5 oktober, 13 km Epen Terziet Sippenaeke en terug naar Epen, droog 14 graden

Deze ochtend waren we om 12 uur in Epen. Het uiterste zuiden van Limburg om 4 dagen te wandelen. Vandaag was het een rondwandeling van Epen via het bovenste bos naar Terziet en Sippenaeke en via de Geul weer terug. Boven aan ligt Epen, rechtsonder Sippenaeke.

We hebben geluk met het weer. Er was heel veel regen voorspeld. Voorzichtig had ik durven inschatten dat het wel mee zou vallen. Natuurlijk speelt het weer een rol. Het is tenslotte veel fijner om met droog weer te lopen in zo een mooie omgeving.

We zijn: Nettie, Anneke, Mieke, Marja, Annemarie, Joepke en Gerard. Hier bij onze pauze plek Le Barbeau in Sippenaeke.

Het landschap hier is wonderschoon. Heuvels, vergezichten. En het is nog zo mooi groen. De regen heeft het stof van de bomen geblazen en alles is weer mooi fris. Dat we dan hier op een maandag middag lopen….we zijn er heel dankbaar voor.

We lopen door het buurtschap Diependal met mooie rijksmonumentale vakwerkhuizen uit de 18e eeuw.

Direct al gaan we stevig stijgen door het Bovenste Bos. Smalle paden, veelal onverhard.

De bomen beginnen hier en daar al te verkleuren. Het groen wordt afgewisseld met geel en roodbruine tinten. En dat op nog geen 2 uur rijden van Den Bosch. Wat leven we in een mooi land.

Deze rondwandeling van Epen naar Sippenaeke is zeer de moeite waard. Veel afwisseling, bos kleine wegen en na onze pauze in Sippenaeke langs de Geul en de Volmolen.

We komen ook langs de Heijmans groeve. Dat is de enige locatie in Nederland waar gesteente uit het Carboon aan de oppervlakte komt.

Daarna volgen we de Geul en tot onze grote verrassing komt de zon tevoorschijn. De maretakken zijn al goed te zien.

We komen langs de Volmolen met het grote waterrad.

Niet ver daarna zie je de Smidse alweer liggen. Nog een klein stukje door de velden.

Vanavond hadden we een heerlijk 3 gangen menu. Een voortreffelijk restaurant in deze gemoedelijke accommodatie. Morgen gaan we naar Gulpen.

6 oktober, van Epen naar Gulpen, 18 km droog in de ochtend, later regen, 14 graden

Direct van Epen naar Gulpen is 5 km. Wat doen wij…..we maken er 18 van. Het schitterende heuvelland, op en top genieten. Zelfs in de regen.

Vandaag gingen we dan Epen naar Eperheide, naar Slenaken, door het Gulpdal, door Euverum, en tenslotte over de Gulpener berg. Dat was helemaal een ervaring.

We volgen de rode lijn van rechtsonder naar linksonder (Slenaken) en dan naar het noorden en helemaal over de Gulpener berg

Het eerste stuk naar de Epenerheide was gelijk aan de eerste km van gisteren. Op weg naar Epenerheide.

Het klimt en het daalt en we gaan over de erven van boeren. De percelen gescheiden door schrikdraad en de zo bekende stegelkes. Dat zijn draaihekjes waar je soms bijna niet door kan. Zoals hier een camping, waar we eerst tussen de koeien door liepen en het perceel moesten verlaten via veel modder en een grote plas met water.

Zo lopen we naar Slenaken. Echt heel toeristisch, er zijn nog veel wandelaars en fietsers op pad. Ook vinden we daar een overdekt terras, waar we onze eerste pauze hebben. Tijd voor een kopje “echte” koffie.

Ook vandaag ervaren we het als hele mooie wandeldag met fijne temperatuur. De hele ochtend droog en als je dan in zo een schitterend landschap wandelt raak je vanzelf heel ontspannen.

Het blijft goed lezen. We hadden een afslag gemist en kwamen plotseling uit bij gele paaltjes en niet bij een sterk dalend pad naar links met groen zwarte markering. We liepen terug en gelukkig vonden we het weer

Boven op de heuvel kwamen er langs grote hopvelden en appelboomgaarden. Die zien er lekker uit. Een appeltje meenemen?We zagen het jonge mensen doen en sommigen van ons konden de verleiding niet weerstaan.🤔

Het daalde daarna sterk. Zo kwamen we in Euveren uit en precies tijdens een enorme regenbui waren we bij Euverenhof aangekomen. Het was inmiddels 14 uur, tijd voor een soepje. Niet ver daarna loop je zo Gulpen binnen. Over de Gulpener berg is nog wel een uur lopen. Doen we het of kiezen we de makkelijkste weg. Nee, dat doen we niet. Het regent constant en toch kiezen we voor de uitdaging van de Gulpener berg. Een flinke kuitenbijter staat er in de tekst. Dat klopt!

Deze beker verdienen niet alleen fietsers, ook deze wandelaars. Dus bij deze: goed gedaan. Deze beker hebben jullie verdiend. Ik ben er trots op!

We dalen af langs de Maria, die hoog boven Gulpen uittorent.

We verblijven bij “De Zwarte Ruiter” in Gulpen. Deze hele mooie dag zit er weer op. Een stevige etappe met veel hoogteverschillen. Dat hoort bij Zuid Limburg……

7 oktober, van Gulpen naar Holset 18 km, zwaar bewolkt, droog 15 graden

Hemelsbreed is het vandaag 8 km. Wij gaan voor een mooi traject langs Eys, Wahlwiller, Nijswiller, Vijlen, Mamelis en Orsbach.

Bij de Zwarte Ruiter konden we ook om 8 uur ontbijten. Zo lekker op het gemak, voor we vertrekken met een eitje, verse broodjes en jus d’orange.

Op weg naar Eys volgen we eerst de Gulp, later de Eyserbeek. Vooral over onverharde paden en graslanden. De kronkelende rivier rechts of links naast ons.

Als je goed kijkt zie je ook echte kabouters. Zelfs bij de paddestoelen als een laddertje omhoog.

Vlakbij Eys is een tunnel onder de spoorlijn van de stoomlocomotief, die in Eijsden start. In de zomermaanden kun je een een stukje met deze trein. Wij lopen onder het spoor door.

Op weg naar Wahlwiller gaan we de heuvels in. Boeren hebben een stukje grond beschikbaar gesteld waar de wandelaars over mogen. De routes zijn prima beschreven en worden waar mogelijk aangeduid met kleuren van palen. Rondom elk dorp heb je zo een netwerk. Omdat we verder weg gaan, zijn de beschrijvingen zo handig, de mooiste paadjes….

In Wahlwiller is staat de deur open en kun je een kaarsje aansteken. Alleen het voorportiek is open. Precies op dat moment was wel de plaatselijke bar open. We zijn van harte welkom in Gasterij Aan de Kirk.

Over een heuvel rug gaan we naar Vijlen.

Het laat me niet los…ook hier zien we schelpen van Santiago. Wie weet wanneer het weer mogelijk is..

Anneke is meestal snel. Geduldig wacht ze samen met Gerard. We vervolgen hier het pad naar links en meteen weer rechts.

Vanaf Vijlen maken we nog een grote lus langs Mamelis. Een dorp bij de Duitse grens dat bekend staat om de vakwerkhuizen. Hier was een molen, de Schoeermolen uit 1687, gebruikt voor het slijpen van naalden.

Een langdurig stijgend pad brengt ons naar Orsbach, net in Duitsland. Gisteren in België, vandaag het even de grens over.

Bij café Bellevue hebben we nog even pauze. In Duitsland is het op dit moment verplicht een mondkapje te dragen, als je een café binnen gaat. Een schitterend uitzicht, over het dal waar o.a. ook Lemiers en Holset liggen.

Hemelsbreed was het nog 3 km. Ook het pad door de velden is niet veel verder. Het laatste stuk is een smal pad tussen de gewassen. Nu is de mais het geoogst en de stolpen zijn nog goed te zien.

Om 15.45 uur komen we bij Holset aan. Wij mogen weer en zijn van harte welkom.

Het etappe drankje is verdiend. Deze heerlijke wandeldag van Gulpen naar Holset, zit er weer op.

8 oktober, Holset Epen, 20 km, zwaar bewolkt, vrijwel droog

Wat een heerlijke dag vandaag! In vrijwel heel Nederland veel regen en wij hebben vrijwel droog weer gehad. De etappe van vandaag was meer dan 20 km, met 460 hoogtemeters, hemelsbreed 9 km. Zo mooi…..

Vanaf Holset gaan we over de Vijlenerberg, het terrein van de golfbaan, Sippenaeke, terug naar de Vijlenerberg, Camerig, de boomgaard van Bellet, langs de Geul en tenslotte over de velden langs Diependal. Op het overzicht zie je dat het zeker niet de kortste weg was. We begonnen met een klein stukje langs de grote weg in de richting van Einrade. De zon schijnt, het Limburgse landschap kijkt nog mooier.

Bij het lezen van de route is het heel fijn om het met 2 personen te doen, zodat we bij twijfel even overleggen. Vandaag was het Gerard, Anneke en Joepke hielpen me eerder. Dank je wel hiervoor. In het bos is het extra moeilijk om alle aanduidingen goed te beschrijven.

Na de top dalen we af en hebben prachtige vergezichten in de richting van Sippenaeke. We staan er even bij stil, en tegelijkertijd even uit te blazen.

Daarna gaan we over de golfbaan. Van eerdere wandelingen weet ik wat we hartelijk welkom zijn. De golfers staan op de baan, het restaurant is al open voor koffie. Daarna klimmen we naar Sippenaeke. Het dal na Sippenaeke is een kleine onderbreking voor de lange stijging naar de top van de Vijlenerberg. De moeite wordt beloond door opnieuw mooie vergezichten.

We rusten regelmatig. Met lange stijgingen is het belangrijk om te zorgen dat het hartslag niet te hard stijgt. Rustig aan met kleine stapjes, zorgen ervoor dat je op je gemak lang kunt doorlopen. Voor iedereen is het verschillend en te kiezen voor je eigen tempo. Voor Nettie was het de eerste keer in de heuvels. Dat is wennen en tegelijk trots zijn dat het lukt.

Dan is een pauze bij café Buitenlust zeker verdiend. Verdeeld over 3 tafels genieten we van een welverdiende rust.

Via Camerig gaan we door de boomgaarden van Bellet richting Heijmans groeve. De appels zijn van de bomen gevallen. Wat zou daar een heerlijke appelmoes of taart van te maken zijn.

Langs de kronkelende Geul zijn de paadjes smal. Deze keer bijna zonder modder.

We naderen Epen. Volgens de wegwijzers is het nog maar 1 km. Gaan we de laatste lus ook nog afronden. Nog even gecheckt bij de “weer -meesters” …..het zou droog blijven. Weet je wat? Al deze kanjers kiezen ervoor de hele route af te maken. Of om 15.30 of 16.30 uur aankomen bij de Smidse. Mijn trots op deze doorzetters groeit.

Nu is het echt nog een klein stukje naar de Smidse in Epen. Een laatste blik in het oneindig mooie Limburgse landschap.

Het laatste etappe drankje en onze 4 dagen in Limburg zitten erop. Dank je wel Gerard, Joepke, Nettie, Annemarie, Anneke en Marja. Heerlijk ontspannen, jullie allen ieder voor zich….een mooi mens. Fijn om jullie te leren kennen.