10 februari, 20 km “stappen”, veel regen 10 graden

De etappe van vandaag gaat bijna helemaal door het bos. Wat zou de storm gedaan hebben met de bomen??? We gaan het zien. Op Maps.me is het groen als er bossen zijn..

Ik loop een stukje mee naar boven om het eerste stuk aan te duiden.

Na de eerste sterke stijging was het een vrij breed pad, over een heuvelrug met niet teveel hoogteverschillen. Het ruikt heerlijk, de dennen verspreiden de heerlijke dennengeur. Het stof is van de bladeren. De modder is heel nat. Ook natte aarde ruikt lekker. Maar weldra wordt het survival. Over 8 km doen de dames 3,5 uur.

Onderweg waren ze echt toe aan pauze. In Oignies zagen ze een Rode Kruis gebouw. Daar zijn alle vluchtelingen welkom. Ook wij? Uiteindelijk mochten ze daar rusten, en een boterham eten. Het leek of niemand mocht beslissen…..

In Oignies was ik al een tijdje aan het wachten. Daar zouden we samen wat drinken, maar echt alles was dicht. Veel café’s zijn er mee gestopt en ook kleine winkeltjes. Hier was nog wel een supermarkt en bakker open. Ik wachtte in mijn autootje en precies op het moment dat ik dacht, ik ga eens kijken, kwamen ze eraan. Daarna vinden we de aansluiting op de route, zie sticker op de paal.

Na Oignies was het traject nog zwaarder. Vele paden onbegaanbaar en het was steeds aan het regenen.

Ergens was alles ook afgezet met prikkeldraad. Een boer die het niet goed vond dat er over zijn erg gelopen wordt? Het is toch echt de richting…we moeten erdoor. Ik ben erg trots…ik voel saamhorigheid en merk “we komen er samen wel uit”. Ook elkaar helpen bij lastige stukken.

Deze keer slapen we in een chambre d’hote (een bed en breakfast) bij een heel aardige kunstzinnige familie. (Christiane Pernelet). We worden enorm verwend. Een heerlijk gezond maal. Morgen krijgen we een lunchpakket mee, hoe fijn is dat, wanneer er geen horeca is.