8 juni, 16,4 km, eerst droog, later zware buien van Rates naar Barcelos
In de ontbijtruimte van de Casa Mattos in Rates, lijkt het wel een museum. Alsof ik even terug stap naar het begin van de jaren 80, zo 45 jaar geleden.
Gisteren waren we heel verbaasd. In de straten van Rates lag overal een laagje zand. Vanmorgen snapten we het. De straten werden klaar gemaakt voor de processie ter gelegenheid van de sacramentsdag. Bijzonder om te zien, hoe zo een klein dorp met alle inwoners aan de slag gaan.
T.i.: Sacramentsdag is het rooms-katholieke hoogfeest dat de werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de eucharistie centraal stelt. In een aantal katholieke landen wordt het gevierd op de tweede donderdag na Pinksteren. In Nederland vindt het feest tegenwoordig plaats op de twee zondag na Pinksteren.
Daarna gingen we op pad. Niet echt hoge heuvels, wel steeds stijgen en dalen. De hoogste top ligt op 150 meter, de Goios.
Het is een mooie route vandaag met veel onverharde paden, langs kleine dorpjes en langs eucalyptus bossen.
Op de gemeente grens van Barcelos staat het symbool van Barcelos en Portugal. De haan met bijbehorende legende: De legende gaat als volgt: Op een dag in de 17e eeuw werd er zilver gestolen van een landeigenaar. Een bedevaartganger onderweg naar Santiago de Compostella wordt als schuldige aangewezen. Deze ontkent maar wordt wel schuldig bevonden en ter dood veroordeeld. Hij vraagt of hij de rechter thuis mag bezoeken. De rechter blijkt aan een maaltijd te zitten en de veroordeelde wijst naar een geroosterde haan op tafel. Hij vertelt dat de haan zal gaan kraaien op het moment dat hij opgehangen wordt en dat hij daarmee zijn onschuld zal bewijzen. De rechter besluit hierop de haan niet meer te eten. Wanneer de man wordt opgehangen begint de haan te kraaien. De rechter ziet zijn fout in en rent naar de galg maar is net te laat. De man heeft het echter toch overleefd doordat de knoop het niet gehouden heeft.
We hebben pauze op de bekende plek van de Camino. De bar van Antonio, Petra Furada. Ze kennen me daar inmiddels en hij wilde ook wel voor ons poseren. Intussen hadden we allemaal wel zin in een broodje met kaas en tomaat. Die tomaten zijn hier zo lekker.
Vlak daarna kun je Monte Franqueira beklimmen, een alternatieve route. Een uitdaging van 150 meter stijgen in 3 km. Nancy en Maria gaan het doen. Ze zeggen na afloop: goed te doen en zeker aan te bevelen. Zeker als het goed weer is en niet te warm. En …ze vinden het er erg mooi. Een kerk, een klooster en mooi uitzicht.
De anderen vervolgen de Camino en gaan rechtstreeks naar Carvalhal. Intussen wordt de lucht heel donker. Volgens buienradar zou de regen pas over 1 uur vallen. We voelen de wind opsteken en zien de bui recht op ons af komen. Wat denk je? We staan precies bij een kapelletje om te schuilen. “Jacobus zorgt voor ons”
Het wordt weer droog en we gaan via Barcelinos naar Barcelos. Opnieuw komt er een hele donkere lucht aan. We kunnen nog net een terrasje met overkapping bereiken voor ons etappe drankje. Het regent zo hard dat we toch nog nat worden.
Houdt goede moed dames, wij zitten hier op een droogje…
Wel een prachtige foto met die zwarte wolken ….Fijne dag morgen!
Een mooie bijzondere tocht zo! Misschien toch even de heilige Clara opzoeken voor beter weer. Geniet weer! 👋🍀
Fijn om zop deze manier jullie camino mee te volgen. Een hele mooie route. Nog veel wandelplezier en hopelijk wat beter weer!
Leuke wandelreis weer voor jullie en ook weer een leuk verslag.
Veel plezier allemaal en een goede reis.