Bom Caminho

Zondag 22 augustus 2021, Porto – La Bruge (Ong. 16 km)

Na een onrustige nacht is het dan eindelijk zo ver. We gaan op weg. Op weg naar het gedroomde Santiago. De kathedraal, het officiële startpunt, ligt tegenover ons hostel. Als eersten van vandaag ontvangen wij daar een stempel in onze nog maagdelijk witte credencial. 

We wensen elkaar een eerste Buen Camino. We wensen elkaar de gelegenheid om in verbinding met de omgeving en met elkaar en anderen onze eigen weg te gaan beleven.

Terwijl de kerkklokken luiden en een saxofonist de zondagmorgen op het nog stille voorplein warm blaast. laten we een groepsfoto maken, van degenen die dat willen mooi 😉.

En dan is het zover. Vanaf de Mercado van het voorstadje Matosinhos gaan wij op stap. Langs de boulevard lopen wij tussen de badgasten naar het noorden. Een vuurtoren staat als baken voor de schepen aan de rand van deze badplaats. 

Regelmatig wordt ons door de dagjesmensen een zeer hartelijk Bom Caminho gewenst. We voelen ons daardoor gezien en gekend. Het doet ons goed om ons welkom te voelen. 

De eerste etappes op de kustroute staan bekend om de mooie vlonderpaden. Tussen de rotsen loop je met het uitzicht op de oceaan langs de op dit moment prachtig gekleurde verplanten die hier groeien en bloeien. 

Maar….veel van de vlonderpaden blijken in onderhoud. Op die momenten zoeken wij onze eigen weg, of wordt ons soms de weg gewezen.

Zo nu en dan waan ik mij in een bloeiende woestijn. Heel bijzonder, het geeft onvergetelijke momenten.

Behalve een aantal pelgrims op de fiets komen wij geen andere wandelaars tegen. De tekenen van de tocht zitten in beelden en teksten die de plaatselijke bevolking hebben geplaatst. 

Ons eindpunt van vandaag is La Bruge. Pas als ik hier loop begrijp ik die naam…

Het etappedrankje  drinken wij aan zee. Een plek met een geweldig uitzicht. Op de borden die langskomen zien wij de lekkerste dingen liggen. Snel is de keuze dan ook gemaakt. Dit is de plek waar wij vanavond gaan eten…..

 

Dag 1: Sarria – Morgade

Zondag 22 augustus: Sarria – Morgade, 12 km,  half bewolkt, heerlijk wandelweer, boven 20 graden

De vliegreis,  het vervoer naar Sarria en de ontvangst in de herberg verliepen gisteravond vlot. Om 7 uur staan we op, ontbijten in een bar en volgen de gele pijlen terwijl we onderweg Sarria bekijken, een historische plaats. Sarria bestond al als vesting voordat de Romeinen kwamen. In de 13de eeuw stichtte koning Alfonso 9 de stad Sarria. Hij overleed er op zijn pelgrimstocht naar Santiago. Eerst maken we de groepsfoto vlak voor de trap naar het oude centrum.

Van links naar rechts: Mia, Riet, Nelly, Bert, Denise, Attie, Marijke en Simone

Onderweg zien we verschillende herinneringen aan het pelgrimeren in de middeleeuwen, zoals een voormalig pelgrims hospitaal met een mooi stenen kruis.

Maar ook modern Sarria met de plaatsnaam in grote letters.

De route loopt door het mooie Galicische glooiende groene landschap met landelijke weggetjes, soms ommuurde paadjes en bossen die schaduw bieden.

Om het Compostela te krijgen moeten we tenminste 100 km lopen en 2 stempels per dag in ons pelgrimspaspoort verzamelen. Die kunnen we op verschillende plaatsen krijgen.

In het 12de eeuwse kerkje van Barbadelo

We genieten volop van het lopen en van de heerlijke bocadillo in een bar onderweg.

Nog maar 700 meter naar de herberg. Goed gedaan dames!

 

 

Hello Goodbye

Porto, Zaterdag 21 augustus 2021

We zijn er! Onze reis is begonnen.

Na een vertraagde reis vanaf Schiphol komen wij rond 16 uur lokale tijd op Porto aan. Nog even langs de bagageband en dan….

Iets langer dan gedacht brengen wij in de bagageband door. Om uiteindelijk zeer blij dat alles toch aangekomen blijkt te zijn, op weg te gaan naar de metro. Met enige gulp kopen wij hier het andante-kaartje, een soort OV-chipkaart, en voeden deze met een Z4-tegoed.

Met de metro rijden wij in ongeveer 45 minuten naar het centrum. Ons hostel ligt prachtig, midden in dit centrum. We verblijven in een Unesco-pand, het is een onderdeel van het station Sao Bento. Je ziet ons hostel hier links op de foto.

De stationshal laat de geschiedenis van Portugal zien, weergegeven in de beroemde azulo-tegels. 

Vlakbij ons hostel staan de eerste pijlen van de Camino.

Via smalle steegjes volgen wij deze pijlen naar beneden, in de richting van de rivier.

Hoogste tijd voor ons eerste etappedrankje, met uitzicht op de beroemde brug over de Douro.

Tijdens het eten wordt het donker, en tegelijkertijd wordt het licht…

Een prachtige eerste dag van een nieuwe Camino. We zijn veilig en heel goed met elkaar geland.

Pelgrimshoeve Kafarnaum dag 2

21 augustus, 20 km, warm en af en toe zon 25 graden, Heideroute

De 2e dag van onze mini pelgrimage brengt ons naar het noordwesten. Langs de Kleine Beerze naar Middelbeers en terug over de Landschotse Heide. Opnieuw een zeer mooie wandeling, bijna allemaal onverharde paden.

Waar het gisteren vooral het wandelroutenetwerk was, is het vandaag deels Via Monastica en vanaf Middelbeers de lange afstand route “Pelgrimspad” die vanaf Amsterdam naar Maastricht gaat. Deze keer lazen we de route en waar het onduidelijk zou kunnen zijn waren stickers geplakt. De richting is waar de sticker is geperforeerd. Goed opletten dus. In combinatie met de door mij gebruikte app, lukt alles heel goed.

Vanaf Vessem worden we langs volkstuintjes geleid. Ons pad er naar toe ingezaaid met bloemen. Blauw, geel, wit we zien er veel. Ook insecten en wantsen. Voor hen is het zomer.

In de ochtend is het gras nog nat. De paden, zijn smal, onverhard en we zien veel van het landelijke Brabant. Boeren die gastvrij wandelaars over hun erf laten lopen. Ook nu op deze zaterdag zijn er bijna geen wandelaars te bekennen.

We komen ook langs de “strijkster”. De legende gaat dat zij met haar handen kon genezen. Een kunstenaar heeft een beeld ontworpen en je kunt ook je handen in haar handen doen….het zou verlichting brengen.

Voor de weg naar Middelbeers, volgen we de Kleine Beerze een kronkelend riviertje met vele libellen en waterjuffers.

Na Middelbeers volgen we rood/wit de wegwijzers van de pelgrimsroute en komen zo bij de Landschotse Heide. In deze tijd van jaar staat de heide in bloei, we kijken uit over het meer en wandelen er helemaal omheen. Voor onze pauze zoeken we een plekje bij het meer. Even van de route af, een bijna helemaal overwoekerd pad, met hekjes en een trapje om over het prikkeldraad te komen.

 

De laatste loodjes terug naar Vessem…..waar ons etappe drankje op ons wacht. Gezellig. Ook Anna sluit bij ons aan..Een heerlijk moment om nog even stil te staan bij de ervaringen van die dag.

Pelgrimshoeve Kafarnaum dag 1

20 augustus, 16 km droog 22 graden

Hier vanaf de Pelgrimshoeve in Vessem is er een mini pelgrimage van 4 wandeldagen, een klavertje 4, iedere dag een andere richting. Een gastvrije plek voor je voorbereiding van je Camino. Wij worden er ook heel gastvrij ontvangen. Een warm bad!

De Merenroute

Onze eerste dag is een wandeling van 16 km in het noordoosten van Vessem Deze wandeling hebben we ervaren als een heel afwisselende wandeling. Tussen Vessem en Wintelre ligt het Groot- en Klein meer, 2 natuurlijke vennen.  We zijn:  Marion (vandaag te gast), Anneke, Lida, Hilde, Mieke en Gerard.

Direct vanaf Vessem wandelen we door grote bosgebieden. Dennenbossen, loofbossen, prachtige struinpaadjes.

Na de vele regen van het afgelopen weekend ervaren we hoe heerlijk het is, door een bos te lopen. De geuren van natte dennenbossen , modder en mos komen je tegemoet. Al het stof is er door de regen afgespoeld. De muggen en dazen laten zich volop zien….daar hebben we wel wat voor.

Bij het Grootmeer zien we de heide in bloei staan. Velden vol. Kennelijk heel schoon water. We zien enorm veel libellen, zelfs veel paringswielen. Dat zou ik nog eens mooi vinden te fotograferen. Dat lukte niet tijdens de vlucht.

Juist daar kwam de zon er even te voorschijn. Een bankje met dit schitterende uitzicht, daar willen we wel even pauzeren. Na het meer waren er ook bospaden. Meer open aan de rand met uitzicht over de landerijen van de boeren. Velden worden omgeploegd, de maïs staat hoog.

Vlakbij Vessem komen we langs de Mariakapel met gebrandschilderde ramen. Sfeervol….hier in Brabant steken veel mensen die er langs komen een kaarsje aan.

Mariakapel met een fraai keramiek Mariabeeld.

De route is zo mooi gekozen, de mooiste paadjes krijgen we te zien. We eindigen precies bij de Pelgrimshoeve. Natuurlijk hoort daar ons eerste etappe drankje bij. We zaten daar net en er kwam een vrouw met rugzak voorbij. Dat moet haast wel een pelgrim zijn. (Anna) Ze sluit zich gezellig aan bij ons. Ze kwam terug van de Via Monastica en voor ze naar huis zou gaan wil ze nog even de warme gastvrijheid ervaren van de Pelgrimshoeve.

In het boekje van de routes, staan ook hele mooie teksten die ik graag met je deel.

Gaandeweg de weg gegaan, de weg gegaan om stil te staan om stil te worden stil van binnen gaandeweg de weg naar binnen” Van: Leo Jacobs.

Voor de lezers van dit blog, morgen vertrekt Irene voor de Camino Portugues langs de kust en Simone voor de Camino vanaf Sarria. Heel veel succes, buen Camino. Ook zij maken dagelijks een verslag, dat jullie ook kunnen volgen.

 

Dagwandeling Grave vesting Raamdal

18 augustus, droog 18 graden, 19 km

Verrassend! Dat was deze wandeling als ik een woord zou moeten kiezen. De vestingstad Grave, door het dal van de Graafschap Raam, bosgebied, kazematten. Bijna elk half uur een andere omgeving, met ook nog bezoek aan het natuurgebied Langven.

Route: Grave-vesting en het Raamdal van “de Mooiste routes”

Als eerste gingen we over de Vestingwal van Grave met de mooie binnentuin van het Arsenaal. Vroeger was het een psychiatrische inrichting waar de mensen in de ommuurde tuin mochten lopen. Nu is het weer helemaal gereconstrueerd en weer als wandelgebied geschikt gemaakt.

Het was fijn om weer met medewandelaars op pad te gaan. Joepke, Tiny, Liesbeth en Josephine die al vaker met mij op pad gingen. Een warm bed voor Jeanne die voor de eerste keer meeging en voor het eerst 19 km liep. Het ging heel goed, daar mag je best trots op zijn.

Daarna gingen we door het centrum van Grave, de haven en het oorlogsmonument van Marketgarden. Dat is een stalen helm op een hoge sokkel.

Het Raamdal is prachtig. De kronkelende rivier, de veelal onverharde paden, de bossen waar we doorheen lopen. Het is een stiltegebied en het valt me inderdaad op dat je er niets hoort.

En natuurlijk hoort het Langven bij deze wandeling. Een gebied waar grote runderen grazen. Deze keer zien we ze alleen op het informatie bord. Een vorige keer lagen ze op het pad en moesten we een grote bocht eromheen lopen.

Een erg leuke dag, die we samen afsluiten met een etappe drankje op de markt van Grave. Dat hoort erbij. Tot een volgende keer, altijd welkom…..

Het aftellen is begonnen…..

Scheveningen, 18 augustus 2021. Bewolkt, 17 graden en het regent.

Bijna is het zo ver. Komende zaterdag ga ik samen met Gabrielle, Andrea, Aafke en Pieternella op weg naar Santiago. De overnachtingsplekken zijn gereserveerd, de noodzakelijke papieren ingevuld en de Corona-check-app staat op mijn telefoon.

Vandaag ontving ik van Mieke de pelgrimspaspoorten!zij heeft mij uitgelegd hoe ik de verslagen op haar site kan plaatsen. De reisbrief  heb ik zojuist aan de deelnemers verstuurd.

Het aftellen is nu echt begonnen. Over 4 dagen is het zo ver….

Ik kijk er naar uit de groep  op Schiphol te ontmoeten. Met elkaar vliegen wij het mooie weer tegemoet. Ik heb zin om met hen komende zaterdagavond aan de Douro in  Porto een toost uit te brengen, om elkaar een  BOM CAMINHO toe te wensen.

Maar nu eerst  nog de laatste voorbereidingen. Op mijn to-do-lijstje staat nog het nodige: inpakken, papieren verzamelen, oefenen om een verslag op de website te zetten.

Van dit laatste ben je nu even deelgenoot.

Wil jij ons volgen? Via deze site lees je in de komende weken vrijwel dagelijks een kort foto-verslag van onze reis.

Pelgrimsgroeten,

Irene Kapinga

Smokkelpad dag 4

4 augustus, Overdinkel, Gronau, Losser, 20 graden droog

Wat een bijzondere ervaring. Ons Smokkelpad in Twente over de Duitse grens. Vandaag gingen we van Overdinkel naar het zuiden, de Duitse plaats Gronau, even de bebouwde kom van Losser aanraken en daarna eerst langs de weg en door het bos naar de Judith hoeve

We vertrokken vanaf de Gerardus Majella kerk in Overdinkel door het kerkebos. Bijzonder mooi aangelegd met houtsnijwerk van de Kruisweg, een waar labyrint en door de zon beschenen glas in lood. Een aangename start.

Op weg naar Gronau kwamen we bij een wegversperring. De rivier de Dinkel kent vaak overstromingen en op dit moment zijn ze hier aan het werk om de Dinkel meer ruimte te geven. We vragen na of we er door kunnen. Bouwvakkers zeggen dat het kan, buurtbewoners geven aan dat het onmogelijk is. Wel worden we verwezen naar een bakker….daar zouden we koffie kunnen krijgen en wat lekkers, blijkt later. Daar hebben we wel 2 km extra voor over.

Helaas betekent dit dat we 5 km over de weg lopen tot we bijna in Losser zijn.Daar zien we een nest van koeien… Dit kunstwerk is van 2003. Ieder in de omgeving kent het wel.

Rond 13 uur hebben we pauze. Het Smokkelpad kent vele onverharde paden. We hebben onze pauze bij een bankje. Zo weinig hebben we nodig, een bankje, een vuilniszak en even tegen een boom uitrusten.

Het laatste stuk is veelal door het bos. Niemand te zien. Wat een rust. We genieten van alle laatste stappen.

Bij de Judith hoeve bereiken we het eindpunt van ons Smokkelpad. 4 dagen genieten van de mooie natuur, de uitstapjes naar Duitsland van de fijne gesprekken onderweg en de vriendschappen die tijdens de wandeling ontstaan.

Dat gaan we vieren….voor enkelen de eerste keer om 4 dagen ongeveer 20 km te lopen, voor anderen om het weer opnieuw te ervaren. Ik ben trots op jullie en denk met veel plezier terug aan deze dagen

Een toepasselijk biertje ” de Smokkelaar”. Welkom terug wandelaars, tot een volgende keer.

Smokkelpad Twente dag 3

3 augustus, 20 km, via de Duitse grens naar Losser en Overdinkel, bewolkt, droog 20 graden

In dit mooie, voor mij onbekende, Twente is het echt genieten. De stilte, de natuur, de grenspaden, bijna geen auto’s te horen, een gebied dat zeker de moeite waard is om te ontdekken.

Hemelsbreed is het maar 10 km. Je ziet door al die bochten door de mooie gebieden dat wij er zeker 20 van maken.

Regelmatig passeren we rivier de Dinkel. De rivier lijkt niet heel hoog te staan. We zien zelfs een zandbank.

In Losser zelf worden we langs oude gebouwen geleid. Zoals hier, Erve Kraesenberg. Een boerenerf van de 17e eeuw. Het was helaas gesloten toen we er voorbij kwamen.

Aan de rand van plas Oelemars staat een uitkijktoren. Gerard beklom deze 106 treden en kon van boven naar beneden ons fotograferen, net kleine mieren.

Het Oelemars is door de mens gevormd. Ooit was het een hoogveengebied, dat gecultiveerd is door zandwinning. Nu een belangrijk natuurgebied voor vogels met vele soorten.

Steeds gaan we naar en over de Duitse grens terug. Zo komen we ook langs het Franciscaner klooster Barbel. We nemen er een kijkje. De kerk is altijd open. Erg mooi is de mozaik van de voorgevel.

Steeds hoopten we de drielandensteen te zien. We waren er dicht bij, maar zagen het niet. Wel vonden we de toeristische informatie. Drie landen? Het stamt uit 1659, de plaats waar Nordrhein Westfalen, Niedersachsen en Nederland samenkomen

Dan het laatste stuk naar Overdinkel. De Smokkelplaats. Dat komt omdat Overdinkel precies aan west, Zuid en oost door Duitsland wordt omgeven.

Daar staan de auto’s op ons te wachten. Geen horeca daar, dus na een kleine pauze gaan we terug voor ons etappe drankje bij het hotel.

Morgen de laatste km van ons Smokkelpad. Ook deze dag lijkt weer een droge dag te zijn…. We kijken er naar uit

Smokkelpad dag 2

2 augustus, half bewolkt, 20 graden, 22 km vanaf Denekamp naar het zuiden

Het is wel een beetje plannen vandaag. We streven naar ongeveer 20 km per dag. Waar kom je uit, waar kun je parkeren en hoe komt iedereen weer bij het beginpunt. Hier bij de grens is er geen openbaar vervoer en we kiezen ervoor 2 auto’s bij het eindpunt te zetten. Dus eerst 3 personen bij het beginpunt brengen, doorrijden naar het eindpunt en de 2 chauffeurs van het eindpunt weer naar het beginpunt brengen. Ik hou wel van puzzelen, zeker als alles past.

We beginnen bij het Omringkanaal van Denekamp aan de Stroothuizerweg. Het is heerlijk wandelweer vandaag. Het zonnetje schijnt en het licht in het water, spiegelt de wolken. We hebben er zin in!

Hier in Twente vinden we het prachtig. Langs boerderijen, kleine paadjes, bospaden, voor elk wat wils.

We lopen op de grens van Duitsland en Nederland, de Vrijdijk. Bekend door het smokkelen van bv boter, sigaretten en drank. Om de smokkelaars op te sporen werden Commiezen gestationeerd in de Commiezen hutten.

Die Commiezen hutten liggen half verscholen, ze liggen een beetje verdiept. Binnen in kun je bij slecht weer schuilen. ( En ze zijn ook gebruikt als toilet😐)

Op het moment dat we pauze willen nemen worden we verrast door een huisje, waar we zelf koffie kunnen maken en zelfs met een QR code kunnen betalen. We voelen ons zomaar verwend met deze Twentse gastvrijheid.

Het is mooi om te zien. Bermen bezaaid met bloemen. Hier bv met zonnebloemen, die net open zijn gekomen.

We vervolgen onze weg. Er zijn veel fietsers onderweg, meestal is er een wandelpad naast het fietspad. Aan de Duitse kant staat er soms een hek en we zien ook grenspalen.

Hier en daar staat een Twentse tekst. Gerard begrijpt dat wel, het lijkt erop. Er staan ook hier QR codes bij, met informatie over het Smokkelpad.

Hij heeft een slecht humeur…..

Precies als we denken, waar zouden we pauzeren, vinden we weer zo een gastvrije plek.

Zomaar de grens overgaan voelt nu ook wel een beetje als smokkelen. We zijn op “doorreis” en gaan na een km of 4 weer terug naar Nederland. Niemand die ons kwam controleren. Wel kun je je hier voorstellen dat controle vroeger belangrijk was.

De laatste loodjes. We gaan naar het eindpunt, daar waar de route 30 km aangeeft. Hier zijn geen wegen over de grens en we hebben de auto’s aan de Nederlandse grens staan. Daar komen toch nog 1,5 km bij. Geen probleem….ieder is goed getraind en het gaat erg goed.

Niet ver van deze brug staan de auto’s op ons te wachten. Daar waar de Losserdijk, overgaat naar de Denekamperdijk. Daar gaan we morgen verder. Verder op ons Smokkelpad. Wat was het een heerlijke dag. Bij ons hotel op het terras drinken we ons etappe drankje.

Smokkelpad Twente dag 1

1 augustus, 14 km, bijna droog 20 graden

Een nieuw avontuur vinden we in het Smokkelpad in Twente. In totaal 62 km op de grens met Duitsland. We volgen de grijze lijn op onderstaande kaart. Gemarkeerd met wit paarse bordjes.

Wandelen in de voetsporen van smokkelaars: dat doe je in het oosten van Twente. Terwijl je door een landschap met weilanden, woeste gronden, bossen en beken wandelt, kom je langs oude ‘commiezenhutten’, zoals die aan de Vrijdijk. Vanuit deze hutten speurde de ‘commies’ de omgeving af.

Vandaag waren we om 12 uur in Beuningen. Ons overnachtingsadres is 1 km van de route. (Fletcher) Na 1 km waren we aan het begin van de route. Vandaag rondom Denekamp, met extra km van en naar ons hotel.

We zijn van links naar rechts: An, Gerard, Marjolein, Riny en Marjo.

We hoopten op een droge dag. Onze voorspellingen van diverse apps waren heel verschillend. Deze hebben we tenminste vastgelegd 😉, het is tenslotte zo voorbij.

We dachten nog….de regenjassen moeten echt aan. Wat blijkt…… het valt reuze mee. Het zet niet door en het blijft bij wat druppels.

Wat is het hier een mooie omgeving. De boerderijen liggen ver van elkaar. Het is licht glooiend en de gewassen op de akkers groeien weelderig.

Op het moment dat we even willen pauzeren, is het een beetje aan het regenen en kunnen we droog zitten onder een brug.

Langs het omleidingskanaal aan de oostzijde van Denekamp gaan we naar het zuiden. Een mooi onverhard pad met inderdaad een zeer dreigende lucht.

Bij een volgend knooppunt gaan we van de route af om weer naar ons hotel terug te gaan. Dichtbij is een museum met terras, waar we ons eerste etappe drankje kunnen gebruiken. Ja…in de ☀️. Echt genieten. Zo sluiten we onze eerste dag af.

Dagwandeling Austerlitz

31 augustus, 18 km veel regen

Deze dagwandeling is ook van de site “de mooiste routes” en heeft de naam, kliffen, kuilen en Kozakken. Startpunt Beaufort huis bij Austerlitz.

Beschrijving:

Door een afwisselende, bosrijke omgeving voert deze wandeling u langs een aantal interessante plekken, te beginnen met het Beauforthuis zelf. U zult, zowel geologisch als historisch gezien, verrassende bijzonderheden tegenkomen. Door naald- en loofbossen, parkachtige terreinen, stuifgebieden en heidevelden wandelt u over smalle paden, brede boswegen of lange zichtlanen door de geschiedenis van grootgrondbezit en Franse overheersing. Bijna altijd loopt u over onverharde ondergrond.

Zoals je op de kaart ziet, veelal door de bossen, en kleine stroken heide gebied.

Het was weer een reuze gezellige dag. De wandelaars van Marieke waren er bijna allemaal. Het voelde als een echte eerste Camino dag. Voor jullie allen alvast Buen Camino.

Dichtbij het restaurant vind je een plattegrond en er zijn ook paaltjes routes te vinden. De makers van deze route hebben alle soorten paden gevonden. Ook kleine kruipdoor, sluipdoor paadjes en die mooie brede lanen. Een ervan loopt rechtdoor dwars door dit gebied, wel 12 km lang

Het is dan weer even droog, dan weer regen. Jas aan jas uit. We vinden het niet erg en genieten vooral van de Camino verhalen en wat je allemaal meeneemt.

Af en toe is het een open gebied, zoals hier bij het natuurgebiedje de Krakeling.

Tot een volgende keer…..

Naar Sarria. Eindelijk op Camino

21 augustus – 4 september 2021:  Sarria – Finistera.
Het is zover. Nadat deze Camino twee keer vanwege Corona is uitgesteld, starten wij nu echt op 21 augustus. Wij zijn Riet, Nellie, Attie, Mia,  Marijke, Denise, Bert en ik, Simone.  We lopen de laatste 100 km van de Camino Frances, de bekendste Camino naar Santiago de Compostela en daarna door naar Finistera, het ‘einde van de wereld’. Startpunt is de plaats Sarria, iets meer dan 100 km van Santiago.

Startpunt Sarria, Calle Mayor

2021 is een heilig jaar of Ano Xacobeo. Als  25 juli, de naamdag van Jacobus,  patroon van Spanje, op een zondag valt, is er een heilig jaar. De ‘ Heilige,’ deur (puerta sacra) van de kathedraal van Santiago is dan het hele jaar open. Dit trekt extra pelgrims. In verband met corona heeft de paus besloten het heilig jaar tot eind 2022 te verlengen.

Als je minimaal de laatste 100 kilometer loopt, krijg je bij aankomst in Santiago een diploma (Compostela).

Na aankomst in Santiago lopen we verder naar Finistera, het  ‘einde van de wereld’ voor de Romeinen en kilometer 0 punt van de Camino.  Spannend is het om na zo’n lange, zware tijd  weer op Camino te gaan en in een ander land te zijn. Ik ben benieuwd hoe we dit gaan ervaren.

 

 

 

 

 

 

 

 

Nieuwsbrief juli 2021

Wandelreizen in Nederland en naar Santiago

Ook jij bent van harte welkom!
“Plannen maken kan altijd…..”

Beste Wandelaar,

Je ontvangt deze nieuwsbrief, omdat je deze al eerder hebt ontvangen of omdat je bent aangemeld. Wil je deze nieuwsbrief niet meer ontvangen? Via deze link kan je afmelden.

In deze nieuwsbrief:
– Nieuwe plannen in Nederland in 2021 en 2022
– Plaatsen vrij in 2021
– Nieuwe plannen in Spanje / Portugal 2022
– Update 2021
– Informatie-avonden
– Dagwandelingen

Veel leesplezier en graag tot ziens bij een wandeling.
Mieke Schrieks  |   In Balans op weg – Wandelreizen naar Santiago

Lees verder Nieuwsbrief juli 2021

Dagwandeling Mookerheide

25 juli, 16 km droog 25 graden

Een hele stevige wandeling met voortdurend hoogteverschillen, en dat gewoon in Nederland. Of volgens de beschrijving van “De mooiste routes”: Zevendalen.

Zevendalen is een fraaie afwisselende wandeling in het heuvelgebied van de Sint Jansberg. U loopt op en neer door mooie bossen en langs akkers en ontdekt onderweg de Mooker Schans en de Heumense Schans. Dit zijn verdedigingswerken uit de zeventiende eeuw. Na de prachtige Mookerheide doet u het heuse Zevendal aan.

Route Zevendalen van De Mooiste Routes

Volgens de route beschrijving start de wandeling vanaf Plasmolen. Omdat we dan geen horeca onderweg zouden hebben kiezen we ervoor te starten bij station Mook Molenhoek. Zo hebben we halverwege pauze bij Pannenkoeken restaurant Den Tol.

Deze wandeling is bijzonder mooi. De eerste heide staat in bloei, velden vol met zomer bloemen, heuvels en onverharde paden.

Vanaf het station gaan we de trap op naar de wandelgebieden en komen als eerste bij de Heumense schans.

Informatie Heumense schans als verdedigingswerk

Velden vol boerenwormkruid, Jacobs kruiskruid, een lust voor het oog. We zijn op zoek naar de rups die op het Jacobs kruiskruid zit en uiteindelijk vinden we die ook.

Het blijft stijgen en dalen en wat is dan fijner om even uit te rusten en van het uitzicht te genieten. Vandaag waren we maar met 3, Elly, Annemiek en ik. Altijd goed en gezellig.

Hier vinden we ook de eerst bloeiende heide. Nog niet veel. Het is veel later dan in 2020, toen eind juli alle heide in bloei stond.

Bij het passeren van het Zevendal is het wederom een bloemenzee. Een rustige zondag, het lijkt of velen op vakantie zijn.

In de bossen van de Sint Jansberg is het heerlijk koel. Beukenbossen, afgewisseld met vele eikenbomen en dennen.

Ook op de terugweg passeren we weer het Zevendal en de noordkant van de Mookerheide en de Heumense Schans. In zoveel natuur is de beschrijving soms moeilijk. Bij deze 7 stammige boom moesten we linksaf . Was even zoeken vanaf welke plek we de 7 stammen zouden zien.

Deze boom hangt helemaal over het pad.Elly en Annemiek kunnen het nog net ondersteunen.

Bij het station Molenhoek is geen horeca. We gaan toch even op zoek in het dorp. Erg leuke horeca met ijssalon op een pleintje. Hier hebben we ons etappe drankje. Tot een volgende keer Elly en Annemiek.

Dagwandeling Vughterheide

24 juli, 20 km, droog en benauwd 24 graden

Wat is dat leuk! Een reünie met de wandelaars van de Camino Primitivo van 2019. Vertrek vanaf station Den Bosch

Vlnr Janny, Peter, Rianne, Karin en Gerrit

Het centrum van Den Bosch is direct gelegen aan het natuurgebied De Bossche Broek. We wandelen langs de Dommel de stad uit en hoopten via een klein pontje over te kunnen steken. Door het hoge water was dat nog niet mogelijk en gingen we langs de vestingmuren naar een andere ingang van het Bossche Broek.

Hier zie je wel dat het water hoger staat, de aanlegsteiger is ook onder water.

En wat leuk is…..hier start ook zomaar een Camino naar Santiago. Trek er 3 maanden vooruit en je kunt er komen. We kwamen ook iemand tegen met schelp die nu onderweg was…..

Een eind verder konden we wel het water oversteken en kwamen zo bij de Loonse Baan in Vught. Een pad leidde ons naar de Vughterheide. Alleen maar de pijlen volgen. Het blijft even goed opletten. Je bent er zo voorbij.

We gaan even pauzeren bij het café van het museum van kamp Vught. Als je hier gaat wandelen is er een mogelijkheid om het museum ook te bezoeken. We hadden er een tijdslot voor moeten reserveren. Helaas was alles vol. We gaan even een klein stukje terug naar de fusillade plaats. Zeer indrukwekkend.

Langs de Lunetten gaan we over kruipdoor sluipdoor paadjes. Een route van “de mooiste routes” genaamd Broek en Heide. Net even buiten het wandelroute netwerk om, en heel mooie paadjes. Het is erg rustig, we komen bijna geen andere wandelaars tegen.

Het laatste stuk is langs het Drongelens kanaal. Ook hier staat het water hoog. We kunnen erdoor en komen zo over het verdedigingswerk van de Isabel kazerne.

Een voetgangersbrug over het spoor brengt ons zo weer in de binnenstad terug.

Nog even ons welbekende etappe drankje….een biertje gaat er dan wel in. Tot een volgende keer.

Dagwandeling Mook

26 juni, 18 km, 25 graden

Vandaag is de de dagwandeling vanaf station Mook Molenhoek. De Kloskorf van de Mooiste routes.

De Kloskorf vanaf station Mook Molenhoek

Beschrijving route: Deze gevarieerde rondwandeling brengt je door het grensgebied van het noordelijke puntje van Limburg en het zuiden van Gelderland. Vanuit het station ga je rechtstreeks de natuur in. De route gaat door bossen, heidevelden, langs paardenweides, een jachtslot en door een heemtuin met een aantal bankjes en picknickplekken. Aan het begin en aan het eind van de wandeling klim je via een trap de stuwwal op en af. Daarna gaat de route deels door glooiend landschap maar zonder zware klimmen of steile afdalingen. Vandaag ook met activiteiten bij het zweefvliegveld.

Het is vandaag ook de wandeling voor de mede wandelaars van Irene. Van harte welkom aan Gabrielle, Pieternella van de Camino Portugues en Francis van de Camino Ingles.

Het is inderdaad een steile trap die ons naar de hoogte van de stuwwal brengt.

De wandeling door de bossen brengt ons naar de Heemtuin van Malden. Daar zien we velden vol met diverse tarwesoorten en vele bloemen. Een lust voor het oog. Daar komt ook de naam Kloskorf vandaan. (Die hebben we gemist) Een Kloskorf is een afgedekt holle boomstam met een gat voor de bijen. Volgende keer zeker gaan kijken…..

Het is een prachtige wandeling. Veelal bos, hier en daar open stukken door het zand. Ook beukenlanen, hier zie je goed dat de bladeren aan de buitenkant zitten. Zo beschermt de boom haar eigen boomstam tegen de zon.

Bij het zweefvliegveld is het boscafe Zweef Inn open. Het is dan 4 km voor het einde van de etappe….. Er is heerlijk alcoholvrij bier te koop. Nog lekker ook….. Beter om tijdens de wandeling geen alcohol te nemen. Dat gaat echt in je benen zitten.

Proost! Dat smaakt.

De route bij Jachtslot Mookerheide is hier en daar niet meer zoals de GPS track leidt….even goed opletten, enkele paden bestaan niet meer. Het mooiste stuk van de wandeling is voor het laatst bewaard. Nog even over de Mookerheide. Dalend over de mooie zandpaden.

Terug over de steile trap komen we weer bij het treinstation uit.

Tot een volgende keer. Gabrielle, Pieternella en Irene, alvast Buen Camino…..

Waddenwandelen Terschelling dag 3

26 juni, 12 km, droog, 15 graden van Midsland Noord naar West Terschelling

Ons “Waddenwandelen” zit er op. Deze keer op de Waddeneilanden Vlieland en Terschelling. Volgens het boekje 86 km, met het extra rondje op Vlieland en de aanloop km van/naar de bus kwamen we op 112 km uit.

Ook vandaag verrassend mooi. Met bos, duinen, onverharde paden en boerenlandschap en tenslotte de Waddenzee.

Natuurlijk gaan we de uitkijktoren beklimmen. Niet gedacht dat ons dat zo makkelijk af zou gaan. Zo zie je maar dat je in de flow van het wandelen komt en je steeds conditie bij krijgt. Of toch die steile trap op durft, waarvan je had gedacht dat je dat nooit zou doen.

Het uitzicht is erg mooi over het meertje van Hee.

Nog een klein stukje duinen. Zouden we nog even naar de zee gaan? Volgens de kaart is dat echt te ver. Dat gaat niet lukken. We willen de boot van 14 uur halen.

Wel hebben we nog even tijd voor onze pauze bij hotel Bornholm, ongeveer na 8 km. Ik kan het niet nalaten. Een stukje cranberry taart. Overal waar je komt wordt die net anders gemaakt. Nu als soort chease cake. Lekker!

Ook hebben we nog even tijd om naar de beelden te gaan kijken, op de waddendijk. Erg mooi, waarbij ik even een foto van Miets kies omdat ze samen met Marianne was toen de zon scheen.

Wij vieren het slot van onze Waddenwandelen. Fantastisch dagen, wat hebben we genoten. Mooie natuur, verbindende gesprekken, nieuwe vriendschappen. Van harte gefeliciteerd, jullie hebben het heel goed gedaan. Kanjers, stuk voor stuk.

In gedachten en met weemoed wandelen we terug naar ons hostel voor de bagage en over de Waddendijk naar de boot.

Bedankt Gerard, Miets, Joke, Yvonne en Marianne, voor alle mooie gesprekken, het vertrouwen in elkaar en dank je voor de mooie woorden bij ons afscheid. Tot een volgende keer. We gaan verder met Waddenwandelen, dan gaan we naar Ameland……

Waddenwandelen Terschelling dag 2

24 juni, 22 km, ZON, 17 graden. Van Hoorn door duinvalleien naar het oosten, naar het zuiden, de Waddenzee en daarna door de polders naar Hoorn. Van Hoorn door het bos en heide velden naar Midsland Noord.

“Wadbijzonder” was deze dag zeker. Elke stap genieten, elk uur een totaal ander landschap. We kunnen er niet genoeg van krijgen. Ook Terschelling heeft ons hart veroverd. Het is zo gemakkelijk vanaf ons Stayokay hostel een bus naar alle richtingen van het eiland. De wandeling zodanig plannen dat we ook weer met de bus terug kunnen.

We beginnen in het Hoornse bos. Een gevarieerd bos met hoge dennen en loofbomen.

Niet ver daarna komen we in een natte vallei en er staan velden vol met cranberries. In dit jaargetijde beginnen de bloemen roze te kleuren. Erg mooi om te zien.

Eindeloos. Je kunt er 360 graden om je heen kijken. Graspaden, met hier en daar de geel rode richting plaatjes. Blij zijn we met de route ok GPS. Anders hadden we vandaag vast veel moeten zoeken. Zo de moeite waard om hier te lopen, een beetje zoeken is helemaal niet erg.

Bij het strandpaviljoen “Heart Break hotel” gaan we de duinen over. Vlak ervoor een meer, waar we de kieviten en scholeksters zien overscheren.

We zijn er om 11 uur….helaas voor ons, is het nog gesloten. De medewerkers zijn er al en helpen me aan vers water.

Vandaag is het maar 1 km over het nog lege strand. In het boekje staat: bij paal 18600 rechtsaf, er staat geen bordje en er is geen pad. We gaan “pad vinden” en besluiten goed op elkaar te letten. We beklimmen de hoge duinen en laten ons met het gewicht in de hakken door het zand naar beneden glijden. We vinden het een avontuur.

Als we dan boven op de duintoppen staan, voel ik me best trots.

We zagen het punt waar we uit zouden moeten komen……maar er was maar een heel smal pad. Er zat niets anders op dan hopen dat er geen prik struiken staan. Ik ga dapper voorop en zo ben ik in de gelegenheid deze dappere lopers te fotograferen. Allemaal doorzetters en gewoon proberen en ervaren hoe heerlijk het is om je door het zand te laten glijden.

Er volgt een zeer nat gebied. Of in het midden waar de grassprietjes door het water heen groeien of hogerop. Ieder heeft zijn eigen tactiek.

Dan komen we bij de Waddenzee aan. Een prima plek voor onze lunch. De strak blauwe lucht wordt afgewisseld door de lage witte wolken. Het licht boven de Waddenzee wordt prachtig.

Ja…..deze dappere wandelaars gaan ook op de smalle plank haar een drijvend vlot, genaamd de Streken, dat zich opent als het water hoog is. Zo mooi gelegen! Voor een Oeral festival ontstaan. Het werkt met de getijden en is steeds anders. Ter herinnering aan Joop Mulder.

We lopen een paar km langs de Waddenzee. Daarna gaan we de polder in naar Hoorn. De boeren zijn bezig met het grasland. Na de regen en nu de zon wil het wel groeien. Op de dijk en de trap liggen de schaapjes, die niet zomaar aan de kant gaan.

Na een terrasje in Hoorn gaan we voor de laatste 4 km. Wederom een ander landschap. Een paar km door het Formerumerbos en tenslotte nog een heide veld, de Landerumerheide.

Wat een veelzijdige, prachtige wandeling. De natuur en het prachtige weer maakten de dag compleet. Ons etappe drankje op het terras van Stayokay is een mooie afsluiting.

Waddenwandelen op Terschelling

23 juni, 20 km, bewolkt 14 graden, Hoorn West Terschelling

😉 hoort bij foto van de titel

De eerste etappe van Waddenwandelen op Terschelling start bij de boot en eindigt niet ver van Hoorn af. Wij kozen ervoor om naar het eindpunt te reizen met de bus. Die stopt zowat voor de deur bij ons hostel.

Stayokay hostel op Terschelling

Onderstaand zie je de totale route van Waddenwandelen op Terschelling. Voor ons vandaag vanaf Hoorn een deel oranje en dan langs de noordkant naar het westen. Morgen gaan we helemaal naar het oosten.

We starten vandaag vanaf Hoorn naar het noorden voor een prachtig stuk langs het strand. Het is bijna eb. Het strand is eindeloos breed.

Het verschil tussen eb en vloed is enorm groot. Belangrijk om te weten of het snel vloed wordt, omdat je zomaar verrast kunt worden door het water. Dat zie je hier goed, de geulen zijn zo weer volgelopen.

Het strand is zo breed, het zand wordt opgewaaid tot nieuwe duinen. Het begint in het klein, steeds worden de duinen groter.

Precies om 11 uur komen we bij een strandtent aan. Juist als wij er zijn, gaat het open.

Na het strand volgen we geruime tijd een fietspad, met aan weerszijden duinen en broedgebieden voor de vogels. We vinden daar een heel mooi plekje voor de lunch.

Het mooiste deel van vandaag was langs het groene strand. Rond 1800 de westgrens van Terschelling. Later groeide de zandplaat de Noordsvaarder aan het eiland vast, raakte begroeid en kreeg de naam Groene Strand

Een heel veld vol orchideeën. Prachtig om te zien. We zoeken het op en lezen dat het de gevlekte orchis zou kunnen zijn. We vinden het prachtig!

Heel onverwacht zien we om de hoek van het eiland West Terschelling opduiken.

In West Terschelling gaan we even richting centrum…..ons etappe drankje smaakt uitstekend. Dat hebben we verdiend.