17 juni, 25 km, mist, later licht bewolkt.Deze dag is net als gisteren zeer zwaar te noemen. Eerst na La Mesa een stijging van 100 meter op 2 km en vervolgens een daling van 740 meter over 10 km. We daalden van 978 meter naar 230 meter. Tot slot zijn we 300 meter gestegen in 5 km en nog redelijk vlak 100 meter over 5 km. Dat valt niet mee!We starten deze morgen in de mist. Het is lekker fris als we om 7.45 uur vertrekken. Zo op pad gaan is wel heel mist- terieus. De schimmen komen uit de mist te voorschijn.Dan, heel even is er zon. We waren na het dorp La Mesa weer boven de mist gestegen. De gele brem langs de kant geurt heerlijk. De blauwe lucht erbij en Gerrit maken het plaatje compleet.Dan gaan we weer dalen. De zon probeert de mist te verdrijven en geeft prachtige lichtbundels van de mist.De mist heeft een soort wolkenband, die bijna op een regenboog lijkt. Het is zo bijzonder om dit schouwspel van nabij te zien.Dan gaan we aan de grote daling beginnen. 740 meter over veelal deze paden. We doen het heel voorzichtig.De mist gaat weg. We lopen door een bos dat in april 2017 geheel is verbrand. We staan versteld van de kracht van de natuur. De bomen zijn nog zwart geblakerd. De bodem is nu alweer bedekt met varens en vele soorten bloemen. En dat in 2 jaar.We zien het grote stuwmeer. Embalse de Grande de Salimes nog diep in de verte. Als je dan denkt dat je er al bijna bent, dan is dat niet zo. We gaan over weggetjes met haarspeldbochten naar beneden. Ik schat dat het hier nog 4 km isDit zijn ook van die prachtige bloemen onderweg. Het lijken klaprozen, maar dan geel. Ik heb ze nog nooit gezien.We verbazen ons ook over de synchroniciteit tijdens de gesprekken onderweg. We hebben zeer dierbare herinneringen aan meeuwen en ik denk aan een liedje: “vanmorgen vloog ze nog” van Robert Long. We luisteren en zingen het samen. Wat een mooi moment.Dan zijn we beneden en gaan een kijkje nemen bij de “Mirador”. Met uitzicht op het stuwmeer.Na de brug begint de stijging en we gaan 1 km verder naar het restaurant met dit fantastische uitzicht.Deze stop was zeer welkom. We rusten uit en gaan daarna op pad naar Grandes de Salimes. Vooral langs de weg met veel stijgende hoogtemeters. 5 km en we gaan goed op tempo. Later blijkt voor mij wat te snel. Het wordt wat benauwd en al mijn energie voor de dag was op. Pfff. Over kleine paadjes lopen we naar Castro. We liepen met een groep jongeren mee en zo gaat het toch nog snel.We logeren in albergue Juvenile in Castro. In de tuin proosten we op deze hele mooie, indrukwekkende en zware dag. We zijn ook blij met deze mooie ervaring erbij.