23 mei, 20 km, bewolkt, later regen,15 graden

Vandaag vertrekken we uit Sarria en komen in de loop van de dag bij de “100 km” paal aan. Net buiten Sarria nemen we de tijd om een foto te nemen. Er wordt een wandelstok tegen een hek geplaatst en het valt zomaar door een hek heen….dat is de 4e wandelstok. Misschien niet meer nodig en kun je het nu zonder hulpmiddel?

Bij albergue Don Alvaro in Sarria krijgen we na het pelgrimsmenu nog een “chipito”. Een lekkere kruidenlikeur, en de open haard wordt aangestoken. We treffen daar een man uit Australië, die net als wij in Saint Jean Pied de Port is gestart. Meestal loopt hij ongeveer 30 km per dag, mogelijk zien we hem nog in Santiago…

Ook vandaag is het weer flink klimmen en dalen. Net na Sarria een stevige klim over een bospad, later steeds glooiend. Galicië, met de kronkelende bospaden, uitzichten over de landerijen.

Die donkere lucht daarachter, was de voorbode voor het weer dat volgde. Het werd een regendag. Weliswaar geen plensregen, maar toch voldoende om onze regenkleding aan te trekken om niet te nat te worden.

De Camino paden zijn hier in Galicië ook de paden waarover de boeren de koeien naar de weide brengen. Het is dan ook manoeuvreren tussen de koeien “vlaaien”. Vandaag kwamen we een boer met zijn koeien tegen. Ook bijzonder vonden we 2 honden met Camino schelp, die als vanzelf de weg vinden. Ze lopen rustig tussen de pelgrims en dragen ook een schelp.

Het was vandaag extreem druk. Twee grote bussen met tieners die vandaag gestart zijn in Sarria en vele anderen die de laatste 100 km doen. Als je tussen die groep liep, was het enorm veel lawaai en onrust. Ineke en ik liepen erachter en nadat de meesten die sneller waren ons hadden gepasseerd, werd het wat rustiger. Het is even wennen en met die drukte mis je ook het familiegevoel van de Camino met een groet voor iedereen. Gemengde gevoelens vandaag….ook een trots gevoel dat we al 680 km hebben afgelegd en nog maar 100 km te doen hebben. Dat gaat ons lukken toch? We gaan ervoor! Deze “drukte hobbel” kunnen we ook aan.

We overnachten in Casa Banderas in Vilacha, net voor Portomarin. Heerlijk rustig met ongeveer 10 pelgrims. Er wordt voor ons gekookt, morgen krijgen we ontbijt met een eitje en bij aankomst stond er een tapas plankje voor ons klaar. De meest noodzakelijke boodschappen kunnen we van hier meenemen. Wat willen we nog meer?