1 oktober, 22 km, zonnig 22 graden
In onze herberg Palo Avellano konden we de dag starten met een ontbijt voor we de deur uitgaan. Daarna gaan we een stukje terug en over de brug starten we met de klim. De zon was intussen op en er was prachtig licht buiten.
Zo vlak als op dit overzicht lijkt is het toch echt niet. We stijgen en dalen langs de heuvelranden op weg naar Pamplona. De grote weg ligt onder ons, we merken dat we dicht bij een grote stad zijn.
Op weg naar Zuriain volgen we het mooie pad langs de Magna velden. We genieten volop van de mooie natuur.
Op een van die smalle paden was een automobilist gestrand….kennelijk Google maps gevolgd voor voetgangers en die auto was met de wielen naast het pad gezakt. De automobiliste was totaal overstuur. Later horen we dat de politie en brandweer terplekke waren gekomen.
Het kerkje Abadia van de 12e eeuw is helaas niet open. Een van de vorige keren had ik er een rondleiding en toen werd me gewezen op een oude schelp in de muur. Hieruit zou blijken dat de Camino Français al eeuwen oud is. Zo voelt dat voor mij ook. Voor kenners, de Camino Français ligt ook op de lijlijnen van Noord Spanje.
Bij het café aan het water in Zuriain is het een feest van herkenning. Ieder pauzeert daar na 9 km vanaf Zubiri en we ontmoeten daar weer de mensen van Saint Jean Pied de Port en Orrison. Ook nu in de herberg van Pamplona zijn er weer een aantal bekende zoals Andreas uit Denemarken en Linda uit Amerika.
Zullen we de groene route naar Zabaldika nemen? Ilse en Lia nemen de route langs de rivier. Ik ga mee naar het kerkje. De deur is dicht maar er staat dat we kunnen aanbellen, zodat een nonnetje de kerk voor ons opent.
We krijgen daar een pelgrimsgebed in het Nederlands. We zijn er ontroerd van. Bv: “gezegend bent u wanneer u de ogen opent voor wat niet zichtbaar is”
Het pad terug naar de oorspronkelijke route is bijzonder mooi. Even goed opletten: daar waar Zabaldika staat, rechtsaf naar boven klimmen.
Na vele korte pittige klimmetjes komen we in Villava een voorstad van Pamplona. Je denkt dan dat je er bent. Het is dan nog 4,8 km. Juist als je dan denkt even doorlopen, is het goed toch nog even een pauze te nemen. Dat doen we vlak na de poort.
Toch wegen die laatste km zwaar. We zijn blij dat de bij de vesting komen en de stad inlopen. Onze herberg ligt naast de kathedraal.
Deze keer gaan we in Pamplona voor “pinchos”. Lekker hapjes, die je zo bij een vitrine kunt aanwijzen. Ik heb Spaanse Tortilla met spinazie en Tinto de Verano. Lekker!
Ohh wat mooi, de verhalen die je in een boek lees maak je nu zelf mee.