7 september, 22 km, zonnig, 28 graden

Het ziet er vandaag uit als een echte bergetappe, met 2 heuse stijgingen naar ongeveer 150 meter. Het valt zo mee vandaag. Was dit die heuvel nou? Ja, zo zie je dat je eraan gewend kunt raken. Of zoals Marion zegt:

“Je voeten zullen altijd nieuwe wegen vinden”

Het belooft alweer prachtig weer te worden met in de middag eigenlijk te heet om te lopen. Wat fijn is dat in dan zo vroeg te starten. Om 7 uur op pad in het donker nog. Eerst een heel eind om de stad uit te komen, dan een pad linksaf. Kan niet missen, lezen we in het donker.

Vandaag zit het weer in kleine dingen waar we van genieten. Zoals ontmoetingen. Heel onverwachts kom ik Githa tegen uit Zweden, die ik 3 jaar geleden ontmoette.

En deze 2 Spanjaarden, die we elke dag wel zien. De man Francesco en zijn vrouw willen wel op de foto.

Of op weg naar de eerste top. Alto de Lombade. Een wand vol met schelpen en herinneringen aan pelgrims. “Omarm het hart van alle pelgrims” staat er op. Zomaar een tekst om even bij stil te staan.

Daarna dalen we af naar Arcade. Het is zo mooi. De blauwe lucht weerspiegelt in het water.

We ontmoeten veel andere pelgrims, zoals ook Luc uit België. Op de Ponte Sampaio. Een heel oude brug over de Rio Verdugo.

De stijging naar Alto da Canicouva gaat over grote stapstenen. Net of je trap loopt. Ook die valt erg mee.

Als we bijna boven zijn vinden we een mobiele bar. We worden er allerhartelijks ontvangen. Mia koopt er een mooi schelpje als ketting.

Een eindje verder, heeft een Spanjaard nogal harde muziek aanstaan. Welke leuke dansmuziek en we maken samen een dansje ?.

En nog een verrassing, zomaar muziek op ons pad. We genieten ervan.

Het laatste stuk kunnen we kiezen. Of langs de weg, of langs de rivier. We kiezen voor de rivier. Zo een mooi deel van de camino! Ook Ellie, Aly, Cora en Marion hebben deze route gekozen. Heerlijk in de schaduw.

Zo ongemerkt kom je in de stad Pontevedra aan. We slapen aan het begin van de stad in herberg Aloxa. Met 8 op een ruime kamer.