“Het is altijd weer”…. Zo is het. In de ochtend regende het, het werd droog en we werden getrakteerd op zon. Zon in november heeft als vanzelf een warme gloed, laagstaande zon, strijklicht. Vandaag gingen we naar Uden voor de wandeling “Bedafse en Slabroekse Bergen tocht” van Klik print en wandel.
Bedafse en Slabroekse Bergen tocht
Het gebied ten zuiden van Nistelrode, ten noordoosten van Uden in Noord Brabant, over de Slabroekse Bergen en een deel van de Maashorst. Veel onverharde paden, langs bosranden, akkers met ook nog prachtige paddestoelen.
We komen langs de rand van een heidegebied. Door de regen van afgelopen nacht een beetje heiig. Hier gaan we een heuvelrug op. Het eerste klimmetje van vandaag
We lopen rondom een meertje. Intussen komt de zon voorzichtig te voorschijn. Over het meertje scheren een aantal aalscholvers. We zien er een hoog in de boom met vleugels wijd. Omdat ze geen ver in de veren hebben drogen ze zich zo. Mooi om te zien.
Herfst in volle glorie
Het allermooiste deel is tot het laatst bewaard. Over de zandverstuivingen van de Bedafse Bergen. Het zand kleurt goud door de laagstaande zon. We genieten ervan.
Kortom een heerlijke wandeldag. Tot weer een volgende keer. Altijd welkom. Kijk op de site voor meer data bij https://reizen.inbalansopweg.nl/dagwandelingen/
De laatste dag alweer, van 4 heerlijke dagen wandelen op Schouwen-Duiveland. De geplande wandeling door het Gabra bos, wordt vervangen door een strandwandeling vanaf ons hotel. Met deze wandeling erbij hebben we de hele kop van Schouwen Duiveland bewandeld. Zie de overzichtskaart boven het blog.
De ligging van het Duinhotel is gunstig voor de wandelingen. 2 van de wandelingen konden we starten vanaf het hotel. Een prima hotel met goed restaurant.
Fletcher Duinhotel
Voor ieder van ons was het bijzonder om vandaag bij de zee af te sluiten. De zon over de zachte golven, schelpjes op het strand, het zachte vroege ochtendlicht in november.
Gedichtje van Antonio Machado:
Wandelaar, jouw voetstappen zijn de weg, niets meer;
Wandelaar, er is geen weg, de weg maak je al lopende
Al lopende maak je de weg, en als je omkijkt, zie je het spoor, dat je nooit meer zult bewandelen.
Wandelaar, er is geen weg…..alleen de rimpelingen van de zee.
Ik kijk terug op bijzondere dagen. Samen op pad, delen, ontspannen…..In enkele dagen volledig op gaan in de natuur. Het ritme van de dag. Fijn dat jullie er bij waren. Tot een volgende keer.
Vandaag hebben we een wandeling door de polders naar Noordwelle, langs de Oosterschelde en over een polderweg terug. Met dank aan het wandelroute netwerk Zeeland, hebben we de mooiste paden gevonden.
Het eerste stukje ging door het Gabra bos. Een ander pad als van de week. Een erg mooi klein bosgebied net ten noordoosten van Burgh-Haamstede.
Daarna volgt een groot natuurgebied, vrijwel geheel onverharde graspaden. Deze nacht had het flink geregend en de paden waren erg nat. Meteen een test of de schoenen nog waterdicht zijn. Nieuwe schoenen horen waterdicht te blijven, bij slijtage of niet onderhouden kunnen je voeten behoorlijk nat worden.
Vele krekel, we horen de groene specht en zien dichtbij een buizerd wegvliegen. Bij het uitzichtspunt hebben we even pauze.
We boffen zo met het weer. De voorspelling was dagelijks wat regen en we hebben overdag droog weer. Rond 11 uur zien we een streepje blauw. In Zeeland betekent dit dat waarschijnlijk de zon gaat schijnen. Die zie we later ook een beetje tevoorschijn komen. Dit pad geeft uitdagingen… Ja, we moeten een sloot oversteken over houten stap stronken. Spannend voor mij.
Aan de overkant wil ik toch wel eens proberen of er water uit de pomp komt…niet dus.. We hebben we er wel lol over.
Bij de kerk van Noordwelle vinden we een paar bankjes, goed voor onze lunchpauze.
Na Noordwelle vinden we weer onverharde paden en hier hebben we een trekpontje om aan de overkant te komen.
Er lijkt een olie achtige goedje op het water te drijven. We vinden het niet natuurlijk en hopen dat er geen olie is geloodst. Het geeft een kleurig schouwspel.
Op weg naar natuurgebied de Schelphoek. Unaniem kiezen we ervoor het extra rondje van 2 km erbij te doen. Een bospaadje langs een groot meer is zeker de moeite waard.
Het moment van vandaag was het aankomen bij de Oosterschelde. De zon nog net een beetje achter de wolken. Het tegenlicht geeft een prachtig beeld. Even genieten…
Hier kunnen we uit de wind zitten. We zien een poster van de Scholekster, van de bloem Parnassia. Een voorbijganger wil ons wel op de foto zetten.
Langs de Oosterschelde gaan we naar de Plompe toren van Koudekerke. Een overblijfsel van het vroegere dorp dat aan de zee is prijsgegeven. Hier is een museum gevestigd, dat uitleg geeft over de verdwenen dorpen. Helaas was dat nu gesloten.
Van de Plompe toren gaan we landinwaarts op weg naar Burgh-Haamstede. We maken ook het laatste rondje rond het kasteel.
We zien steeds meer blauwe lucht. Met van die mooie wolken, die ik niet vaak zie. Er zijn zelfs kleuren te zien. Zo mooi!
Een heel verrassend afwisselende dag. Wat hebben we genoten……..
Vandaag had ik gekozen voor 2 etappes. Een rondwandeling vanaf ons hotel naar Renesse van 15 km en een van 6 km Zeepeduinen. Daardoor zeer veel afwisseling en bijzonder mooi.
Route van het wandelroute netwerk Burgh-Haamstede – Renesse
We starten vanaf ons hotel, het Fletcher Duinhotel bij een wandelknooppunt. Dat is heel handig, zo uit te zetten via Topo GPS en je kunt hierop ook de route volgen. Ons eerste punt was naar nr 90. Het wandelroute netwerk kun je vinden via de site van de VVV.
Al snel komen we op een pad door de duinen. Aan weerszijden afgezet, omdat dit gebied nu niet toegankelijk is. Het glooit en heeft aan allebei de kanten mooie vergezichten.
Niet lang daarna gaan we de duinen over en komen bij de zee aan. Omdat de harde wind zuidwest zou zijn, kiezen we voor wind in de rug over het strand.
Op dit deel van het strand is een heel gevaarlijke zandbank. Je kunt hier niet vlak langs de zee gaan lopen, omdat je dan overvallen kunt worden door opkomend water en niet meer terug kunt.
Ook vandaag is het weer heel mooi op het strand. We zijn de eersten. Onze stappen, op een strand waar die dag nog niemand heeft gelopen. Een stap is altijd in de goede richting, omdat JIJ die stap zet.
Hier zien we duidelijk dat je rechts van de geul moet passeren. Bij het voorgaande hoog water kwam het water zeker tot hier.
Wat is het leuk om de drieteenstrandloper te zien bewegen. Heel snel loopt die naar voren, stopt even, draait een schelpje om en kijkt of er iets eetbaars bij zit.
Na een km of 4 gaan we de duinen over naar Renesse. Boven op het duin een kunstwerk. Door de donkere lucht komt het extra mooi naar voren. “Door het oog van de naald kruipen”
Ook hier is het eerst een heel eind naar het dorp. We vragen ons af……zou hier koffie “to go” zijn? En jawel hoor, bij een bakker in het centrum. Ik gun mezelf een ” Zeeuwse bolus” voor mij jeugdsentiment, toen ik als jonge tiener bij een souvenirshop in Breskens werkte. Iedere zaterdag werden we verwend met een bolus. Hier in Renesse was er naast de bakker een publiek bankje voor een muur beschilderd met Zeeuwse kenmerken.
Zeeuwse klederdracht, zeemeeuw en een vuurtoren.
Terug naar Burgh-Haamstede kiezen we voor een pad langs een duinvallei. Diep groen, watertjes en wilde paarden. Heel anders, maar ook heel mooi.
De laatste km gaan door het Gadrabos. Wat kleur van de bladeren van de herfst, een bruggetje.
We waren net na 13 uur terug bij het hotel. Als hotelgast kunnen we daar even uitrusten en een heerlijk kopje soep gebruiken. Daar waren we na 15 km wel aan toe…..
Het 2e deel van de dag gaat door de Zeepeduinen. We gaan een klein stukje met de auto om daar vandaan direct dexwitte route, en later de rood/groene route te volgen.
Route door de Zeepeduinen
Een schitterend duingebied met vele hoogte verschillen. Een aanrader voor wie hier een keer gaat wandelen. De route is 6 km lang.
Voor vandaag was hier een beetje tegen voorspeld. We houden het bij een paar druppeltjes. Wel zien we een donkere lucht naderen. We hebben het als zeer mooie dag ervaren. Voor Marianne de eerste keer dat ze 21 km liep. Chapeau voor haar, natuurlijk ook voor Ineke en onze andere Marianne. Ons etappe drankje is verdiend!
4 dagen wandelen op Schouwen Duiveland vanaf Burgh Haamstede.
20 november, droog, 9 graden, 12 km
Wat een heerlijke dag! We waren om 12 uur hier in Zeeland. Vandaag gaan we naar de duinen van Westen Schouwen. Ook wel de groene duinen genoemd. Deze keer een wandeling van Staatsbosbeheer, de Meeuwen duinen. Een zeer afwisselende wandeling door dennenbossen, strand en duinen.
Meeuwenroute op de kop van Schouwen Duiveland
We waren gestart bij knooppunt 91. Tegen de wijzers van de klok gaan we in Noord westelijke richting. We zijn: Mieke, Ineke, Marianne en Marianne.
We beginnen door een bosgebied met vooral dennen. En met veel hoogteverschillen. Het is er erg rustig op deze vrijdag en we genieten volop. De route uitstekend aangeduid met groene pijlen.
Na een aantal km komen we in meer open gebied. De Groene duinen. We horen de zee al en zijn er ook dichtbij.
Het duin over en daar is die dan de zee… Een thuiskomen voor mij. De zon komt heel even een beetje tevoorschijn. Weidsheid, een enorm breed strand, de golven van de zee, de geur van de zee. Voetsporen in het zand, een schelpje. Een heel mooi gebied hier.
Een gevoel van vrijheid, ontspanning, overspoelt ons. Nog geen paar uur onderweg en het is er al. Het intense genieten. De drukte van de week gaat snel naar de achtergrond. Deze foto laat dat heel mooi zien.
Een km of 3 was het over het strand, daarna gaan we naar het oosten. Landinwaarts door een enorm duinvallei. Ploeteren in het losse zand en steeds omhoog en weer omlaag. Steeds als je denkt, nu zijn we er, is er een volgend duin. Ook hier kijken we onze ogen uit.
Het was een goede keuze om eerst naar het strand te gaan. Toen we in het bosgebied terug kwamen, waren er bijna geen hoogteverschillen meer en liepen we de laatste 4 km in 3 kwartier. Ook nog een mooi stukje bos.
Dat was onze eerste wandeldag. We waren om 13 uur gestart en het voor 17 uur waren we terug bij de auto. Een pittige route, Gesloten tussen half maart en half juli vanwege het broedseizoen. Nog even wat rekken en strekken en morgen kunnen we er weer tegenaan.
Op zoek naar nieuwe mogelijkheden….Nieuwe plannen……
Nu we weer met 4 op pad mogen heb ik nieuwe plannen bedacht voor december en januari. Wie gaat met me mee? Het max aantal deelnemers is voorlopig 3. Mogen we met meer op pad, dan wordt het max. aantal 5 deelnemers. Kijk voor meer informatie bij de link https://reizen.inbalansopweg.nl/meerdaagse-wandelingen-nederland/
Of ken je iemand die zin/tijd heeft om mee te gaan. Delen van dit bericht mag, graag zelfs
27-30 december Verblijf in het Emmausklooster te Velp en 2 wandeldagen van de Walk of Wisdom
28 en 29 januari 2 daagse van Cuijk naar Nijmegen over de Mookerheide en de Duivelsberg
Ook heb ik nieuwe dagwandelingen gepland. Het max. aantal is voorlopig 7 personen, waarbij we in 2 groepjes van 4 zullen wandelen. Het bedrag is terug aangepast naar € 8. Kijk op de link voor de data https://reizen.inbalansopweg.nl/dagwandelingen/ Van harte welkom.
De Galgenberg route gaat over de Stabrechtse heide vanaf Heeze. Uitstekend geschreven door de makers van de site “Klik print en wandel”
Wat een bijzondere dag. We gaan met 2-en op pad, volgens de regels die tm gisteren van toepassing waren. Iedere dag van deze week wat regen en wij hebben de mooiste dag van de week. De natuur in Heeze laat nog bloeiende struiken zien, zoals de kardinaalsmuts en de hulst. We zien zelfs nog bijen actief op de bloemen. Tegen de strak blauwe lucht van vandaag ziet het er fantastisch uit!
KardinaalsmutsMahonie
Vanaf de kerk in Heeze liepen we vrijwel direct de natuur in.
Duiventil
We horen onderweg regelmatig een groene specht en zien ook nog vele libellen. Deze bleef gewoon even voor onze voeten op de grond zitten.
De route is vrijwel geheel over onverharde paden. De weidsheid over de Stabrechtse is groot. Naar alle kanten toe ruimte, heidevelden en wat kleine plassen. Het is heel rustig. Er rijden wat auto’s van Staatsbosbeheer langs, misschien om te kijken dat het niet te druk is.
Stuifzand bij de Galgenberg
Na de Stabrechtse heide maken we nog een ommetje door de Herbertusbossen van het Brabants Landschap. Beukenbomen met de laatste blaadjes betoveren het landschap met een gouden gloed. Daar had ik allang van gedroomd….een herfstbos in de volle zon. Het is gewoon een feestje….
Een wandeling die zeker de moeite waard is. Ik zou zeggen….in elk seizoen een keer. Vooral ook in augustus als de hei in bloei staat en in het vroege voorjaar als de blaadjes weer aan de bomen komen. Die stilte op het grote heide gebied is heel indrukwekkend.
Vandaag ging ik weer met 1 persoon op pad. Op dit moment kunnen we ook met 2-en op pad en dat geeft mogelijkheden. Er zijn zoveel mooie routes! De start is vanaf Middelrode en we volgen de route zoals die uitstekend is beschreven van “Klik print en wandel”. De route heet: Ommetje Aa-dal en start in Middelrode. Ook deze routes zijn te downloaden op Topo GPS en GPX viewer.
Ommetje Aa-dal
Het mooie van deze route is dat steeds de loop van de Aa wordt gevolgd. In combinatie met bospaden in de omgeving van het kasteel Heeswijk Dinther en het landgoed Seldensate maakt het een heel afwisselende route. Op het overzicht zie je ook nummers van het wandelroute netwerk. Het zijn ook paden buiten het netwerk om. Compliment voor de maker!
Maria verering en zelfs een offer in de vorm van besjes.
Door de bossen gaan we naar kasteel Heeswijk-Dinther. Het was nog open weer met een zonnetje.
We liepen rondom het kasteel. Op een bankje hebben we heel even pauze. De laatste zonnestralen werpen een zilveren gloed over het water.
We zoeken de Aa weer op. Je kunt hier goed zien dat de Aa veel ruimte heeft gekregen. Bij hoog water kun je hier niet lopen. Nu was het goed te doen.
We lopen in het begrazings gebied. Omdat er wat druppels vallen, stoppen we om de regenjassen te pakken. De koeien komen nieuwsgierig kijken.
Tessy is niet bang en maakt zelfs een praatje met de beesten. We waren eerst blij dat ze op afstand lagen en ze kwamen vanzelf naar ons toe. Via de bossen gingen we over landgoed Seldensate.
PoortgebouwRuïne
Terug langs de Aa zien we een mooi gedicht:
Zie de parels glimmen in de wilgen. Zie de vogels schrijven in de lucht. Zie de zon langzaam verkleuren. Zie jezelf terugkeren in een zucht.
Beiden vonden we dit een tekst van hoop en verstilling. We vroegen ons af, wie deze mooie tekst zou hebben gemaakt…
Als laatste volgt dichtbij Middelrode nog een heel mooi kronkelend stukje Aa. Zo kwamen we bij de Brugstraat uit. Weer bij het begin van deze wandeling.
Met zo een zonnige dag op pad gaan, is altijd een feestje. Nog even genieten van de warmte van de zon en de mooie landschappen. Deze keer een wandeling langs de Linge
Route ” Beleef de Linge” van de Mooiste routes
2 wandellussen vanaf Rhenoy, eerst naar het westen, later naar het oosten. Rhenoy ligt ongeveer halverwege en is daardoor uitstekend te spitsen. Prachtige vergezichten, helaas bijna helemaal verhard en op deze mooie zaterdag ook druk met fietsers en auto’s. Vanochtend was het nog lekker rustig en het november licht is warm.
Van Rhenoy gaan we eerst naar Asperen en volgen steeds de loop van de Linge.
Langs de noordkant van de Linge gaan we naar Acquoy. Het dorp dat bekend staat om de kerk met de scheve toren, in de 15e eeuw gebouwd. Tijdens de bouw begon de toren al scheef te zakken.
Vlak voor Rhenoy hebben we een mooi stukje onverhard over weilanden en langs sloten en over bruggetjes.
Na Rhenoy gaat de wandellus naar Beesd. De kronkelende Linge nu aan onze rechterhand.
Dan is het nog een km of 5 als we van Beesd naar Rhenoy teruggaan. We vinden nog een bankje en voor we teruggaan naar de auto, hebben we nog even pauze.
Vandaag gingen we vanaf De Koog naar de boot, het laatste deel van Waddenwandelen op Texel.
Route vanaf de Koog naar ’t Hoentje (boot)
Wat een fantastisch mooie dag. Bossen, duinen, strand en tenslotte langs de Mokbaai. We kozen voor de lijnbus van Den Burg naar de Koog en daar starten we de wandeling. Als eerste door het bos. De route is in 2 richtingen gemarkeerd met geel/rood. Overwegend is de markering heel goed.
Niet ver daarna gaan we door een groot duingebied. De paden stijgen en dalen. We vinden Texel bijzonder mooi.
Via een hoog duin komen we op het strand. De storm van gisteren is niet meer zo heftig, wel vliegen de schuimvlokken over het strand. Dat is een gek gezicht, het lijken wel uit zichzelf rollende ballen. Deze afstand over het strand is nog geen km. Zoooo mooi!
Dan is het goed opletten waar je het duin terug over moet gaan. In het boekje staat bij strandpaal 16.44. Dat is goed kijken. Vanaf het strand is het eenvoudiger om op Topo GPS te kijken. Als je de route andersom loopt, kan het hier niet missen.
Ja, ja…wat is dan heerlijker als er precies een bankje staat als we er aan toe zijn???
Er volgt weer een prachtig pad door de duinen en langs de Bleekersvallei. De naam van deze vallei herinnert aan 19e eeuwse blekerijen. Het water van de gegraven duinbeekjes, waren zeer geschikt voor de was. Het textiel werd gebleekt in de zon.
Via de bossen gaan we naar de Westerduinen. De bossen hebben nog de mooie herfst kleuren van geel en lichtbruin. In de verte horen we de zee. Het lijkt alweer harder te zijn gaan waaien.
De afdaling naar het strand gaat over een hoog duin. De wind is nog steeds hard. Toch maar even pauzeren voor we 3,5 km over het strand gaan. Uit de wind zitten was er niet bij. Een beetje zand happen dan maar…..
De lucht wordt steeds dreigender. Wel komt de zon er af en toe door en dat geeft prachtige zilveren gloed. We zien meeuwen en strandlopers, die in het natte zand worden gespiegeld.
Het blijft nog even droog. De wind blaast de wolken een stuk verder. We houden de afstand wel in de gaten. Bij een smalle duinovergang zouden we het strand weer afgaan. Geen pad te zien. Niet op de plaats waar Topo GPS zei dat het zou moeten zijn. Op goed geluk gaan we zomaar het duin op. Uiteindelijk vinden we gelukkig weer het pad dat ons naar de Mokbaai ook leidt. Ook hier is het weer bijzonder mooi. Die donkere lucht belooft niet veel goeds. Plotseling ging het heel hard regenen, zelfs met hagel. In een mum van tijd was mijn broek een trechter die het regenwater direct in mijn schoenen liet lopen. Een lesje voor mij…regenbroek aan. 🤔
Langs de Mokbaai is het riet zelfs goudkleurig. Een mooi pad dat ons naar de boot bracht.
Als het goed zou zijn was onze bagage bij de fietsverhuur. Dat was even vergeten, en wordt snel opgehaald. Helaas konden we de boot van 16 uur niet halen. Een uurtje wachten is zo voorbij……
Wat een heerlijke dagen. Een rondje Texel in 4 dagen, 76 km in totaal. Ik ben heel trots op Joke, Yvonne en Frans, die zo een goede lopers zijn. Het verblijf in het Stayokay hostel was uitstekend en gastvrij. We hebben het heel gezellig gehad. Tot een volgende keer.
2 november, 21 km, windkracht 7 (!) 17 graden, buien.
Onze 3e dag gaat van De Cocksdorp via de vuurtoren naar het zuidwesten. En ja, de wind was zuidwest en we hadden zeker 15 km pal tegenwind. Ik had geen idee hoe windkracht 7 voelt…..nu weet ik het zeker. Daar kun je bijna niet tegenin lopen. En bv kiezen om tegengesteld te lopen.
Het is de paarse route, over strand en duinen naar de Koog. Bij de Cocksdorp missen we een sticker en volgen eerst de weg. Later blijkt dat we de grasdijk hadden kunnen nemen. Zo gaan we in de richting van de vuurtoren. De lucht is nogal grijs, een voorbode voor de regen.
Niet ver bij de vuurtoren vandaan gaan we de duinen in. Een smal pad, waarbij het goed kijken is of dit het juiste pad is. Als je op pad bent, heb je altijd een goed pad, deze keer gaat het om de juiste richting. Erg mooi en weer heel anders dan gisteren.
Het bereiken van de vuurtoren voelt als mijlpaal. Meer dan de helft van onze Waddenwandeling zit erop. We gaan voelen, dit kunnen we. Stiekem zijn we trots dat we dat zonder noemenswaardige blessures zomaar doen.
Op het strand was het extreem zwaar. We werden gezandstraald. We lopen schuin tegen de wind in. Het kost heel veel energie en toch lopen we door. Brillen af, buff over het gezicht, verstopt onder de capuchon. Een afstand van 2 km, we doen er erg lang over. Intussen was het ook gaan regenen.
Bij strandpaal 29 mogen we linksaf. Een duinovergang met wandelpad. Dalend en stijgend over de duinen. Als we bij het fietspad uitkomen, zien we een soort luxe tenten met terrassen. Er is geen verboden toegang bord te zien. Uit de wind gaan we schuilen en voelen ons de koning te rijk.
Over het fietspad gaan we naar de Slufter vallei. Een hoge trap ligt voor ons en daar hebben we fantastisch uitzicht. De Slufter staat in open verbinding met de zee. Bij heel hoog water loopt dit gebied onder water. We zien vele paden onder water liggen.
Langs de Slufter lopen we verder naar het zuiden. Ook hier is het tegen de wind inknokken.
Bij een volgende strandovergang zien we een enorme trap met uitzichtspunt. Daar gaan we ook naar toe. Hier hebben we uitzicht over het hele gebied.
We houden nog even vol en gaan zelfs naar nog een uitzichtpunt. Deze tekst stond in een gedenkteken en raakte ons. “Het is de tegenwind die de vlieger doet stijgen.”
Even komt de zon tevoorschijn en laat de duinen in een groen kleuren pallet zien.
Voor de Koog lijkt het alsof we nogmaals over het strand zouden gaan. Nog een keer met die harde wind over het strand….doen we het of kiezen we de kortste weg? Het valt erg mee, het is een graspad aan de binnenkant van de duinen en de wind is een beetje gaan liggen.
De laatste km gaan door het bos, en zo komen we in de Koog aan.
Wat een fantastische uitdagende dag. We hebben er enorm van genoten. Juist die zware tegenwind, zorgde ervoor dat we extra trots zijn, dat we heelhuids in de Koog zijn aangekomen.
De 2e dag alweer op het mooie Texel. Van Oude Schild naar de Cocksdorp. Een route langs de Waddenzee en door de mooiste natuurgebieden.
Deze ochtend hadden we de belbus geregeld, die ons van het Gemeentehuis (naast het Stayokay hostel) naar Oude Schild bracht. Precies bij de halte waar we gisteren waren geëindigd. Een heel gemakkelijk vervoer in Texel, de etappes zijn zo gemaakt dat er een bus in de buurt zou kunnen stoppen. Alleen even van tevoren regelen. Zo liepen we in Oude Schild langs de haven met de grote vissersboten. De zon was net op, en bracht een goud kleurig licht over het water.
We hebben wind in de rug en we lopen gemakkelijk langs de dijk naar het noorden. Onderweg zien we tientallen scholeksters, samen een soort dans in de lucht maken. Je kunt dan heel goed het zwart/witte patroon zien en het zo kenmerkende geluid horen ….piet…piet…
De route leidt ons naar Oosterend, langs het natuurgebied de Zandkes. We lopen dan aan de landzijde van de dijk en zien plassen en grasdijken met ontelbare ganzen.
Het centrum van Oosterend heeft vele gerestaureerde gevels, een deel valt onder beschermd dorps gezicht. We nemen er even de tijd voor. Direct bij het begin van het dorp vinden we bankjes uit de wind. Heerlijk even pauze na 2 uur lopen, en precies een plekje vinden, waar we eraan toe zijn.
Na Oosterend gaan we terug naar de Waddenzee. Inmiddels heeft de zon plaats gemaakt voor een grijs wolkendek met een heel klein beetje motregen. De wind trekt aan en we doen allemaal een capuchon of muts op en onze regenkleding. Een eind verder gaan we landinwaarts. Over een grasdijk met opstapjes, gaan we naar een pontje.
Vlak voor het pontje zijn er toe aan onze lunchpauze. We zien op het erf van een huis een plekje uit de wind. Toevallig komt er iemand langs. Mogen we even uit de wind zitten? Ja dat mag. Wat fijn dat we zomaar op privé terrein mogen zitten.
Na de Eierlandse polder ligt het Eierkandskanaal. Met een trekkoord gaan we naar de overkant. Met 4 max. mogen we op het vlot. Door de harde wind helt die een beetje over. Voor mij even spannend. Joke vindt het wel prima.
Het graspad erna is erg drassig. Ik vraag me af, of we erdoor zouden kunnen als er meer regen is. Bij een bankje vinden we deze tekst. “Ik vond hier het kleine, groter dan ik”. Zo voelt het wel voor mij. Is het tevredenheid, intense rust… wandelen brengt dat voor mij.
Rond 15 uur komen we in de Cocksdorp aan. Waar de belbus ons komt ophalen, blijkt een cafetaria te zijn. Die zijn open en hier kunnen we koffie “to go” en een frietje “to go” krijgen. Toch even genieten voor we met de bus terug naar Den Burg gaan.
Een nieuw avontuur! Waddenwandelen. Dat is een streekpad over alle waddeneilanden en deze keer gaan we helemaal rondom Texel wandelen. In totaal 76 km, die we in 4 dagen gaan doen.
Vandaag starten we met het oranje deel van de boot naar Oude Schild.
We zijn op pad met 4 personen. Dat zijn vlnr Joke, Frans, Yvonne en ik.
Als je de boot opgaat start het fijne vakantie gevoel. Ieder met mondkapjes en voldoende afstand. De automobilisten blijven in de auto, de voetgangers en fietsers kunnen op het dek of binnen zitten.
Op Texel konden we de bagage bij de fietsenwinkel brengen. Die zorgde voor vervoer van de bagage en wij konden meteen op pad. Op zoek naar de eerste geel/rode sticker klommen we eerst naar het nabijgelegen Duin. Juist op dat moment piept de zon tevoorschijn, misschien 5 minuten, en wij stonden perplex. De Noordzee glanst zilver, een mooi moment. Kun je je voorstellen, je klimt omhoog en krijgt dit uitzicht…….
Dit blijkt niet het pad te zijn wat we zoeken. Wel de goede stickers, maar de terugweg. Maar even opnieuw beginnen en in het boekje lezen. Er volgt een schitterende route door de polders, over de prachtigste paadjes. Dat wij daar zomaar mogen lopen. Het is zo genieten. Overal waar je kijkt, de wijdsheid. Sloten, graspaadjes immense verten.
Het pad kwam zowat langs ons Stayokay hostel. Daar konden we even pauzeren en uitrusten. Dat was na ongeveer 10 km, dat kwam goed uit. Daarna vervolgden we onze weg naar Hoge berg. De omgeving van Hoge berg bestaat uit schapenboeten (schuren) en 17e eeuwse tuinwallen; dit zijn perceelscheidingen van op elkaar gestapelde gras of heide plaggen. Het is zelfs een beetje klimmen.
Intussen gaat de zon wat zakken en komen er van die typische mooie eiland luchten. Het licht lijkt hier op het eiland anders…hoe anders kan ik moeilijk omschrijven, dat moet je ervaren.
Onderweg zien we boeren aan het werk bij hun schapen. De nagels worden geknipt en we zien dat de schapen gewoon in de houtgreep worden genomen.
Het is bijna 17 uur wanneer we Oude Schild naderen. Die zie je al van verre liggen. De graspaadjes worden afgewisseld door schitterende fietspaden.
De zon gaat bijna onder en we vinden het plotseling heel donker worden. Dat blijkt een donkere regen lucht te zijn.🤔 We kijken nog even op de wadden dijk en kijken zo naar Oude Schild.
We staan precies bij de bushalte, als het keihard gaat regenen. De belbus zou om 17.31 uur komen. We wachten geduldig en zien tot onze grote schrik onze belbus voorbijrijden. Hmmm. Wat nu? Ik bel de Texel Hopper en die laat me weten dat we bij de verkeerde halte staan. Het wordt opgelost. 10 minuten later is er andere bus en deze aardige man zet ons in de stromende regen voor de deur af. Erg blij met deze goede service.
Na dit avontuur kunnen we in de bar van Stayokay ons eerste etappe drankje nemen. Dat hebben we verdiend.
Ten zuiden van de Drunense duinen ligt een totaal ander gebied, de Brand. Een moerasbos bij de waterloop van de Zandleij. Op nog geen half uur rijden van mijn woonplaats Den Bosch is dit gebied te vinden. Ik had nog niet verwacht dat er al zoveel water zou staan. Het heeft wel geregend vannacht. Veel paden waren al overspoeld met water.
Vandaag ga ik op pad met Tessy, Gerard en Liesbeth, 4 in totaal, Corona proef.
Zeker de moeite waard. De route was niet beschreven en zo kon ik een keer oefenen met op GPS lopen. Dat is wel even wennen, maar toch goed te doen.
Na De Brand komen we langs een kasteel, genaamd kasteel de Strijdhoef. Op het bordje staat…geen foto’s maken. Oei, niet gezien…Nou, eentje dan. We komen allemaal op plaatsen die ik niet ken.
Een 18e eeuws rechthoekig huis. De voorgevel van het hoofdgebouw heeft vijf traveeën, en twee verdiepingen met een souterrain onder een schilddak met een dakruitertje. Aan weerskanten van het huis twee identieke lage zijvleugels. Strijdhoeve is versterkte hoeve.
We gaan door het Tilburgse noorderbos naar de Noorderplas en komen langs een Maria kapel. Daar steken we een kaarsje aan. Ik voor mijn kleindochter die afgelopen dag is geboren. De Mariakapel is er geplaatst door Udenhoutenaren aan het einde van de 2e wereldoorlog om te danken dat Udenhout gespaard is gebleven en de slachtoffers te gedenken.
Mariakapel
Rondom Maria zijn versieringen aangebracht die vooral het leven uit die tijd laten zien.
Heel veel afwisseling vandaag. Daarna langs watertjes en bospaden. Het ruikt er zo lekker naar de natte aarde en gras. We horen veel vogeltjes en later ook de grote weg (n261 naar Tilburg) Blijft vooral het genieten van de natuur. Bomen nog net in blad.
We kunnen een stukje afsnijden..Dat scheelt 2 km. Doen we dat of gaan we voor de hele route? Dat wordt de hele route en daardoor komen we langs de Noorderplas, waar de zon net licht over het water tovert.
Ook de paddestoelen laten zich in volle glorie zien. Hier duidelijk de lamellen te zien van de vliegenzwam. Dat is zo mooi, het licht schijnt er doorheen.
In Loon op Zand kunnen we koffie “to go” krijgen bij een cafetaria. Er tegenover zitten er op een trap even uit de wind. We boffen. Later blijkt dat we ook bij Bosch en Duin terecht kunnen voor een kopje soep. Ver uit elkaar staan daar picknick tafels.
Het laatste stuk gaat langs de bosrand van de Drunense duinen. Met af en toe uitzicht op de enorme zandvlaktes.
Toch een stevige wandeling. Om 10 uur onderweg en om 16.30 terug bij de Rustende Jager. Als een wandeling 22 km is, is het heel fijn 3x pauze te hebben. De eerste 2 steeds na ongeveer 7/8 km en dan nog na 5 km. Dat kwam goed uit, toen waren we bij Bosch en Duin. Complimenten voor Liesbeth, Gerard en Tessy. Een heerlijke dag!
Deze startplaats is een prima plek voor een wandeling van 5-10 km. Op het bord staan routes ingetekend die gewoon met gekleurde pijltjes te vinden zijn. Ook een rolstoel route van 2,5 km naar een schitterend uitzichtspunt. Ik wil ook op pad met een rolstoel…. Ken je iemand die zelf vervoer heeft voor een rolstoel en graag eens naar de Kampina gaat. Laat het gerust weten, ook dat kan.
We hebben een wandeling van 10 km gekozen. Heel afwisselend met vennen, bospaden, het grote heide gebied en langs de Beerze. (Met behulp van Visit Brabant)
Natuur, zien, inzien en ontzien
Hier staan we even stil. Natuur zien, de kleinste details zijn de moeite waard om te ontdekken. Inzien, bewust zijn dat de natuur zo kostbaar is, dat we die zouden moeten ontzien. Maar ook inzien, dat ik dan lees als “in-zien”. Door het wandelen en de mooie gesprekken echt tot een verbinding komen, en door “in-zien”tot inzicht komen.
Via het rolstoelpad gaan ernaar de vennen. Het is onverwacht droog en zonnig. De altijd mooie Kampina komt zo nog beter tot zijn recht. De dreigende wolken laten hun regendruppels ergens anders vallen. De zon reist met ons mee.
Onverwacht zien we paddestoelen die ik nog niet eerder had gezien. Zoals deze oranje op een berkenboom. Daar moet je wel wat voor doen. Meestal ga ik er dan maar bij liggen.
Na de vennen lopen we langs het heideveld. De grassen hebben een warme kleur. Zeker als de zon de donkere lucht erachter verlicht
Bij een bankje hebben we pauze. De grazende paarden ruiken ons brood en willen die zelfs uit mijn rugzak halen. Dan toch maar opstaan en onze weg vervolgen naar de Kleine Beerze.
Later in de auto gaat het ook echt regenen…die bui, hoe kan het ook anders.
Over een tapijt van gekleurde bladeren gaan we terug naar het beginpunt bij Roond. (Met ten westen van Boxtel)
Maashorst, ten noorden van Uden 16 km, droog 14 graden
Deze mooie wandeldag was er een van verrassende ontmoetingen. Een fotograaf, die de mooiste foto’s maakt, ook voor “Vroege Vogels” en er zomaar een liet zien van de roodborsttapuit. Prachtig. We konden goed zien dat hij passie voor zijn vak had.
Een stel dat op een maandag een 40 jarig huwelijk aan het vieren was, op een maandag ochtend midden in het bos….
En tenslotte een verrassende ontmoeting met de koeien. Een heel klein stukje over de heide, en ja die koeien stonden midden op het pad. We hadden net ervoor gelezen dat je afstand moest houden en er zeker niet tussen door moest lopen. We moesten toch terug. Het gebied was helemaal afgezet en had alleen toegangshekken. Pfff doen we het of gaan we terug. Samen durf ik meer dan alleen dus er liepen door. Dan nog maar een foto als we veilig achter het hek staan.
Deze keer had ik gekozen om een route uit te zetten met behulp van de site “visit Brabant”. Heel Brabant heeft een wandelroute netwerk en met deze site is het erg eenvoudig. Nu zijn er wijzigingen aangebracht, en die zijn nog niet op de site verwerkt. Toch ook maar even op Topo GPS gekeken, als de nummering niet duidelijk was.
We waren in de buurt van het bezoekerscentrum Slabroek gestart en gingen eerst langs de Wijst gronden met breuklijnen in het landschap.
Ook deze mooie dag is het nog steeds genieten van de herfstkleuren. Met dat beetje zon erbij, worden de bladeren doorzichtig. Heb jij ook wel eens gezien dat de zon door de bladeren komt?
We hadden beiden een stuk in de krant gelezen over paddestoelen fotografie. Zo laag mogelijk standpunt en kies eens voor de selfie stand. Leuk om te oefenen.
Uit de wind kijken we uit over het heide gebied. De Maashorst is een groot natuurgebied tussen Uden, Schaik, Nistelrode en Zeeland. Zeker een keer bv de moeite waard om te bezoeken.
Met veel genoegen kijken we terug op deze 2 op 1 wandeling. Dank je Joepke voor deze mooie dag.
24 oktober, 16 km Wandeling van de Mooiste Routes “Dwars dur de Kampina”
Wandeling “Dwars dur de Kampina”
Deze heel afwisselende route door gevarieerde bossen, over heidevelden en langs vennen en beekjes is zeer de moeite waard. Ook al ook de was het grijs weer met wat motregen , wat werden de we blij van de herfst pracht.
Keuzes….tijdens een wandeling, ga je rechts of links of sta je even stil. In de beschrijvingen werden we aangemoedigd om even stil te staan en te kijken wat de omgeving ons te bieden heeft. Is dat ook in het leven zo, dat je even stil staat om te kijken wat de mogelijkheden zijn? Wat komt op je pad en durf je dat nieuwsgierig aan te kijken.
We staan stil bij het Belversven. Druppels op het water, het is een beetje mistig, we horen de ganzen op het water. Dat is in een vredige rust komen. Of, zoals boven het blog staat: ik bof…..ik ben buiten
De kleuren van het gras zijn goudgeel, samen met de inmiddels bruin gekleurde heide een heel fleurig herfst spel.
Na de heide komen we langs de kronkelende Beerze. Altijd hoop ik daar om oog in oog te staan met een ijsvogeltje. Die schijnen daar veel voor te komen. De vele vennen die we passeren staan nog wat droog. Voorlopig laten ze er schapen lopen om het gras wat kort te houden.
Ook een feest zijn de vele paddestoelen. Kleine, grote en in allerlei vooral bruin tinten.
Een bosrand toont al zijn pracht in diverse kleurschakeringen van de herfst. Het gaat ineens heel snel. Als de wind opsteekt dwarrelen de blaadjes naast ons neer.
Het mooie van deze route is de afwisseling: Over de helft komen we weer langs de vennen, de Huisvennen en het prachtige Ganzenven.
Ook deze route is nieuw voor mij. We wandelen een stukje langs de Rosep. Een heel smal eenmanspaadje, met boomstronken en vlak langs het water. Heel mooi.
Nog heel onverwachts zijn we terug bij ons beginpunt: camping De Reebok aan de Duinenweg in Oisterwijk. “Ik bof, ik ben buiten”
21 oktober, 18 km, eerst regen, later droog 20 graden
Meestal hebben we droog weer met een dagwandeling. Deze ochtend hadden we regen en ook nu gingen we tevreden op weg. Heerlijk toch om op een woensdag te gaan wandelen onder het motto “het is altijd weer”
In Giersbergen (noordoost van de Drunense duinen) vind je deze kaart met wandelroute netwerk. Hier in de duinen is het zonder kaart zomaar mogelijk de weg kwijt te raken. Onderweg kwamen we een paar mensen tegen die heel blij waren met mijn kopietje van de geplande nummers van het netwerk. Blij dat we ze konden helpen.
Eerst lopen we door het bos langs de noordrand van de duinen. Kleine paadjes, het is erg rustig. We horen alleen de druppels op onze regenkleding en de voetstappen. Een met de natuur en fijn verbonden met openhartige gesprekken. Naar restaurant de Roestelberg over grote zandvlaktes.
Vanwege de nieuwe Corona maatregelen kunnen we niet met teveel personen onderweg. Het maximum aantal deelnemers is nu 3. Toch heb ik ervoor gekozen om de dagwandelingen door te laten gaan. Het doet ons goed om samen buiten te kunnen zijn. Erg mooi vinden we ook de heide die langs de zandvlaktes te vinden zijn. Toch ook maar eens in augustus de Drunense duinen bezoeken om de mooie paarse kleur te kunnen zien.
We waren heel blij met een kopje koffie “to go” bij restaurant Bosch en Duin aan de zuidkant van de duinen. Zelfs met een Udenhoutse broeder. Een specialiteit van de regio. (Een soort koek met spijs en kaneel) Elly en Marianne genieten ervan.
Van hieraf gaan we door het zand naar het noordoosten. De duinen zijn elk jaargetijde mooi. Wat me nu opviel was de groene kleur van het mos. Als het veel regent zijn er ook vennetjes te vinden.
Het blijft flink klimmen en dalen en dat in rul zand. We doen het dapper en zeggen ook dat dit een heel pittige wandeling is. Helemaal rondom, echt de moeite waard.
4 wandeldagen, totaal 70 km, 3 overnachtingen € 330 halfpension
We verblijven in hotel Dinkeloord in Beuningen en gaan dagelijks met 2 auto’s naar de startplaats van de wandeling.
De route is een lijnwandeling; dagelijks gaan we verder waar we zijn gebleven. Het startpunt is Beuningen en gaat rondom Denekamp langs de Duitse grens naar Losser en Overdinkel. Overdinkel staat bekend smokkelplaats. Zie verder.
Max. aantal deelnemers 3; minimum aantal 3
Inbegrepen
4 begeleide wandeldagen
organisatie
3 overnachtingen met halfpension bij verblijf op een 2 persoonskamer
dagelijks vervoer van en naar de startplaats
USB stick met foto’s
geprint verslag van de wandeling in kleur
Niet inbegrepen
lunch
consumpties
Wandelen in de voetsporen van smokkelaars: dat doe je in het oosten van Twente. Het is nauwelijks voor te stellen, maar ooit konden we de grens van Nederland niet over zonder gecontroleerd te worden. Wie de douane wilde ontwijken, kon maar een ding doen: stiekem de grens over. In Twente wisten slimmeriken altijd wel een ‘gat in de grens’ te vinden. Sterker nog: de Twentse oostgrens was een walhalla voor smokkelaars.
Tegenwoordig wandel je zonder problemen over de Smokkelroute. Je bent in Duitsland voordat je het weet, want de route loopt vlak langs de grens. Zo kan je op de Dubbelweg met een been in Nederland en met je andere been in Duitsland staan. Soms is het onduidelijk hoe de grens loopt. Stenen grenspalen kunnen je een handje helpen. Zoals de Drielandsteen. In de zeventiende eeuw kwamen hier drie ‘landen’ samen: Münster, Utrecht en het graafschap Bentheim. Het is een oudje, deze Drielandsteen: hij staat er al sinds 1659. Hij doet zijn naam nog altijd eer aan en markeert de grens tussen Nederland en de Duitse deelstaten Nordrhein-Westfalen en Niedersachsen.
Terwijl je door een landschap met weilanden, woeste gronden, bossen en beken wandelt, kom je langs oude ‘commiezenhutten’, zoals die aan de Vrijdijk. Vanuit deze hutten speurden de ‘commies’ de omgeving af. Smokkelaars gebruikten het landschap en het water juist om speurhonden op een dwaalspoor te brengen. Met een beetje fantasie kun je je voorstellen hoe dat eraan toe ging.
Overdinkel
Overdinkel wordt ook wel het smokkeldorp genoemd. Een dorp dat rijk is aan prachtige natuur, waar uitgebreid gesmokkeld kan worden. Van oudsher kent het dorp een veelbewogen smokkelgeschiedenis, waarvan de verhalen generatie op generatie worden doorgegeven.
Schoonheid zit in kleine dingen. Dat hebben we vandaag ervaren. Herfstkleuren, paddestoelen die de grond uitbarsten, nieuwsgierige koeien, een pauze op een bankje. Intussen een passie delen over fotografie en hoe je op een andere manier een keuze maakt voor je compositie. Met andere ogen kijken. De route is “Pettelaarse Schans” van de Mooiste Routes.
Pettelaarse Schans vanaf Den Bosch Zuid
In elk seizoen is deze route de moeite waard. Deze wandeling is 12 km lang. Er hebben de wandeling iets verlengd met een stuk Essche Stroom.
Laantje met suiker esdoorn. Het blader tapijt kleurt geel, rood, bruin
We zien vele paddestoelen. Het leuke is in alle stadia: net boven de grond, verder uitgegroeid en zelfs versteend of helemaal zwart.
InktzwammenParasolzwammen
We zien een tekst op een poort. Ook dit is met andere ogen kijken. Ik had deze nog nooit gezien. Altijd die stroming…altijd die zwaarte. We hebben het over hoe het leven loopt. Soms heb je niet eens in de gaten, dat iets niet de juiste oplossing is en het beter is iets anders te kiezen. We noemen het “vals plat”….Altijd die stroming….
Bij Halder is ook het kasteel gespiegeld in het water van de Dommel.
We steken de weg bij Halder over en gaan langs de Essche Stroom. De wiebelbruggen… Ervaren dat als je heel voorzichtig loopt, de brug niet zo veel wiebelt, dat je hier zelf invloed op hebt. Ik heb ook ervaren dat als je meegaat met de deining het voelt als dansen. Go with the flow.
De schoonheid in kleine dingen. Bv deze zaaddozen van de Springbalsemien.
Ook al zo mooi: de herfstkleuren weerspiegelt in het water. Hier bij de Dommel vanaf Halder haar Den Bosch.
