5 februari, 19 km zonnig 18 graden Silves Monchique
Deze etappe is maar liefst 31 km en staat als zeer zwaar in het boekje. Ook al hebben we alleen de laatste 19 km gedaan, ook wij hebben het als zeer intensief ervaren. Geen idee hoe Topo GPS de hoogtemeters heeft gemeten. Er staat 3575 meter!
En zo werden wij deze morgen gewekt.
De route was ook heel avontuurlijk. Volgens de beschrijving van de Via Algarviana zou een deel tussen 21 en 22 km (van de oorspronkelijke etappe) illegaal afgesloten zijn. Voor de zekerheid had ik ook het alternatief gedownload. Wat blijkt….zover zijn we niet gekomen. We moesten diverse keren het water van een rivier, Ribeira de Monchique, oversteken. Het water was te hoog, we konden er niet door. Hinke, Marion en Irene waren toch overgestoken en hadden natte voeten gekregen. We zouden nog 2x het water moeten oversteken en na goed overleg besloten we toch terug te gaan om de alternatieve route op te pikken. Toch 2 km terug.
Daarna begint de 10 km lange klim naar de Picota berg. Het 2e hoogste punt van de Algarve op 774 meter hoogte. Omdat we de alternatieve route hadden gekozen, was het ook 3 km langs een drukke, stijgende weg met haarspeldbochten. De omgeving blijft indrukwekkend, wij zijn op dat moment nog niet moe. Na de drukke weg nemen we even pauze. Inmiddels is het na 12 uur. Dat hebben we na onze avonturen wel verdiend
Daarna begint een heel steil stuk met veel losse stenen. We zitten dan pas op 300 meter. We hebben nog bijna 500 meter te stijgen.Als we hoger komen hebben we uitzicht over een groot meer, Barragem de Odelouca.
We komen langs een verlaten dorpje Corte Grande, geen mens te zien. Iets hoger zien we een bewoond huis. Daar vragen we wat water. Een hond bewaakt het huis goed, we durfden niet verder te gaan.
Nog verder naar de top. We lopen er als het ware omheen. Tot onze verrassing gingen we eerst weer iets omlaag om daarna via steile grote stenen omhoog te klauteren.
Tatata…..dan zijn we er. Deze top hebben we bereikt. Enkelen klimmen nog wat verder om de trap omhoog. 360 graden om je heen kunnen kijken. Het voelt zo vrij als een vogeltje. Moe en voldaan dat we hier toch maar zijn gekomen.
We helpen elkaar om daarna weer naar beneden te klauteren. Nog 400 meter dalen in 5 km. Vooral direct bij de top waren het lastige stapstenen.
Een zeer voldane dag. In Monchique genieten we alvast van ons etappe drankje bij cafe da Vila. We delen onze foto’s en de liefhebbers nemen er wat frietjes bij…….
Woh, wat een mooie foto’s. En wat zijn jullie allemaal een toppers, dat je zo’n zware etappe tot een goed einde weet te brengen. Respect hoor.
Wat weer een bijzondere dag en heerlijk wandelavontuur