23 augustus, 24 km, droog, bewolkt 20 graden
Het klavertje 4 is afgerond. Vandaag gingen we naar het westen, de Neterselsche heide. De route heet “De Verstillingsroute”
Waarom heet het de Verstillingsroute, vragen we ons af. Eigenlijk weten we het wel. De mooie natuur, de rust, de bloeiende heide, we worden er stil van. Wat maakt jou stil staat in het boekje? Een kaarsje opsteken in het kapelletje voor jezelf of je dierbaren, een mail ontvangen waar ik verlegen van word, samen in stilte in de kapel doorbrengen. Het zijn de kleine dingen die het doen, waar we vandaag even bij stil staan. Opgewekt gingen we vandaag de deur uit. Uitgezwaaid door Jan en Anneke de vrijwilligers van de Pelgrimsherberg.
Ook vandaag hebben we geluk wat het weer betreft. In de nacht heeft het veel geregend, we gingen de deur uit en het was droog. Net ten zuidwesten van Vessem op weg naar Casteren treffen we een “verstild ven”. Het natuurschoon ligt voor onze voeten.
Het gaat maar door met “genieten momenten”. De paden langs de Grote Beerze, het natuurgebied Dal van de Grote Beerze met bossen en heideveldjes.
Daarna komen we bij de Neterselsche heide. De heide staat volop in bloei. Ook vandaag zien we geen wandelaars. Het is natuurlijk maandag, maar toch…zijn er dan zo weinig wandelaars die dit prachtige gebied kennen? Wij vinden het prachtig.
In de Mariakapel in Westelbeers vinden we ons verstillings moment. De kapel is van 1637, waarschijnlijk ontstaan na een pestepidemie.
Vandaag is vooral ook een wandeling met vergezichten. Langs de riviertjes, de boerenerven en ook op de terugweg naar Vessem langs heide gebieden. De geuren van de heide en de paarse kleur maken het nog net iets mooier.
Natuurlijk sluiten we onze dag af met een etappe drankje.
Dank je wel Gerard, Hilde, Lida en Anneke voor de fijne tijd. De warme vriendschap en het samen onderweg zijn. Tot een volgende keer.
Tot slot een mooie tekst uit het boekje: “Omdat ik geweest ben, waar ik geweest ben. En jij nu bent waar jij nu bent, zal ik nooit helemaal kunnen zijn, waar jij nu bent en jij nooit helemaal kunnen zijn waar ik geweest ben. Maar we kunnen elkaar het verhaal vertellen. En dat zal voldoende zijn. (Van Awraham Soetendorp)