24 mei, 22 km, 13 graden, bewolkt en een paar uur regen

Het was een goede start met het ontbijt in Casa Banderas in Vilacha. Een kleine herberg met voor Portomarin voor 11 personen met een heel persoonlijk tintje.

Het grote voordeel van vertrekken voor een grote plaats, zoals Portomarin, is dat je in alle rust kunt vertrekken. Vlak daarbij is een keuzemoment. Kies je de moeilijk afdaling of kies je de geadviseerde route? Hinke was al naar Portomarin geweest, en had ervaren dat het inderdaad lastig is. Bij een eerdere Camino had ik hetzelfde gevoel. We kiezen deze keer voor veiligheid. Dat is bij het keuzepunt rechtsaf.

Het is ook een mooi stukje van de Camino, met uitzicht op Portomarin aan de andere kant van de rivier. Omdat het water van het stuwmeer (Embalse de Belesar) laag staat kun je ook de oude brug zien. Portomarin is herbouwd tegen de berg aan omdat het geheel onder water was verdwenen. We zien nu nog restanten van het oude dorp.

Ook vandaag kent de Camino de nodige hoogteverschillen. We stijgen van 330 meter naar 720 meter over 15 km. Langdurig vals plat, zeg maar, met hier en daar een stevige klim. Onderstaand hoogteprofiel is vanaf Portomarin.

Dat eerste rustige deel tot aan Portomarin, was daarna wel anders. We lopen in een stroom mee van zeker 3 scholen van elk 70 leerlingen. Van Sevilla, van Murcia en Granada. Alle herbergen op de etappe plaatsen zijn vol. We hopen morgen weer wat rustiger te kunnen lopen. De aanbeveling is om zeker niet op zondag in Sarria aan te komen, dan is de meeste drukte. We wisten natuurlijk wel dat het de laatste 100 km druk zou zijn. We moeten echt wel even schakelen. De Camino loopt evenwijdig aan de drukke weg. Er is alles aan gedaan om de Camino iets van de weg af te leggen, tussen struiken.

De verrassingen van vandaag zitten in de kleine dingen. Het valt ons op dat er pelgrims zijn die wel erg grote last “wegleggen”. Of hier en daar wordt er een bloemetje bij gelegd.ik ga meer op die details letten en probeer me niet te storen aan de drukte.

Bijzonder vandaag was het bezoek aan Castro maior. Ruïnes van woningen die in de 4e eeuw voor Christus tot aan de 1e eeuw na Christus zijn bewoond. Indrukwekkend! Met dank aan de Hospitaleros van Casa Banderas, die ons erover hadden verteld. Zeker de moeite waard om even van de camino af te wijken.

Daarboven heb je 360 graden uitzicht. Beneden zie je de constante stroom pelgrims aan je voorbij lopen.

Vlak daarna begint het te regenen. We hebben geluk. De meeste regen valt als we net zitten te lunchen in Casa Molar. Met ons schuilen er vele pelgrims voor de regen. We vervolgen onze weg en vlak bij Ligonde worden we door een boer geroepen. Kaasjes te koop uit een raam. Dat lijkt me wel lekker en ik koop er een. Ook in Ligonde is een speciale herberg “la Fuente”. Daar krijgen we een foldertje met de 5 symbolen van de pelgrimstocht van: een rugzak, een pijl, een schelp, een wandelstok, een pleister. Voor ieder van ons is een symbool net iets meer van toepassing. 😉

Waar Galicië ook om bekend staat zijn de eucalyptus bomen. Vandaag regende het en de geuren komen je tegemoet. De basten, de bladeren en ook de vruchten kunnen dan zo heerlijk naar eucalyptus ruiken.

Vandaag logeren we in Portos, in albergue A Pasa Formika. 5 km voor Palas de Rei. Een prima plek. De lady’s kunnen er in ieder geval ook “Boer zoekt vrouw” kijken. Voor elk wat wils.