18 mei

Vandaag begonnen we de dag met een stilte wandeling door het klooster. Sfeer voelen alsof je letterlijk dezelfde weg door de tuin loopt, zoals de paters dit hebben gedaan. Met bomen lanen, de Lourdes grot, en het huisje bestemd voor de mensen die waren getroffen door het pest virus. In het eigen stilte komen en geraakt worden door de sfeer. Hieronder vind je wat foto’s van onze stilte wandeling. Tot slot een gedicht, dat ik passend bij de stilte wandeling vind.

Precies een moment waar het licht op het beeld viel

De tuin is een lust voor het oog. Fluitenkruid, bos hyacinten en de tuin met rododendrons.

Nog net voor het einde van deze stilte wandeling barst de regen los. We vinden in de tuin een afdakje en luisteren daar naar het verhaal van de vijver. De eerste avond waren we daar om de laatste zonnestralen over het water te zien glijden. Een moment van bezinning.

Ook binnen in de eetzaal ga je terug in de tijd. Grote ruime tafels, zodat we met de nodige afstand toch samen konden zitten.

Het beloofde gedicht……