24 juni, 25 km, in de ochtend bewolkt, later zon 22 graden

YES, we zijn in Santiago aangekomen. 320 km over bergen en door dalen en onze rugzak leger, opnieuw gevuld met dierbare herinneringen. Wat een kanjers! Als je deze Primitivo aan kunt ben je echt een kanjer. De zwaarste en de mooiste van alle camino’s. Van harte gefeliciteerd Peter, Gerrit, Karin, Janny, Susanne en Rianne.

We voelen ons trots en dankbaar dat we zover zijn gekomen.

Deze laatste etappe is voor ons 25 km. Vele bospaden door eucalyptus bossen. De geur komt ons tegemoet. Reuzen van stammen, waardoor we ons zo klein voelen.

De vierkante palen met gele pijl wijzen ons ook op dit laatste stukje de weg.

De eucalyptus bomen lijken wel naar de hemel te reiken.

En wat denk of voel je bij deze boom?

Op naar een van de laatste heuvels. Gerrit is heel blij met de stok die speciaal voor hem klaar stond. Dagenlang zijn grote hulp bij het klimmen. Dankbaar heeft hij die gebruikt.

Zelfs in het bos krijgen we nog een stempel.

De gemeente grens van Santiago. Nu nog 10 km te doen.

De laatste heuvel is Monte de Gozo.

We nemen ook even de tijd om bij Monte de Gozo ongeveer 500 meter van de route af te gaan om het pelgrimsmonument van dichtbij te bekijken. Daar vandaan kun je de kathedraal zien.

Het ligt DIE kant op. Nog bijna 5 km te gaan.

We dalen af richting de stad en zien deze tekst. Voorzover mijn Spaans toereikend is: “nu je aankomt op je bestemming, kun je je geschiedenis gaan herschrijven”. (Spaans talige lezers graag aanvullen) Zo voelt het ook voor mij, telkens weer.

Zodra we in de binnenstad stad zijn is het voor mij een thuiskomen. Wat een heerlijke stad. We lopen over Praza de Cervantes naar het plein voor de kathedraal.

Een feestje waard! We zijn er.

We laten de indrukken binnen komen. Gaan op de grond zitten en kijken naar de andere pelgrims. Soms komen ze juichend het plein oplopen en worden met gejuich begroet. Emotionele momenten……

Dat vieren we. Het etappe drankje is voor deze hele Camino. We voelen de saamhorigheid. Samen zijn we zover gekomen. Hebben elkaar geholpen, geluisterd, geleerd en een stukje van de weg naar binnen gevonden. De rugzak is leger geworden en is gevuld met nieuwe herinneringen…….De rugzak mag zo licht blijven?

Morgen nog een dagje Santiago en woensdag zijn we toerist. Een dagje met de bus naar Finistere, Muxia en de watervallen van Cee. Dat wordt het laatste verslag van deze wandeling.