Dag 14: Cee – Finistera

Camino Français

Zaterdag 4 september: Cee – Finistera 13 km. Zonnig. De finale.

We zijn aan zee. Dat betekende gisteren een verandering van sfeer en nieuwe indrukken. Bijvoorbeeld een wit zandstrand, balkon met zeezicht en meeuwen die veel herrie maken.

\

Maar ook als vanouds ’s avonds gezellig gezamenlijk eten op een terras.

Het was lekker!!

Vandaag is het de 14de en laatste wandeldag van deze tocht. We starten met een ontbijt in Cee. We krijgen churros bij de koffie (soort oliebol in de vorm van strengen).

Terwijl de zon opkomt lopen we langs zee naar het aangrenzende stadje Corcubion.

Corcubion is een mooi oud stadje met een prachtig kerkje en bijzondere huizen.

In de kerk een beeld van Santiago Matamoros (de Morendoder)
Karakteristiek huis met wapenschild
Na enig navragen op verzoek van Riet het huis met de Davidsster.

We klimmen weer tegen een berg op. Zwaar…. die laatste loodjes.

En dan komt de kaap van Finistera in zicht.

Die twee witte puntjes linksboven

We drinken koffie in een chique hotel aan het strand van Estorde.

Wat is die zee mooi blauw en wat zijn die stranden wit!

En dan komen we aan we in Finistera bij het pension waar ik ook in 2007 verbleef toen ik voor het eerst aan het einde van de wereld kwam. De kamer heeft uitzicht op zee en de haven.

Aan het eind van de middag doen we boodschappen voor de picknick op de Kaap vanavond. Eerst gaan we naar een 19 minuten durende pelgrimsmis in het 12de eeuwse kerkje onderweg naar de Kaap. We zijn de enige bezoekers en zingen nog een keer het Pelgrimsgebed.

Niet aanraken

We wandelen nog eens 2,5 kilometer naar de Kaap van Finistera. En bereiken na 205 kilometer lopen eindelijk het kilometer 0.00 punt.

We beleven als afsluiting een heerlijke avond op de Kaap van Finistera en zien een prachtige zonsondergang.

Het is bijna donker als we naar de haven teruglopen en ook nog getrakteerd worden op live muziek. Wat een mooie afsluiting van deze enerverende tocht.

 

Tot slot

Als ik de blog teruglees zie ik wat een enorme hoeveelheid nieuwe ervaringen en indrukken we hebben opgedaan. En hoe de moed, zin en gezelligheid bleef, ondanks tegenvallers als het vertrek van Bert en Denise, de val van Riet en de zware etappes de eerste twee dagen vanaf Santiago naar Finistera. De ruimte die we elkaar gaven en de band die we daardoor met elkaar gekregen hebben.

Bedankt Marijke, Denise, Bert, Attie, Nelly, Riet en Mia. Jullie waren geweldig op mijn eerste Camino voor In Balans op Weg. Ik hoop dat jullie hierop nog lang met plezier terugkijken. En inspiratie hiervan meenemen in jullie ‘dagelijks’ leven.

Mieke, wat mooi dat we elkaar hebben leren kennen en wat fijn dat je me deze mogelijkheid hebt geboden en daarbij hebt gesteund. Veel dank. Ik vind het een perfecte formule voor mensen die georganiseerd met anderen samen kennis willen maken met de Camino.

Ik eindig met de tekst van ons lijflied tijdens deze Camino, Pelgrimsgebed van Amanda Strydom:

Vader God U ken my naam                          My binnegoed en buitestaan                      My grootpraat en my klein verdriet            My vashou aan als wat verskiet.

U ken my vrese en my hoop
Die pad wat ek so kaalvoet loop
Die pad het U lankal berei
U maak die pad gelyk vir my.

Alle pelgrims keer weer huistoe
Elke swerwer kom weer tuis
Ek verdwaal steeds op U grootpad
Soekend na U boardinghuis

Moeder God U ken my waan
My ego en my regopstaan
Die drake waarteen ek bly veg
U wys my altyd weer die weg.

U het my met U lig geseën
Die lig strooi ek op iedereen
Net U weet hoe my toekoms lyk
Ek het niks, U maak my ryk.

Alle pelgrims keer weer huistoe
Elke swerwer kom weer tuis
Ek verdwaal steeds op U grootpad
Soekend na U boardinghuis

 

 

 
 

 

 

 

 

 

We zijn er!!!

Camino Portugues, Dagwandeling

Zaterdag 4 september 2021: Camino Portugues Centrale route, Cruces – Santiago (19 km)

Sneller dan ooit zijn de rugzakken ingepakt. Bijna een half uur eerder dan afgesproken zitten we met elkaar aan het ontbijt. We hebben er zin in, de laatste etappe.

Als het buiten licht is, verlaten we de albergue.

De lantaarns zijn nog aan. We lopen over het verlichte pad. En zo voelt het ook. De camino heeft inzichten gegeven, een deel van de oude ballast is onderweg achter gelaten.

.Het lopen gaat bij elk van ons soepeler dan ooit. De hoogteverschillen, toch meer dan 300 meter, lijken we geen van allen te voelen. We ruiken de stal. Ook ik tel af.

Tijdens deze etappe loop ik veel alleen. De herinneringen aan de afgelopen weken schieten door mij heen. Onze kennismaking op,Schiphol, de eerste etappes langs en door de badgasten van Portugal, het slechte slapen, elk van ons heeft er veel last van gehad. Maar vooral de mooie gesprekken, de openheid en de lol die we met elkaar hebben gehad.

Vlak voor de aankomst drinken en eten we nog  even wat.

Om daarna elk op haar eigen wijze de eigen weg naar de kathedraal te lopen, en om de aankomst in het eigen tempo te ervaren.

Om vervolgens door A. Een groepsfoto te laten maken, zelf gaat zij liever niet op de foto, en ook dat respecteren wij. 

Op een terras vieren wij de voor elk van ons bijzonder ontroerende aankomst met een pelgrimsmenu en een glas wijn. 

Wij hebben gehoord dat er grote drukte is bij het pelgrimskantoor. Er zijn pelgrims die hun Compostella, het certificaat dat je hier kunt krijgen als je aantoonbaar een langere camino hebt gelopen, niet hebben gekregen.  Om dat te voorkomen is onze volgende gang naar het pelgrimskantoor. En inderdaad, nadat wij via een qr-code alles hebben ingevuld krijgen wij te horen dat wij te laat zijn voor een nummer in de wachtrij.

De bewaker vertelt dat er vandaag een andere optie is. Een  beperkt aantal pelgrims kunnen vanvond na 19 uur nog aan de beurt komen. Wie het eerst komt….

En zo staan wij om 1815 uur in de rij voor de laatste Compostella’s van de dag. 

En…we hebben geluk. We zijn op tijd en behoren tot de gelukkigen die een nummer krijgen..

Het is even na 7 uur als elk van ons, na een check van onze pelgrimspaspoorten, individueel door de medewerker van het pelgrimskantoor gefeliciteerd wordt. Aan elk van ons wordt zeer welverdiend de Compostella uitgereikt. Onze namen worden bijgeschreven in het pelgrimsregister van de kathedraal.  Voor elk van ons een bijzonder moment.

 

Ik ben erg  blij dat het met de Compostella gelukt . Maar vooral ben ik zeer dankbaar dat we met elkaar en in een zeer fijne sfeer  zijn aangekomen in Santiago. Een afronding van een Camino met vier prachtige mensen. Fijn hen te hebben leren kennen en met hen te hebben kunnen lopen. Om dat te vieren proosten we een fles Cava leeg en genieten wij van een zeer welverdiende Tarte de Santiago.

 

We zijn aangekomen…, dank voor alle steun van vrienden, familie en andere bekenden! Jullie waren onderweg bij ons.

 

 

Camino Portugues dag 5

Camino Portugues

4 september, 13 km Saxamonde – Ponte Sampoio, zonnig 23 graden

In kleine etappes komen we er ook. Zo symbolisch vind ik deze slak boven het verslag. Rustig aan, kijken wat wel kan en van elke etappe genieten. Vandaag 13 km van Saxamonde naar Ponte Sampoio. Een hele mooie etappe door Redondela en met uitzicht over Ria de Vigo en door Arcade. Direct vanmorgen begon de dag al goed. Uitzicht vanaf herberg O Corisco over dal. De zon nog net niet over het dal. Het voorzichtige nog goudkleurige licht laat zich zien.

En wij…we zijn klaar voor een nieuwe dag. De 5e dag dat we in Spanje zijn en de 3e op pad. Spierpijntjes, een beetje gevoelige heup, een beetje de schouders, en toch is er al een gewenning. Het ritme van de dag. Eten, drinken, slapen, wandelen, verder denk je nergens aan. Ervaren dat we elkaar steunen, dat emoties er mogen zijn.

In Redondela hebben we een koffieshop. Marianne krijgt 2 kastanjes van een vrouw, met de boodschap erbij: als je die bij je draagt brengt dat geluk. Ook beveelt ze de Santiago kerk aan. Daar krijgen we een stempel met Jacobus erop. Er is daar een nonnetje die graag de stempel zet. Een mooi moment.

In het centrum van Redondela hangen de vlaggen voor de pelgrims. Vanwege het Heilig jaar zien we Jacobus, de Porta de Gloria en een vlag van Xacobeo 2021 en 2022. We voelen ons aangemoedigd om door te gaan.

Na Redondela stijgen we voortdurend. De grootste stijging is die naar Alto do Lamba op 153 meter. Je zou denken niet veel, maar het is een hele zware. Zie onderstaand hoogteprofiel. De stijging begint direct in Redondela en duurt tm Alto de Lamba. Toch 4 km! En 357 hoogtemeters.

De daling na Alto de Lomba is zeer mooi. Uitzicht over Ria de Vigo, bloeiende brem met daarbij stevige daling.

Janna wil er plotseling vandoor met 4 wel heel mooie kuiten…😉

Onderaan bij de hele drukke gevaarlijke weg zijn koperen platen van pelgrims. We treffen daar een Belg op de motor die wel van ons een foto wil maken.

Het toetje van vandaag was Arcade met aan het einde de brug naar Ponte Sampoio. Wat wil je met zo een blauwe lucht. Prachtig. We kijken onze ogen uit.

Onze herberg ligt voorbij de brug rechtdoor. We zien bij het strand parasols, dat lijkt ons wel wat voor ons etappe drankje. Alweer een dag als een pareltje….

Spirituele variant: over het water

Camino Portugues

3 september 2021: Camino Portugues/spirituele variant, Vilanova – Cruces (14 km en een boottocht)

De laatste etappe van de spirituele variant voert ons over het water. We varen de route die volgens de overlevering ook door de helpers van Jacobus met zijn lichaam is gevaren. Op weg naar Padron.

De boor vertrekt vlak na zonsopgang. De kapitein heeft er zin in en houdt overzicht.

Deze regio staat bekend om de mosselkwekerijen. Juist als wij langsvaren worden ze door dit schip geoogst en op grootte geselecteerd. De meeuwen kennen het proces. Zij pikken enthousiast hun ‘graantjes’ mee.

Even later varen we langs de kruisweg. Links en rechts van het water zijn de kruizen te zien.

De voor legt na bijna2 uur varen aan in Pontesecuras.  Hoogste tijd voor een kop koffie en iets te eten. Het cafe aan het water is daarvoor een geschikte plek. Aan de bar hangt de voor ons belangrijkste info luid en duidelijk in het zicht. Alleen de afstand klopt niet. Het is vanaf hier nog 28 km lopen.

Naar Padron, is het ongeveer 3 km lopen. Via de plantanen-boulevard lopen wij naar het centrum.. De vlaggetjes hangen uit, zal dat voor de start van de  finishrit van dd Vuelta zijn? Deze  belangeijke  tijdrit  start  overmorgen  vanaf  deze  plek.

 

 

In de kerk treffen wij Aafke. Fijn om haar hier te zien. Ze heeft goëd geslapen, haar enkel is al iets minder dik. Met een stok lukt het haar om korte afstanden te lopen, met de taxi reist ze verder  met ons mee.

Padron is in en na het leven van Jacobus, de naamgever van de Camino de Santiago, een hele belangrijke plek. Het is hier dat hij op de berg heeft gepredikt. Het is hier dat na zijn dood , na een boottocht vanaf Palestina, zijn lichaam aanvankelijk begraven is.

Drie heilige plekken worden door de meesten van ons bezocht: de berg, de fontein en El Padron.

Een Pedronia ontvangen wij als herinnering aan deze plekken. 

Koffie drinken doen wij bij het cafe van Pepe2. Ooit begon zPepe1 op deze plek een cafe ter ondersteuning aan alle pelgrims voor de laatste etappe op de lange weg naar Santiago.. Inmiddels is de zoon, Pepe2, degene die elke pelgrim enthousiast onthaald en met een lach, vriendelijk woord en een knuffel energie en vertrouwen geeft voor het laatste stuk.

Het cafe puilt uit van door pelgrims uit dankbaarheid chter gelaten herinneringen. En toch is er nog steeds plek voor een gulle lach en een arm om de schouder.

 

Na het bezoek aaN Padron lopen wij dor naar onze laatste overnachtingsplek onderweg.

Het is haast niet te bevatten, morgen gaan wij Santiago bereiken. En tegelijkertijd kijken wij er met nieuwe herinneringen en met opgedane inzichten enorm uit naar de aankomst morgen. We hebben tot nog toe ruim 290 km gelopen. Nog 19 km te gaan…….

 

Camino Portugues dag 4

Camino Portugues

3 september, 13 km Porrino Saxamondo. Tm 14 uur bewolkt, heerlijk wandelweer, later zon.

“Het loopt anders”. Ik had een reservering in Redondela gemaakt. Een lange afstand voor onze groep van 17 km. 4 km voor Redondela komen we langs Saxamonde en tot mijn grote verrassing is deze herberg O Corisco ook open. Op dat moment had Mariet behoefte aan pauze. Ik word herkend van ons verblijf de vorige keer in 2019 (? of 2018) en  ze hebben nog plek. Zullen we ons plan veranderen? Dat vindt iedereen een goed idee. Maar….de bagage van Marianne is in Redondela. Dat willen ze wel ophalen. Alles kon worden gewijzigd en zo verblijven we nu in herberg O Corisco in Saxamonde. Wat leuk dat dat zomaar kan.

Dat kwam zo goed uit vandaag. We hadden flinke hoogte verschillen overbrugd. 402 meter op 13 km. Kun je voorstellen dat onze Nederlandse benen hieraan moeten wennen. Het was heel pittig. Voor Jan vooral de stijging, voor Marianne de daling.

In de ochtend zagen we veel pelgrims. Het geeft veel gezelligheid, we zien ook pelgrims die we ervoor hebben ontmoet.  Buen Camino horen we steeds. Tot aan Mos klimmen we bijna voortdurend. Dat gaat nog geleidelijk.

We bereiken de 100 km paal. Even een mooi moment om stil te staan. Voor ons op de 2e dag, ook wij voelen dat het echt kan gaan gebeuren. We gaan naar Santiago toe.

Het is erg mooi onderweg naar Mos. De eucalyptus bomen met de afbladderende basten, druivenranken, vergezichten. Bij elke bocht een nieuw uitzicht.

Net voor Mos had Jan behoefte aan een stok. En warempel er staat er zomaar een voor zijn neus. Later koopt hij er een in Mos. Bij deze stijgingen loopt ieder op zijn/haar tempo. Marianne stijgt gemakkelijk en heeft tijd een hoedje te kopen.

Bij de algemene herberg in Mos is nu een groot terras aan de achterzijde. Een goed moment voor onze eerste pauze.

Daarna stijgt het verder naar Santiaguino de Antes. Steeds denk ik dat we het klimmen hebben gehad. Dat duurt echt 5 km. We voelen het als echte uitdaging en het lukt ons allen.

In het bos bij de top worden we verrast door een doedelzakspeelster. De verrassingen gaan maar door vandaag. Ze heeft een stempel en probeert zo wat geld te krijgen.

Dan volgt de grote afdaling. Het uitzicht ligt aan onze voeten. Galicia op zijn mooist. Groen, kronkelende wegen, huisjes tegen de bergen geplakt. In de verte zien we Ria de Vigo.

En nu zijn we dan onverwacht in Saxamonde beland. Hoera we zijn er. Dit onverwachte feestje vieren we met het etappe drankje.

De km naar Redondela doen we er morgen bij. Wat een heerlijke dag.

 

Dag 13: O Logoso – Cee

Camino Français

Vrijdag 3 september: O Logoso – Cee 16 km.  Bewolkt. Keuzestress en we gaan naar zee

Het was een rustige middag gisteren. We zitten in een klein gehucht tegen een berg waar niets te doen is. Het lijkt een en al herberg. Wel gezellig met een bar en restaurant. Het enige probleem is dat er veel vliegen zijn, vooral binnen in de bar. We besloten daarom om s avonds buiten te gaan zitten eten. Het is inmiddels afgekoeld en we zien elkaar in outfits die we nog niet eerder van elkaar gezien hebben. Mooi dat tegenwoordig alles over elkaar gedragen kan worden.

Zo zaten we de hele avond buiten te eten.

Hoewel morgen pas de laatste wandeldag is, komt vandaag het einde van deze tocht al in zicht, de zee! Spannend. Ook vreemd. We zijn al bijna twee weken intensief met elkaar onderweg. We hebben veel gezelligheid gehad, veel gelachen met elkaar en er zijn weinig irritaties geweest. Het voelt inmiddels eigen om op een slaapzaal met elkaar te zijn. Raar zal het zijn als dat straks voorbij is. Aan de andere kant begint  ook het verlangen naar huis terug te komen, het oude vertrouwde en de geliefden thuis. Het elke dag vroeg op moeten, lange stukken lopen en continu bij elkaar zijn, is ook vermoeiend. Ik ben benieuwd hoe we er straks als we weer in ons ouwe leventje zijn op terugkijken. In ieder geval spreken we al snel een reünie af om de reisverslagen te delen en bij te kletsen.

Vandaag lopen we 16 kilometer door de natuur. We komen geen bars tegen, alleen twee kapelletjes. We ontbijten vooraf en nemen broodjes mee voor onderweg. De eerste keuzestress: wat willen we op het broodje: het wordt 5 x chorizo met kaas en 1 x voor Riet ham met kaas.

Om half 9 starten we met lopen. Na een kilometer komen we bij een informatiecentrum met prachtige foto’s van de regio Dumbria waarin we nu lopen. Onder andere van pelgrims uit de middeleeuwen.

We krijgen weer keuzestress. Waar gaan we heen? Muxia of Finistera? Gelukkig mag ik het bepalen. Het wordt Finistera.

Daarna begint de echte wandeling door de natuur. We lopen in de bergen met hei en brem in bloei. Erg mooi.

Bij de eerste kapel hebben we de eerste picknick. Lekker broodje, hè Riet?

Bij de tweede kapel kunnen we ons lichaam helen met echt bronwater.

Langzaam komen de zee en onze volgende overnachtingsplaats Cee dichterbij.

We zijn er om twee uur. Het was een prachtige niet al te moeilijke wandeling. En we hebben 2-persoonskamers met zeezicht!

 

 

Spirituele variant: afdalen door het sprookjesbos

Camino Portugues

Donderdag 2 september 2021, Camino Portugues Variant Espiritual, Armenteira – Vilanova de Arousa (27 km)

Het is nu al bijna 23 uur. Normaal gesproken liggen wij als pelgrims dan al te slapen. Maar vandaag loopt het anders. Vanwege het tijdstip en de lange dag die chter ons ligt, beperk ik mij tot een kort verslag met foto’s.

Het was een bijzondere dag, op diverse fronten. Het ontbijt lopen wij mis, we starten de dag het brood en de koekjes en kaasjes die we in onze rugzakken hebben. We hebben wegens de afstand van vandaag zin om vrij vroeg, 8.00 uur te gaan lopen.

Wat volgt is veel.

– Een prachtige en tegelijkertijd ongelukkige afdaling over de rotsen van het sprookjesbos. We zijn nog maar net op weg als Aafke voorover ten val komt. Ze heeft daarna last van haar enkel. Gezien de afdaling die nog volgt  moet zij de wandeling helaas onderbreken. Per taxi reist zij door naar ons hotel.

— een wandeling langs een beekje. Met  bijna rijpe druiven alom.

– een zicht op de kust, de laatste kilometers lopen wij daar langs.

 

Tegen vier uur komen wij aan bij de brug naar Vilanova de Arousa. We kunnen ‘ons etappedrankje’ al bijna zien staan.

Mijn eerste gang in het dorpje is naar de  apotheek.. Aafke heeft mij een lijstje spullen doorgegeven die ze graag wil hebben om haar enkel te ontlasten.

Fijn is het om Aafke in het hotel weer te treffen. Er is goed voor haar gezorgd, we zijn blij haar weer te zien.

Omdat de enkel van Aafke rust nodig heeft besluiten wij bij het hotel een maaltijd te laten bezorgen zodat wij toch met elkaar kunnen eten . En ook dat loopt iets anders dan gepland. Dankzij alles en iedereen sluiten we de dag  in goede sfeer af met een drankje, om 22 uur gevolgd door de verlate pizza’s

Om vervolgens te kunnen beginnen aan een voor elk van ons zeer welverdiende nacht.

Dag 12: Santa Marina – O Logoso

Camino Français

Donderdag 2 september: Santa Marina – O Logoso 17 km. Bewolkt. Een wonderschone etappe.

Gisteravond was er veel gedoe in de herberg over een meisje/pelgrim die onderweg een zielig zwanger katje had meegenomen en bij de herberg heeft achtergelaten. Dit ondanks  borden onderweg met het verzoek om geen honden en katten mee te nemen. De medewerkers van de herberg waren het er helemaal niet eens. Hij heeft inmiddels zijn plekje gevonden naast de katten die er al zijn.
Vervolgens was Mia’s handdoek van de waslijn verdwenen. Die bleek bij navragen in de was van andere pelgrims in de droger te zijn terechtgekomen. Kortom een enerverende avond maar wat was het lekker om met dit weer buiten op het terras te zitten kletsen met een drankje erbij. We bleven tot laat.

Kerkhof tegenover de herberg

Hoe voelen de benen en voeten vandaag, vraag ik de volgende ochtend? ‘Goed’ is de reactie van iedereen!  We gaan weer vol goede moed op pad.

Daar gaan we weer!

Dag koetjes

Het wordt een prachtige wandeling, veel makkelijker dan gisteren. Eerst beklimmen we de berg Aro en dalen daarna af naar het dorpje Lago. Onderweg hebben we prachtig  uitzicht over de dorpjes en het stuwmeer.

Vanaf Lago neemt Attie een taxi naar de Olveiroa de volgende grotere plaats. Daarvandaan gaat zij het laatste stuk lopen. Goed gekozen. Het eerste en het laatste stuk zijn het  mooist vandaag.


De anderen lopen verder door een gebied met prehistorische graven.

Er wordt op het land gewerkt.

We gaan over een wildstromende rivier via de brug van Ponte Olveiroa.

En komen langs grappige afbeeldingen van de pelgrim.

Het laatste stuk is prachtig, bergop, hoog boven de rivier.

Polonaise bovenop de berg

En dalen af naar de herberg in O Logoso waar we een 8-persoons slaapzaal voor onszelf hebben.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Camino Portugues dag 3

Camino Portugues

3 september, 17 km, bewolkt 24 graden

Mijn planning was 10-15 km per dag en we hebben er toch 17 opzitten. Tussen Tui en Porrino zijn nog geen overnachtingsmogelijkheden. Het kan niet anders. Wat een kanjers, de wandelaars halen het allemaal, voor enkelen de eerste keer dat ze zover komen en dat met het dragen van eigen bagage. Voor hen had ik vandaag een lied uitgekozen: “vandaag ben ik gaan lopen”….ieder dacht dat het niet kan, en zie mij daar nu lopen. Het raakte, die mooie Camino tranen mogen er zijn….

Vanaf de herberg San Clemente in Tui gaan we op pad. Naar een ontbijt café dat ons was aanbevolen, zeer goed Biper genaamd. Niet ver van de route en we konden de Camino zo weer oppakken.

Omdat we aan het einde van Tui hebben overnacht is de afstand beperkt gebleven tot 17 km. We zien algauw de steen mannetjes op de Camino palen. Ik leg uit dat de pelgrims dat doen. Om aan iemand te denken of om wat uit je “eigen rugzak” te halen. Niet letterlijk maar hetgeen je zou kunnen ervaren als last op je schouders.

Volgens het hoogte profiel lijkt de route vlak. Dat is het niet. Steeds kleine heuvels, bijna geen vlak stuk te bekennen.

Een prachtige route, bossen, onverharde paden, de geur van Eucalyptus, bramen die rijp zijn, de eerste druiven. De sfeer met andere pelgrims is er een van blijheid, ieder groet elkaar en we maken een praatje. Het voelt of ieder zo blij is om op pad te kunnen gaan. Ik zie de Camino smile. Ik zing samen met een pelgrim uit Ierland een lied “one Day over the rainbow”. We raken er allebei emotioneel van.

De geur van de Eucalyptus bomen, brengt me terug naar alle herinneringen van de Camino. Dit hoort echt bij Galicië.

Gisteren bij de toeristen informatie kregen we uitleg over de splitsing nabij Orbenll. Ga hier links af en vermijd de gevaarlijke en ongezellige route langs het industrieterrein. Nu is er een duidelijke paal en er staat “complementario” kan niet missen. Het staat vrijwel direct na de muurschildering van schilder: Xai Óscar van de Porte de Gloria van de kathedraal in Santiago.

Niet ver na de splitsing zie je dit verhoogde wandelpad. Met de eigen spiegel in het water. Het zonlicht valt precies op de druivenranken erachter. Mooi!

Ook na het passeren van de A55 heb je een keuze. 3 km langs de rivier of 3 km door de stad. We kiezen de rivier, ook omdat ons pension Louro dichtbij de algemene herberg ligt en je niet hoeft om te lopen. Deze laatste km wegen best zwaar en als je dan in een mooie omgeving loopt, zijn ook de laatste km snel voorbij.

  • Pyjama wants

Al voor 15 uur zijn we in Porrino. We hebben het etappe drankje verdiend.

Dag 11: Negreira – Santa Marina

Camino Français

Woensdag 1 september: Negreira – Santa Marina 21 km. Mooie uitzichten, maar vermoeiend zo’n lange etappe

In de supermarkt kochten we gisteravond  alvast joghurt en fruit voor morgen omdat we vroeger op pad willen vanwege alweer een lange etappe en warm weer ’s middags. Gisteravond konden we pas rond 8 uur eten. Eigenlijk te laat voor ons na zo’n vermoeiende dag. Sommigen hadden niet veel trek meer.  Voor het slapen gaan zongen we nog het Pelgrimsgebed van Amanda Strydom. Dat is inmiddels een bijna vast onderdeel de afronding van de dag. Mooi.

Mia verzamelt de borden met alles wat erop ligt. In de hoop dat we sneller het toetje krijgen en sneller naar bed kunnen

Vandaag gaan we al in de ochtendschemering op pad. Attie neemt eerst een stuk taxi. Zij kan niet meer dan 10 kilometer op een dag lopen.

Stadspoort Negreira

Monument voor de Emigrant. Eerbetoon aan de vele Galiciërs die nog niet eens zo lang geleden huis en haard moesten verlaten om elders te gaan werken. Hij wordt vastgehouden door zijn zoon die weer vastzit aan moeder en baby.

Na het verlaten van de stad klimmen we gelijk en krijgen mooi uitzicht op de stad, omgeving en een oud kerkje, terwijl de zon opkomt. p

We klimmen geleidelijk 9 kilometer grotendeels in de schaduw over bospaden naar het dorp  A Pena, waar een bar is voor het tweede  ontbijt (toast met boter en jam).

Vanaf de bar lopen we eerst een stuk langs een weg, geen mooi pad maar wel met steeds mooie uitzichten, waarvan je goed kunt genieten omdat je niet op de weg hoeft te letten.

De volgende bar is 4 kilometer verder. Weer stoppen we. Ook omdat het warm wordt. Hoofddeksels en bandjes in de nek worden nat gemaakt en we drinken bij om weer vooruit te kunnen.

Daarna wordt het zwaar. We moeten nog bijna 8 kilometer lopen en het wordt steeds warmer. Er zitten lange paden tussen zonder rustplekken . Ik loop af en toe achteruit omhoog. Dan gebruik je andere spieren dus heb je niet steeds dezelfde druk op de spieren. Dat geeft verlichting.

Pelgrims siësta

Uitgeput

Om kwart voor 3 komen de eerste drie bij de herberg aan, moe en blij dat ze er zijn. Attie is er al. Een half uur later zijn we compleet. De twee etappes van gisteren en vandaag waren mooi, maar zwaar.

We zitten in een heel klein gehucht tegenover een oud kerkje en naast een koeienstal. De herberg heeft een bar en terras waar we gelijk wat gaan drinken. We hebben allemaal een laag bed. Vanavond hebben we vanaf half 7 onder de druivenranken gegeten. De temperatuur is inmiddels aangenaam. Zonder jas buiten zitten kan nog steeds om half 10′ s avonds. Dat geeft een echt vakantiegevoel!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Spirituele variant: de berg

Dagwandeling

1 september 2021, Camino Portugues Variante Espiritual, Pontevedra – Armenteira (20 km)

De komende dagen lopen wij de Spirituele variant van de Camino Portugues. Deze route bevat 3 etappes: 2 wandeldagen en 1 boottocht.

vandaag ligt voor ons een zware etappe. Het hoogteverschil is groot en de weersvoorspellingen zijn voor het eerst deze reis niet goed. Voir de hele dag is regen voorspelt. Direct na het ontbijt gaan de regencapes (en de door Gabrielle (met hulp van haar vader) zelf gemaakte gamaschen, aan.

Ongeveer 3 km na Pontevedra wordt met een bord en een paaltje het begin van de spirituele variant aangegeven.

De Camino Portugues gaat hier naar rechts. Wij slaan links af, we hebben er zin in.

Het gebied waar wij vervolgens doorheen lopen voelt als verstild in de tijd. Kleine wijngaarden, dorpjes bestaande uit steeds slecht een paar huizen, paden door heerlijk ruikende eucalyptus-bossen.

Vlak voir het kloosterdorp Poio staat een kerkje, een pareltje in het landschap. Het uitzicht vanaf hier is prachtig. Vraag is wel hoe twee mensen vanaf hier verder zijn gelopen, hun schoenen staan op ze te wachten.

In Combarro splitst de groep,zich op. Pieternella en ik gaan het middeleeuwse stadje verkennen. De anderen gaan de berg op. Zij gaan met elkaar deze uitdaging aan.

Met een ‘Geniet ervan, Zet hem op en Veel plezier’ Nemen wij voor een paar uur afscheid van elkaar.

Terwijl de anderen aan de klim beginnen, maken wij kennis met dit voor mij nog onbekende stadje. Het is het beginpunt van een nieuwe Camino, de Padre Samiente, dus wie weet. Voir nu beperken wij ons tot een rondje lopen en een heerlijke kop koffie aan de haven.

Met de taxi gaan wij vervolgens naar Armenteira. Bij het klooster eindigt de etappe voor de anderen. We kijken er naar uit hen straks binnen te halen.

Rond half vier is het zo ver. We zien drie vermoeide groepsgenoten stralend van de berg af komen. Wat een kanjers, ze hebben het met en door elkaar geweldig gedaan. De foto van de gezichten bij aankomst van twee van hen spreekt boekdelen.

Na een drankje gaan we naar ons overnachtingsadres. We slapen in een klooster, het klooster van Poio. Het is een prachtige plek om op deze spirituele variant te kunnen zijn.

Als gasten van het klooster mogen wij alle ruimtes bezoeken. Zwaar onder de indruk zijn wij van met name de kloostergang ….

En van een indrukwekkend meer dan 100 meter lang en 3 meter hoog mozaïek. Dit mozaïek is ingelegd in de muren van een kloostergang. Het verbeeldt in vele miljoenen steentjes de Camino van Parijs tot aan Santiago de Compostella. Een fragment zie je hier

En dan is het tijd  het eten. We zijn allemaal vermoeid en beginnen nu te verlangen naar de aankomst in Santiago. Een moment waarop we denken dat we even niet zoveel meer te zeggen hebben. En juist dan verdiepen zich de gesprekken…..

 

Camino Portugues dag 2

Camino Portugues

1 september, op weg naar Tui

Wat een hartelijke gastvrij hostel, One Ribeiro vlak bij metro station Sao Bente, daardoor dicht bij de kathedraal, de Douro en de trein. We worden bij de ingang zelfs welkom geheten.

Bij de ontvangst werden we gewaarschuwd. Een 3 persoonskamer naast de algemene keuken. We hebben oordopjes en we slapen heerlijk. Wel worden we gewekt door onweer met veel regen. Jaren geleden heb ik me al ingeprent….ik ga liggen en stoor me nergens aan. Dat werkt bij mij.

Op advies van de hostess gaan we uitgebreid ontbijten dichtbij metro station Trindade. We kunnen de rugzakken nog in het hostel laten en gaan de kathedraal van Porto bezichtigen. Ook voor een stempel in ons pelgrimspaspoort, de Camino gaat beginnen.

Hier bij de kathedraal kun je ook een pelgrimspaspoort en schelp kopen. Mariet en Marianne kopen er een.

Boven op de brug hoog boven de Douro zien we nog net het restaurant waar we gisteren gingen eten. De vergezichten over de kronkelende Douro. Een mijmermomentje voor ons allen. Nog maar de 2e dag en we voelen al de verbinding.

Onze trein vertrekt om 13.05 en doet er 2 uur over. We komen langs diverse plaatsen waar de Camino ook langs komt. Barcelos, Vila Praia de Ancora. Wij gaan naar Valenca, zie onderstaande kaart en daarna te voet de grens over naar Tui. Het gaat nu dan echt beginnen.

In Valenca gaan we via de vesting naar Tui. Het is er druk. We zien veel pelgrims onderweg. Ook horen we van alle mensen die we tegen komen: “Buen Camino”. Letterlijk goede weg. Voor mij gaat mijn pelgrimshart wat sneller kloppen. Ook dat heb ik gemist.

Daar aan de overkant van die grote witte brug ligt Spanje. Midden op de brug staat een grens. De Portugese kleuren en Spaanse kleuren gemoedelijk naast elkaar. Hier geen inreisbeperkingen, geen QR controle, we mogen zo door gaan. WIJ gaan deze grens over.

 

Door het uur tijdsverschil waren we na 18 uur bij onze herberg. We hebben uiteindelijk toch 11 km gelopen. Vanaf de trein in Valenca 4 km

Albergue San Clemente bijna aan het eind van Tui. Een schitterende gastvrije plek. Voor ons pelgrimsmenu en boodschappen gaan we terug naar het centrum. Heel smakelijk en dat voor €6,50…..

Camino Portugues dag 1

Camino Portugues

31 augustus aankomst in Porto

Het is tijd om te gaan….Nu ben ik zelf aan de beurt. Santiago we komen eraan!

Het is tijd om te gaan. Voor Mariet een lang gekoesterde wens om ooit naar Santiago te gaan. En als dat dan etappes van 10-15 km per dag, dat zou helemaal mooi zijn. Ook voor Jan die na een heel trainingstraject nu zover is dat hij mee kan gaan. Vandaag al heeft hij laten zien dat de steile klim naar ons hostel (vlak bij Sao Bente) vanaf de Douro te doen is.

We zijn met 5 op pad. Vlnr Mieke, Mariet, Janna, Jan en Marianne. Het was nog heel spannend deze ochtend. Het lukte niet om bij KLM in te checken en het stoelnummer te verkrijgen. Dit heb je nodig om het Portugese inreis formulier te verkrijgen. Pffff. Ik was extra vroeg vertrokken om het op te lossen bij KLM, maar ook dat lukte niet. Na het inchecken aan de balie gingen we door de douane en bij restaurant la Plaza hebben we uiteindelijk de formulieren in kunnen vullen. Met dank aan Marianne die thuis al had kunnen oefenen.

We gaan na het inchecken bij ons hostel naar het station om alvast kaartjes voor de trein te kopen. Morgen reizen we naar Valenca om daar onze Camino te starten. Het station in Porto is prachtig.

Via de straatjes van het oude centrum dalen we af naar beneden. We voelen vakantie sfeer en ook ontspanning.

Wat is dan mooier om deze eerste dag af te sluiten bij een typische Portugees restaurant aan de Douro. Terwijl we aan de Douro aan het eten zijn, wordt het langzaam donker.

Een wonderschoon einde van onze eerste dag

Dag 10: Santiago – Negreira

Camino Français

Dinsdag 31 augustus: Santiago – Negreira 21 km. Uitgeput. s Middags was het heet

Vandaag is het een spannende dag voor ons. We gaan meer dan 20 kilometer lopen. Tot nu toe was de afstand 10 tot 15 kilometer per dag (1 dag 17).

Eerst nog wat over Santiago.  Wat was het fijn om een nacht een eigen kamer met eigen douche/toilet te hebben, en ook nog eens in hartje Santiago. Gisteren na de lunch spraken we af dat ieder ’s middags zijn eigen gang zou gaan en dat we elkaar ’s avonds zouden zien. Gelukkig was het veel minder druk in Santiago dan de vorige week. Iedereen heeft  s middags zelfs de kerk kunnen bekijken zonder in een lange rij te hoeven staan.

Het officiële logo van het heillig jaar 2021/2022

Geen lange rijen voor de ‘Heilige deur’ en de andere ingang van de  kerk

De “snollebollekes” op de trap van de kathedraal

Om 7 uur ’s avonds kregen we de Compostela’s. Een hele prestatie.

Het lukte helaas niet om daarna naar de mis te gaan.  We hebben volgende week nog een kans. We vinden wel plek op een terras.

Vandaag zijn we weer bijtijds op  voor onze monsteretappe richting het einde van de wereld, maar liefst 21 kilometer naar Negreira inclusief een lange klim. Attie neemt een stuk de bus.  Eerst was er een klein incidentje met iemand die zich had verslapen en vervolgens  haar onderbroek vergat. Het wordt  een ” luchtige”  dag voor haar…

Met een volle maag van het ontbijtbuffet gaan we op pad.

Nog 89.586 kilometer naar Finistera

We lopen al snel fout bergop. Maar gelukkig na een paar honderd meter komt een engel ons tegemoet. Terug naar beneden. Langs de rivier moeten we blijven.

Daarna gaan we weer omhoog en krijgen prachtig uitzicht op Santiago en de kathedraal.
Later vandaag is er een lange steile klim. Vooraf lunchen we op een terras met mooi uitzicht.

Achteraf: :” drie kleine kleutertjes die zaten op een bank…”

En nog een terrasje. Het is heet vanmiddag. We hebben veel vocht nodig. En lopen op het eind veel over asfalt dat ook heet is. Zingend proberen we niet aan onze pijntjes te denken.

Het mooiste vandaag is de middeleeuwse brug van Ponte Maceira.

Rond 4 uur komen we uitgeput bij de herberg aan, waar Attie op ons staat te wachten. Fijn. Zij wijst ons de weg en verzorgt de was. Nog een engel…

Pelgrimsgevoel

Camino Portugues

Dinsdag 31 augustus 2021, Camino Portugues Central, Redondela – Pontevedra (21 km)

Het is voor het eerst dat wij op een met anderen gedeelde slaapzaal in een albergue hebben geslapen. En dat was even wennen. Spaanse pelgrims die op luide toon met elkaar converseren, snurkers waar maar geen ritme in kwam…

Met kleine oogjes zitten wij om 7.15 uur aan het ontbijt. En dat doet goed, tostade, zumo en cafe con leche grande, langzaam maar zeker worden we wakker.

Hetvis net licht als we op pad gaan. En we zijn eindelijk eens niet de enigen. Het geeft mij een vertrouwd gevoel, mij invoegen in de tijdloze stroom van pelgrims op weg naar Santiago,.

Langs de route staan tafels waar stempels, schelpen en drankjes te krijgen zijn. Her en der worden we toegezongen. Het heeft wel iets van een vierdaagse, met veel minder lopers, ik hou van deze ontspannen en welkome pelgrimssfeer.

De route is prachtig. We lopen door de bossen en langs de druivenvelden.

In Arcade houden we bij de Romeinse beug pauze. Koffie met churros met een onbetaalbaar uitzicht.

Omdat we inmiddels de magische 100 km-grens zijn gepasseerd moeten we elke dag ten minste twee stempels laten zetten. En soms zetten we de stempel zelf. We hebben er al heel wat verzameld.

Voor Pontevedra kun je kiezen welke route je loopt. Wij kiezen de alternatieve variant. Een prachtige route door het bos en langs een beekje. Gabrielle voelt zich hier even aan de Geul in Limburg. Onder het spoor lopen we verder de stad binnen.

De prachtige stad Pontevedra. 

De enige plek waar een kapel ter ere van de vrouwelijke pelgrims is neergezet. En, als ik het goed begrijp is een bezoek aan deze kapel een belangrijk gebeuren. Want eenmaal daar geweest brengt geluk voor een goede aankomst in Santiago.

Nog 4 loopdagen te gaan…, ik gun ons allen het geluk en vooruitzicht van een goede aankomst in SDC.

 

Dag 9: Lavacolla – Santiago

Camino Français

Maandag 30 augustus: Lavacolla – Santiago 10 km. Mooi helder weer. Naar Santiago!!!

We hadden een fijn verblijf in de herberg van  Lavacolla. De eigenaren zijn aardig en behulpzaam. We sliepen op een kamer met lage bedden. En er was een tuin waar we uit konden rusten.

Vandaag de grote dag. We gaan naar Santiago. Het is nog maar een week geleden dat we in Sarria begonnen. Maar het lijkt wel een eeuw. Wat hebben we veel ervaren.  Vol spanning gaan we zonder ontbijt in het schemerdonker op pad. Het beekje waarin de pelgrims zich 1000 jaar geleden wasten om schoon in Santiago aan te komen is nog niet goed te zien. Maar we horen het wel goed. In de schemering lopen we geleidelijk aan omhoog richting Monte Do gozo, de heuvel waarvandaan de kathedraal van Santiago bij goed weer te zien moet zijn.

We horen het water stromen

We ontbijten na 4 kilometer bij de camping.

Nog 1 kilometer naar Monte do Gozo. Het weer wordt steeds mooier en helderder.

En dan zijn we op Monte do Gozo. Het is prachtig weer en de kathedraal is goed te zien. Een Nederlandse hospitalero helpt ons in de kapel aan een stempel.

We klimmen nog een stukje verder naar het monument van de pelgrims. En we wijzen allemaal naar de kathedraal!!  Daar is tie!!

De laatste 4 kilometer duren best wel lang. Twee plaatsnaamborden.

lo

We kijken onze ogen uit.

Nog maar een drankje voor we het middeleeuwse centrum in lopen.

En verder naar het plein voor de kathedraal.

We zijn er!!!

En slapen in het klooster tegenover de kathedraal. Waar we ’s middags lunchen. Wat een mooie plek.

Nu nog onze diploma’s (Compostela’s) halen en Santiago verkennen. Morgen meer.

 

 

Een avontuurlijk dagje

Camino Portugues

Maandag 30 augustus 2021, Camino,Portugues Kustroute, Pazo Pias – Redondela

Wegens de zondagse winkelsluiting van gisteren zijn we ver door onze voorraden heen..Dankzij Aafke  gaan wij met een goed gevulde maag opstap. Zij had voor ons het ontbijt in een cafe gereserveerd.  Een geweldig begin van de dag.

We lopen vandaag in de richting van de grote stad Vigo. In het programma staat dat we vandaag onderweg ergens de bus pakken naar Redondela. Daarmee spelen wij tijd vrij voor het lopen van de spirituele variant, later in deze reis.

Vol goede moed lopen wij vanaf het klooster de heuvels in. Onder het spoor door

Diverse Camino-meuk passeren wij. Het voelt als aanmoediging voor alle pelgrims.

Op enig moment, na een kilometer of 10, lopen wij langs de weg naar Vigo. Hier zijn bushaltes. Een vriendelijke Spaanse man legt ons uit dat we vanaf hier naar Vigo kunnen en dat bij het busstation een bus ons naar Redondela kan brengen.

Met en voor ons wacht hij mee.

In Vigo beslist de helft van de groep naar Redondela te lopen. Via de kathedraal pikken zij de Camino weer op.

Met de anderen koop  ik een buskaartje naar Rande. Met de Monbus rijden wij daar naar toe.

Vanaf Rande willen wij de laatste 7 km van deze etappe oppakken. De route loopt hoog langs de baai, wij kiezen de weg naar boven. Het uitzicht vanaf daar is prachtig.

Hoog boven de baai houdt de weg op. Een Spaanse wijst ons de weg langs sluippaadjes  en langs vele, vele blaffende honden….

Even later lopen wij opnieuw vast. Pieternella en Aafke houden een auto aan. De chauffeuse is zeer vriendelijk, ze wijst ons in vele talen naar een bank. De Camino kent ze niet, maar eenmaal bij een bank komt het volgens haar wel goed met ons😎.

En dat het goed kont, dat leidt geen twijfel. We laten na alweer een steile doodlopende klim het zoeken naar de Camino los. Met hulp van Google maps lopen wij de stad binnen. Niet via de mooiste route, wel via de kortste route. We zijn heel blij dat we er zijn!

In Redondela komt onze route samen met de binnenlandse route. En dat is direct te merken, in een kilometer treffen wij meer pelgrims dan tijdens de gehele afgelopen 9 dagen. Leuk tussen andere pelgrims te kunnen lopen.

Wij checken even later  in bij ons hostel. Wij krijgen de beschikking over 2 eigen units.

Onder het genot van koffie wacht ik vervolgens de anderen op. Vermoeid maar vol verhalen bereiken zij na 30 km lopen, met vele vele hoogtemeters, tegen 17 uur de albergue. Ik hoor over een bijzondere ontvangst en een pelgrimszegen in de kathedraal van Vigo, over het mooie bospad en dito uitzichten. En ik hoor over een Italiaan die zichzelf opwierp tot lopende richtingaanwijzer.

Ik geniet van de verhalen van deze stoere dames. Blij dat we er allemaal zijn. Een goed einde van een onvergetelijke en avontuurlijke wandeldag.

Dag 8: Salceda – Lavacolla

Camino Français

Zondag 29 augustus: Salceda – Lavacolla 17 km

Het was een bijzonder verblijf in de ‘middle of nowhere’  in de herberg van Salceda. Een spartaanse slaapzaal en douche met slakjes en spinnetjes. Maar wel een massage douche, hangmatten, een bubbelbad, vijver en prima tuin en restaurant. Het is een beetje vergane glorie. Het lijkt alsof de eigenaren het een beetje zat of moe zijn. Bijzonder is dat elke overnachting weer heel anders is. Steeds een verrassing.

s Avonds dronken we voor het eerst een Galicisch likeurtje, ‘orujo de café’.  Lekker, het leek op ‘ tia maria’

Voor het slapengaan zongen we weer het ‘ ‘Pelgrimsgebed’.  Het wordt steeds beter.  Maar naar Amanda Strydom luisteren is ook al heerlijk. Ze zingt zo mooi en de uitspraak van het Afrikaans…

Vandaag lopen we de langste etappe tot nu toe, 17 kilometer. Weer glooiend en over bospaden, maar toch anders dan andere dagen. Een deel van ons heeft  inmiddels de gewoonte om alleen met koffie op pad te gaan (of iets kleins te eten dat we al eerder hebben gekocht).  Er zijn genoeg bars onderweg waar we kunnen ontbijten. Zo kunnen we s ochtends als het nog fris is meer kilometers maken. ’s Middags was het tot nu toe erg heet. Het lijkt nu wat koeler te worden.

Het is vandaag veel rustiger met pelgrims dan gisteren en daarvoor. Dit is waarschijnlijk omdat de Spaanse vakantie na vandaag afgelopen is. Vandaag zal het in Santiago erg druk worden.

We zingen veel onderweg. Het Pelgrimsgebed klinkt  beter in een tunnel.

Een Spaanse pelgrim had ons gehoord en zei dat de foto beter zou worden als we bewogen en zongen. Hij zei niet dat hij het op zou nemen. Ha, ha…

En we dansen.

Mia en Riet moeten nog oefenen

En we zien mooie spreuken, een mooie steen en krijgen een stempel met een hangertje.

Het leven is kort, maar breed. Wees altijd jezelf. Buen Camino

We zijn om bijna 3 uur bij de herberg en willen nog gaan eten, maar het is bijna te laat. De eigenaar is zo aardig om ons eerst naar het ene restaurant te brengen, waar we net te laat aankomen en vervolgens naar het andere waar we nog menu kunnen eten. Heerlijk. Daarna douchen, wassen en uitrusten.

Een topprestatie dames!!!. Opgewekt en zonder blaren en andere klachten.

Café cortado (Expresso met klein beetje melk)

 

Over bergen

Camino Portugues

Zondag 29 augustus 2021: Camino Portugues kustroute, Aguncheiro -Pazo Pias

in de wijde omgeving van onze albergue is geen winkel en geen cafe. Als service krijgen wij van de hospitalero een starterspakket. Koffie en cakejes, we zijn er blij mee.

Even voor 8 uur, het is net licht, vertrekken we. Eerst lopen wij een flink deel langs de kust. De aanwijzingen zijn vrij duidelijk…

Daarna trekken wij de bergen in. Het klimmen is pittig. Maar de uitzichten maken het meer dan waard.

On top of THE world nemen we een kleine pauze.

Eerder dan verwacht komen wij in Baiona aan. De kerk gaat net uit als onze koffie met churros op is. we maken plaats voor de kerkgangers en brengen een bezoekje de Romaanse kerk. Voor het hek zit een bedelaar, eentriestgezixh,deze  vrouw  tussen  de  op zijn paasbest geklede dorpelingen en ons als pelgrims.

Het dorpje is sfeervol. Wij lopen door het labyrinth van oude steegjes.

Bij een cafe voelen wij ons even thuis, de merken zijn bekend, een enkele daarvan doet denken aan Youp van’t Hek.

Via een Romeinse brug komen wij aan in het dorp van onze bestemming: Ramalossa..

We willen graag slapen bij een voormalig klooster met de naam Pazo Pias. Reserveren kan hier echter niet.  We zetten onze rugzakken in de rij voor de deur.

Om vervolgens vol spanning af te wachten. Gaat het lukken? Elk een eigen kamer op deze mooie plek? we zijn niet de enigen, we zijn niet de eersten, we gaan het zien.

En twee uurtjes later is het zo ver. Voor €15 per persoon krijgt elk van ons voor vannacht haar eigen kloostercel. Het voelt als een kadootje, een eigen kamer. En voor elke kamer een bij onze route passende sleutel. Een prachtige afronding van een dag over bergen. Mooi he? Wij genieten ondanks de moeheid en een aantal pijntjes met volle teugen.

 

 

Dagwandeling N70

Dagwandeling

28 augustus, 15 km, 450 hoogtemeters

De herfst van ons leven? Onderweg horen we van 2 jonge mannen dat ze het meer “lente” noemen, zo goed als wij de vele heuvels gewoon oplopen.

450 hoogtemeters in Nederland? Ik hoor die vraag vaak. Een van de mooiste en zwaarste wandelingen in de buurt van Nijmegen, start bv bij restaurant Tante Koosje. Opnieuw gemarkeerd met groene palen en op diverse plaatsen te starten. Een prima training voor bv de Camino. Het is zeker veel meer dan de “Zevenheuvelenweg” waar ik de 4 daagse lopers over hoor praten.

Wij vinden het pittig. En zeker….als je de N70 loopt en niet te moe bent, ben je klaar om te vertrekken voor een Camino. Zo gaat Ineke mee met de Camino Ingles, Tiny en Marja met de Via de la Plata, Jaap, Cees en Marianne gaan in april 2022 de Camino Portugues bewandelen. Dina is intussen zo enthousiast, dat ik denk dat ze misschien ook wel eens mee zal gaan…….

Intussen genieten we van de opkomende herfst. Al enkele paddestoelen, de geuren van modder, de mossen op de bomen.

De N70 is ook zo mooi omdat het meest onverharde paden zijn met als het te steil wordt traptreden. Die zijn soms zo hoog dat het hard werken is voor mijn en andere nieuwe knieën.🤔

Natuurlijk sluiten we deze heerlijke dag af met een etappe drankje bij Tante Koosje.