8 januari, 26 km , zeer zonnig 10 graden, geen wind
Dat er ook in Molinaseca een herberg open is, kreeg ik via de app van Ria Meinema te horen. Zo fijn dat mensen met me meedenken. 26 km is voor dit deel van de Camino Francais en zeker ook voor mij al heel ver en ik was dan ook blij dat ik er was.
Ik begin met 400 meter stijgen van Rabanal naar Cruz de Ferro. De zon was nog net niet boven de horizon en geeft al warme kleuren. Even terug kijken en je ziet het.
Een mede pelgrim uit Portugal wilde wel even precies in de zonnestraal gaan lopen. Wat is dat toch genieten als de zon zo met licht speelt.
Foncebadon is helemaal uitgestorven als ik aankom. Ik besluit even te rusten bij het café El Trasnu aan het eind van het dorp. Ieder pauze moment is meegenomen.
In de verte zie ik sneeuw liggen. Hier in Foncebadon is geen sneeuw meer te zien.
Door mijn kleine rustpauze zie ik Erick en Philip ook nog. Gezellig in het verder zo lege landschap.
Zij kunnen dan een foto maken van Cruz de Ferro. Een mijlpaal van de Camino.
Het stijgt verder naar Monjardin. De herberg van de Tempeliers. Daar rusten we wat. We krijgen het advies vooral over de weg te gaan. De Camino paadjes zouden nat en mogelijk glad kunnen zijn.
Het is echt onbeschrijfelijk mooi. Ik kies vaak voor een verharde weg en dat gaat goed.
Toch zijn de paadjes mooier en ik kan het niet nalaten, die ook te kiezen. Had ik niet moeten doen…ik glij uit over een plas water, waar ijs onderligt. Met geluk van mijn rugzak val ik alleen op mijn stuitje. Die voelt wel beurs aan. In beweging blijven is meestal het beste advies.🤔
De paadjes zijn ook niet eenvoudig. Grote rotsblokken, het waar je je weg zoekt. Focussen op lopen en niet vergeten te kijken naar die mooie omgeving.
Dan is daar Molinaseca. We kunnen nog net voor het “menu del dia” terecht bij het eerste restaurant na de brug. Ik kies deze keer voor pompoensoep en gehaktballetjes met patat….oh ja…met mayonaise. Dat vinden de Spanjaarden toch gek…
Morgen ga ik voor een rustdag…gewoon omdat het kan….🤔. 3x 25 km is voor mij ver en zo kan ik morgen wat uitrusten.
Oh wat bijzonder weer Mieke en heel verstandig. Even een dag uitrusten en daarna toch maar niet de natte en gladde paadjes meer he. Veel te jammer als je eerder moet stoppen vanwege een blessure en wat moet je als je daar alleen op een pad ligt en niet verder kunt. Dat kan niet hoor…. voorzichtig aan. Liefs van Ineke
Was er in El Acebo niets open? Bon camino@
Een rustdag is zeer verstandig Mieke. Zorg goed voor jezelf. De foto’s zijn weer prachtig.
Mooie tocht Mieke.
Dit jaargetijde heeft ook wel iets: al die drukke plekken, waar nu niemand is.
Dit was zeker een zware etappe: na het Cruz de Ferro gaat het nog een stuk hoger en dan de afdaling naar Molinaseca. Ben je na El Acebo over de weg gegaan, of over dat steile pad omlaag?
Buen Camino!
In Ponferrada kun je ook de Camino Invierno nemen, Mieke…
Wat een prachtige foto’s weer. En dan die strak blauwe lucht… geweldig!
Mijn Camino’s dit jaar zijn in juni en half september maar volgend jaar ga ik zeker vroeger lopen. Je hebt me geïnspireerd Mieke. En je ziet er stralend uit in Foncebadon.
alweer een mooie reis Mieke,ik krijg er heimwee van en mooie en leuke foto,s prachtig groetjes Maurits