21 november, beetje motregen, 13 graden, 17 km van Fuenterroble naar Pico la Buena
Zonder meer een heel hartelijke ontvangst in de herberg van Fuenterroble. Het slaapvertrek was verwarmd met een houtkachel, de hospitalerio kwam er steeds hout bijvullen en ook vanmorgen stonden ze klaar om ons “buen Camino” te wensen.
De etappe van vandaag van Fuenterroble naar San Pedro de Rozades is volgens mijn boekje 27,9 km met een heuse bergtop Pico de la Duena. We gaan vandaag tm de top en komen hiermee uit op 17 km.
Het was wel even wennen. Na bijna 3 weken mooi weer. Dit weer hoort er ook bij en dapper vertrekken we met onze regenkleding aan. Uiteindelijk viel het heel erg mee. Na 10.30 uur was het alweer droog.
We lopen over een hoogvlakte met kleine hoogteverschillen. Slechts enkele struiken en bomen zijn te zien. In de verte zien we de grijstinten van de bergen.
Tijdens onze pauze begint de zon zelfs even te schijnen en voelen we opnieuw de heerlijke warmte. Een paar rotsblokken, onze lunch uitpakken, delen wat we hebben. Het water uit de kraan kun je wel drinken, maar smaakt naar chloor. Vandaag was de eerste dag dat ik het echt niet lekker vond. Kreeg ik zomaar een flesje water. Maar we delen ook appeltjes, abrikozen, chocolade, kaasjes. Net zoals pelgrims altijd delen.
Vlak daarna begint de stijging naar de top. Over ongeveer 5 km gaan we van ongeveer 900 meter naar 1155 meter. Heel pittig en ieder doet het op zijn eigen tempo. Ik wacht dan altijd even, intussen kan ik goed uitrusten. Een pad van losliggende stenen, zodat het goed manoeuvreren is.
We passeren windmolens en tussen de bomen door zien we hoe hoog we zijn. Vlak bij gaat het steil naar beneden.
Dan komen we bij de top aan met het grote kruis. Het is er omringd met prikkeldraad. Miets durft er wel te gaan kijken en ziet aan de steentjes dat er veel pelgrims gaan kijken.
Dat langdurig stijgen voelt wel goed. Op rustig tempo naar boven, zo langzaam dat je het heel lang volhoudt. We zijn trots dat het ons lukt.
We dalen tot aan de verharde weg en daar worden we opgehaald. Miets en Lydia lopen de km naar San Pedro door ….wat een afstand. Die laatste km doen we morgen. We gaan dan vanaf de top naar San Pedro.
De regenkleding en poncho’s zijn niet voor niets meegenomen, al is dat niet erg als het de tas niet uit hoeft. Wat een pittige etappe, chapeau! Nog maar een paar dagen, Salamanca is bijna in zicht!