17 juli, 16,4 km, zonnig 15-28 graden

Wat me als eerste te binnen schiet als ik aan deze dag terugdenk is het liedje: “oh what a beautiful morning, oh what a beautiful day”. Ik zing het om het nog beter tot me door te laten dringen.

Het begon al met een ontbijt in de tuin van de herberg Sante Dominco in Tui. De zon schijnt volop, het is 15 graden en we nemen de tijd.

Door de smalle straatjes van Tui gaan we richting het noorden.

Zoals je op onderstaand kaart ziet, gaan we veelal door het bos. Als je de goede route kiest. De oorspronkelijke Camino loopt over het industrieterrein van Porrino. Er is een veel mooier alternatief. Steeds opnieuw worden de pijlen van de alternatieve route zwart gemaakt. Het café op de oorspronkelijke route verliest klandizie en ziet zijn inkomen in rook op gaan.

Als we de stad uit zijn, zien we een pelgrim in steen. Ik schat toch wel 2 meter hoog. De meeste pelgrims van de Camino Portugues hebben wel een foto met dit beeld.

We starten rond 9 uur. Dan zijn de meeste pelgrims al onderweg. We ontmoeten wel pelgrims, naar het is zeker niet druk. Zoals een jongetje van 8 die samen met zijn vader net als wij kortere afstanden doen. Toch knap als je dat doet.

Volgens het boekje zijn er onderweg nauwelijks cafés. Ook in het meest recente boekje staat er geen. We pauzeren dan ook in het bos na ruim 6 km.

Binnen 5 minuten zien we een restaurant dat er al 1 jaar is. In Ribadelouro. Zeer enthousiaste mensen die je een welkom gevoel geven.

Bij zijn terras staat een Horreo die de eigenaar zelfs open maakt om trots te laten zien. Er hangen uien te drogen. Vroeger werd het voor mais gebruikt.

Na Portico do Gloria bij Orbenlle moet je goed opletten. Nu staan er 2 palen met de richting. 1 langs het industrie gebied, 1 “complementario” . Dat is de route door de natuur.

We krijgen het uitgelegd door degene die hier verantwoordelijk is voor de pijlen. Er komen vandaag allemaal “Camino engeltjes” op ons pad.

De druiven zijn in volle groei. Over een paar maanden zijn ze rijp genoeg om te oogsten.

Het is zo wonderschoon in Galicië. Stenen paadjes langs een sloot met precies het goede licht om onze ganzenpas 2 keer te zien.

Ook vlak voor Porrino heb je een keuze. Of in de schaduw van de bomen langs de Louro of door het drukke centrum. We kiezen voor de weg langs het water. Erg mooi! Ik zie er een ijsvogel ?. Als ik zoiets zie is mijn dag weer goed. We treffen een man op een bankje. Bernadette maakt een praatje en skst we dan met hem op de foto willen is zijn dag (en die van ons weer goed.

We slapen in pension Louro. 2 drie persoonskamers, een 2 persoons en een 1 persoonskamer. Gewoon…omdat we het verdienen. Bijzonder schoon en de mensen die erin zitten zijn er net begonnen. Zijn van plan er iets moois van te maken. Allemaal familie van elkaar. We gaan hier vanavond aan het pelgrimsmenu wat ze aanprijzen……