26 september, 26 km, mistig, later zon 18 graden
Na de Hospitales is dit opnieuw een dag om niet te vergeten. De afdaling naar het stuwmeer Grandes de Salime.
Eigenlijk hoop je op mist over het stuwmeer van Grandes de Salime. Dat is een soort droom, echt “mist-erieus”. Starten boven de mist, eerst nog stijgen tot voorbij La Mesa en dan bovenaan de berg, zie je, diep onder je een bak met mist.
Voor we aan de afdaling beginnen komen we bij een kerkje, Santa Maria Magdalena. Even een foto momentje.
Dan gaat het echt beginnen. We zijn tegelijk met ongeveer 10 andere pelgrims aan de daling begonnen, ook de nonnen uit Brazilië waren er bij. Biddend trekken ze de bergen over. Het vraagt goede concentratie over de paden. Veel losse stenen en ongelijkheid. Zoo mooi!
Na 2,5 uur nemen we even een pauze. Inmiddels zitten we in de mist…. Of is het regen. We doen onze regenkleding maar aan.
Het laatste deel van de daling gaat over een smal wandelpad met haarspeldbochten. De varens hebben een vroege herfstkleur. Ze zijn al aan het afsterven. Na 13 km komen we beneden bij het stuwmeer aan met een uitzichtspunt.
Na het stuwmeer gaan we weer stijgen. Eerst geruime tijd over de weg naar het dorp Grandes de Salime. De 2 km voor Grandes de Salime over een bospad hoog boven de weg. Ongemerkt komen we in het dorp aan.
Nog 5 km te gaan naar de herberg van Castro. Nog wel stijgen en de laatste loodjes tellen zwaar. Op naar 26 km. Dat is niet niets na zo een lange daling. Het lijkt hier licht glooiend, de zon komt nog even te voorschijn.
Uiteindelijk kwamen we om 16.30 uur aan. Een zware dag en ook dan is het etappe drankje dik verdiend.
Wat een hoogteverschil luitjes. Alle spieren zijn nu echt aan bod geweest. Knap gedaan hoor!!!