3 mei, 21 km eerst een kleine bui, later zonnig van Cea naar Castro Dozon
Een uitdaging…..langs het klooster van Oseira of via de kortere weg naar Castro Dozon? Moeilijkheidsgraad 2 zou toch mee moeten vallen denk je? Nou dat was echt niet eenvoudig! Zoals je uit onderstaand overzicht ziet, voortdurend stijgen en dat over grote granieten stenen. Deze rode route had Frans gekozen, op de kaart de onderste rechtstreekse lijn.
De andere route gaat over Oseiro. 14,5 km en nog 4,5 km erbij. Dat is 19 zou je zeggen. Wij komen op 20,5 km uit, meestal is het gewoon meer. Geen idee over de zwaarte en de stijgingen. Voor mij vandaag een hele zware dag. Het leek wel of mijn benen niet meer omhoog wilden. Hadden we een heuvel gehad….hup de volgende ligt alweer klaar.
In Cea kies je al welke route het wordt. Wat op dit moment een rol speelt is dat de herberg van Castro Dozon is gesloten. De meeste pelgrims kiezen vandaag dan ook de kortste route van 14,5 km en zullen voor de eerste herberg (A Laxe) dan nog 18 km meer gaan lopen. Wij doen dat niet en gaan aan het einde van de dag met de taxi terug naar Cea.
Er was maar liefst 88% kans op regen voorspeld. Tja, is dat 88% van de hele dag? Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Het heeft 10 minuten geregend. Wij zeggen dan ook, een droge dag. De route naar het klooster vinden we erg makkelijk. We hadden gerekend op een cafe bij het klooster. Die was vanwege vakantie gesloten. Geen nood, we hebben altijd wel wat bij ons. Wel hadden we geluk. Precies om 10.30 was er een rondleiding in het klooster.
Het klooster van Santa María de Oseira werd in 1141 een klooster van de Orde van de Cisterciënzers, een orde van Franse monniken gestuurd door Sint Bernard van Clairvaux. De monniken die in 1835 vertrokken, moesten vanwege overheidsbeleid vertrekken. Ze keerden in 1929 terug, dit keer naar een streng hervormde cisterciënzergemeenschap, gewoonlijk de trappisten genoemd. Het klooster is een populaire stop op de bedevaart naar Santiago de Compostella. Zo ook voor ons, we nemen er de tijd voor.
Hier is ook een aloude apotheek te zien. We stellen ons voor hoeveel wijsheid over medicijnen en kruiden er toen al was.
De route na het klooster was onverwachts zwaar. Daar beginnen de stijgingen pas echt. We gaan opnieuw naar meer dan 800 meter. Over grote ongelijke rotsblokken klimmen we omhoog. Daar hebben we prachtig uitzicht. Toen we even verkeerd liepen, zelfs met uitzicht over het klooster.
Ook 4 km voor Castro Dozon zou een bar zijn. Die is er wel, maar deze lijkt definitief gesloten. We treffen er de 4 Portugezen die tegelijkertijd met ons in het klooster waren. Die hadden toch echt gerekend op horeca onderweg. We delen ons brood, de mueslirepen, kaasjes en alles wat we kunnen missen. Dat doet goed om met anderen te delen wat je hebt. In Castro Dozon vinden we wel een cafe voor het etappe drankje.
De taxi komt en brengt ons terug naar Cea. Morgenochtend staat die weer voor ons klaar om ons terug te brengen naar Castro Dozon.
Zet hem op dames en heer, de laatste loodjes altijd moeilijk. Jullie gaan het doen met deze groep.
Groet Hans Brand