14 november, 21 km zonnig, heerlijk warm 20 graden, Tajo Staussee – Grimaldo

Een bijzondere start vandaag in de mist bij Embalse de José Maria Oreal. Het stuwmeer waar we gisteren eindigden. We waren er om 8 uur en zagen de zon later over de mist heenkomen.

Er waren veel hoogtemeters vandaag. Onderstaand kaartje lees je van rechts naar links.

Korte en aangename etappe, door een meer bergachtig terrein. We beginnen de dag op onverharde wegen door bos en mediterraan struikgewas, komen langs de gigantische werken van de AVE.Dit is de hoge snelheidstrein van Lissabon naar Madrid. Een  laatste afdaling naar Cañaveral,dan staan we voor een stevige klim naar Alto de los Castaños en vervolgen we langs een pad door een prachtige weide naar Grimaldo,een klein stadje op 1 km van de route.

Het zicht was voldoende om de pijlen te zien. Direct gaan we klimmen en komen op een hoogte. Langdurig blijven we op de bergrug. Eenmaal boven zijn er niet veel hoogteverschillen. Naast ons zien we een “bak ” met mist. Voorzichtig zien we steeds meer.

• 

• 

• 

• 

Dan komt de zon echt over de mist en de kleur verandert in goud en later zilver. Een kado van de dag.

• 

• 

• 

Op die heuvelrug blijven we genieten van de mooie uitzichten.

• 

• 

Bij het viaduct zie ik een pijl over het hoofd, en lopen we een stukje fout. Miets, Lydia en Marja waren direct goed gelopen en wachten later even op ons.

Over een heel smal pad dalen we naar Carnaveral. Dit is een kleine omweg. Omdat in Grimaldo geen winkels zijn, het zondag is, hadden we behoefte aan een koffie stop met (voor mij) een 2e ontbijt. Tot onze verrassing was er toch een winkel open, zodat we vers brood konden kopen. Dat komt goed uit…..ik zeg altijd pas brood weggooien als je nieuwe hebt…😉

Vanaf Carnaveral lopen we een stukje langs de grote weg. De Camino is een klein beetje gewijzigd en we gaan eerder een pad omhoog. Het is fijner om niet langs een grote weg te lopen. Daarna klimmen we naar Alto de los Castanos.

• 

• 

• 

We lopen door een bos met kurkeiken. De rode bast die je ziet is nadat de kurk van de stammen is verwijderd. Het ziet er vreemd en toch ook mooi uit. Kurkeiken hebben hele andere bladeren dan de voor mij bekende eiken. Wel herkenbaar zijn de eikels, die zijn vergelijkbaar.

• 

• 

Dan is het nog een klein stukje naar Grimaldo. Een heel klein paadje wijst ons naar het dorp. Daar aangekomen treffen we een terras, met een prachtig uitzicht over de bergen. Top gedaan dames, ook klimmen kunnen jullie.