11 oktober, 25 km eerst bewolkt, later wat zon 3-16 graden

Ja….het hoogtepunt van slapen in de herberg van Hotel San Abad is niet het slapen in de slaapzaal, maar het pelgrimsmenu in het sfeervolle restaurant. Een toppertje wat dat betreft!

De route van vandaag kent 3 toppen op bijna 1100 meter. Een uitdaging en tegelijkertijd ook vol vertrouwen dat we dat kunnen. En ja we halen het allemaal op eigen tempo. Ik ben trots op al deze kanjers.

Eerst gaan we van Villafranca naar Alto Mojaoan en Alto Pedraja. Daarna dalen we af naar San Juan de Ortega op 1000 meter. Na Atapuerca gaan we de Alto met Cruz de Matagrande. In de ochtend is het wat mistig als we door de bossen omhoog klimmen. Niks rustige warming up. Meteen aan de bak met deze steile stijging.

• 

• 

• 

Het is een ijskoude wind. Toch staan we stil bij het monument voor de omgekomen soldaten net voor de 2e wereld oorlog.

• 

• 

Het “kleine” knikje in het hoogteprofiel betekent dat we eerst sterk naar beneden gaan en 2 meter verder weer omhoog. Met kleine stapjes en een rustig tempo lukt dat goed.

• 

• 

Weer boven aangekomen is er een km’s lang pad over rode aarde, tussen de bomen door. Ik schat een km of 8 rechtdoor. Ook komen we langs bar Oasis. Helaas is er niemand. Voor Corona tijd een plaats om andere pelgrims te ontmoeten, wat frisdrank of koffie te kopen en de kunst te bewonderen.

• 

• 

• 

• 

• 

Wat heel mooi is, zijn de stenen die pelgrims hebben gelegd in de vorm van een hart met een schelp. Ook al zie je de andere pelgrims niet, je voelt dat ze er wel zijn. Ik voel me altijd erg veilig en hoop dat ook op anderen over te brengen.

Als we San Juan naderen breekt de zon door. In de wolken zie ik een pijl. Dat is voor ons de goede richting.

Na dit lange bospad van totaal 12 km hebben we pauze. Dat komt goed uit. Omdat het gisteren zondag was, hadden we geen inkopen kunnen doen en een bocadilla con tortilla Français (broodje gebakken ei) gaat er dan wel in. Op het pad staat een grote Camino schelp.

Na Atapuerca hebben we een volgende top. Eerst langs de grote weg van Ages naar Atapuerca, daarna een lang stijgend kiezelpad op weg naar het grote kruis. Het Cruz de Matagrande.

• 

• 

• 

Daar boven kijk je naar alle kanten naar een dal en het lijkt overal vlak. Alleen het Camino pad leggen ze over een heuvel heen. Het blijft een bijzondere ervaring. Ook bij het labyrint. Stenen die naar een centrum leiden. Als je het loopt op heel langzaam tempo helpt het bij jezelf te komen…. We lopen er omheen en gaan op onze eigen weg.

We dalen af over het pad dat in het boekje staat aangegeven met een uitroepteken. Wij vinden het deze keer erg mee vallen. Is het makkelijker of raken we er toch gewend? Ik denk het laatste. In 2 weken tijd raak je gewend aan hoogten, de km per dag en het pelgrims ritme van eten drinken slapen.

• 

• 

We slapen in herberg Santa Fe in Cardunuela. Morgen nog 15 km naar Burgos.