9 juni, 22 graden, half bewolkt 25 km van Armenteira naar Vilanova de Arousa

Na de stevige klim van gisteren is het nu een stevige daling.

Vooral het eerste deel is de daling zeer zwaar. Het is een van de allermooiste delen van een camino. De afdaling vanaf Armenteira. Op onderstaand overzicht het groene gedeelte.

Sprookjesachtig,met watervallen, onwerkelijk, intens genieten en ervaren “dat ik hier nu kan lopen” Het is bijna onbeschrijfelijk. De nederzettingen die we hier zien, de molens…..

Na Barrantes volgt een vrij vlak stuk langs de rivier. Nog steeds erg mooi met opnieuw watervallen.

In een klein kerkje in Pontearnelas ontmoeten we vrijwilligers die voor ons een stempel zetten. We steken er een kaarsje aan voor onze dierbaren en er krijgen een tekst mee over de symbolen van de camino. Een voorbeeld is natuurlijk de pijl. Als we geen pijl zien weten we de richting niet. Hoe voelen we ons als we niet weten waar naar toe? Ons leven is net een Camino. Soms voelen we ons verloren en kunnen we de weg niet vinden. Welke pijlen volg jij? Mooi om tijdens het wandelen bij stil te staan.

 

Het pad naar de zee, is vooral landelijk. We zien vele wijngaarden. De groene ranken groeien weelderig. Erg mooi om te zien.

Eindelijk zien we de zee. Met deze lange afstand denken we steeds bij een bocht,nu komt die, de zee…..Het geeft een beetje motivatie om door te gaan. Na de bocht zien we ook Vilanova de Arousa liggen. Het bewolkte weer maakt plaats voor de zon. Wat is het er mooi!

De brug over en dan zijn er er echt. Deze kanjers hebben de monster etappe volbracht. Ik ben reuze trots op ieder. Hoe je het ook doet, het is altijd goed.

Het was opnieuw een hele mooie Camino dag met allemaal hoogtepunten…..