20 mei, 20 km, licht bewolkt 20 graden, van Kerkrade naar Vaals
Na de overnachting in abdij Rolduc is het 2 km om weer op de route te komen. In Kerkrade gaan we eerst boodschappen voor de lunch doen en gaan dan op pad. De route is vooral door Duitsland.
Op onderstaand overzicht zie je dat we 10 km geleidelijk stijgen. Zeg maar voortdurend vals plat. De piek van vandaag is de 2e berg. De Schneeberg.
In de abdij van Rolduc was een hele grote groep zangers en die hadden allemaal tijd voor het ontbijt gereserveerd en wel om 8 uur. Zo kwam het uit dat we pas om 9 uur zouden kunnen ontbijten, en dat vinden we toch erg laat. Na overleg kregen we een ontbijtpakket, die we dan wel in de tuin op konden eten🤔 Met de koffie was het een prima (en nog koud) ontbijt.
Het uitzicht is meteen al prachtig. Glooiend met aan de ene kant de heuvels en de andere kant het dal. Daarna volgen we een tijdje de Anstelerbeek mer de hellingbossen. Je ziet hier goed hoe het water de zijkanten vormt. Soms zijn de boomwortels het enige houvast. Er zitten diepe treden bij en dan is er altijd een helpende hand.
Op verschillende plekken op de route zien we delen van de Westwall. Het ziet eruit als Toblerone blokken. Ze maakten deel uit van de in de jaren 30 gebouwde Siegfried linie . 600 km lange grensversterking, bestaande uit bunkers, muren en deze drakentanden. Duitsland was vanuit het westen ondoordringbaar.
We volgen onze route door de velden van de boeren. Langs Forsterheide, Horbach, Bocholtz en later Orsbach. Een mooie route met veel afwisseling. De horizon vaak gevuld met windmolens. Hier op deze hoogte vangen ze veel wind. Tja…. horizonvervuiling of noodzaak? We zien de noodzaak er wel dan in en ik kan het ook wel als onderdeel van de natuur zien. We maken zelfs gebruik van de trappen om even te pauzeren.
Bij Orsbach vind je het schitterend gelegen terras “Bellevue”. Zeker, het is een prachtig uitzicht en daar genieten we dan ook van.
Om naar de Schneeberg te gaan blijven we daar op hoogte. Het dal naar Vaals toe rechts onder ons, met uitzicht over het hoogst gelegen dorp Vijlen en het 3-landenpunt met de Juliana toren. De velden hier en daar gekleurd met mosterdzaad. Je ruikt het al van verre. Het pad zelf is omrand met bloeiende meidoorn. Het steile pad door de bossen naar de Schneeberg valt ons erg mee. De Schneeberg ligt in Duitsland en dankt zijn naam aan de kalkgrond, die in de zomer opvallend licht van kleur is. Daar zien we niet zoveel van. Het is vooral bos en groen wat er zien.
We dalen af naar Vaals om daar aan de doorgaande weg de bus naar Gulpen te nemen.
In Gulpen overnachten we 3 nachten in herberg De Zwarte Ruiter. Morgen gaan we terug naar Vaals voor het vervolg van de route.
Een pittige dag vandaag. Het etappe drankje is zeker verdiend. Met het zonnige zomerweer is het goed vertoeven op het terras.
