20 graden, bewolkt en droog tot we in Padron zijn, 22 km

Voor de eerste keer word ik wakker van de wekker die net als andere dagen op 7 uur staat. Ik klim van het stapelbed naar beneden en voel pijn in mijn linkeronderbeen. Wat is dat ineens? We pakken in, checken alles en gaan beneden ontbijten. Aan de overkant is een supermarkt en daar brandt al licht. Kunnen we dadelijk water en fruit kopen. Helaas gaat die pas om half 10 open maar bij ons hostel kunnen we water kopen zodat we in ieder geval dat hebben. En daarna lopen we al snel de stad uit en de natuur in.

We komen een man tegen die in rap spaans ons naar een café verwijst waar we de groeten van hem moeten doen. We stoppen daar om koffie te drinken, nog iets te eten en lunch in te slaan. Regina verzamelt onze adressen om straks een kaartje te sturen. Leuk om eens post te krijgen in ons app, sms en mailtijdperk. We realiseren ons dat we nu snel in Santiago zullen zijn maar we mogen nog even genieten van de routes en elkaar. We gaan verder en zien deze pompoenen, hoeveel zouden die wegen?

Gisteren hadden we het over padron pepers en vandaag zien we de struikjes waar ze aan groeien en de oogst.

Dit beeld tegen de bewolkte hemel laat zien waaraan je de pelgrim herkent, rugzak en stok, hoewel de meeste pelgrims zonder stok lopen. In onze groep is het of stok of rugzak maar niet allebei.

Vandaag lopen we niet zo snel maar Gré blijft er flink de pas in houden. Wanneer wij bij de volgende koffiestop komen heeft Gré er zelfs al een kopje koffie gedronken. Ze blijft wel gezellig mee pauzeren met ons en daarna loopt ze heel even met mij mee tot ze echt door wil lopen en ik leg uit waar ze in Padron kan wachten.

Op een muur hangen veel schelpen met tekst van mensen overal vandaan.

Voor de veiligheid loopt de route via een tunneltje zodat we niet langs de drukke weg lopen. Je herkent ze misschien zo niet maar het is toch echt Marian in het tunneltje.

Natuurlijk bedenkt Corrie onderweg weer eens iets waar niemand anders op komt.

We zijn om 2 uur in Padron en vanaf die tijd zou het gaan regenen. Net als we naar een barretje lopen voor ons etappedrankje begint het te regenen. Hebben we goed gedaan. Lorita trakteert ons op een drankje en padron pepers. Corrie neemt er een krijgt het er zo warm van dat ze het pepertje snel in een servetje laat verdwijnen. Ik ken ze niet als heet en het pepertje dat ik eet is dat ook niet maar het tweede pepertje… Blijkt dat ze in Padron de pepers met gemalen pitjes bakken waardoor ze zo heet zijn. We lopen naar ons pension en het regent een beetje. Als we binnenkomen is iedereen verbaasd over het mooi ingerichte hostel. Een flinke upgrade na de laatste paar dagen. We hebben twee kamers en geen stapelbedden.

’s Avonds halen we de Pedronía welke bij de algemene herberg uitgegeven wordt. Is speciaal voor pelgrims. Daarna gaan we een pelgrimsmenu eten en we zijn het eensgezind, we nemen allemaal spaghetti en een salade die we delen. Het was heerlijk en dan lopen we door de regen terug om voor de laatste keer van deze reis een kamer te delen. Morgen hebben we allemaal een eigen kamertje, maar eerst nog wat kilometers lopen vanaf Padron naar Santiago.