Afgelopen zaterdag gingen Jaap van der Vinne en Irene Kapinga op pad met o.a. hun mede wandelaars van de Via de la Plata en de Portugese kustroute. Irene heeft de foto’s en het verslag gemaakt. Waarvoor hartelijk dank.

Ervaar de rust op de heide

‘Ervaar de rust op de heide. Het enige wat je hier tegenkomt, zijn grazende schapen en runderen. Slenter verder door velden, bossen en langs vennen. Heb je dorst of trek gekregen? In Oisterwijk zijn genoeg horecagelegenheden om weer helemaal bij te komen van deze prachtige wandelroute.’

Met deze wervende tekst beveelt de NS de route die wij vandaag gaan lopen aan. Het maakt mij nieuwsgierig naar dit gebied. Maar bovenal kijk ik uit naar de ontmoeting met de mensen.

Rond het afgesproken tijdstip komen alle wandelaars binnen. Sommigen met een grote rugzak, het is goed om een dagwandeling te gebruiken om alvast te oefenen met het lopen met volle bepakking. Anderen met nieuwe schoenen, allen met zin en vol verwachting.

Mieke stelt aan het begin van de dag alle deelnemers aan elkaar voor. Een paar mensen hebben plannen om zelf een camino te gaan lopen, er zijn mensen die in juni de camino Portugues met Jaap gaan lopen, en ik vind het erg leuk om de mensen die in maart/april de via de la plata deels met mij gaan ervaren te leren kennen.

Jaap en ik begeleiden de wandeling, Mieke is nog niet helemaal op de been. Maar ik ben blij om te zien dat het met Mieke stukken beter gaat dan een paar weken geleden. Toen kon ze wegens een nare val op de camino nauwelijks lopen. Inmiddels is zij ver hersteld, vandaag kan ze alweer hele stukken met ons mee.

Vanaf Boxtel lopen wij al snel de natuur in. De natuur waar het welbekende ‘hutje op de hei. Letterlijk blijkt te staan. De zon schijnt, er was regen voorspeld, de weergoden zijn ons goed gezind.

Het gebied is prachtig, de heide, de vennen, de rust. De regen van de afgelopen tijd heeft op onverwachte plekken nieuwe ‘vennen’ naar boven getoverd. Deze grote plassen vormen hindernissen op ons pad. Met elkaar, waar nodig met een helpende hand of bemoedigend woord, worden deze door ieder eenvoudig genomen.

De meegebrachte lunch eten wij met uitzicht  in de rust en stilte.

De NS-route is recent vernieuwd, de bewegwijzering is vers van de pers, en desondanks lopen wij een klein stuk verkeerd. Met elkaar vinden wij het juiste pad snel weer terug. Een kleine 2 km lopen wij hierdoor extra, ook op de camino kom je soms voor onverwachte ommetjes te staan.

Mieke treffen wij weer tijdens de horecapauze. In haar gezelschap smaakt de soep en sinas toch net iets lekkerder.

Vanaf het bosrestaurant is het nog iets meer dan een uur lopen. Vlak voor het berieken van de finish, een cafe waar de etappedrankjes op ons staan te wachten, komt de regenkleding uit de rugzakken. Het water valt opeens met bakken uit de hemel, extra fijn om dan aan te komen op de plek waar de warmte en Mieke ons verwachten. En het is precies zoals de NS ons aan het begin van de wandeling heeft beloofd: in een plaatselijk cafe komen wij vrij van een inderdaad prachtige wandelroute, met hele mooie mensen onderweg.