van hem moeten doen. We stoppen daar om koffie te drinken, nog iets te eten en lunch in te slaan. Regina verzamelt onze adressen om straks een kaartje te sturen. Leuk om eens post te krijgen in ons app, sms en mailtijdperk. We realiseren ons dat we nu snel in Santiago zullen zijn maar we mogen nog even genieten van de routes en elkaar. We gaan verder en zien deze pompoenen, hoeveel zouden die wegen?
Gisteren hadden we het over padron pepers en vandaag zien we de struikjes waar ze aan groeien en de oogst.
Dit beeld tegen de bewolkte hemel laat zien waaraan je de pelgrim herkent, rugzak en stok, hoewel de meeste pelgrims zonder stok lopen. In onze groep is het of stok of rugzak maar niet allebei.
Vandaag lopen we niet zo snel maar Gré blijft er flink de pas in houden. Wanneer wij bij de volgende koffiestop komen heeft Gré er zelfs al een kopje koffie gedronken. Ze blijft wel gezellig mee pauzeren met ons en daarna loopt ze heel even met mij mee tot ze echt door wil lopen en ik leg uit waar ze in Padron kan wachten.
Op een muur hangen veel schelpen met tekst van mensen overal vandaan.
Voor de veiligheid loopt de route via een tunneltje zodat we niet langs de drukke weg lopen. Je herkent ze misschien zo niet maar het is toch echt Marian in het tunneltje.
Natuurlijk bedenkt Corrie onderweg weer eens iets waar niemand anders op komt.
We zijn om 2 uur in Padron en vanaf die tijd zou het gaan regenen. Net als we naar een barretje lopen voor ons etappedrankje begint het te regenen. Hebben we goed gedaan. Lorita trakteert ons op een drankje en padron pepers. Corrie neemt er een krijgt het er zo warm van dat ze het pepertje snel in een servetje laat verdwijnen. Ik ken ze niet als heet en het pepertje dat ik eet is dat ook niet maar het tweede pepertje… Blijkt dat ze in Padron de pepers met gemalen pitjes bakken waardoor ze zo heet zijn. We lopen naar ons pension en het regent een beetje. Als we binnenkomen is iedereen verbaasd over het mooi ingerichte hostel. Een flinke upgrade na de laatste paar dagen. We hebben twee kamers en geen stapelbedden.
’s Avonds halen we de Pedronía welke bij de algemene herberg uitgegeven wordt. Is speciaal voor pelgrims. Daarna gaan we een pelgrimsmenu eten en we zijn het eensgezind, we nemen allemaal spaghetti en een salade die we delen. Het was heerlijk en dan lopen we door de regen terug om voor de laatste keer van deze reis een kamer te delen. Morgen hebben we allemaal een eigen kamertje, maar eerst nog wat kilometers lopen vanaf Padron naar Santiago.
Dag 1 Porto Vila Cha
23 september, 20 km, licht bewolkt 22 graden
“Walk with your heart and embrace your Camino”. Dat zag ik op deze steen staan. Wandel met je hart en omarm je Camino. Dat hebben we vandaag al gedaan. Genieten van de stappen langs de kust en ook worstelen met je rugzak. Zit die goed gepakt, het is zwaar op de schouders, hoe kun je je rugzak “lichter” maken. We gaan het ontdekken op onze Camino Portugues.
Camino Portugues
22 september op weg naar Porto
“Als je een pad begint te lopen, wordt het vanzelf je weg”
Het wordt de centrale route. Op deze kaart eerst rood, vanaf Redondela geel. We verwachten 5 oktober in Santiago aan te komen. Om een beetje van de kust te proeven gaan we morgen vanaf Matosinhos naar Vila Cha langs de kust. Mooi vlak, fijn om in te lopen en aan de rugzak te wennen.
Dag 11 van Pontevedra naar Caldas de Reis
20 graden, droog, wolken en zon, 25kmNa een voor iedereen vrij goede nachtrust is het even lastig met inpakken in het donker. Onze andere kamergenoot slaapt nog of houdt zich slapende. Het is droog en we gaan eerst bij een bakker eten. Het is hier duurder dan eerder maar dat komt misschien ook omdat Pontevedra een grote plaats is. Bij ons ontbijt krijgen we een zoet hapje. We nemen iets te eten mee en als pelgrim is het fijn om altijd water bij te hebben. Deze pelgrim vindt onderweg water. Lees verder Dag 11 van Pontevedra naar Caldas de Reis
Dag 10 van Redondela naar Pontevedra
20 graden, één regenbui, 21 km
Toen we wakker werden was het nog droog, inpakken en naar de bakker voor een ontbijt en we kunnen iets voor de lunch meenemen. Wanneer we gaan lopen regent het een beetje. Hoezen om de rugzak, regenjas of rugzakponcho aan en op pad. We komen langs hostel Regina, was leuk geweest voor Regina wanneer we daar geslapen hadden.
Dag 9 van Porriño naar Redondela
20 graden, bewolkt en 17 km
Doordat het zo warm was op de kamer lieten we het raam open staan. Hierdoor hoorden we het verkeer voorbij razen maar ondanks dat heb ik vrij goed geslapen. Om kwart voor acht zitten we aan het ontbijt wat voor ons klaargemaakt wordt. Tosti, toast, broodje of muesli kun je bestellen. Daarnaast koffie of thee. Fruit en een snackje kunnen we meenemen. Een verwennerij allemaal. Dat het bewolkt was kon ik vanuit het pension al zien maar de mist boven de bergen zag ik pas toen we de stad uit liepen.
Dag 8 van Valença naar Porriño
27 graden, mist, wolken en zon, 21km
Wanneer ik ’s morgens naar buiten kijk zie ik dat het grauw is. Vreemd na steeds een blauwe hemel gezien te hebben. Voor de verandering had ik eens lang doorgeslapen. We hebben een luxe ontbijt in het hostel en gaan daarna op pad naar Spanje.
Dag 7 van Rubiães naar Valença
30 graden, zonnig en 20km
Voor de eerste keer gaan we ontbijten in een barretje. Iets verderop langs de route is er een. De wekker liep om 7 uur af en we lopen om kwart voor 8 aan. In het barretje zijn meerdere camino lopers. Een lekker broodje banaan en camillethee voor mij, een stempel, water en fruit inslaan en we gaan op pad. Een hondje staat langs de kant en krijgt van Corrie een stukje brood. De hond gaat het verstoppen voor later.
Dag 6 Van Ponte de Lima naar Rubiães.
26 graden, wolken en af en toe zon, 18 km en Gré, Ineke en ik 21 km
De eenpersoonskamer mocht ik delen met muggen die mij lang wakker hielden en ook gestoken hadden. Om 7 uur vertrokken we zodat we vroeg op pad zijn. Het zou ’s middags kunnen gaan regenen en we hebben een pittige dag voor de boeg omdat we in totaal veel moeten stijgen en dalen. Een klim door het bos naar de top maakt deze route extra mooi maar ook zwaar.