24 mei, Amersfoort – Maarn, 20 km, beetje regen, 13 graden

In de 15e eeuw was Amersfoort een bedevaartsoord. Honderden mirakels vonden plaats en pelgrims kwamen van heinde en ver. Ook nu zijn de wonderen de wereld nog niet uit.

Wij gaan starten met het Gelukkigerwijspad, van Amersfoort naar Bunnik

 

Voor vandaag was nogal wat regen voorspeld. We hebben in de ochtend wat motregen. Vanmiddag droog en nu valt het er met bakken uit. Om 10 uur waren we bij het station in Amersfoort. Afkomstig uit alle richtingen, van Tilburg, tot Lelystad en Wolvega. Natuurlijk beginnen we de dag met een kopje koffie op een overdekt terras.

De officiële start is bij bij de Lieve Vrouwe Toren aan de pelgrimsdeur. Daarna vervolgen we onze weg door de binnenstad. Singels, oude gebouwen, het hofje van Poth. Net of de tijd heeft stilgestaan. Het is erg rustig op deze druilerige ochtend. Zo kunnen we er rustig van genieten.

De muren versierd met mooie teksten en gedichten. “Wat open jij voor mij als ik voor jou dicht?”

Via parken en bruggen gaan we de stad uit. Het Gelukkigerwijspad leidt ons door de mooiste parken.

We lopen door immense bossen en komen daarna door een heide gebied. Hazenwater. We kunnen ons voorstellen dat eind juli/augustus de paarse kleur goed tot zijn recht komt.

Ook gaan we door Kelderbosch, nog een heide gebied met mooi uitzicht gebied Treekerpunt. De enkele mensen die we tegenkomen treffen we daar. Daar gaan we de trap af en vervolgen de weg door het bos naar Maarn.

Een zeer afwisselende etappe. Het mooie centrum van Amersfoort, bossen, heidevelden met extra km vanaf het station en een klein extra ommetje (+2) In totaal 22 km. Tm Maarn zou het 17,3 km zijn. We komen precies bij het treinstation in Maarn uit. Omdat ik al op 22 km zat, hebben we ervoor gekozen om de laatste 5 km niet bij te doen. Zo was het voldoende voor vandaag. Vandaag “gelukkig wijs” stoppen we in Maarn.

Waarom was Amersfoort een bedevaartsoord? Bij de stadsmuur vind je het antwoord. Onze Lieve Vrouw van Amersfoort. Lees verder het verhaal.

Amersfoert MCCCCXLV: Amersfoort 1445. Het tafereel op de steen verwijst naar het Mirakel van Amersfoort, dat plaatsvond in 1444.

In dat jaar kreeg Griet Albert Ghysen, een dienstmeisje uit Nijkerk, een visioen waarin Maria haar aanspoorde te gaan kijken bij de stadsgracht van Amersfoort ter hoogte van de toenmalige Kamperbuitenpoort. Zij vond daar een stenen Mariabeeldje, dat eerder door Geertgen Arents in de stadsgracht was gegooid. Geestelijke Jan van Schoonhoven bracht het beeldje naar de Onze Lieve Vrouwekapel, waar vele wonderen gebeurden. Er kwamen van heinde en verre pelgrims op af.

Het stadsbestuur gaf in 1445 toestemming voor een jaarlijkse processie. Van de offergelden van de pelgrims werd de Lieve Vrouwe Toren gebouwd.

25 mei van Doorn naar Rhenen, vrijwel droog 13 graden

Totaal inclusief alle km van en naar vertrekpunt 28…..! Dat is wel iets om rekening mee te houden. De km zijn 2 a 3 km meer dan in het boekje staat.

Wat een heerlijke dag…..over natuurgebied Utrechtse Heuvelrug met veel bos en veel hoogte verschillen. We vinden het prachtig. De blauwe lijn geeft de gelopen route aan. 24,7 km.

Het zijn geen grote stijgingen maar vlakke stukken zaten er bijna niet tussen.

Gedicht van het Gelukkigerwijspad van Nynke Geertsema
Puur geluk

Puur geluk

Het is niet zomaar een idee dat ik heb opgevat, toen ik starend in de verte dacht: ik wil eruit, op pad!

Het is hoog tijd om weer en wind te voelen door mijn haren en in het ritme van de pas mijn mistig’ hoofd te klaren.

Met elke stap verglijdt de tijd van nu naar net naar toen; wat neem ik mee, wat geef ik mee, wat zal dit met me doen?

De wereld gaat voorbij aan mij voor ’t overgrote stuk, maar wat ik meemaak onderweg: kijk, dat is puur geluk.

Dat puur geluk hebben we vandaag ervaren in de kleine dingen.

-de buschauffeur die zomaar een gezellig praatje maakt.

– bijna de hele dag droog weer terwijl er veel regen was voorspeld

-een terrasje met stoelen, waar we zomaar konden zitten

-overweldigende natuur
– we halen precies de trein. De conducteur doet de deur nog even voor ons open

We overnachten in het sfeervolle Stayokay hostel in Bunnik. Landelijk gelegen. We hebben 2 8 persoonskamers zodat we plek genoeg hebben. Als we aankomen drinken we een etappe drankje op het terras.

Deze ochtend gingen we met de bus naar Doorn, een bushalte dichtbij en hier zijn met openbaar vervoer alle etappe plaatsen goed bereikbaar. Een keer overstappen in Cothen, erg makkelijk. Het eerste stuk tot aan Leersum was vooral vlak door de bossen met veel modder. We lopen zigzag over de paden. Welke kant zou het beste gaan?Er was afgelopen nacht veel regen gevallen

Bruggetjes om een slootje te passeren, die ze hadden bekleed met kippen gaas, zodat we niet uitglijden. De beschreven route klopt niet altijd met de GPX track. Soms nemen we die erbij om te kijken of we op de goede route zitten.

De reuze varens beginnen nu echt te groeien. Nog nat van de regen en glinsterend in het zonlicht.

In Leersum kwamen we langs een terras. Vanwege slecht weer gesloten, staat er bij de voordeur. Toch…..de stoelen staan buiten en we voelen ons vrij er te gaan zitten. Even uit de wind en overkapt, wat wil een wandelaar nog meer …

Daarna beginnen de heuvels. We zien de graftombe van Nellestein en de Uilentoren.

Het glooiende landschap laat zich van zijn mooie kant zien. Beukenlanen, zover je kunt kijken. Hier en daar ook de rode beuk.

Het blijft stijgen en dalen, o.a. over de Amerongse berg met de “eenzame eik”. Door de hoge ligging was er daarboven veel wind en was het kil. We dachten daar te pauzeren, maar kozen voor een plekje uit de wind.

Bij de Paasheuvel was de brem in bloei. We genieten met volle teugen van alles wat op ons pad komt.

Langzaam dalen we af naar Rhenen. We nemen de trein naar Bunnik en hebben dan ons etappe drankje verdiend. Deze zware prachtige dag zit erop. Goed gedaan dames!

26 mei, 22 km van Rhenen naar Wijk bij Duurstede, tijdens wandeling droog 13 graden

Een heel andere dag vandaag…. gisteren naar Rhenen met heuvels en bossen en vandaag langs de Rijn. Rivieren landschap, weidsheid, voorjaars bloemen in de bermen, dansende kieviten en heel bijzondere momenten.

Na enkele dagen wennen we aan het ritme van de dag. 8.15 uur ontbijt op de kamer, rond 9 uur de deur uit om naar de bus te gaan. Een halte met de bus, daarna met de trein naar Rhenen in dit geval. Daarna starten met de wandeling.

De route is eigenlijk met het pontje over de Rijn en dat is 2,7 km korter. Omdat we bij het station aankomen zijn we al in de goede richting om over de brug te lopen.

Ja……het is een dreigende lucht en het waait hard. We gaan het zien. Met volle tegenwind gaan we van start.

De lucht werd zwarter en zwarter. Monica had gezien dat er in 12.15 een enorme bui los zou barsten.

Als het begint te druppelen staan we precies bij een boer voor de deur. Er staat een auto….zullen we daar gaan schuilen. We stappen erop af en we zien de mensen naar de deur komen. Mogen we onder het afdak schuilen? Kom binnen zegt hij en we krijgen koffie. Wat een speciaal moment. Zoiets hebben we tijdens de Camino ook vaak meegemaakt. Zoveel hartelijkheid te mogen ontvangen…. de mensen waren erg blij het aan ons te geven.

Na een half uur was de bui over de Rijn vertrokken en we gingen weer op pad.

We volgen de Rijnbandijk 14 km lang. Even een stukje van de dijk af. Erg mooi. Velden vol boterbloemen, een klein pad met veel modder.

Een van de fijne verrassingen van vandaag was de ontvangst in de theetuin aan de Limes. Met dadel of appeltaart en bv gember thee worden we verwend. Vooral haar warme enthousiasme werkt aanstekelijk.

De zon kwam wat vaker door. De combinatie met de schapenwolken maakt het Nederlandse Rivierenland compleet.

De westenwind wordt krachtiger en het is hard werken. Ik denk aan het lied “hoe sterk is de eenzame fietser”, van toen ik jong was en in Zeeland met tegen wind naar school fietste.

De pont naar Wijk bij Duurstede vaart wel. Het hele jaar door kun je je daar laten overzetten.

Intussen hebben we 20 km afgelegd en na een klein ommetje langs het kasteel gaan we terug.

We zijn op ons gemak naar de bus gelopen en na 2 minuten kwam de bus. Nog een geluksmomentje erbij. We ervaren dat het in de kleine dingen zit waardoor een dag zo bijzonder wordt.

27 mei, 22 km van Wijk hij Duurstede naar Bunnik, eerst regen, veel wind 11 graden.

Vandaag volgen we vooral de Kromme Rijn en het gemarkeerde pad “het Kromme Rijn pad”

Vandaag hoor ik van de mede wandelaars wat 4 dagen op pad gaat met je doet. Het lijken wel 3 weken vakantie… helemaal opgeladen hebben we weer nieuwe energie, wat ben ik trots op mezelf dat je het me weer lukt, wat kun je heerlijk je hoofd leegwandelen. Een worden met je eigen gedachten, zonder dat die door een ander worden gestuurd. Ik zie de totale ontspanning, en bewonder de moed om ook in de regen toch op pad te gaan en de geplande etappe af te maken.

We troffen iedere ochtend in de bus dezelfde chauffeur. Hij herkent ons en wenst ons een fijne wandeldag toe. Zomaar een praatje, en we zien dat hij van zijn werk geniet, vooral door de contacten. Waar gaat de wandeling vandaag starten, vraagt hij,? Op naar Wijk bij Duurstede waar dit beeld in het centrum staat.

Het regent als we het pad langs de Kromme Rijn bewandelen. Het pad is smal en het natte fluitenkruid zorgt ervoor dat de broekspijpen kletsnat worden. De veelheid aan bloemen is prachtig. De Kromme Rijn kronkelt door het landschap.

Na 6 km komen we langs Zorgboerderij de Bossewaard. In ons boekje staat dat we er koffie kunnen krijgen en omdat het sinds het vertrek regent, gaan we er welgemoed naar hun terras. Deze zorgboerderij is genoteerd als Meldpunt geluksmomenten. Er is een boekje om die op te schrijven. Het doel is om de mooie momenten te delen en te ontvangen. Op deze zorgboerderij was er zelfgebakken noten taart, een warme ontvangst en een overdekt terras uit de wind.

Daarna gaan we via Cothen, Werkhoven en Odijk verder langs de Kromme Rijn. We vinden het erg mooi. Zeggen ook tegen elkaar, zullen we wat langzamer lopen om nog wat langer te kunnen genieten.

Een fuut met jong op haar rug is altijd een bijzonder moment. De andere fuut ging steeds onder water om voedsel te vangen. Deze zorgt dat de kleine fuutjes droog blijven en kunnen rusten.

Deze tunnel met wandelpad is helaas niet hoog genoeg voor ons. Gelukkig liepen we niet hard toen een van ons haar hoofd stootte.

In Odijk kunnen op een terras pauzeren. We kiezen voor een asperge soep. Lekker! Het is er precies op de wind, die ook eventjes opsteekt omdat er een bui passeert. We houden de moed er wel in hoor, maar we hadden het erg koud.

Nog 6 km te gaan….Dan bereiken we het einddoel van onze 4 dagen Gelukkigerwijspad. Op het terras van het Stayokay hostel is er plaats voor ons. Een laatste etappe drankje van deze wandeling.

We zijn erin geslaagd om het goed te hebben met elkaar. Delen, ontvangen elkaar helpen, een fijne co-piloot. Dank je wel lieve dames, deze wandeling wordt toegevoegd aan mijn pareltjes van mooie herinneringen. Tot een volgende keer