Onze eigen weg

Dag 10: 22 september 2018, Vigo – Redondela (20km)

In de albergue waar wij slapen is het mogelijk om voor €5,00 gebruik te maken van het ontbijtbuffet. Uit gemak kiezen wij daarvoor, dan kunnen we met een goede bodem op stap.

Als we na betaling van het bedrag tot de ontbijtruimte worden toegelaten, moeten we wel even lachen. Het buffet bestaat uit heel veel rollen Maria-koekjes, voorverpakte cakejes en croissants, brood dat kan worden geroosterd en heel veel pakken corn-flakes. We laten het ons smaken, ook een sober wat onverzorgd ontbijt helpt ons op weg.

Na het ontbijt vertrekken wij. Omdat ik heb gehoord dat iedere pelgrim in de grote stad Vigo tijdens het volgen van de pijlen verdwaalt, kiezen we ervoor een eigen route te gaan lopen. Zo lang je je eigen weg loopt, kun je immers niet verdwalen?

We starten met een kleine klim naar een Middeleeuws kasteel dat op een heuvel vlakbij het hostel ligt. Door de oude poort kunnen wij naar binnen. Vanaf het hoogste punt hebben we een mooi uitzicht over de stad, de zee en de riviermonding.

Vanaf het kasteel dalen wij af naar het centrum van de stad. Op de weg naar beneden passeren we drie ankers, een veelbelovend teken voor ons vervolg van de camino?.

In het oude centrum bezoek wij de kathedraal. De deur is nog gesloten, door een voor de kerk zittende bedelaarster worden we door een zijdeur naar de pastoor gebracht.

De pastoor zet met aandacht een stempel in het pelgrimspaspoort.

En vervolgens nemen we onze tijd om de stilte in de kathedraal te kunnen ervaren.

Na een echt en lekker kopje koffie verlaten we Vigo. Via een parkje en langs de havens vinden we onze weg naar het punt waar weer gele pijlen staan. En via een pittig klimmetje komen we, zonder te verdwalen (!!!) weer op de camino.

Even later signaleert Nico ons 100 kilometer-punt, het punt vanaf waar we, om in Santiago in aanmerking te kunnen komen voor een Compostella, elke meter zelf moeten lopen en we, als bewijs, elke dag twee stempels moeten laten zetten.

De route richting Redondela biedt mooie uitzichten.

En onderweg zien we een bijzondere brug.

De zon is vandaag fel en de temperatuur is erg hoog, zo rond de dertig graden. Een pauze in de schaduw wordt door elk van ons gewaardeerd.

.

Na deze lunch lopen wij langs een vis op het droge,

Het stadje waar wij vandaag naar toe lopen, is een echt pelgrimsplaatsje. Hier komen de Camino Portugues por la Costa, de route die wij lopen, en de camino Portugues Central bij elkaar. Er zijn hier meerdere albergues om deze pelgrims een slaapplek te bieden.

Wij slapen bij een albergue privado in het centrum van het stadje. Een albergue waarbij de slaapzaal met panelen is verdeeld in kleine kamertjes.

En een albergue waar alle stinkende wandelschoenen op een rek in de schuur staan uit te dampen.

Het stadje nodigt uit om even lekker rond te dwalen. Na het doen van de was en na een verfrissende douche gaat iedereen zijn of haar eigen weg. Even een paar uur doen waar je zin in hebt, winkelen, op een terrasje zitten of een verslagje maken voor deze site.

Het leven op de camino bevalt ons goed.

4 reacties op “Onze eigen weg

  1. Wat een bijzonder mooi reisverslag om te volgen. Zo te lezen zijn jullie een fijn gezelschap met elkaar. Uit ervaring weten we dat vakantie met Nico en Barbara altijd gezellig is ? Groeten uit Lekkerkerk van Peter en Astrid

  2. ah ik dacht al iets bekends te zien. wat hebben jullie een mooie route gelopen. oops zit al weer te bedenken…….?. ik ben benieuwd wat volgt. geniet ze.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.