13 mei, 17 km, 24 graden, zon
Omdat we gisteren al een deel van de etappe van Triacastela naar Sarria hebben afgelegd, is de afstand vandaag 17 km. Vanaf morgen houden we de etappe plaatsen aan, zodat we in een stad aankomen en er meer pelgrims zijn die dezelfde afstand afleggen. Dat is erg leuk. Zo ontmoet je de pelgrims vaker en ontstaat een pelgrims band. De grote hoogte verschillen hebben we gehad. Als je de indruk krijgt dat Galicië plat is….dat is zeker niet zo. Galicië is voortdurend glooiend.
De herberg El Beso staat op de favorieten lijst. Het ligt prachtig in de natuur. Er zijn hangmatten voor de vermoeide pelgrims en ze maken een voortreffelijk vegetarisch pelgrims maal. We vonden het een fijne sfeer. Na het ontbijt gingen we in 7.30 uur de deur uit.Het was nog erg rustig. Kennelijk waren de pelgrims vanuit Triacastela nog onderweg.Op en top genieten van de typische Galicische weggetjes die me aan Zuid Limburg doen denken. De zogenaamde holle wegen.Tot onze verrassing is er in het dal een deken van mist te zien. Diverse boomtoppen voorzichtig boven de mist uitsteken.Deze keer hangt er geen touw onder aan de toren. Het is zo verleidelijk om zo een klok te luiden…..als ik iemand bij de kerk zie, vraag ik het. Meestal vinden ze dat goed.?De regen en warmte brengen veel plantjes in bloei. Dit vetplantje bv. Die zie je veel tegen de muur omhoog groeien.Na ongeveer 1,5 uur lopen staat er een schuur open. Ze schenken er koffie in jampotten en er zijn hard gekookte eieren. Iemand speelt gitaar en we maken een praatje met de mede pelgrims. Er staat een tekst op een tegel. “You may say i am a dreamer” Spontaan zing ik het lied van John Lennon samen met een Koreaan.Zomaar een kadootje:We vervolgen onze weg naar Sarria en hebben nog even pauze in het mooie café Casa Cines bij Pintin.De deken van mist lijkt Sarria te bedekken. Na de pauze is de mist plotseling weg.Tussen de bomen door zien we in de verte Sarria.Het is dan nog een km of 4. Het oude centrum is hoog gelegen en hiervoor moeten we de lange trap op.We overnachten in de herberg Don Alvaro. Bijna aan het einde van de stad. We zijn vroeg vandaag. Zo hebben we een beetje meer tijd om uit te rusten. Don Alvaro heeft ook een pension….even verwennen voor Mirjam en Domitilla. Die hebben een kamer in het pension.
Ik begrijp dat jullie de zwaarste dagen nu wel hebben gehad en langzaam kunnen uitkijken naar Santiago de Compostella.
Bovendien er staan weer hele mooie foto’s op.
Ik lees nooit iets over blaren of hoe zwaar t lopen is, iets persoonlijks, dat zou wel info zijn waar je zelf iets aan hebt als je wilt lopen, of dingetjes die fout gaan oid
Ieder draagt zijn eigen lasten en dat is inderdaad privé. Natuurlijk zijn er blaren en ongemakken maar je leert op de camino hoe je de last draagt