12 september, 30 graden, 15km camino en 5km in Porto

De meesten van ons hadden goed geslapen, zelfs ik was maar een paar keer wakker geweest. We ontbijten om 8 uur in het hostel waar we voldoende kunnen eten. Er zijn scrambled eggs en er is fruit, muesli en joghurt en er zijn broodjes. Wel even zelf uit de keuken bord, mok en bestek pakken en daarna afwassen. Terwijl we nog aan tafel zitten gaat Lorita voor ons gitaar spelen, een mooi caminocadeautje.

Na het ontbijt gaan we Porto in. We lopen naar de kathedraal waar op de ingang een brief hangt dat je via het museum naar binnen kan. Dat klopt maar je moet wel entree betalen. In dat geval heeft niemand interesse en vragen we om een stempel, die wel gratis te krijgen is en die ons beginpunt kenmerkt. Buiten bewonderen we het uitzicht wat je vanaf het plein over Porto hebt.

Via steegjes lopen we naar beneden naar de rivier de Douro en bewonderen we de mooie pandjes met opvallende kenmerken.

Beneden zien we de Pont Louis, de rondvaartbootjes, de kabelbaan en aan de overkant van de rivier de huizen waar vroeger de port opgeslagen werd. We hebben wel zin in een kopje koffie en gaan lekker op en terras zitten. Daarna vervolgen we onze wandeling, langs de oudste huizen van Porto en via wat winkels voor een heuptasje en een horloge wat vanmorgen ineens verdwenen was, naar het hostel.

We halen de rugzakken op en met achterlating van een handdoekje en een horloge gaan we op weg naar de metro. Onderweg kopen we een broodje voor de lunch en uiteraard lopen we de mooie hal van het station binnen.

Eenmaal in de metro blijkt deze om een voor ons onduidelijke reden niet te kunnen vertrekken. Diverse mensen verlaten de metro want het oponthoud kan wel 20 minuten duren. Wij blijven natuurlijk in de metro en gaan op vrijgekomen plekken of op de grond zitten.

De wachttijd valt mee en na 16 stops stappen we uit en begint de camino. We volgen de gele pijlen en zijn al snel bij de zee waar we vandaag langs lopen. Op een bankje eten we onze broodjes, voor een stop op het terras is het nog te vroeg.

De snelle lopers lopen maar door waardoor de stop op het terras er maar niet van komt. Ik loop met Lorita achteraan en we gaan de voorsten die we meestal wel zien maar die niet omkijken maar eens bellen. De telefoon gaat over maar de oproep wordt gewoon weggedrukt, mijn nummer wordt niet herkend. Drie kilometer voor het eindpunt stoppen de voorsten eindelijk en is het lekker om even te zitten met een drankje. We vervolgen de route en het laatste deel lopen we samen.

We nemen na aankomst eerst een etappedrankje waarna we ons installeren in luxe 2 persoonskamers en voor een persoon is er een 1 persoonskamer. Die is voor degene die er het meest aan toe is, zo gemakkelijk wordt dat onderling geregeld.

Na de maaltijd waarbij we meer dan genoeg te eten en drinken geserveerd krijgen gaan we naar het strand om te genieten van de mooie zonsondergang.