28 september,27 km, bewolkt,20 graden van Melide naar Salceda

Door een computer storing was er een paar dagen geen internet, vandaag plaats ik het verslag van 28 en 29 september.

Vandaag met hartelijke dank aan de 4 wandelaars Irene, Bertine, Marijke v B en Annemiek, zij hebben deze etappe volbracht en het verslag en bijbehorende foto’s gemaakt. Mieke, Monica en Marijke H hadden een rustdag.

Voor vertrek nog even een groepsfoto.

Vandaag na ons ontbijtje bij Albergue
San Anton om 8.20 uur op pad. De paden op de lanen in maar hier in Galicië is het de tamme kastanje en  ecalyptus bossen door, langs de mais weilanden en ook steken we een aantal kabbelende rio’ s over. We zien de zon opkomen wat mooie foto’s oplevert. Onze eerste café americano en con leche stop op 6 km bij El Alemán en daarna weer door. En door ………zegt Marijke v B. We moeten dan nog  ongeveer 20 km door het mooie Gallicische landschap. We nemen nog even een camino complementaire route tussendoor, prachtige uitzichten en een flinke klim omhoog om daarna weer af te dalen richting Ribadiso de Baixo en Arzuá. Net in de buitenwijken van Arzua is een pleintje waar in een driehoekje bankjes staan we kunnen er lekker even lunchen met de vergaarde etenswaren uit de supermercado in Azurá. Muziek op de achtergrond maakt het helemaal af. Dan weer door want ja we hebben nog een aantal km voor de boeg en we moeten voor het donker wordt binnen zijn anders wordt onze Miek ongerust.
Tussendoor nog een koffie  chocomel en fris stop bij Calzada bij Taverna Velha voordat we in Salcedo aankomen. Hier is onze herberg waar we slapen. Eerst een etappe drankje voordat we ons toilet gaan maken. Irene regelt een taart voor haar 59-ste verjaardag bij het cafe/ restaurant naast de herberg. De herbergier regelt een santiago taart met 5 kaarsjes en een 9 zooooo leuk en we zingen vast in het Spaans op haar oudejaarsdag ” Lang zal ze leven” = “cumpleaños Feliz, te deseamos todos”

Wat zijn we voldaan wat een mooie herinneringen en wandeldag.

Op pad onderweg, over wel hele grote stapstenen. Er was een keuze, ga je over de stenen of over de weg? Annemiek wist het nog. Als je niet teveel regen hebt, kies de stapstenen, dat is veel mooier.

Het zijn vele paden door de bossen. Steeds opnieuw komen we Heinz en zijn vrouw Johanna tegen we Josepho en zijn vrouw. In Arzua worden boodschappen gedaan. Er worden ook speciale “Mieke foto’s” gemaakt in de tunnel. ,(Leuk!)

Rond 16.30 uur komen ze aan in Salceda. Moe maar zeer voldaan. Tijd voor het etappe drankje en alvast de verjaardag van Irene, morgen is ze jarig.

Yeah we zijn er. 17 wandeldagen en 320 km. Fantastisch gedaan.

Van harte gefeliciteerd voor Monica, Marijke, Marijke, Bertine, Irene en Annemiek. Speciaal voor deze aankomst dag waren we in het roze. Gisteren had ik nog een t-shirt in Pedrouzo gekocht.

30 september, 12 km, 14-32 graden van Lavacolla naar Santiago

In de heerlijke koelte van de ochtend gaan we op pad. Niet veel km’s meer te gaan, we hebben er zin in. De zon komt op en er is geen wolkje te bekennen.

De laatste top is de Monte de Gozo. Het is klimmen van 300 naar 410 meter. We vinden het meevallen.

We gaan ook naar de 2 pelgrims die over de stad uitkijken. Monument voor de pelgrims. Even van de route af en dan ben je er. Hier vandaan kun je de torens van de kathedraal zien liggen.

De aankomst op het plein voor de kathedraal is een feestje. Er zijn vele pelgrims, we horen gejuich en zien dat andere pelgrims elkaar van harte feliciteren. Ontmoetingen met de andere pelgrims, die we onderweg ontmoet hebben. Vreugde over: we hebben het volbracht.

Daarna gaan we voor ons etappe drankje en een kleine lunch.

We gaan deze zelfde middag onze “Compostella’s” ophalen. Omdat we als groep zijn, kunnen we rechtdoor naar beneden. We vullen de gegevens in op de computer en voila, binnen 10 minuten zijn de documenten klaar. Ze komen gewoon uit de printer. We makkelijk en snel….we missen de persoonlijke noot. Wel leuk dat ik de Compostela’s mag uitdelen. Lieve allen, dik verdiend! Al die stappen heb je zelf kunnen/mogen zetten.

Tot slot een gedichtje van Ricky Rieter:

Voltooid is dit pad, voldaan zijn we en gelukkig, nu delen van wat bijna niet te delen is, delen is vermenigvuldigen, almaar groter wordt ons geluk, van buiten en van binnen

27 september, 23 km, bewolkt, 24 graden van Airexe naar Melide

Vandaag vooral paden door de bossen. Steeds glooiend en dat door het mooie Galicië. We gaan van Airexe naar Palas de Rei en van Palas de Rei naar Melide.

Zelf begin ik vanaf Palas de Rei en dat is 15 km. Vanmorgen hoorden we van de taxi chauffeur dat er in Palas de Rei wel 2000 pelgrims kunnen slapen. Bij vertrek uit Palas de Rei zijn de meeste pelgrims al onderweg. Voor ons dan ook heerlijk rustig. In de kerk treffen we een groep scholieren, die voor vertrek naar de mis gaan.

Door de mooie omgeving gaan de km’s onder onze voeten. Hier en daar heb je doorkijkjes, bv bij deze horreo, waar je een andere horreo doorheen ziet. Horreo’s zijn opslagplaatsen voor o.a. mais om het te laten drogen. Door de grote stenen eronder kunnen de muizen er niet in klimmen.

Bij Lobreiro zien we dit mooie kerkje en we passeren een brug over Rio Seco. Vlak voor Melide is de heide nog in bloei. Samen met een soort brem een kleurrijk schouwspel.

Daarna komen we bij Furelos. Ik weet nog van de eerste keer dat ik dacht dat ik er al was. Dan is het echt nog 2 km. Die kunnen er vandaag nog makkelijk bij.

We slapen in de prachtige herberg San Anton in Melide. Er is een bar bij en een tuin met overkapping. Fijn want er vallen een paar druppeltjes.

Nog ongeveer 60 km te gaan naar Santiago. Naar Salceda, Lavacolla en tenslotte Santiago.

26 september, 20 km, eerst mist later halfbewolkt dan Vilacha, langs Portomarin naar Airexe

Casa Bandera is een fijn verblijf in alle rust. Het verkeer is ver weg, alle pelgrims zijn een stukje verder in Portomarin, de was wordt gedaan en er wordt voor ons gekookt. We zitten aan tafel met mensen uit Duitsland, Singapore en de US.

We dalen eerst naar Portomarin en beginnen dan aan de bijna voortdurende stijging van 330 naar 720 meter. Aan het begin vooral pittig. Later geleidelijk met stevige klimmetjes ertussen.

Bij de afdaling naar Portomarin heb je de keuze over de weg of via een sterke dalend smal stuk, met gladde stenen. Omdat het mistig is kiezen we de weg.

Weldra zien we Portomarin en het stuwmeer Embalse de Belesar. In 1962 werd de Miño ingedamd om het stuwmeer van Belesar te vormen. Zo werd de oorspronkelijke gemeente Portomarín onder water gezet. Heel wat waardevolle historische gebouwen werden zorgvuldig afgebroken en werden in het naburige Monte do Cristo steen voor steen weer opgetrokken. Het bekendste voorbeeld is de romaanse kerk San Nicolás waarvan elke steen genummerd werd. Op veel stenen kan het nummer nog afgelezen worden. Als het waterniveau van het stuwmeer laag staat, kunnen overblijfselen van oude gebouwen nog gezien worden. Het water staat laag en zo kunnen we de oude brug zien en gedeelten van de oude stad.

Omdat we geen boodschappen hoeven te doen, gaan we onder Portomarin langs en pakken de route weer op. Net als gisteren is het erg druk. We zien jongelui die met school op pad zijn, een grote groep Belgen en vele nationaliteiten. De eerste klim is over een bospad. Erg mooi is de mist die de diverse bergtoppen kleurt in allerlei grijstinten.

Na de pauze bij de bekende bar in Gonzar klimmen we naar Castromaior. De Castro van Castromaior is een van de belangrijkste. archeologische vindplaatsen van het schiereiland Noordwest. Het is ontstaan in de ijzertijd en werd bewoond vanaf de 4e eeuw voor Christus tot de 1e eeuw na Christus. Tussen 2006 en 2010 is er aan gewerkt om het weer zichtbaar te maken. Het ligt op enkele meters van de Camino en zeker de moeite even te gaan kijken.

Intussen lopen Marijke en Monica over de route van de Camino. We zien hen vanuit de hoogte.

We komen ook langs het kerkje van Ventas de Naron, waar een blinde man al jaren een stempel zet in de pelgrimspaspoorten. Je begeleidt dan de hand, zodat hij weet waar hij de stempel moet zetten. We krijgen er ook een kaartje met de beeltenis van het kerkje.

Op ons camino pad komen we ook langs het oudste wegkruis van Spanje dat je bij Ligonde kunt vinden.

Daarna is het nog een klein stukje. Even over een smal pad met hoge stapstenen en dan gaan we naar Cafe Mariluz voor ons etappe drankje.

Deze heerlijke wandeldag zit erop. We logeren in pension Eirexe in het dorpje Airexe ongeveer 8 km voor Palas de Rei.