22 juni 2014
18 km
Licht bewolkt 23 graden

Op weg naar Alto Portela Grande op een hoogte van 405 meter. Direct na Ponte de Lima is er een klein paadje door de natuur. Een verademing na het feestgedruis van Ponte de Lima. Tot 4.30 uur muziek op de brug en om 5 uur de eerste mensen die inpakken om op weg te gaan. In de natuur geniet ik meteen en ben de nacht alweer vergeten.

De camino is op de mooiste plekjes en gaat soms onder de snelweg door. Daarna komt de natuur.

De eerste zon beschijnt de berg, waardoor die precies in het licht komt te liggen. Ook dit zijn van die mooie camino momentjes.

Na 8,2 km komen we in Revolta aan. We hebben dan al een geleidelijke stijging achter de rug van 150 meter. Je voelt het wel, want de pauze komt precies op tijd. 2 uur lopen en even een eet/drink pauze. Guus staat voor de deur. Een man uit Nederland die nu voor de derde keer een camino loopt. Vorig jaar ter gedachtenis aan zijn vader die tijdens een camino was overleden en waarvoor ook een herdenkingsplaatje hangt. Deze is vorig jaar door Guus meegenomen. Een bijzondere dag als iemand dit met je deelt….

En dan…..de grote stijging naar 405 meter in 2 km. Een zeer sterke moet ik zeggen. Ik heb de rugzak van Corrie gedragen omdat het echt te zwaar voor haar was. Als je dan deze tekst ziet: camino Santiago, 22 juni 2014 en er staat een hart bij dan komt dat goed binnen. Ik werd er even emotioneel van. . .

We zijn bij Cruz dos Franceses waar mede pelgrims een steentje van thuis achterlaten. Ik heb de steen gezocht van Ans, een mede pelgrim van april. Ik vond een hele mooie met een gouden kleur.

Deze rozenkrans was ook speciaal achtergelaten. Ik sta dan even stil bij de gedachte. Van wie is het en waarom? Voor wie betekent dit heel veel?

Eindelijk de top bereikt. Chelita geniet van het uitzicht.

Goed gedaan dames! Onze nederlandse benen zijn dit niet gewend. Ook ik was blij dat ik er was. Goed uitkijken met 2 rugzakken. Niet 1 maar 2 stappen vooruit kijken, omdat je niet ziet waar je je voet neerzet. Met zo een uitzicht ben je de inspanning zo weer vergeten.

Na een pauze van 1 uur gaan we toch weer naar beneden. Eerst best stijl over grote rotsstenen, daarna over een bospad. We dalen naar 200 meter.

Dichtbij Rubiaes zijn er nog kleine stijgingen. Het valt niet mee, deze laatste loodjes. Om 15.30 uur komen we bij de nieuwe particuliere herberg aan, Minho genoemd. Net na de algemene herberg , waar we heel gastvrij worden ontvangen. De mevrouw kent me nog van april. Leuk is het als men me nog kent.