5 november, 27 km, zonnig 5-14 graden natuurpark El Berrecal – El Real de la Jara
Een wonderschone dag. Eigenlijk in een foto samen te vatten:
Gisteren schreef ik nog dat een aangename afstand max 25 is. Nu blijkt deze afstand toch 28 km te zijn. We waren dan ook best moe bij aankomst en ook heel erg voldaan. De schoonheid van de natuur zorgt ervoor dat je die afstand ook weer snel vergeet. Naast de lengte hadden we 529 meter stijgen en 560 meter dalen. Zo komt het dat als je in het boekje kijkt het zowat vlak lijkt.
Het eerste deel is door het schitterende natuurpark El Berrecal. We werden daar net na 8.30 uur gebracht. Meteen in de vroege ochtend zien we reeën boven op een heuvelrug. Velden vol met kurkeiken, geen dorp te bekennen, voortdurend een andere bocht omhoog of omlaag.
Hier en daar zijn water bekkens aangelegd. Door de noordenwind is het fris, en tegelijkertijd geeft dat een strak blauwe lucht. Die spiegeling in het water is heel bijzonder.
Vlak voor Almacen krijgen we een forse klim naar Cerro del Calvario. Het is maar 600 meter, waar we zeker 20 minuten over stijgen. Zo kijken we terug op immense velden met de kurkeiken.
Ken je dat gevoel als je boven komt? Voor mij voelt het als krachtig. Dat we dat allemaal voor elkaar krijgen. Met zo een mooie dag als vandaag voelen we ook dat we boffen. In november en dan nog in dit mooie landschap lopen…….
We zien Almenden liggen en volgen een stijl geplaveid pad naar beneden. We kwamen daar rond 12.30 uur aan en gingen op het plein lunchen. Het was er goed vertoeven.
Het 2e deel vanaf Almaden was heel anders. Een beetje Oostenrijk. Boerenbedrijven, veel zwarte varkens en paden die gewoon over het erf liepen. Dit deel hoort bij het National Park de la Sierra de la Norte de Sevilla. We hebben alleen onverharde paden en blijven onze ogen uitkijken.
Ook zijn er lammetjes. Kennelijk is dit een goede periode voor de lammetjes. Voor ons voelt het echt als voorjaar.
De aangelegde waterbekkens zorgen voor extra hoogteverschillen.
De varkens lopen er los. Door wildroosters worden de erven gescheiden. Een boer met voer roept alle varkens. Er blijken er te weinig te zijn. Zou er dan toch een zijn ontsnapt? We hebben op een gegeven moment een steile afdaling, de varkens dicht in de buurt. Tiny en Miets verzekeren me dat de varkens geen kwaad kunnen. Ik blijf er toch goed opletten….
Het laatste deel is over een vrij vlak recht pad. Ook geschikt voor de boeren. We maken de hekken ook voor hen open. Zo komen we om 17.30 uur aan in El Real de la Jara
We slapen in Casa Molina. Alle pelgrims die met ons op pad zijn, treffen we hier weer aan. Heike uit Duitsland en Erica en Carlos uit Italië. Gezellig. Er is onder de tafel een soort stoof met warme kooltjes. Zo werden mijn benen weer lekker warm.
Wat ziet het er mooi uit allemaal.
En ik vind het knap hoor dat jullie het toch maar doen.
Veel Groetjes
Het ziet er allemaal nog steeds mooi uit en ik ben zeer verwonderd over het weertype wat, voor jullie gelukkig, nog steeds heel fraai is
Mooie foto’s.
Geweldig wat jullie presteren……en een goede fotograaf aan de foto’s te zien……is zo leuk om jullie te volgen