27 oktober
Zondag is van oudsher een rustdag. Zo niet in Santiago. De stroom van pelgrims die aankomen blijft gewoon doorgaan. Bijzonder is ook dat er vandaag op het grote plein een hardloop wedstrijd wordt georganiseerd waar duizenden aan mee doen.
Op ons programma stond vandaag ophalen van het pelgrimsdiploma ( = Compostellaat), bezoek aan de Huiskamer van de Lage Landen en pelgrimsmis bijwonen in de Franciscuskerk.
En verder in de middag eigen vrije tijd.
‘So far so good’.
Een van de deelnemers meldde zich af voor het ontbijt. Zij verging van de pijn en kon niet meer staan of lopen. De Camino had teveel van haar gevraagd.
En wat doe je dan op zondag en het hotel is onbereikbaar voor taxi’s in verband met de halve marathon? In samenspraak regelden wij een ambulance. Met zwaailicht en sirene spoeden wij ons naar het ziekenhuis. En ja, komen met de ambulance betekent nog niet voorrang op de mensen in de volle wachtkamer.
Pas na drie uur waren wij aan de beurt. Duidelijk een geval van overbelasting en peesontsteking. Drie dagen absolute rust en het gebruik van pijn en ontstekingsremmers medicijnen.
Goed dat je dan een goede reisverzekering hebt afgesloten. Waarschijnlijk mag zij eerder terug naar huis. Finisterre zal nog even op haar moeten wachten. En de groep, de groep loopt morgen verder.
En wat een doorzetter is deze dame. Diep respect voor haar dat zij Santiago heeft gehaald.
En vanavond paella met een lach en een traan. De terugweg in het labyrint van de Camino is begonnen.
Buen Camino