1 juni, 22 km, zonnig 30 (!!!) graden van Marinhas naar Viana do Castelo

Vandaag was het de dag van de keuze. Gaan we direct naar de kust of van Marinhas het binnenland in? We kiezen voor het binnenland. Op onderstaand overzicht de rode lijn. We waren van plan daarna de oranje lijn te nemen. We waren bij het punt waar de camino’s samenkomen, en wat denk je….niet gemarkeerd. Daardoor blijven we vooral in het hete binnenland.

Dat betekent ook…..de eerste heuvels. Iets in het binnenland merk je dat direct. Niet heel hoog, maar toch voortdurend klimmen en dalen.

We zien dat de camino hier ook leeft. In elk dorp zien we beelden van Jacobus, van de route en van Portugal. De meesten pas recentelijk geplaatst.

Deze onderstaande is van 2010. Toen is deze camino verder ontwikkeld. Inmiddels is dit een monumentje waar pelgrims een steentje of iets anders achterlaten. Een soort eerbetoon voor alle pelgrims die er eerder waren.

Er zitten ook lastige stukken tussen. Ongelijke stenen, boomwortels, gladde stenen, diepe stappen. We krijgen vandaag echt meer te doen dan de dagen over de vlonders langs de kust. En extra voorzichtig zijn voor vermoeide knieën.

Het mooiste deel vandaag is als je plotseling bij de waterval komt. Zelfs fietsers komen hier overheen. Die we zien gaan ook maar lopen. Ik snap dat heel goed, ik wil er ook niet stil staan.

Daarna blijft het maar stijgen. We gaan naar een monument. Bij die kerk is ook nog een trap van 180 treden. Henny, Ria, Marijke gaan daar echt boven. Pff ik ben blij dat ik er even rust. Bij die foto van Ria en Marijke, zie je wel goed hoe mooi het hier is. We vinden deze binnenland route erg mooi!

Het duurt nog flink wat km’s voor we de grote brug van Viana do Castelo zien. Die brug is de Eifelbrug. Met de inmiddels hoge temperaturen zijn we blij dat we er zijn. Stiekem stijgt de temperatuur verder naar 26-30 graden.

Vandaag mogen we “intreden”. We zijn te gast in het klooster van de Karmelieten Albergue Sao Joao da Cruz. We boffen enorm. We krijgen een kamer met 6 persoonsbedden voor ons zelf. Dat was even spannend, want je kunt er niet reserveren. Onze bagage was er al gebracht, toen ik belde, hebben ze die kamer voor ons bewaard.

Natuurlijk gaan we voor het etappe drankje. Niet ver! De buren van het klooster zijn een cafe, daar hebben we onszelf verwend met een koud biertje, water of tonic.

Om 18 uur gaan we naar de mis in het klooster. Er wordt op deze zaterdagavond gezongen en er is gitaarspel. Na de mis krijgen we de zegen en speciaal voor ons zingen ze nog een lied. Het was weer een mooie dag.