Dag 13: 25 september 2018, Caldas de Rei – Padron (19 km)

Deel 1

Vandaag is het wat mij betreft een bijzondere dag: we gaan naar Padron. Tijdens het eten heb ik gisteravond aan de groep verteld waarom ik dit zo’n bijzondere plek vindt. Padron is stad waar Jacobus bij leven en sterven geweest is, het is de de plek waar Pepe met liefde pelgrims ontvangt en het is de stad waar de overheerlijke pimientos de Padron hun oorsprong hebben. En bovendien is het een plek met een goede sfeer en een oud centrum.

Enthousiast geworden door deze verhalen, beslissen we om vanmorgen vroeg te gaan lopen. Al om 7.45 uur klinken onze voetstappen door het nog donkere Caldas de Reis.

Het is fris, de pas zit er deze morgen weer goed in.

Na ongeveer vijf kilometer lopen is de zon er goed bij. We genieten van de ochtendkleuren.

Steeds vaker zien we beeldjes en teksten die voor of door pelgrims gemaakt zijn.

Een beeldje siert een picknickplek.

En een wijsheid (?) is op een afstandspaaltje geschreven. Ik weet niet goed wat ik daarvan moet vinden.

Wij delen de weg met landbouwverkeer. Prachtig om te zien hoe de boerin elk van de tientallen wandelaars persoonlijk begroet.

Bij een winkel annex bar annex restaurant houden we pauze. Hier wordt, zo weet ik van vorige ervaringen, heerlijke zelfgemaakte soep geserveerd. We zijn niet de enigen die hiervan willen proeven.

De bosrijke omgeving waar wij door lopen is groen en schaduwrijk. Heel fijn, zeker als je je bedenkt dat het vandaag hier weer 32 graden is.

En ook hier zien en delen wij wijsheden. Een aantal van ons heeft last van steentjes in hun schoenen. Een heel vervelend gevoel en altijd gepaard gaan met de twijfel: hoe lang lukt het mij om hiermee door te lopen? Een tegeltjeswijsheid geeft ook die ervaring betekenis: ‘Het is niet de berg waardoor je wordt tegengehouden, het is het steentje in je schoen dat je belemmert.’

Of deze:

Al om 13 uur naderen we Padron.

In het centrum van de stad worden we binnen geroepen door Pepe. Wij laten ons graag door hem verleiden en nuttigen ons etappe-drankje aan zijn bar.

Pepe is een begrip op deze camino. Hij ontvangt in zijn kleine cafe met een grote glimlach vermoeide pelgrims aan zijn bar.

Als dank voor de ontvangst laten veel pelgrims wat bij hem achter. Alle muren en plafonds hangen vol met kadootjes uit de hele wereld.

Wij bedanken hem met een tekstje in het gastenboek

Als we op het punt staan om weg te gaan, komt hij achter de bar vandaan. Elk van ons krijgt een kus op het voorhoofd en een stevige en warme knuffel. Met een grote glimlach op elk van onze en op zijn gezicht zwaaien we elkaar ’tot ziens’ en ‘buen camino’.

Tien meter verderop checken wij in bij onze albergue. Daar maken wij ons in de slaapzaal waarbij de bedden gordijntjes hebben voor een beetje privacy, klaar voor het tweede deel van deze goed begonnen dag.

Wordt vervolgd….