8 januari, 24 km, regelmatig regen 8 graden
We waren nog helemaal onder de indruk van de avond in de pelgrims herberg Kafarnaun. Muziek, voor elke pelgrim een kaars en een sherpa. Naar binnen keren….
Ook symbolen en teksten om op weg te gaan. Zoals deze: “De Pelgrimmer: dat ben jij, op je pelgrimstocht door het leven, met een wandelstok, symbool voor ondersteuning, die je onderweg mag ontvangen.”
En dat voor onze 3e dag naar Postel. Na een uitstekend ontbijt (7.30 uur) gaan we op pad. Ge en Ria waren speciaal voor ons zo vroeg opgestaan. We hebben 24 km voor de boeg en de paters van Postel willen wel graag dat we om 17 uur binnen zijn. Het zou vandaag veel stormen en regenen….dat viel nog mee. Wel een grijze dag. Vanaf Kafarnaun gaan we via de drassige oevers van de Kleine Beerze naar Duizel.
De route is niet heel goed gemarkeerd. Is het de oranje pijl op blauw? Of de gele pijlen op groen. Het is niet duidelijk. Hier is het GPS signaal niet heel precies en ik zou daarom aanbevelen om de route beschrijving van het boekje Via Monastica te volgen. (in februari ga ik dat zeker doen)
Soms zien we wel een pijl, waarvan we denken dat het de goede richting is en wagen we ons over een smalle brug.
Tijd voor details…..de regenjassen gaan aan en uit. Het dreigt steeds hard te gaan regenen. Hebben we de poncho’s aan…hop het is weer droog. Zo gaat het vandaag.
We komen langs de Cartier heide. Volgens het boekje zouden we er helemaal doorheen gaan. We vinden het pad niet en kiezen voor GPS. Die wijst ons over de fietspaden naar Witrijk.
Jacobus is ons goed gezind en strooit met Jacobs ladders. Daar staan we even bij stil…Ja het gaat heus weer regenen. Juist zo een Jacobsladders zie je alleen op zo een regenachtige dag.
Toch nog onverwacht komen we in België aan bij de grenspaal. Een thuiskomen voor Hilde.
“Pungelaars in de nacht…. ? ” Zijn dat pelgrims die hun rugzak op de rug gooien? Hier bij de grens gaat het over smokkelen. Vroeger werd er ook o.a. boter gesmokkeld en om niet op te vallen deden ze dat meestal in de nacht.
Rond 16 uur komen we bij de abdij van Postel aan. Eerst ons dagelijks etappe drankje. Dag 3 zit er op. Toch meestal het zwaarst. Nek, schouder, knie klachten, een ontstoken teen, een enkele blaar….het hoort erbij. Deze kanjers lopen gewoon door en klagen niet. Proost! Een wel geslaagde dag.
Daarna gaan we nog net op tijd het klooster binnen. Pater Bennie staat al op ons te wachten.
De abdij is voor de gasten volledig aangepast. Moderne eenpersoons kamers in een lange gang. Heel wat anders dan oude krakende gangen, pater kamertjes en koud en vochtig. En toch mis ik dat wel een beetje.
